Δεν θα νικήσουμε γιατί έχουμε ήδη νικήσει

Καλημέρα πιτσιρίκο,
Με τον καταιγισμό των γραμμάτων από τόσους αναγνώστες, που προκάλεσε το κάλεσμά σου, είναι αδύνατον να παραμείνεις σιωπηλός.

Από μικρός είχα μια ιδιότυπη ελευθερία κινήσεων, πράγμα που με βοήθησε να αντιληφθώ τον κόσμο λίγο διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου.

Κοντά στα δεκαέξι μου λοιπόν, είχα ήδη πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι θέλω να κάνω, και αυτό προϋπόθετε οτιδήποτε μακριά από το σπίτι μου, μάλλον λόγω του ανθυγιεινού ph που είχε αυτό.

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, λοιπόν, γνωρίζοντας την έκτοτε συμβία μου το πέταξα ως πλάκα:

Δεν πάμε στο τάδε νησί να δουλέψουμε σεζόν;

Φύγαμε!

Το ένα έφερε το άλλο αλλά πάντα με μια βαλίτσα στο χέρι, και όπου γης και πατρίς.

Μέχρι που μια ημέρα μετά από αρκετά χρόνια και ένα τουρ στην αλλοδαπή, πέσανε στο τραπέζι δύο προτάσεις για δουλειά, Ισπανία και Γαλλία συγκεκριμένα, και με θυμάμαι σαν σήμερα να της λέω:

Δεν πάμε πίσω στην χώρα μας, στους ανθρώπους μας; Όπως και έγινε.

Μέχρι που μετά από λίγα μόλις χρόνια, κάπου αρχές του 2007, της ξαναέβαλα φυτιλιά γιατί το ένστικτο είχε βαρέσει κόκκινα.

Υπήρχε, βλέπεις, η προοπτική εύκολης μετάβασης και ένταξης στον Καναδά και στην Αυστραλία -ναι, πιτσιρίκο, στην Γη της Επαγγελίας- από συγγενείς.

Δεν θα την ξεχάσω ποτέ όσο ζω να μου λέει “κουράστηκα, δεν ξαναφτιάχνω βαλίτσες για πουθενά, αν θέλεις να φύγεις, φύγε”.

Καταλήγω, πιτσιρίκο, που λες ότι όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, έχουν δίκαιο.

Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι αντέχει η ψυχούλα του.

Αυτοί που έφυγαν και ρίξανε μαύρη πέτρα πίσω τους, αυτοί που φύγανε και δεν το αντέχουν τελικά, αυτοί που δεν φύγανε και το μετανοιώνουν εσαεί, αυτοί που στα στερνά τους θέλουν να πάρουν των ομματιών τους και να σηκωθούν να φύγουν.

Και ξέρεις κάτι, πιτσιρίκο, ακόμα και σήμερα δεν μετανιώνω και δεν θα μετανιώσω που έμεινα εδώ να μεγαλώνουμε πλέον την θυγατέρα μας, και σε πείσμα θα γίνουμε από τριμελής, πενταμελής οικογένεια.

Εδώ δεν κωλώσανε επί κατοχής οι άνθρωποι που πέφτανε ο ένας πίσω από τον άλλο και θα φάμε γύφτικο πρόλογο εμείς; Γιατί;

Θέλω που λες, πιτσιρίκο, όταν κλείσουν τα μάτια μου, γιατί είναι πραγματικά τζόκερ και κληρώνει και άσε κάποιους να κάνουν 40ετή προγραμματισμούς, να γίνει εδώ.

Στον τόπο που άνοιξαν τα μάτια μου, γιατί, όπως πολύ ορθά έχει ειπωθεί, πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Με τους οικείους μου και τους ανθρώπους μου.

Γιατί είμαστε μπoυρδέλο σαν χώρα αλλά είναι το δικό μας μπoυρδέλο.

Δεν θα νικήσουμε, πιτσιρίκο, γιατί έχουμε ήδη νικήσει.

Την ειλικρινή μου αγάπη σε όλους.

H.

(Αγαπητέ φίλε, μαζί σας. Αυτό αισθάνομαι κι εγώ. Σας ευχαριστώ. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.