2007-2018: Πυρκαγιές και διαφορές
Καθώς παρακολουθώ από πολύ μακριά τα όσα συμβαίνουν μετά τις φονικές πυρκαγιές στην Αττική, σκέφτομαι τι έχει αλλάξει στην ελληνική κοινωνία από τις φονικές πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο. Όχι, δεν κάνω συμψηφισμό πυρκαγιών και νεκρών· κάνω σύγκριση εποχών.
Ας δούμε λοιπόν τις διαφορές που υπάρχουν.
Το 2007 είχαμε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Σήμερα έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Συγγνώμη, ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι προφανές πως, αν είχαμε σήμερα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τα ΜΜΕ που την έχουν πέσει στον Τσίπρα, θα αποθέωναν τον νεοδημοκράτη πρωθυπουργό για την υπευθυνότητά του.
Και βέβαια, τα ΜΜΕ που έχουν αναλάβει την υπεράσπιση του Τσίπρα, θα κατακεραύνωναν τον νεοδημοκράτη πρωθυπουργό για την ανεπάρκειά του.
Μια ακόμα διαφορά είναι πως η Πελοπόννησος δεν είναι Αττική.
Μάλλον οι ζωές και οι περιουσίες των χωρικών της Πελοποννήσου θεωρούνται κατώτερες από αυτές των αστών.
Αν ήμουν Πελοποννήσιος, θα ήμουν πολύ θυμωμένος με αυτή την διάκριση αλλά και οι Πελοποννήσιοι είναι Έλληνες, οπότε βουλιάζουν κι αυτοί στην ιδιωτεία, κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και ποιος νοιάζεται τώρα για τους νεκρούς;
Η κομματική εργαλειοποίηση των νεκρών στην Αττική είναι μεγαλύτερη από αυτή των νεκρών της Πελοποννήσου.
Σε αυτό παίζει ρόλο η παραμονή της Νέας Δημοκρατίας τριάμισι χρόνια μακριά από την μάσα και την κουτάλα, που έχει εξαγριώσει τους φιλελέδες και τους ακροδεξιούς της Νέας Δημοκρατίας.
Επίσης, από τη στιγμή που η πολιτική στο προτεκτοράτο είναι μια και είναι η ίδια -ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση-, η Νέα Δημοκρατία κοιτάει να εκμεταλλευτεί ακόμα και τη γραβάτα του Τσίπρα, οπότε στους νεκρούς θα κολλήσει;
Άλλωστε, οι νεκροί είναι παραδοσιακά κομματικό εργαλείο, τόσο για την Δεξιά, όσο και για την Αριστερά.
Γενικά, οι νεκροί είναι χρήσιμοι στην πολιτική.
Αλίμονο στο κόμμα που δεν έχει καβάτζα μερικούς νεκρούς, για να τη λέει στους “εχθρούς”.
Χαζή ήταν η Χρυσή Αυγή που έτρεξε να καβατζώσει τους νεκρούς στρατιωτικούς στα Ίμια, λες και ήταν φασίστες;
Μια ακόμα μεγάλη διαφορά του 2018 με το 2007, είναι πως σήμερα η χώρα είναι χρεοκοπημένη ήδη οκτώ χρόνια, ενώ το 2007 ήταν τρία χρόνια μακριά από την χρεοκοπία.
Σήμερα δεν υπάρχουν τα φράγκα να αμοληθούν οι Έλληνες στην Πάρο και στην Μύκονο μαζί με τους κοσμικούς και τα καλίγραμμα μοντέλα, με το κέφι να χτυπάει κόκκινο μέχρι τα χαράματα.
Σήμερα, οι Αθηναίοι μένουν το καλοκαίρι στην Αθήνα και ανέχονται θλιβερά μπάνια στο Μάτι και στις άλλες κακομοιριασμένες και βρομερές παραλίες της Αττικής, ενώ ξεδίνουν στο Facebook.
Αν οι Αθηναίοι μπορούσαν να είναι στο μπιτσόμπαρο με τις δυνατές μουσικές, τα δροσερά κοκτέιλ και τις εξαίσιες κωλάρες στη Μύκονοοοοοος!!!, σιγά μην ασχολούνταν με τις πυρκαγιές και τα θύματα.
Ελλείψει χρημάτων και πλούσιων καλοκαιρινών διακοπών, οι Έλληνες το έχουν ρίξει στην ευαισθησία, στην καλοσύνη και στο νοιάξιμο για τους συνανθρώπους τους που κάηκαν.
Βασικά, χέστηκαν για τους συνανθρώπους τους.
Οι Έλληνες θέλουν μόνο φράγκα.
Κι επειδή φράγκα δεν υπάρχουν και τους έχει πιάσει κατάθλιψη, προσπαθούν να αποδείξουν πως υπάρχουν γράφοντας, ουρανομήκεις ανοησίες στα social media.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ ποιοι είναι όλοι αυτοί που γράφουν στα social media;
Είναι αυτοί:
Τους είχατε ξεχάσει, ε;
Οι Έλληνες ξεχνούν πολύ εύκολα. Και πολύ γρήγορα.
Το να ξεχνάς δεν αλλάζει αυτό που είσαι.
Ειδικά, αν είσαι για τα μπάζα.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα γεμάτη ηλίθιους και καθυστερημένους.
(Αγαπητέ αναγνώστη, που διαβάζεις αυτό το κείμενο το 2100, θέλω να σου πω πως είχα -με διαφορά- το πρώτο σε αναγνωσιμότητα ατομικό σάιτ/μπλογκ στην Ελλάδα, γράφοντας πως οι Έλληνες είναι ηλίθιοι και καθυστερημένοι. Και πέθανα με την απορία ποιοι ήταν όλοι αυτοί που με διάβαζαν.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.