Αποδοχή-Επιθυμία

Γειά σου πιτσιρίκο,
Τελικά, ο θάνατος σου πάει πολύ. Έχεις ξανανιώσει από τότε που πέθανες και αυτό βγαίνει στη σκηνή του blog (ειδικά στα podcast). Να το κάνεις συχνότερα.

Με αφορμή το κείμενο-ορόσημο του Βασίλη για την αποδοχή -που ήρθε πάλι στο προσκήνιο με αφορμή και το κείμενο της Ελένης– έκανα κάποιες σκέψεις.

Προβληματίζομαι και εγώ καιρό με τη διάκριση μεταξύ αποδοχής, παραίτησης, συμβιβασμού, αναισθησίας, αδιαφορίας, μηδενισμού κλπ.

Τα όρια είναι δυσδιάκριτα και απολύτως προσωπικά. Όπως η διάκριση της κατάθλιψης από τη γλυκόπικρη μελαγχολία.

Το πρόσφατο κείμενο του Βασίλη βοήθησε ακόμη περισσότερο.

Καταλήγω ότι το σύνηθες αντίθετο της αποδοχής είναι η άρνηση και η απόρριψη με τις οποίες συνήθως βαλτώνεις και δεν προχωράς.

Αποδοχή είναι τελικά να συμφιλιωθείς με τα όριά σου, βιολογικά ψυχολογικά, κοινωνικά.

Να καταλάβεις ότι οι πράξεις ή και οι παραλείψεις έχουν συνέπειες.

Να δέχεσαι κάποιον όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι.

Πιστεύω βαθιά ότι η δυσκολία που έχουμε με την αποδοχή σήμερα έχει να κάνει με τον άκρατο ατομικισμό και ναρκισσισμό μας.

Νιώθουμε όλοι μικροί θεοί και δεν αξιοποιούμε τις ματαιώσεις και τις στερήσεις που μπορεί να γίνουν και ευλογία.

Μας στοιχειώνει η έλλειψη νοήματος.

Οι αλγόριθμοι, η γονιδιωματική, τα big data δεν θα μας δώσουν λύση σε αυτό.

Μια σχετική δυσφορία είναι το τίμημα της ελευθερίας και της συνείδησης, είναι η ανθρώπινη συνθήκη.

Άρα, η αποδοχή, όταν δεν σκοτώνει την επιθυμία, βοηθάει να επανανοηματοδοτήσουμε τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτόν.

Να ανακαλύψουμε καινούρια νοήματα του κόσμου, καινούριους κόσμους νοημάτων, όπως λέει και ο Massimo Recalcati στο εκπληκτικό “Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου”.

Γιάννης

Υ.Γ.1 Εκπληκτικό βιβλίο για το πώς η διατήρηση της επιθυμίας σε μια απόλυτα δυσάρεστη κατάσταση μπορεί να κάνει θαύματα είναι “Το νόημα της ζωής” του Βίκτορ Φρανκλ.

Υ.Γ.2 Μην επηρεάζεσαι από τα αμπελοφιλοσοφικά μας. Συνέχισε τις ανταποκρίσεις για τα πραγματικά σημαντικά. Περιμένουμε τις εξελίξεις.

(Αγαπητέ Γιάννη, ο Βασίλης να βλέπει την απήχηση των κειμένων του, που θέλει να σταματήσει να γράφει. Γράφει κείμενο για την αποδοχή και το συζητάμε και τρία χρόνια μετά. Γιάννη, ζούμε σε έναν εντελώς νέο κόσμο -και σε μια νέα πραγματικότητα- και επιμένουμε να αντιλαμβανόμαστε την νέα κατάσταση σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα, και να την αναλύουμε με εργαλεία των περασμένων αιώνων. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ότι είμαστε στη μετά εργασία εποχή, η εργασία αποδεικνύεται όλο και πιο περιττή, εκατομμύρια θέσεις εργασίας εξαφανίζονται, και εμείς επιμένουμε να ζητάμε νέες θέσεις εργασίας, αντί να συζητάμε πώς θα είναι η ζωή μας χωρίς την εργασία όπως την ξέραμε. Γιάννη, στα podcast έχω ξεφύγει εντελώς. Δεν ξέρω αν είναι καλές ή κακές οι εκπομπές -όλοι θετικά σχόλια μου γράφουν- αλλά σίγουρα δεν μοιάζουν με τίποτε άλλο. Περιμένω κι εγώ τις εξελίξεις μαζί σας. Σε ευχαριστώ για όλα. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.