Χελωνονιντζάκι

Γεια σου Πιτσιρίκο,
Κατ’ αρχάς, κολακεύτηκα φοβερά που με συμπεριέλαβε στους νίντζα ο φίλος σου ο Παντελής (υπάρχει κι άλλη Πόπη;). Αν και εδώ που τα λέμε, σου έχω γράψει πολύ λίγο, οπότε φοβάμαι μήπως σφετερίζομαι τον τίτλο άδικα.

Ένας φίλος μου με λέει χελώνα επειδή πάω κάπως αργά κι έχω κι ένα καβούκι, αλλά, εδώ που τα λέμε, υπάρχουν και τα χελωνονιντζάκια, έτσι δεν είναι;

Άσε που έχει πολύ δίκιο κι ο Βασίλης με όλα αυτά που λέει για τον ελεύθερο χρόνο που έχει μια εργαζόμενη μαμά σήμερα. Δεν είναι και πολύς. Οπότε κρατάω και μια πισινή για την αποδοχή του τίτλου!

Πιτσιρίκο, δεν ξέρω από πότε έχεις το μπλογκ αλλά εγώ σε ανακάλυψα το 2014 νομίζω.

Σε είχα βάλει και στην γραμμή αγαπημένων.

Και είναι αυτό. Ότι ένιωθα ότι μοιράζομαι κοινούς προβληματισμούς και σκέψεις με σένα και πολλούς από τους υπόλοιπους γράφοντες.

Κι ότι μάθαινα κι άλλα πράγματα, κι έβαζα σε τάξη και κάποια άλλα.

Θα σου πω και κάτι μεταφυσικό.

Ένα διάστημα που δεν ήμουν καθόλου καλά, ένιωθα ότι είσαι φίλος μου. Ότι θες να με βοηθήσεις.

Κι ας μ’ ελεγες χάπατο (τα παιρνα προσωπικά, είπαμε!).

Λίγο τραγικό, μπορεί να πει κάποιος, δεν έχεις πραγματικούς φίλους;

Έχω. Αλλά με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, είχα πατήσει μια μεταφυσική νάρκη και είχα διασκορπιστεί σε ένα μεταφυσικό χώρο και χρειαζόμουν μια μεταφυσική βοήθεια την οποία με μεταφυσικό τρόπο εσύ, και κάποιοι άλλοι γραφιάδες, μου δώσατε για να μαζέψω τα απολύτως φυσικά κομμάτια μου.

Μάλλον αυτό κάνει η γραφή και η ανάγνωση.

Και πριν μου πεις να σταματήσω να σου γράφω και να καλέσω σε μια γραμμή μέντιουμ καλύτερα, θέλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι γενικώς του μεταφυσικού αλλά είχε να κάνει με μια μαύρη περίοδο δικιά μου που είχε να κάνει με πολλές συνιστώσες (πιο πολλές κι από του αρχικού ΣΥΡΙΖΑ, χαχα!)

Ωραία συζήτηση αυτή με τις γκομενοδουλειές και τη διαφορά ηλικίας.

Αλλά να σου πω κάτι;

Εγώ τώρα πια, όταν λέω πόσων χρονών είμαι, νιώθω ότι κάνω απλώς μια μαθηματική πράξη για το πόσα χρόνια υπάρχω σ’ αυτή τη γη και δεν είναι αντιπροσωπευτικό της προσωπικότητάς μου.

Εννοώ ότι η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές νιώθω ότι είμαι 10 χρονών, άλλες φορές 70 και νομίζω ότι περιέχω και όλες τις ηλικίες τις οποίες έχω υπάρξει.

Αν κάνεις την πρόσθεση, βγαίνω κάπως υπεραιωνόβια, αλλά, με τη σωστή διαίρεση, καταφέρνω τις περισσότερες φορές να συμπεριφέρομαι ανάλογα με την πραγματική μου ηλικία.

Κάπως έτσι μάλλον είναι η ενηλικίωση.

Κι όσο κι αν σε πολλούς αρέσουν οι ιστορίες ενηλικίωσης, η αλήθεια είναι ότι εγώ το 10χρονο μέσα μου αρνούμαι πεισματικά να το σκοτώσω. Και το κορίτσι επίσης.

Οπότε, αφού εμπεριέχω διάφορες ηλικίες, μπορώ να καταλάβω και διάφορους τύπους ερώτων.

Προσωπικά, βέβαια, συνήθως συνομήλικους ερωτευόμουν ή εκεί κοντά τέλος πάντων.

Πώς ερωτευόμαστε, τι ερωτευόμαστε και γιατί, δεν ξέρω.

Μια φορά ερωτεύτηκα κάποιον επειδή είχε το όνομα του ήρωα απ’ το αγαπημένο μου βιβλίο -εντάξει, όχι μόνο, αλλά έπαιξε το ρόλο του- και γελούσαμε κιόλας, μια φορά ερωτεύτηκα κάποιον άλλο επειδή ήταν απλά ωραίος και γελούσαμε (αυτό κράτησε πολύ λίγο), μια φορά ερωτεύτηκα κάποιον άλλο επειδή είχε καλοσυνάτα μάτια, γλυκό χαμόγελο και γελούσαμε.

Επειδή στην επίμαχη ιστορία του νησιού, μιλάς για έναν έρωτα μεταξύ δύο τελείως αγνώστων, έχω να συνεισφέρω στη συζήτηση με το να πω ότι μια φορά ερωτεύτηκα παράφορα κάποιον τελείως άγνωστο επειδή με είπε «Ομορφιά μου».

Φαντάσου πόσο ανάγκη το είχα!

Οπότε, προφανώς δεν ερωτεύτηκα αυτόν, αφού ούτε που τον ήξερα, αλλά την ανάγκη μου να με πει κάποιος τότε «όμορφη».

Μάλλον την δικιά μου εικόνα λοιπόν ερωτεύτηκα, το ότι ήμουν όμορφη και ποθητή και έξυπνη στα μάτια ενός άλλου.

Αυτός πάλι, που ήταν αρκετά ταλαιπωρημένος και δεν ήξερε και τι του γίνεται, κι έπαιζε με 5-6 γκόμενες ταυτοχρόνως, ερωτεύτηκε ετεροχρονισμένα μάλλον το ότι εγώ τον ερωτεύτηκα τότε παράφορα.

Οπότε κι αυτός την δικιά του εικόνα ερωτεύτηκε.

Το αστείο είναι ότι καθώς δεν γνωριζόμασταν ουσιαστικά κι αυτός φερνόταν ακαταλαβίστικα (άγνωστοι ήμασταν, τι περιμένεις;), έψαχνα να τον βρω στον κόσμο όλο, και κατέληξα να αγαπήσω τον κόσμο όλο.

Μετά χωρίσαμε και έπρεπε να χωρίσω με τον κόσμο όλο και, τέλος πάντων, επειδή παραμείναμε άγνωστοι, κατέληξα στο να μην ξέρω τελικά τι ερωτεύτηκα.

Τουλάχιστον μέσα απ΄ αυτόν «με είδα» πάλι όμορφη, ποθητή και έξυπνη.

Και θυμήθηκα και να το διεκδικώ.

Γέλασα και μ’ αυτό που είπες για την ανωτερότητα, ότι να, ό,τι και να γίνει, ακόμη κι αν κάποιος σου φέρθεί άθλια, εσύ τον κρατάς στην καρδιά σου, άπαξ και μπήκε, οπότε του εύχεσαι τα καλύτερα, αλλά δεν είσαι και σίγουρος αν το κάνεις με ειλικρίνεια ή για να το παίξεις καλός.

Ωραία τον καις κι εσύ τον εγκέφαλό σου, μπράβο!

Δεν πιστεύω στην ανωτερότητα.

Πιστεύω στις ισότιμες σχέσεις (μεταξύ ανθρώπων που έχουν κάποια κοινά εννοείται).

Οι ισότιμες σχέσεις χτίζονται με αποδοχή, με ευχαριστώ και συγγνώμη εκατέρωθεν.

Διαφορετικά, μιλάμε για ανθρώπους που ψάχνουν για υποτελείς και υπηκόους και κανείς δεν έχει ανάγκη τέτοιες σχέσεις στη ζωή του.

Πιτσιρίκο, δεν ξέρω αν υπάρχει η έννοια «διαδικτυακός φίλος» αλλά σε νιώθω έτσι εδώ και καιρό.

Καλέ μη φοβάσαι, δεν είμαι κανάς stalker που θα σου κάνω τη ζωή δύσκολη. Κατά βάθος είμαι πολύ φυσιολογικός και διακριτικός άνθρωπος!

Πόπη από Καλλιόπη

(Αγαπητή Πόπη, έγραψες τη μαγική λέξη: ανάγκη. Είχες ανάγκη να σε πει κάποιος “όμορφη”. Να σε προσέξει δηλαδή. Οπότε, δεν ερωτεύτηκες εσύ, η ανάγκη σου ερωτεύτηκε. Ξέρεις πόσες γυναίκες -ειδικά οι παντρεμένες- είναι παραμελημένες και έχουν την ανάγκη να ακούσουν μια τρυφερή λέξη από έναν άνδρα; Πολλές. Το θέμα είναι πως τύποι σαν αυτόν, λένε τα ίδια σε όλες. Κι όποια κάτσει. Δεν είναι περίεργο το ότι αγάπησες στο πρόσωπο ενός άνδρα όλο τον κόσμο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη ζωή. Στο πρόσωπο του ανθρώπου που αγαπάμε, αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Όταν κάνουμε έρωτα με έναν άνθρωπο, κάνουμε έρωτα με όλη την ανθρωπότητα. Πόπη, πολύ ωραίο το κείμενο με τις εμπειρίες σου. Γράφεις με απλό τρόπο, πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να εκφράσουν. Πόπη, θέλεις να γίνουμε φίλοι; Ναι, εσένα ο εννοούσε ο Παντελής στο κείμενό του. Είσαι η μόνη Πόπη στο μπλογκ και στη ζωή μου, μην ανησυχείς. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.