Γυναίκες

Στη σημερινή εποχή οι περισσότεροι άντρες, νιώθουν ανίκανοι λόγω της οικονομικής κρίσης, να ρίξουν μία γυναίκα, Πιτσιρίκο μου.

Καθότι άφραγκοι και πολλοί απ’ αυτούς άνεργοι, με αποτέλεσμα να έχουν γεμίσει ψυχολογικά και ανασφάλειες.

Έχοντας δε στο μυαλό τους την γνωστή ρήση ότι “της γυναίκας ο καημός, λούσα, πoύτσα και χορός”, τους κάνει ακόμα πιο επιφυλακτικούς, αφού αυτοί μπορούν να προσφέρουν μόνο το ένα από τα τρία. Κι αυτό, όχι πάντα.

Υπάρχουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις. Μετά από έρευνα, νομίζω ότι ο καλός ο επιβήτωρ “τυφλώνει”. Μωρέ δεν πα να μην έχει μία, δεν πα να είναι σαν σημαδούρα που λέει ο λόγος; Πάνω του σαν τις μύγες και τον πληρώνουν κιόλας.

Εξαίρεση, όμως, όχι ο κανόνας.

Οπότε, πού πας, ρε Καραμήτρο, με τις κόνιδες; Η γυναίκα θέλει να περνάει καλά. Τι να σε κάνει εσένα; Να μην διψάσει για να μην πιει νερό;

Βέβαια, εκτός της οικονομικής άνεσης, παίζει λίγο ρόλο και η εμφάνιση ρε παιδί μου. Άμα είσαι παίδαρος, όπως και να ναι, το καμάκι είναι πιο εύκολο.

Ενώ, άμα είσαι ας πούμε σαν τον Μπάμπη Παπαδημητρίου ή σαν τον Άρη Πορτοσάλτε που είναι λες και τους έχει χέσει γλάρος στη μούρη, ε τότε, ούτε τα λεφτά σε σώνουν.

Σε έχει κουτσουλήσει ποτέ γλάρος Πιτς μου; Όλα αχώνευτα τα βγάζει. Μονάντερος ο κερατάς.

Μου έχει τύχει. Γι αυτό σου το λέω. Μια φορά που βρέθηκα στην Βουδαπέστη δίπλα στον Δούναβη. Κοιτούσα κάτι βιτρίνες και μου ήρθε από τριάντα μέτρα ύψος στον δεξί ώμο. Ολόκληρη σαλάτα από γαύρους.

Έπρεπε να πάω κι εγώ στην Βουδαπέστη για να με χέσει γλάρος. Δεν μπορούσα να πάω, μέχρι την ψαρόσκαλα στο Κερατσίνι!

Όπα, όμως, όπα. Μην μπερδευτούν όσοι διαβάσουν το κείμενο. Στον ώμο την έφαγα, όχι στη μούρη. Εγώ είμαι μανεκέν. Τα λόγια σου με καίν’ γιατί ‘σαι μανεκέν. Ξέρω.

Πίσω στο θέμα μας, όμως.

Ακόμα χειρότερο όλων, είναι να είσαι σαν ανάποδο γαμώτο, να μην έχεις μία, αλλά και να μην είσαι καλός πηδήχτουλας.

Αλλά εκεί κρύβεται η μαγκιά.

Τι γούστο έχει να ρίχνεις μία γκόμενα κάτω από ευνοϊκές συνθήκες; Καμία.

Στη συνέχεια, παραθέτω γνωστό κόμικ.

«Εγώ που είμαι κακάσχημος, κοντός, καραφλός, με λιγδιάρα φάτσα, σάπια δόντια και κοιλαράς, τις ρίχνω με την αξία μου.

Όμως εγώ δεν αρκούμαι σ’ αυτά. Μ’ αρέσει η δυσκολία. Θέλω να είμαι τέλειος αουτσάιντερ, που λένε.

Πάω στο σούπερ μάρκετ και γεμίζω δύο σακούλες με διάφορα οικογενειακά προϊόντα. Γάλατα εβαπορέ, πάνες για μωρά, μωρομάντηλα, κόκκινο κρασί, πατάτες, πράσα κ.λπ.

Και επίθεση.

Διαλέγω την πιο όμορφη, μιας και μπαίνω στον κόπο.

-Τι θα ‘λεγες να σε κεράσω ένα καφεδάκι και να γνωριστούμε;

-ΑΝΤΕ ΧΑΣΟΥ.

-Μήπως σας ενοχλούν οι τσάντες με τα ψώνια; Έχω τρία πιτσιρίκια και πρέπει να τα θρέψω. Μια λέξη σας μόνο κι είμαι έτοιμος να τα εγκαταλείψω όλα. Γυναίκα, παιδιά και να σας ακολουθήσω ως την άκρη του κόσμου. Αλλά σας προειδοποιώ, δεν έχω μία. Αν μ’αγαπήσετε, το χρήμα θα το βάζετε εσείς.

-ΟΡΕΞΗ ΕΧΕΙΣ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ, ΑΝΤΕ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ.

-Όχι;;; Καλά. Αλλά θα το μετανιώσετε για όλη σας τη ζωή.

Για να δοκιμάσω και τίποτα άλλο. Χε χε, αυτή έχει και αυτοκίνητο.

-Γεια σου! Αποφάσισα να αλλάξω ζωή! Αφήνω τη γυναίκα μου και τα τρία παιδιά μου, για να σας ακολουθήσω ως την άκρη του κόσμου!

-Χριστέ μου!

-Α, είστε και θρήσκα. Καλό αυτό. Και με τέτοια ακριβή αμαξάρα που οδηγείτε, μπορείτε να με καλέσετε για μια κρουαζιέρα στο Αιγαίο.

-ΑΝΤΕ ΧΑΣΟΥ ΑΠΟ ΔΩ, ΞΕΤΣΙΠΩΤΕ.

-Δεν έχω μία, αλλά, αν πουλήσω τις τσάντες μου με τα ψώνια, θα μπορέσω να αγοράσω μια όμορφη καλοκαιρινή βερμούδα και ένα μαγιό.

-ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ, ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ ΤΟ ΕΚΑΤΟ.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω πολλές ελπίδες.

Αλλά.

Κάθε φορά, μπαίνω στη ζωή τόσων ωραίων γυναικών! Και όλες θα με θυμούνται για πολλά χρόνια. Για πολλά χρόνια η εικόνα μου θα τις ακολουθεί.

Εκατοντάδες γυναίκες που θα με θυμούνται.

Γιατί παίδαροι κονομημένοι υπάρχουν, αλλά κανένας τους δεν θα μπορούσε ποτέ να τα πει αυτά.

Συμπέρασμα, Πιτσιρίκο μου.

Σιγά μην βγαίνει και συμπέρασμα.

Έλα κι εσύ! Μέσα Καλοκαιριού να μου καίνε τον εγκέφαλο οι πελάτες εδώ στην μπουτίκ τυροκομικών και αλλαντικών προϊόντων, και θες και συμπέρασμα!

Με εκτίμηση και αγάπη!

Βαλαβάνης Δημήτρης

Υ.Γ. Και στείλτε κάνα email, ρε μπαγάσηδες. Πάτε εκεί πέρα και πίνετε καφέ μόνοι σας στα Θησεία και τις Πλάκες, χαχα! Την αγάπη μου και τα φιλιά μου!

(Αγαπητέ Δημήτρη, γιατί να την ρίξεις την γυναίκα; Να σε ρίξει αυτή. Ισότητα δεν έχουμε; Με την ισότητα, απέκτησαν και οι γυναίκες το δικαίωμα να τρώνε χυλόπιτες. Άλλωστε, λένε πως η γυναίκα διαλέγει. Ας διαλέξει λοιπόν και ας διακινδυνεύσει να φάει αυτή τη χυλόπιτα. Που νομίζει η καθε λυσσάρα πως είσαι εύκολος και θα της κάτσεις από το πρώτο βράδυ. Άσε που αν πηγαίναμε με όλες τις γυναίκες που μας γουστάρουν, δεν θα σηκωνόμασταν ποτέ από το κρεβάτι. Χαχαχαχαχαχα! Βάζω γέλια γιατί διαβάζουν και ηλίθιοι. Δημήτρη, με έχουν κουτσουλήσει γλάροι, όταν κάναμε την προπαίδευση στον Κανελλόπουλο, στην διάρκεια της θητείας μου στο Πολεμικό Ναυτικό. Αλλά κουτσούλησαν μόνο το καπέλο. Γιατί όταν εμφανίζονταν οι γλάροι, φορούσαμε όλοι αμέσως το καπέλο μας, την ασπιρίνη. Δημήτρη, εγώ δεν είμαι καλή παρέα αυτές τις μέρες και να μη σε μπερδεύουν τα podcast και τα κείμενα. Είμαι στην Αθήνα για τους λόγους που γνωρίζεις και όχι επειδή θέλω. Ο Ηλίας ήρθε για μια ημέρα στην Αθήνα, να μην τον έβλεπα; Ή να κάναμε πάρτι; Μου αρέσει που μου κάνεις παράπονο. Το βρίσκω χαριτωμένο. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.