Λίρα εκατόν

Αγαπητέ πιτσιρίκο χαίρε
Μέχρι τώρα, εκάμναμε πλάκαν με τους διάφορους γραφικούς της πολιτικής, τύπου Κιμ και Τραμπ. Μην πω ότι μας άρεσαν κιόλας.

Επειδή όλοι αυτοί οι τύποι, κινούνται και δρουν μέσα σ΄ ένα βεληνεκές που φτάνει, το πολύ μέχρι την άλλη γειτονιά και στη ουσία δεν μας προκαλούν καμία ενόχληση, πολλές φορές γίνονται και αγαπητοί.

Τους βλέπουμε ίσα για να γελάσουμε και για να μας διασκεδάσουν λίγο την μίζερη ζωή μας και μόλις τους βαρεθούμε, κλείνουμε την TV και όλα καλά.

Σήμερα, όμως, ένας από αυτούς (βλέπε Ερντογάν), ξέφυγε από την ελεγχόμενη περιοχή του και μπούκαρε, στο σπίτι του γείτονά μας.

Η ενέργειά του αυτή, άρχισε να προκαλεί ανησυχία και είδα ότι άρχισαν να γίνονται κάποιες διαμαρτυρίες και επ΄ αυτού θα ΄θελα να σταθώ λίγο.

Πολλές φορές, πιτσιρίκο, γράφεις ότι βαριέσαι μερικά πράγματα, όπως τις πορείες για την κλιματική αλλαγή, που δεν αποσκοπούν σε τίποτα.

Εμένα αυτό που με κουράζει και το βαριέμαι αφόρητα, είναι οι αντιδράσεις του πληκτρολογίου με τα je suis,(δεν τις είδαμε για τους Κούρδους) που τις πιο πολλές φορές τις θεωρώ υποκριτικές.

Να προσθέσω ακόμα, ότι οι διαμαρτυρίες και οι πορείες για την Συρία, μου θυμίζουν τις δικές μας για το Κυπριακό.

Κάναμε κι εμείς στη αρχή -με το δίκαιο να μας πνίγει-, συναυλίες, πορείες, μερικές φορές δυναμικές με πέτρες και καδρόνια έξω από πρεσβείες αμερικάνικες, τα βάλαμε με τους πάνοπλους Τούρκους στρατιώτες στα οδοφράγματα (λεκτικά πάντα) και βροντοφωνάξαμε πολλάκις το “φονιάδες των λαών Αμερικανοί”, μέχρι που ξεθυμάναμε, μέχρι που η εικόνα του σπιτιού μας των παιδικών μας χρονών, ξεθώριασε και έγινε νοσταλγία.

Και διερωτώμαι 45 χρόνια μετά, ποίο είναι το αποτέλεσμα;

Καθόλου μοιρολατρικά, απαντώ ότι μείναμε με κάμποση χαρτούρα στο χέρι -μην πω, ότι μείναμε με κάτι άλλο στο χέρι-, που περιέχει τα περιβόητα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις καταδίκες του Συμβούλιου Ασφάλειας.

Τα προτάσσουμε, μια φορά το χρόνο -στις επετείους της εισβολής της 20ης Ιουλίου-, απειλητικά στους εισβολείς να ξεκουμπιστούν, όχι από το σπίτι του γείτονα αλλά από το δικό μας.

Μάταια, δυστυχώς.

Κανένα δεν κόφτει. Τόσες ανοικτές πληγές της υφηλίου, περιμένουν επούλωση, με το μικρογδάρσιμο της βραχονησίδας της Κύπρου θα ασχοληθούμε, θα μου πείτε , και δεν θα ΄χετε άδικο.

Το καλό με τον τρελό του χωριού μας, που ακούει στο όνομα Ταγίπ, είναι ότι ο λόγος του είναι λίρα εκατό!
.
Δυο τρία χρόνια πριν, το είπε ο άνθρωπος· δεν φταίει που εμείς δεν ακούμε ή κάνουμε ότι δεν ακούμε.

“Θα φτιάξω, ένα φράκτη ψηλό να προστατεύω το σπίτι μου, από τον κάθε πεινασμένο που μπαίνει σπίτι μου και μου κλέβει, το ψωμί και το τυρί μου.”

Και ο άνθρωπος επειδή πάντα κρατάει το λόγο του, πήρε κάμποσα F16, κάμποσα τανκς και άρχισε το κτίσιμο του προστατευτικού τείχους, που είναι της μόδας τελευταία, σ΄ όλες τις δημοκρατικές χώρες.

Ο γείτονας Ταγίπ, έχοντας ούριους ανέμους, την συγκατάθεση των συμμάχων του, Ρωσίας και ΗΠΑ, φίλησε στο μέτωπο όλους τους φαντάρους του και μπήκε στη Βόρεια Συρία, ειρηνικά πάντα!

Γιατί πάντα ο λίρα εκατό σουλτάνος τα κάνει όλα ειρηνικά. Μέχρι και την ίδια την επιχείρηση (όχι εισβολή), την βάφτισε “Peace Spring”· σε ελεύθερη μετάφραση, Πηγή Ειρήνης, Εαρινή Ειρήνη ή ακόμα σε πιο πιασάρικη translation Ειρήνη της Άνοιξης.

Στη συνέχεια, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα της πράξης του, μας είπε, ότι υπήρχαν σοβαροί λόγοι, όπως το ότι θέλει να εξασφαλίσει μία “ζώνη ασφαλείας” σε βάθος 32 χιλιομέτρων και μήκος καμία 300αριά -το τείχος που λέγαμε-, για να εμποδίζει (πάλι για το καλό μας) τον κάθε πεινάλα πρόσφυγα που στη συνέχεια θα γίνει τρομοκράτης -άμα δεν είναι – και μας προκαλέσει προβλήματα.

Κι έτσι προστατεύει, όλους εμάς τους Ευρωπαίους, με το ντουβάρι που άρχισε να φτιάχνει, από τον κάθε λαθρομετανάστη που λιγουρεύεται τα επιδόματά μας.

Τώρα, αν θα ΄χει πιράνχας ή κροκόδειλους η τάφρος, δεν το ξεκαθάρισε.

Μας παραμυθιάζει ακόμα ότι θα φτιάξει μια περιοχή ανάχωμα, που υπήρχε έτσι και αλλιώς.

Μέχρι σήμερα, υπήρχε μια πιο μικρή ζώνη, με βάθος 5 χιλιομέτρων απ’ τα σύνορά του και ελεγχόταν απ’ τις αμερικανικές και κουρδικές δυνάμεις και έκανε την ίδια δουλειά.

Οι Κούρδοι –που θεωρούνται τρομοκράτες από την Τουρκία και πρέπει άμεσα να αφοπλιστούν- είχαν δεχτεί, να ελέγχουν από κοινού με το USA ARMY την περιοχή, μέχρι την στιγμή που ένα πρωί, οι δεύτεροι, την κοπάνησαν και τους άφησαν μόνους, στο έλεος του σουλτάνου.

Συνεχίζοντας το δούλεμα, ο σουλτάνος μας είπε ότι στην περιοχή θα κτίσει καινούργιες συνοικίες για να σπιτώσει 2.000.000 Σύριους μετανάστες, τους μισούς περίπου από αυτούς που ζούνε τώρα στη Τουρκία. Πάντα ανθρωπιστικά και ειρηνικά θα σπιτώσει κάποιους, αφού εκτοπίσει με την βία και τον θάνατο, κάποιους άλλους!

Πολλή σημασία εδώσα του μεμέτη νομίζω, πάω μια βόλτα, κουράστηκα με όλα αυτά, που μου θύμισαν τα δικά μου και αηδίασα.

Η συνέχεια επί της οθόνης, καλά ξεμπερδέματα σε όλους μας.

Σαν κλείσιμο, θα πω ένα τελευταίο, για το Κυπριακό, που κουράζει και έπαψε να πουλάει πια.

Σαράντα πέντε χρόνια μετά, αν ρωτήσεις πού βρίσκεται η Αμμόχωστος, νομίζω πολλοί -ιδιαίτερα από τους πιο νέους- θα σου απαντήσουν ότι είναι στα παράλια της Μικράς Ασίας ή σε κανένα ελληνικό νησί.

Τώρα που μου ΄ρθε στο μυαλό, φίλε, η Μικρά Ασία θα ήταν, ωραίο θέμα για γκάλοπ, η ερώτηση που είναι η Μικρά Ασία;

Παράκληση να μην περαστώ για “εθνικόφρων”, λόγω της αναφοράς μου στη Μικρά Ασία. Καμία σχέση.

Αναξαγόρας που την Κύπρον

Υ.Γ. Η πόλη Αμμόχωστος, βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του τουρκικού στρατού, που την έχει κηρύξει απαγορευμένη ζώνη και συνεχίζει να παραμένει εγκαταλειμμένη με πληθυσμό μηδέν, από το 1974΄. Ενώ το άλλο κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου, έχει κατοικηθεί παράνομα από Τουρκοκυπρίους και εποίκους, αυτή παραμένει χωρίς κατοίκους και όχι τυχαία ονομάζεται πόλη-φάντασμα. Τα κτίρια στη φωτογραφία είναι ακατοίκητα, εδώ και σαράντα πέντε χρόνια και από το συρματόπλεγμα και μέσα απαγορεύεται η είσοδος. Η αποκλειστική παράνοια!

(Αγαπητέ φίλε, ο μόνος λόγος που δεν έχω πάει στην Τουρκία -αν και έχω υποσχεθεί στη γιαγιά μου να πάω στο μέρος που γεννήθηκε- είναι ότι ο τουρκικός στρατός είναι ακόμα στην Κύπρο. Χέστηκα αν κάποιοι θα με θεωρήσουν εθνικόφρονα ή οτιδήποτε άλλο. Δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση το ανθρώπινο είδος, ενώ υπάρχουν πολλοί που, για να στηρίξουν “προοδευτικές” και “αναρχικές” ιδέες, καταλήγουν να υποστηρίζουν τους απέναντι εθνικόφρονες. Δεν παλεύεται η ηλιθιότητα. Άλλωστε, ζούμε σε μια εποχή που μια χώρα εισβάλλει σε μια άλλη και σκοτώνει ανθρώπους, και οι άνθρωποι κανονίζουν να πάνε ανέμελα διακοπές στη χώρα που κάνει την εισβολή. Και όταν επισημαίνεις πως αυτό είναι ανήθικο, σε λένε “λαϊκιστή” και “κολλημένο”. Ζούμε την εποχή της ιδιωτείας και του ατομικισμού. Η Μνήμη είναι η μόνη μας περιουσία. Αλλά η Μνήμη διώκεται. Ρωτήστε ποιος ήταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.