Παρά θίν’ αλός
Χρόνια σου πολλά, φίλε πιτσιρίκο
Από την στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου και είδα αυτό τον κόσμο, κατάλαβα ότι η θάλασσα είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα στη γη. Με την πρώτη ματιά, την αγάπησα και την έκανα ένα με την ζωή μου.
Ποτέ δεν την συνδύασα με οτιδήποτε άσχημο.
Το μόνο κακό που άκουσα γι’ αυτήν, ήταν τα λόγια της γιαγιάς μου, που της έβαζε κατάρες, όταν κλαίγοντας αναρωτιόταν, αν η θεία μου η Δέσποινα, που την πήρε η μαύρη θάλασσα στη Αμερική, είναι καλά και πώς τα βγάζει πέρα μόνη της, η καημένη, στη γέριμη την ξενιτιά.
Ακόμα και αυτό, που μας πήρε την θεία στα ξένα, εμένα ωραίο μου φαινόταν, γιατί κάθε λίγο η θεία μου έστελνε δώρα, και θυμάμαι -σαν παιδί που ήμουνα- πολύ μ΄ άρεσε.
Τώρα που μου ΄ρθε στον νουν η θεία η Δέσποινα, να ΄ναι καλά εκεί που βρίσκεται, έκανε μεγάλο ταξίδι από Κύπρο μέχρι Νέα Υόρκη και μάλιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι το ταξίδι αυτό, έγινε κάπου στο 1955!
Πέρασαν, όμως, γρήγορα, τα παιδικά, αθώα μου χρόνια και έμαθα αν και δεν ήθελα, ότι η θάλασσα δεν είναι μόνο βουτιές και αραλίκι, αλλά και υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, φυσικό αέριο –εδώ πήγαμε στο διάστημα που λέει η μάνα μου κι εμείς έλουμε να βγάλουμε φυσικό αέριο από τα έγκατα της γης, παραμερίζοντας εσκεμμένα λόγω φταλών, τις τόσες άλλες ανανεώσιμες ενέργειες που μας έχει δώσει η φύση-, έμαθα ακόμα για κακή μου τύχη, για τις Εxxon Mobil, την EΝΙ, την Total και το χειρότερο ότι μπορεί να σκοτωθούμε στο όνομα όλων αυτών.
Επειδή λοιπόν, μου έχουν ζαλίσει τον έρωτα, μ΄ όλο αυτό τον αχταρμά των ΑΟΖ οι διάφοροι διεθνολόγοι- δημοσιογράφοι, που όπως πολλές φορές λες και συ φίλε πιτσιρίκο, γράφουν ότι συμφέρει στον μάστρο τους, είπα να γυρευτώ τζαι λίον μόνος μου, κάνοντας μια μικρή έρευνα, να δω τι ακριβώς συμβαίνει.
Αφού διάβασα όχι και επιστάμενα, διάφορες σελίδες και χωρίς να δρέπω, ούτε και να διεκδικώ δάφνες, ειδικού και ούτε καν να μπω στον κόπο να σας αναφέρω από πού τα πήρα, τηρώντας έτσι τη κλασσική διερευνητική δημοσιογραφία του σήμερα, σας παραθέτω με ένα απλό copy paste τα πιο κάτω!
Στη Νέα Υόρκη τις 30 Απριλίου 1982 -και ύστερα από διαπραγματεύσεις εννέα ετών και έντεκα συνόδων- η Διεθνής Συνθήκη του ΟΗΕ περί Δικαίου της Θάλασσας όρισε τι είναι αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ).
Η ψηφοφορία για τη νέα αυτή Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, ήταν: 130 υπέρ, 4 κατά και 17 αποχές. Τις 4 αρνητικές ψήφους έδωσαν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, το Ισραήλ (τα πνεύματα της αντιλογίας) και η Βενεζουέλα!
ΑΟΖ λοιπόν, μετά από την ψηφοφορία αυτή, θεωρείται η θαλάσσια έκταση, εντός της οποίας ένα κράτος έχει δικαίωμα έρευνας ή άλλης εκμετάλλευσης των θαλασσίων πόρων του, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ενέργειας από το νερό και τον άνεμο που εμπεριέχονται σ΄ αυτή.
Η θαλάσσια αυτή περιοχή, εκτείνεται πέραν των χωρικών υδάτων μιας χώρας που συνήθως είναι τα 12 ναυτικά μίλια (1 ναυτικό μίλι, ν.μ.=1.853,42 m) και μπορεί να φτάσει μέχρι τα 200 ν.μ., κάπου 370 χ.μ από την ακτογραμμή.
Αυτό ισχύει σε χώρες που δεν υπάρχει στεριά στα 200 ν.μ. από την παραλία, παρά μόνο θάλασσα. Δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει σε εμάς γιατί δεν έχουμε ανοικτή θάλασσα, αλλά έχουμε σε απόσταση αναπνοής τους Τουρκαλάδες κυρίως.
Σ΄ άλλες θαλάσσιες περιοχές ανά τον κόσμο, που υπάρχουν άνθρωποι νούσιμοι, κάτσανε και το συζήτησαν και τις χώρισαν στη μέση.
Έτσι όπως έπρεπε να γίνει με την Ελλάδα και την Τουρκία και όχι από τότε που γεννηθήκαμε υπάρχει αυτό το άλυτο πρόβλημα, που ακούει στο όνομα βραχονησίδες και υφαλοκρηπίδες.
Οι Τουρκαλάδες δεν έχουν ορίσει με καμία γείτονα χώρα την ΑΟΖ της.
Να σημειώσουμε με μεγάλα γράμματα εδώ την επιτυχία της Κυπριακής Δημοκρατίας -απίστευτο και όμως αληθινό- που προχώρησε σε οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της με την Αίγυπτο το (2003), το Λίβανο (2007) και το Ισραήλ (2010) με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των γειτνιαζόντων κρατών.
Κάναμε το ακατόρθωτο, συμφωνήσαμε με τους γείτονες μας Αιγυπτίους, Λιβανέζους και Ισραηλίτες και χαράξαμε την Κυπριακή ΑΟΖ και μάλιστα με την έγκριση της Αμερικής, Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι γιατί μας αγαπούν και ούτε γιατί έχουμε καλή διπλωματία, αλλά για ένα και μοναδικό λόγο: ότι θέλουν να καρπωθούν τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια, που μάλλον υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες, στη θάλασσα μας.
Η Τουρκία δεν ενέκρινε όλες αυτές τις συμφωνίες και είναι λογικό, αφού δεν έχει αναγνωρίσει, όπως πιο πάνω έγραψα, το δίκαιο των θαλασσών και, βλέποντας ότι έμεινε εκτός παιγνιδιού, προσπαθεί να ανακόψει με κάθε τρόπο την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της περιοχής με εκφοβισμούς και με παράνομες συμφωνίες, όπως αυτή των τελευταίων ημέρων με την Λιβύη.
Επισημαίνω ότι με την τελευταία συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης που ενώνει τις θάλασσες των δυο χωρών, ο Ερντογάν, εκεί που όλα ήταν έτοιμα για την μεταφορά του Φ.Α από την Ανατολική Μεσόγειο στη Ευρώπη, μας πήρε τα σώβρακα, καθότι με μια κίνηση του, διέλυσε τις ΑΟΖ, Ελλάδας, Κύπρου, Αίγυπτου και ταυτόχρονα έκοψε στη μέση, τον αγωγό East Μed, που μέσω Κρήτης, θα διάχεε το φυσικό αέριο στη Ευρώπη.
Με την κίνηση του αυτή χώρισε στα δύο την Μεσόγειο και έβαλε στο χάρτη του, το μισό Αιγαίο και την μισή Κρήτη.
Με μας έπαψε από καιρού να ασχολείται, ξέρει ότι μας έχει για πρόγευμα και ούτε σημασία δεν μας δίνει ή μάλλον φοβάται να γαυγίσει στις Αμερικάνικες εταιρείες που βάλανε χέρι και έχουν την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Κύπρου και κάνει μόκο.
Μέχρι και στρατό, θα στείλει ανακοίνωσε ο μεμέτης, για να υπερασπιστεί το μνημόνιο αυτό με την Λιβύη που αμφισβητεί, τις θαλάσσιες οριοθετήσεις που υπέγραψαν Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ και βάζει και την Τουρκία στο παιγνίδι του αερίου.
Και ταυτόχρονα, έθεσε θέμα ασφάλειας του αγωγού, ζητώντας μερίδιο από το αέριο και πρότεινε την λύση (αυτός είναι και ο σκοπός του) ότι πρέπει να περάσει μέσω Τουρκίας που είναι η ασφαλέστερη δίοδος, αφού λυθεί, άρον άρον το Κυπριακό.
Το μόνο που πήρε σαν απάντηση από μας και τους διάφορους Ευρωπαίους εταίρους είναι το ότι θα τον καταγγείλουμε στο Δικαστήριο της Χάγης (θυμίζει πρωτάκια Δημοτικού, που θα το πούνε στη δασκάλα) και παράλληλα ανάγκασε τους προσωρινούς συμμάχους Ισραήλ, Κύπρο, Ελλάδα, Ιταλία και όλους τους άμεσα ενδιαφερομένους να έχουν έκτακτη συνάντηση σε λίγες μέρες, αρχές Γενάρη, για να δουν τι θα κάνουν με το θέμα αυτό και να αποφασίσουν όλοι αυτοί οι Φραγκολεβαντίνοι, σε ποιον ανήκει η θάλασσα μας και το αέριο το κοπανιστό.
Θα συσκεφθούν δηλαδή και θα εκδώσουν κανένα ψήφισμα ή κανένα νερόβραστο μέτρο ενάντια στον σουλτάνο, σαν αυτά του ΟΗΕ για το Κυπριακό, αφήνοντας τον στο απυρόβλητο να γαυγίζει απειλώντας τους πάντες και τα πάντα.
Περιμένοντας εν ολίγοις, τις εταίρες της Ευρώπης να αποφασίσουν για εμάς, χωρίς εμάς, μια καλή και λογική απάντηση στη δύσκολη ερώτηση, σε ποιον ανήκει η θάλασσα μας, θα ήταν ότι ανήκει στα ψάρια της.
Αυτό θα έλυνε όλα τα προβλήματα των λαών της Μεσογείου, μα πιο πολύ θ΄ άρεσε στον φίλο, Βαγγέλη Σπανό, που μας συντροφεύει με το καθημερινό του γράψιμο και τον ευχαριστούμε.
Όσο υπάρχει το χρήμα και το κέρδος, ίποτε δεν θα αφήσουν όρθιο οι άνθρωποι, φίλε Βαγγέλη. Σιγά μην αφήσουν ήσυχη την θάλασσα τώρα που είδαν τι θησαυρό κρύβει. Θα της δώσουν να κάτσει, μια με τα γεωτρύπανα και μια με τους αγωγούς που θέλουν να τις καρφώσουν στη κοιλιά ώσπου να στραγγίξει.
Δεν ξέρω όλες αυτές οι παπαριές των ανθρώπων πού θα καταλήξουν.
Αρκετά όμως σας τα ζάλισα γιορτάρες μέρες που ‘ναι.
Χρόνια σας πολλά τζιαι Καλόν Νέον Έτος!!!
Αναξαγόρας που την Κύπρον.
Υ.Γ.
Το μόνο που ζηλεύω είναι κάποιους που περιμένουν ένα δώρο την Πρωτοχρονιά και μου ΄ρχονται νοσταλγικά τα παιδικά μου χρόνια, τότε που περίμενα μια μπάλα ποδοσφαίρου όσο τίποτε άλλο και δεν με ‘κοφτε τίποτε που τούτα ούλα που συμβαίνουν γύρω μου, παρά μόνο αν θα μου φέρνε τον φούρπο (από το football) ο Αη Βασίλης!
(Αγαπητέ φίλε, στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου, μπήκα ένα πρωί στην θάλασσα γύρω στις 7 και μισή. Δεν ήταν κανείς στην παραλία και η θάλασσα ήταν λάδι. Καθώς ήμουν μέσα στην θάλασσα, σκέφτηκα πως κάπως έτσι θα πρέπει να είναι ο παράδεισος. Όταν ήμουν παιδί, μου είχε πάρει ο πατέρας μου την μπάλα του Μουντιάλ. Ήταν η πρώτη μπάλα που είχα στη ζωή μου, ήμουν πολύ περήφανος, και θυμάμαι τη μέρα που την έχασα από τη στραβοκλωτσιά ενός συμμαθητή μου. Να πάρετε μια μπάλα. Και αν δεν σας αφήνουν τα άλλα παιδιά να παίξετε, να παίρνετε τη μπάλα σας και να φεύγετε. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.