Μια βόλτα στο πάρκο

Καλησπέρα Πιτσιρίκο. Όλοι ασχολούνται με τον Κορονοϊό. Και λογικό είναι.
Όσοι το παίρνουν ελαφρά, μάλλον δεν βλέπουν ή κάνουν ότι δεν βλέπουν τι γίνεται στην Ιταλία. Σχεδόν 1.000 νεκροί τη μέρα. Δεν είναι απλό συνάχι.

Εδώ τα κρούσματα είναι πάρα πολλά επίσης και σίγουρα είναι περισσότερα απ’ ό, τι λένε.

Ευτυχώς δεν υπάρχει ολική απαγόρευση κυκλοφορίας. Βγαίνουμε τις βόλτες μας κανονικά, αλλά ο κόσμος εδώ τουλάχιστον είναι προσεκτικός.

Χθες είχα πάει για ποδήλατο στο πάρκο. Σήμερα θα πάω και με τον μικρό να βγει λίγο έξω.

Επειδή ο κόσμος είναι προσεκτικός, νιώθω μια ασφάλεια και δεν φοβάμαι. Καλά όχι για μένα, για τα παιδιά περισσότερο.

Πριν από 2 βδομάδες αποκτήσαμε και ένα νέο μέλος στην οικογένεια. Γεννήθηκε μέσα στην κρίση του Κορονοϊού. Οπότε είμαστε λίγο προσεκτικοί κυρίως γι’ αυτήν και τη μαμά της, η οποία ακόμα είναι λίγο αδύναμη.

Η οικονομική κρίση είναι μεγάλη και εδώ. Διαβάζω από αρκετούς στο δίκτυό μου ότι χάνουν τις δουλειές τους. Θεωρώ πολύ πιθανό να μου συμβεί το ίδιο στους επόμενους 1-2 μήνες, αλλά δεν ανησυχώ ιδιαίτερα, γιατί όλο και κάτι άλλο θα βρεθεί. Και αν δεν βρεθεί, βλέπουμε.

Πάντως ανήκω στο γκρουπ που μου έχει λείψει η δουλειά μου. Είμαι τυχερός να έχω μια πολύ δημιουργική δουλειά και ήταν αυτό που ήθελα να κάνω από 8 χρονών. Βασικά, η λέξη δουλειά είναι λάθος. Χόμπι είναι. Ζω από το χόμπι μου.

Μου έχει λείψει να πηγαίνω στο γραφείο. Όλα μου τα παιχνίδια είναι εκεί. Και εδώ στο σπίτι βέβαια έχω πλήρως εξοπλισμένο γραφείο -καλύτερο και από της δουλειάς- αλλά δεν είναι το ίδιο. Μου έχει λείψει η διαδρομή που κάνω με το ποδήλατο κάθε μέρα για να πάω στη δουλειά, οι πλάκες που κάνουμε με τους συναδέλφους μου και η αδρεναλίνη.

Δυστυχώς, σε τέτοιες περιόδους, δεν μου φτάνουν τα δικά μου τα άγχη, πρέπει να έχω και τα άγχη των άλλων. Είναι καλά τα μέλη της ομάδας; Πώς την παλεύουν με τα ψυχολογικά τους; Τι γίνεται που κάποιοι έχουν αποκλειστεί εδώ και δεν μπορούν να πάνε στις οικογένειές τους;

Είναι πολλοί αποκλεισμένοι εδώ λόγω του ότι πολλές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους.

Κάποιες χώρες θα ξεκινήσουν τους επαναπατρισμούς μόλις οργανωθούν οι καραντίνες, αλλά μέχρι τότε, οι άνθρωποι αυτοί είναι μακριά από τις οικογένειές τους και δεν μπορούν να τα διαχειριστούν όλα αυτά.

Και θα πρέπει τώρα εγώ, που δεν προλαβαίνω να διαχειριστώ τα δικά μου, να προσπαθώ να είμαι και ο “ψυχολόγος” τους. Εγώ, που πριν από λίγους μήνες έβλεπα ψυχολόγο από την πίεση. Δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά έτσι το πράγμα.

Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι έχουμε γεννηθεί με το γονίδιο του άγχους. Μπορούμε να αγχωθούμε και με τα πιο μικρά πράγματα. Αλλά δεν γίνεται να αγχωνόμαστε και με αυτό.

Οπότε, αποδοχή. Απλά το αποδέχεσαι και προχωράς. Η βόλτα έξω βοηθάει. Έχει και τρομερές λιακάδες αυτές τις μέρες. Ευτυχώς η ατομική γυμναστική και η οικογενειακή βόλτα δεν θα απαγορευτεί.

Όσο περίεργο και να ακούγεται, αυτές τις δημοκρατικές ελευθερίες στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού, φοβούνται να τις ακουμπήσουν. Γιατί ξέρουν τι θα συμβεί. Αλλά όμως από την άλλη υπάρχει και ένας αλληλοσεβασμός. Προσέχουν και προσέχουμε.

Που λες, ναι. Μου έχει λείψει η δουλειά και η δημιουργία. Και εντάξει όσο ωραία και να είναι η οικογένεια, προσωπικά δεν μπορώ να είμαι πάτερ φαμίλιας, 24/7. Και έλεος δηλαδή με όσους λένε, “τι δεν μπορείτε να κάτσετε στο σπίτι σας με τις οικογένειες σας; Τι κάνατε οικογένειες;”.

Άντε να δώσεις εξηγήσεις στον κάθε καθυστερημένο που έχει και άποψη για την ζωή των άλλων.

Στα πάρκα πάντως έχει λίγους ανθρώπους. Αλλά φαίνονται όλοι γαλήνιοι και ευτυχισμένοι. Αυτό μου φτιάχνει την διάθεση. Όπως και να ανεβαίνω με το ποδήλατο τους δύο λόφους του πάρκου.

Δεν ξέρω τι θα γίνει σε 1-2-3 μήνες. Κανείς δεν ξέρει. Απλά ελπίζω να μην συμβεί άλλη μια Ιταλία. Ας υπάρχει απλή κοινή λογική στον κόσμο και όλα θα είναι ηπιότερα.

Αυτοί που έφυγαν πάντως από την Αθήνα, δεν ξέρω αν έφυγαν να προστατευθούν από τον Κορονοϊό ή από τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω τους. Πάντως είναι καλή ευκαιρία τώρα που φεύγει ο κόσμος στην επαρχία, να μάθει και την πραγματική άποψη που έχει ο κόσμος για τους Αθηναίους και όχι αυτό που βλέπουν όταν πάνε διακοπές και τους δίνουν χρήματα.

Παρότι έχουν ξεπουληθεί οι μάσκες, θα πέσουν πολλές μάσκες τους επόμενους μήνες. Καλύτερα. Να υπάρξει επιτέλους και μια διαφάνεια στις σχέσεις των ανθρώπων.

Σίγουρα ο τρόμος αλλάζει την συμπεριφορά τους ανθρώπου. Αλλά ίσως τελικά δεν την αλλάζει, αλλά την αφήνει να εκδηλωθεί ωμά, χωρίς φίλτρα.

Αυτά τα νέα. Πάω να ετοιμαστώ να πάω την βόλτα μου στο πάρκο τώρα.

Καλά κουράγια σε όλους.

Δ.

(Αγαπητέ φίλε, να σας ζήσει. Εύχομαι τα καλύτερα για όλους σας. Δεν γράφω κάτι άλλο γιατί -μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας- προετοιμάζομαι για την απαγόρευση της ελευθερίας της έκφρασης που θα μας επιβληθεί. Να είμαι έτοιμος. Αν εσάς δεν σας φτάνουν τα δικά σας άγχη και έχετε και τα άγχη των άλλων, σκεφτείτε λίγο σε ποιον το γράψατε αυτό. Τα μέιλ και τα μηνύματα που παίρνω πια δεν έχουν προηγούμενο. Και απαντάω σε όλα εγώ. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.