Γαμημένoς Μανιχαϊσμός
Καλησπέρα Πιτσιρίκο, έχοντας δει το αποπνικτικό, κατά τα άλλα, βίντεο στο οποίο ένας ένστολος στην πολιτεία της Μινεσότα δολοφονεί εν ψυχρώ τον «ατυχή» George Floyd, έχω ήδη απηυδήσει και έχω ήδη εξοργιστεί σκεπτόμενος την αυθαιρεσία και τον ρατσισμό που διατρέχει τους απανταχού μηχανισμούς καταστολής.
Από τον Rubin Carter του Bob Dylan -και πρωτύτερα- μέχρι και σήμερα τα περιστατικά είναι αρκετά.
Αλήθεια, αν δεν υπήρχαν μαύροι, θα συνέβαιναν όλα αυτά;
Αν ο George Floyd είχε δίπλα παρκαρισμένη μια Lamborghini, θα συνέβαινε κάτι τέτοιο;
Ο ultra-whitey δολοφόνος ολίγη σημασία έχει.
Αν όσοι κριτικάρουμε και οργιζόμαστε με το περιστατικό βρισκόμασταν εκεί, αλήθεια , θα ορμούσαμε να σώσουμε τον Floyd ή θα διστάζαμε μήπως και λερώσουμε το ποινικό μας μητρώο ή να υποστούμε τις οποίες συνέπειες;
Αν όσο free-spirited και ελεύθερος ευαγγελίζεται κανείς ότι είναι, θα μπορούσε άραγε να διατηρηθεί αλώβητος, αν δούλευε επί μια δεκαετία σε αυτό τον μηχανισμό μαζοποίησης που δολοφονεί συνειδήσεις;
Το σύστημα ασφαλώς θέλει μπάτσους έτοιμους να δολοφονήσουν αμέριμνοι μέρα-μεσημέρι.
Προσοχή! Δεν θέλει να δολοφονούν -ελπίζω- απλά να είναι έτοιμοι … Ο George Floyd δεν είναι παρά μια παράπλευρη απώλεια της αστυνομοκρατίας και της «ετοιμότητάς» τους.
«Για να ελέγξεις έναν λαό πρέπει να γνωρίζεις τους φόβους του
Ο πρώτος φόβος που νιώθει ο άνθρωπος είναι να βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο»
Στην προσπάθεια επίτευξης ακριβώς αυτού του φόβου που περιέγραψε ο Όργουελ, ε ο Floyd ήταν μια παράπλευρη απώλεια.
Ακριβώς αυτή η επιφανειακή και κοινότοπη προσέγγιση «περί ενός κακού μπάτσου» φαίνεται να συμφέρει τους πάντες.
Αφενός μεν οι ισχυροί και ιθύνοντες την βγάζουν λάδι για το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν, αφετέρου δε οι λεγόμενοι αντιφασίστες και τα free-spirits βρίζουν παθιασμένα «αυτόν τον κακό μπάτσο» και ξεθυμαίνουν.
Αν πω πως κατά βάθος περιμένουν κάτι τέτοια για να αντιδράσουν, με τον τρόπο βέβαιοι που οι ίδιοι ορίζουν την αντίδραση, ήτοι να βρίζουν αντιλαμβανόμενοι πως μόνο με τέτοια συμβάντα έχουν λόγο ύπαρξης ως διαμαρτυρόμενοι, θα είμαι συνωμοσιολόγος;
Αυτή ακριβώς η διχοτόμηση σε καλό και σε κακό, σε ήρωα και σε τρελό είναι άκρως αποπροσανατολιστική και βέβαια πέρα για πέρα υποκριτική.
Συρράξεις και πόλεμοι, εμφύλιοι και παγκόσμιοι, γενοκτονίες, πάντα ένας καλός και ένας κακός κι ο εκάστοτε υποκινητής ή κερδισμένος μοιράζει χαμόγελα και συγκινήσεις.
Προς τέρψιν του υπνωτισμού, το παραμύθι και η συνακόλουθη «συγκίνηση» νίκησε την ουσία.
Γιατί άραγε ο Χίτλερ κυνήγησε τους Εβραίους; Γιατί απέκτησε τόση δύναμη; Ευνοήθηκε -έστω και στην αρχή- από κάποιους;
Γιατί δεν εξετάζουμε την συμβολή των Ιουλιανών στην Δικτατορία; Γιατί τα εθνίκια γιορτάζουν την 28η και όχι τους αγώνες του Βελουχιώτη;
Γιατί αφού εμείς αντιδράμε και η κοινή γνώμη αγανακτεί, οι μπάτσοι συνεχίζουν να σκοτώνουν; Γιατί ό,τι έχει συμβεί συνέβη ξανά, και ό,τι συνέβη θα ξανασυμβεί;
Ο έμφοβος άνθρωπος είναι επιρρεπής στην κατάτμηση σε καλούς και σε κακούς. Κι αυτή η κατάτμηση είναι μοχλός της ιστορίας.
«Η ιστορία διδάσκει αλλά δεν έχει κανένα μαθητή» έλεγε ο Γκραμσι.
Μάλλον δεν την καταλαβαίνουμε ή απλά δεν την αντιλαμβανόμαστε. Κοιτάμε τα πάντα από άλλη σκοπιά, από την «εύκολη», επιρρίπτουμε ευθύνες και όλα καλά !
Σαν ανθρωπότητα έχουμε ζήσει τόσα, δεν αποκομίσαμε ωστόσο, την γνώση.
Ζούμε τις δυσχέρειες αλλά αδυνατούμε να βρούμε το ηθικό δίδαγμα κι έτσι ο κύκλος των δυσχερειών είναι αναπόφευκτα αέναος.
Γιώργος
(Αγαπητέ Γιώργο, ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει είναι προς τους φτωχούς. Και οι μαύροι, γενικά, είναι πιο φτωχοί. Ο πλούσιος και διάσημος μαύρος O.J. Simpson σκότωσε την γυναίκα του και τον φίλο της -λευκοί και οι δυο- και την έβγαλε καθαρή για τις δολοφονίες. Βέβαια, τότε δεν υπήρχαν τα social media. Το πρόβλημα των ΗΠΑ είναι τεράστιο και έχει να κάνει με τα όπλα και το πόσο εξοικειωμένοι είναι οι Αμερικανοί με τα όπλα, λόγω της Ιστορίας της χώρας τους και του Συντάγματός τους. Στην δολοφονία του George Floyd δεν χρησιμοποιήθηκε όπλο αλλά ξέρουμε πόσο εύκολα βγάζουν οι αστυνομικοί όπλο στις ΗΠΑ και σκοτώνουν έναν μαύρο. Αν έχουν δικαίωμα στην κατοχή και στην οπλοχρησία οι πολίτες, σκέψου πώς αισθάνονται οι αστυνομικοί. Στην προεδρία του Ομπάμα έγινε ένα τεράστιο μπαράζ δολοφονιών μαύρων που περπατούσαν στον δρόμο ή έπαιζαν στο πάρκο. Για κάποιο λόγο, πολλοί το έχουν ξεχάσει αυτό και συμπεριφέρονται σαν όλα αυτά να ξεκίνησαν επί Τραμπ. Όχι, δεν σκοτώνουν τους φτωχούς μαύρους εδώ και αιώνες στις ΗΠΑ. Τι να πεις; Βέβαια, αν δεν υπήρχαν τα βίντεο και τα social media, πολλές από αυτές τις δολοφονίες θα περνούσαν απαρατήρητες, όπως γινόταν παλιότερα. Αν δεν υπάρχει βίντεο, δεν υπάρχει δολοφονία. Γιώργο, δεν ορμάς να σώσεις κάποιον, όταν οι αστυνομικοί απέναντί σου έχουν όπλα και ξέρεις πως σκοτώνουν με ευκολία. Βέβαια, και τον Ζακ Κωστόπουλο δεν προσπάθησε να σώσει κανείς. Οι αστυνομικοί είναι αναλώσιμοι, όπως είναι και οι φτωχοί πολίτες. Αν οι αστυνομικοί μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν πόσα κοινά έχουν με αυτούς που σκοτώνουν, δεν θα τους σκότωναν. Επίσης, δεν θα γίνονταν αστυνομικοί. Βέβαια, και σε αταξική κοινωνία να πάμε, μάλλον το πρώτο πράγμα που θα δημιουργηθεί είναι κάποιο είδος Αστυνομίας. Όσο για την Ιστορία δεν μας μαθαίνει απολύτως τίποτα. Για να μάθεις, πρέπει να θέλεις να μάθεις. Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να μάθουν. Άλλωστε, τα ξέρουν …όλα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.