Λίγο πριν ξημερώσει στο Αιγαίο
Αυτό το κείμενο το γράφω λίγο πριν ξημερώσει. Έπεσα για ύπνο, μετά από δυο ώρες ξύπνησα, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είμαι σε ένα νησί του Αιγαίου, αυτό το καλοκαίρι που είναι σαν να μην είναι καλοκαίρι. Και σκέφτομαι, χωρίς να το θέλω.
Σκέφτομαι πως η οικονομία της χώρας μας καταρρέει -για μια ακόμα φορά- αλλά οι πολιτικοί της χώρας συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Και πολλοί πολίτες κάνουν το ίδιο.
Αλλά η δουλειά των πολιτικών είναι να δίνουν λύσεις στα προβλήματα.
Και όσο και να κάνουν οι πολιτικοί πως δεν έχει συμβεί τίποτα, έχουν συμβεί πολλά. Και τίποτα δεν είναι ίδιο με το χτες
Δεν ξέρω τι λένε τα ΜΜΕ για τους χιλιάδες τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα.
Εγώ βλέπω καθημερινά γύρω μου κλειστά ή άδεια ξενοδοχεία, ενώ τα καταστήματα εστίασης και τα μπαρ είναι σαν να έχουν βομβαρδιστεί.
Οι περισσότεροι επαγγελματίες του τουρισμού -όχι, δεν είναι όλοι πλούσιοι- είναι απελπισμένοι.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό είναι άνεργοι.
Ο Ιούλιος είναι ένας χαμένος μήνας για τον τουρισμό, ενώ ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος θα εξαρτηθούν από τον αριθμό των κρουσμάτων που θα παρουσιαστούν στα νησιά και στα άλλα θέρετρα τις επόμενες μέρες, και τον τρόπο που θα αντιμετωπιστούν από τις αρχές τόσο πρακτικά, όσο και επικοινωνιακά (σ.σ. Ο Θεός να βάλει το χέρι του).
Και δεν είναι μόνο ο τουρισμός. Όποιος έχει μάτια, βλέπει πως η αγορά είναι πεθαμένη.
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια κατάσταση που είναι χειρότερη από την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα, όταν χρεοκόπησε το 2010.
Το χειρότερο είναι πως δεν ξέρουμε σήμερα αν αυτό που συμβαίνει θα τελειώσει τους επόμενους μήνες, ή θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι του 2021.
Εμβόλιο ή φάρμακο για τον κορωνοϊό δεν υπάρχει ακόμα -και δεν ξέρουμε αν και πότε θα υπάρξει-, οπότε το στραπάτσο για τον τουρισμό και την οικονομία της χώρας θα είναι οριστικό με μια δεύτερη χαμένη χρονιά.
Επίσης, είναι εξαιρετικά αμφίβολο -αν όχι απίθανο- να επιστρέψει το μοντέλο του μαζικού τουρισμού των τελευταίων χρόνων.
Όλα δείχνουν πως αυτό το μοντέλο τουρισμού τελείωσε, οπότε χιλιάδες ξενοδοχεία και τουριστικά καταστήματα δεν έχουν πια λόγο ύπαρξης.
Μπορεί να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας μόνο στην Ελλάδα αλλά η οικονομική ύφεση που είχε ξεκινήσει πριν τον κορωνοϊό -και με τον κορωνοϊό πήρε ακόμα μεγαλύτερη έκταση- επηρεάζει όλες τις χώρες και όλους τους εργαζόμενους, οπότε οι διακοπές δεν είναι πια ανάμεσα στις άμεσες προτεραιότητες εκατομμυρίων ανθρώπων.
Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που πίστεψαν πως η Ελλάδα μπορεί να βασίζεται μόνο στον τουρισμό -και να φτάσει η χώρα να έχει σχεδόν τετραπλάσιο αριθμό τουριστών από τον πληθυσμό της- αλλά έπεσαν έξω.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο και το χρειάζεται γρήγορα.
Το μόνο “σχέδιο” στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή -και θα το πετύχουμε- είναι να πάει το δημόσιο χρέος στα 500 δισεκατομμύρια.
Βέβαια, ποιο εθνικό σχέδιο να κάνει ένα προτεκτοράτο; Ποιοι να το κάνουν;
Δεν ξέρω.
Εγώ έπρεπε να το γράψω αυτό το κείμενο. Να το βγάλω από μέσα μου.
Το έγραψα. Τα κοκόρια λαλούν, τα σκυλιά γαβγίζουν.
Καλημέρα.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.