To open or not to open?
Γεια σου, φίλε μου Πιτσιρίκο. Πολλά τα ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό των Ελλήνων -σχήμα λόγου αυτό- λίγο πριν τελειώσει αυτός ο περίεργος Αύγουστος. Θα προσπεράσω πολλά από αυτά -της υποχρεωτικης χρήσης της μάσκας στα σχολεία συμπεριλαμβανομένης- για να επικεντρωθώ στο πιο καυτό από τα καυτά ερωτήματα:
Έπρεπε να ανοίξει ο τουρισμός μέσα στην πανδημία ή -ακόμα καλύτερα- ήταν επιβεβλημένο το άνοιγμα της χώρας στον τουρισμό, όπως υποστηρίζεται από πολλούς η μήπως όχι;
Αν και συμμερίζομαι πλήρως όλα τα οικονομικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι μεν, κλίνω περισσότερο στην άποψη των δε -που είναι και οι πιο λίγοι- αν και δεν μπορώ να ταυτιστώ τελείως μαζί τους.
Η Ελλάδα δεν έπρεπε να ανοίξει στον τουρισμό αυτό το καλοκαίρι, τουλάχιστον όχι έτσι όπως το έκανε.
Δεν υποτιμώ, φυσικά, την αυξημένη πιθανότητα έξαρσης της επιδημίας και τις αδυναμίες του ελληνικού ΕΣΥ, όμως τα στοιχεία των τελευταίων μηνών δείχνουν πως η θνητότητα της νόσου είναι μικρότερη από αυτή που είχε αρχικά υπολογιστεί ενώ και τα θεραπευτικά πρωτόκολλα -μαζί με την εμπειρία που απέκτησε το ιατρικό προσωπικό- για την αντιμετώπιση της νόσου έχουν. βελτιωθεί δραματικά, με αποτέλεσμα την μεγάλη μείωση των θανάτων μεταξύ των πασχόντων.
Θα αφήσω και το ιατρικό κομμάτι, και θα περιοριστώ μονάχα στο κομμάτι που αφορά την οικονομία.
Ο κορονοοϊός -όπως και η χρεοκοπία λίγα χρόνια νωρίτερα- ήταν μια χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα, προκειμένου να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο. Μια ευκαιρία που από ότι φαίνεται την άφησε να της ξεφύγει.
Ήταν, πρώτα από όλα, μια χρυσή ευκαιρία να καταμετρηθεί το τι υπάρχει και το τι συμβαίνει με τον τουρισμό αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα.
Ποιοι είναι οι επαγγελματίες του κλάδου και ποιες επιχειρήσεις μπορούν να είναι πραγματικά ανταγωνιστικές και να προσελκύσουν ακριβό και ποιοτικό τουρισμό και ποιες λειτουργούν σαν ζόμπι ρουφώντας πόρους, ενώ ταυτόχρονα καταστρέφουν και το περιβάλλον.
Ήταν μια καλή ευκαιρία να συνδέσουμε τον τουρισμό με την αναγκαιότητα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της ομορφιάς των ελληνικών τοπίων και να αποσυνδέσουμε την Ελλάδα από τον αναπνευστήρα της.
Το μοντέλο Σαντορίνης, όπου σε λίγο θα χτίσουν μεζονέτες και μπανγκαλόους μέσα στο ηφαίστειο, δεν είναι το καλύτερο ούτε για το παρόν ούτε για το μέλλον μας.
Όπως επίσης δεν ταιριάζουν στο οικοσύστημα της χώρας οι θηριώδεις τουριστικές μονάδες και τα κρουαζιερόπλοια.
Ο ελληνικός τουρισμός χρειάζεται στροφή στην ποιότητα, με ταυτόχρονο περιορισμό της ποσότητας.
Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος σχετικά με το τι θα συμβεί με όλους αυτούς που θα θιγούν από τις αλλαγές που θα έρθουν.
Η απάντηση είναι απλή αλλά χρειάζεται πολιτικό θάρρος για να εφαρμοστεί.
Ένα δίχτυ ασφαλείας για τους αδύναμους και όσους θα υποφέρουν από τις αναπόφευκτες βραχυπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις μιας τέτοιου μεγέθους αλλαγής.
Το δίχτυ αυτό ονομάζεται βασικό εισόδημα για όλους.
Προϋποθέτει όμως κι ένα σχέδιο μαζί με δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις σε εκείνο που θα αποτελέσει το μελλοντικό παραγωγικό πρότυπο της χώρας. Και φυσικά, σκληρή κόντρα με τους εταίρους-δανειστές μας.
Το νέο παραγωγικό πρότυπο περιλαμβάνει τεράστιες επενδύσεις στην παραγωγή νέων τεχνολογιών -με κίνητρα για συνεργασίες και μεταφορά τεχνογνωσίας από χώρες εκτός ΕΕ- και στις “πράσινες” (ο ορισμός ανοιχτός στην συζήτηση) μορφές ενέργειες, υψηλής ποιότητας γεωργική παραγωγή, στοχευμένο και ακριβό τουρισμό, εκσυγχρονισμό βασικών υποδομών, κλπ.
Το πιο σπουδαίο από όλα θα είναι μια γενναία – σχεδόν επαναστατική – αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης.
Έξω οι παπάδες, οι χότζες, οι Χριστοί κι οι Παναγίες από τα σχολεία!
Έξω και οι οπισθοδρομικοί γραφειοκράτες κρατιστές από όποιον πολιτικό χώρο κι αν προέρχονται!
Χωρίς ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, τίποτα δεν πρόκειται να ξεκολλήσει σε αυτή την γαμημέvη την χώρα.
Φυσικά, κάθε προσπάθεια αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας χρειάζεται στοχοπροσήλωση, επιμονή και χρόνο.
Το παράδειγμα για εμάς δεν μπορεί να είναι ούτε η Γερμανία, ούτε οι ΗΠΑ.
Χώρες σαν την Νότια Κορέα και την Φινλανδία -ακόμα και η γειτονική μας Τουρκία σε κάποιους τομείς- πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά και επισταμένα.
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά παντού τον τροχό.
Σε κάποια πράγματα απλά χρειάζεται να επαναλάβουμε την επιτυχημένη εμπειρία των άλλων.
Επιπλέον χρειάζονται και γενναίες αποφάσεις.
Εκκρεμότητες και διευθετήσεις με την επιθετική γειτονική μας Τουρκία πρέπει να γίνουν με απευθείας διαβουλεύσεις και όχι με την μεσολάβηση κοινών “συμμάχων” και “εταίρων”.
Και οι δύο χώρες, άλλωστε, αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα και προκλήσεις. Πόροι που διοχετεύονται στην άμυνα, λείπουν από την οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη και από την εκπαίδευση.
Συνοψίζω. Χρειάζονται ανοιχτά μυαλά, εμπνευσμένη ηγεσία, συνειδητοποιημένοι πολίτες, υπομονή, επιμονή, σκληρή εργασία και γενναίες αποφάσεις.
Η χώρα είναι σαν το καράβι του Οδυσσέα, πριν περάσει ανάμεσα από την Σκύλλα και την Χάρυβδη.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια ούτε για αναβολές, ούτε για δισταγμούς.
Αυτά βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο. Πρακτικά, ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τις πραγματικές καταστάσεις και αδυναμίες.
Στο θεωρητικό επίπεδο η αποδοχή όλων αυτών των καταστάσεων ισοδυναμεί με παραίτηση και υποταγή· πρακτικά όμως μιλώντας, σε προφυλάσσει από την τρέλα και την προσωπική σου εκμηδένιση.
Θα μπορούσα να κλείσω αυτό το κείμενο με το γνωστό και χιλιοειπωμένο Venceremos, όμως με πιάνουν τα γέλια και δεν θα το κάνω.
Οπότε, φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ. Γελάω, επίσης, με την αμηχανία των πάλαι ποτέ “συντρόφων” με όλα τα θέματα που αφορούν την Ρωσία του Πούτιν. Νομίζουν ακόμα οι καημένοι ότι πρόκειται όχι για μια ακόμα -και πολύ brutal- καπιταλιστική χώρα αλλά για το εγγονάκι της μακαρίτισσας ΕΣΣΔ. Στην Ρωσία ο Πούτιν -εκτός από super γ@μάω- είναι πολύ αγαπητός και δεν έχει πολλούς αντιπάλους. Εκείνο που χαρακτηρίζει τους αντιπάλους του Πούτιν είναι η ατυχία. Τις προάλλες ένας ακόμα πολιτικός τους αντίπαλος στάθηκε άτυχος και σήμερα χαροπαλεύει επειδή ήπιε ένα τσάι με πολώνιο ή κάτι τέτοιο. Σαν τους μάρτυρες της υπόθεσης Noor-1 και οι πολιτικοί αντίπαλοι του Πούτιν. Άτυχοι άνθρωποι.
Βέβαια, εμείς οι δυτικοί γελάμε με αυτά τα πράγματα. Οι δολοφονίες αφροαμερικανών από μπάτσους τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, η άγρια καταστολή, η ξεδιάντροπη φασιστική ανοησία ενός πορτοκαλί πλανητάρχη και ο αυταρχισμός-καταστολή που έχει λάβει διαστάσεις κανονικής πανδημίας μας δείχνουν νομίζω ξεκάθαρα ένα πράγμα. Ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει “καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο”. Στις εποχές ίσως των παχιών αγελάδων να βλέπαμε σε κάποιες χώρες τον καπιταλισμό με “ανθρώπινη μάσκα”, τώρα όμως το θηρίο ανασαίνει βαθιά μέσα στο σκοτάδι δίπλα στο αυτί μας. Διψά για ένα βαθύ φιλί στο στόμα και για αίμα. Για όποιον δεν το έπιασε το υπονοούμενο, προχωρώ αε επεξηγήσεις. Θα μας γ@μήσει πριν μας ρουφήξει μέχρι θανάτου το αίμα.
(Φίλε Ηλία, καλώς ή κακώς, η Ελλάδα άνοιξε φέτος για τους τουρίστες. Αυτό έγινε. Η χώρα άνοιξε στους τουρίστες. Τώρα, τι νόημα έχει να σαμποτάρει η ίδια η Ελλάδα το τουριστικό προϊόν της, ενώ έχει τουρίστες; Γιατί τόση υστερία για τα κρούσματα, αφού, αφενός είναι λίγα και αφετέρου δεν έχουν επώδυνες συνέπειες και δεν οδηγούν στον θάνατο; Ποιον ωφελεί αυτό; Εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες δουλεύουν αυτόν τον Αύγουστο στον τουρισμό και δεν ξέρουν τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Αν θα είναι ανοιχτοί ή κλειστοί, ή τι ώρα θα κλείνουν. Δεν γίνεται τουρισμός έτσι. Έτσι δεν γίνεται τίποτα. Ηλία, το σχέδιο για τον τουρισμό το κάνει μια χώρα μετά από μελέτες και έρευνες, και είναι ένα μακροχρόνιο πλάνο. Δεν γίνεται να αλλάξεις τον τουρισμό σου από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν ξέρω καν αν η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να αλλάξει τον τουρισμό της, αφού ο ελληνικός τουρισμός είναι, κυρίως, στα χέρια των ξένων πρακτορείων. Και η Ελλάδα δεν είναι στα χέρια των Ελλήνων. Πάντως, ο κορωνοϊός καθάρισε τις ελληνικές θάλασσες και έδωσε μια ανάσα στο περιβάλλον. Από μια άποψη, ο κορωνοϊός είναι σωτηρία. Βέβαια, ο κορωνοϊός είναι και μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Ηλία, τα γράφεις πολύ ωραία αλλά ξέρεις -και ξέρω- πως τίποτε από αυτά δεν θα γίνει. Η Ελλάδα είναι μια χαμένη υπόθεση. Και οι Έλληνες δεν πρόκειται να αντιδράσουν ποτέ. Θα γράφουν στο Facebook για τις μάσκες και θα κάνουν like ο ένας στον άλλον. Πολλή πάρλα και εφέ, καθόλου ουσία. Ίσως, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ψηφίσει το Βασικό Εισόδημα, να το πάρουν επιτέλους χαμπάρι και οι Έλληνες. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.