Γιατί είμαι υπέρ του τρομονόμου στην Τέχνη

Εντάξει, ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Δεν είμαι υπέρ κανενός τρομονόμου αλλά έβαλα αυτόν τον τίτλο, αφενός για να σας τραβήξω την προσοχή και αφετέρου για να μπλοκάρω όλους αυτούς που διαβάζουν έναν τίτλο και τρέχουν να σχολιάσουν -χωρίς να διαβάσουν το κείμενο- γιατί είναι τέρμα ηλίθιοι.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πρόβλημα με τον τρομονόμο στην Τέχνη είναι πως δεν χρειάζεται.

Ποια νέα τραγούδια θα απαγορεύσει ο τρομονόμος;

Πέρασαν 11 χρόνια από την χρεοκοπία της χώρας και οι Έλληνες συνθέτες δεν κατάφεραν να γράψουν ούτε ένα τραγούδι που να εκφράζει τις ψυχές των ανθρώπων και να μπει στα στόματά τους.

Το ελληνικό τραγούδι εδώ και πολλά χρόνια είναι ένα ανέκδοτο.

Μια μίρλα, μια κλαψομουνίαση, μια θλίψη.

Και επειδή το τραγούδι είναι η πιο απλή μορφή τέχνης -σε τρία λεπτά τα είπες όλα- καταλαβαίνεις από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το ελληνικό τραγούδι, ποια είναι η κατάσταση όχι μόνο στις άλλες τέχνες αλλά και στην κοινωνία.

Το ελληνικό τραγούδι σήμερα είναι ακίνδυνο για το σύστημα αλλά είναι πολύ επικίνδυνο για αυτούς που το ακούν.

Ποιον φοβάται το σύστημα; Τον Δεληβοριά, τον Χατζηγιάννη ή τον Ρουβά; Μα αυτοί είναι το σύστημα. Άοσμοι, άγευστοι, άχρωμοι. Τραγουδάνε και είναι σαν να μην ακούς τίποτα. Τους ακούς και περνάς κλιμακτήριο (σ.σ.Δεν αναφέρω γυναίκες που τραγουδάνε γιατί η εποχή είναι κάπως υστερική και δεν ξέρεις από πού θα σου πεταχτεί ο επόμενος μ@λάκας.)

Ίσως, τελικά, ο τρομονόμος να κάνει και καλό στο τραγούδι.

Μπορεί κάποιοι δημιουργοί να νιώσουν την ανάγκη να στρώσουν τον κώλo τους κάτω και να γράψουν κάνα τραγούδι που να ακούγεται.

Και πολλά ρεμπέτικα τραγούδια ήταν απαγορευμένα αλλά αυτό αφενός δεν εμπόδισε τους δημιουργούς τους να τα γράψουν και αφετέρου διαδόθηκαν και σήμερα θεωρούνται κλασικά τραγούδια.

Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ένα καλό τραγούδι.

Αλλά κάποιος θα πρέπει να το γράψει πρώτα.

(Συγγνώμη που γράφω την γνώμη μου έτσι καθαρά. Είναι επειδή δεν έχω ούτε αφεντικό, ούτε κύκλωμα, ούτε αυλή. Κι αν ακούει κάνας μουσικός και θέλει να γνωριστούμε και να συνεργαστούμε για να γράψουμε τη “Φραγκοσυριανή” της εποχής μας, εγώ είμαι μέσα. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω. Πάντα θαύμαζα τον Μάρκο Βαμβακάρη. Μόνο παρακαλώ να είστε ένας καλόψυχος και καθαρός άνθρωπος γιατί γνώρισα κάτι μουσικούς που ήταν εντελώς παρτάκηδες, εγωπαθείς και πολύ μεγάλα λαμόγια. Και ήθελαν να είμαι και φίλος τους. Τους καημένους. Ευχαριστώ.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.