Σήμερα γιορτάζουμε
Αγαπητέ Πιτσιρίκο γεια χαρά,
Θέλω να σου ευχηθώ καλό μήνα και καλά δέκατα έκτα γενέθλια για το μπλογκ. Αν θυμάμαι καλά, σαν αύριο 2 Απρίλη το 2005 ξεκίνησες το μπλογκ, έτσι δεν είναι;
Καλά, εγώ τότε δεν σε ήξερα ούτε σε διάβαζα, αφού ήμουν μαζί με την καλή μου στο πρώτο μας χρόνο στην Άγρια Δύση (βλέπε Αμερική).
Όπως ξέρεις, η αρρωστημένη ατμόσφαιρα του Ελλαδιστάν -αναξιοκρατία, έλλειψη δικαιοσύνης, ωχαδερφισμός, έλλειψη παιδείας και πνεύματος, γενικότερη απαξίωση με ταυτόχρονη αίσθηση ότι όλα μας ανήκουν, εγωπάθεια αριστερά και δεξιά, αν και από τα αριστερά δεν ήταν τόσο εμφανής αλλά όποιος ανακατευόταν με τα πίτουρα, οι κότες τον τσιμπούσαν λιγουλάκι- δεν γεννήθηκε πριν 10 – 12 χρόνια.
Για εμένα η μεγάλη αποκάλυψη της ποιότητάς μας ήρθε με την υποψηφιότητα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Οι λίγοι που ήμασταν αντίθετοι στην υποψηφιότητα και μετέπειτα στην διεξαγωγή των Αγώνων ήμασταν κοντολογίς προδότες, εθνομηδενιστές, αναρχοάπλυτοι κτλ. χωρίς κανένας να κοιτάει τα πραγματικά δεδομένα των Ολυμπιακών Αγώνων και πώς οι πολυεθνικές εκμεταλλεύονται τις χώρες πετάγοντάς τους στην καλύτερη ένα ξεροκόμματο, ενώ αυτές περνάνε, μαζεύουν τον αφρό και φεύγουν αφήνοντας πίσω ερείπια. Καθαρά αποικιοκρατικές δουλειές δηλαδή…
Τότε κατάλαβα ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονταν για τίποτα άλλο πέρα από την γρήγορη κονόμα και την ψευδαίσθηση ενός μεγαλείου κενού περιεχομένου και νοήματος.
Σίγουρα, βέβαια, όλα παίξανε κάποιο ρόλο, η ηλικιακή μου ωρίμανση, η προγενέστερη ενασχόληση μου με τα κοινά σε φοιτητικό επίπεδο αλλά κι ο στρατός κι η δουλειά μου έπειτα σε κατασκευαστικά έργα της εγνατίας οδού αλλά και του αττικού μετρό.
Όμως, η Ολυμπιάδα του 2004 ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Έφτασα λοιπόν κοντά στα τριάντα και δεν με χώραγε ο τόπος, ήθελα και να δω κι άλλα μέρη, οπότε, όταν γνώρισα την καλή μου που ήταν κι αυτή φευγάτη, την κάναμε.
Έπρεπε να δεις την χαρά μου όταν την έκανα για τον ξένο τόπο τρεις μέρες πριν την έναρξη των αγώνων, 10 Αυγούστου 2004.
Ακόμα την θυμάμαι εκείνη την ημερομηνία αφού σαν να καταλάβαινα στα κόκαλά μου ότι ξεκινούσε μια φθίνουσα πορεία για το Ελλαδιστάν, ενώ εγώ άρχιζα να ψάχνω την τύχη μου αλλιώς.
Άρχισα να σε διαβάζω από το 2010, μετά το Καστελόριζο και τον ΓΑΠ, όταν θα άρχιζαν να σφίγγουν οι κώλοι σιγά σιγά.
Δεκαέξι, δεκαεπτά χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην Ελλάδα παρ’ όλες τις μεγάλες αναταράξεις της τελευταίας δεκαετίας: χρεοκοπία, μνημόνια, αγανακτισμένοι, πρώτη φορά αριστερά, νέα δημοκρατορία, πανδημία, και συνεχίζουμε ακάθεκτοι, αέναα παραπλανημένοι από μια στρεβλή ματιά στην πραγματικότητά μας και έναν μεγάλο φόβο για τον κρότο που θα κάνουμε, αν καταλάβουμε τι παίζεται γύρω μας κι εντός μας.
Οπότε, μην σκας και πολύ για τις ειδήσεις στις μέρες μας. «Σπόιλερ αλέρτ»: δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Συνέχισε τα μπάνια σου στην ωραία Ζάκυνθο, μίλα με τα χελιδόνια και τα αλογάκια, στείλε μας φωτό με κανένα γαϊδουράκι κι όταν έρθουν οι «απελευθερωτές» τουρίστες κάνε τις τσάρκες σου στο Αιγαίο με καλή παρέα και το φθινόπωρο επιστροφή στο Τζάντε για τη νέα σεζόν του σήριαλ Πανδημία-Λοκντάουν με νέο πρωταγωνιστή την Χρεοκοπία 2.0.
Κι όσοι μπορούν, θέλουν και είναι τυχεροί εύχομαι σε αυτό το μεσοδιάστημα που έρχεται να βρουν την ευκαιρία, το κουράγιο και τη δύναμη να φύγουν από τις μεγάλες πόλεις της χώρας, ή καλύτερα από τη χώρα την ίδια, και να βρουν μια ζωή καλύτερη, πιο ανθρώπινη ή τουλάχιστον πιο αξιοπρεπή από τον βόθρο του Ελλαδιστάν.
Και πάλι χρόνια πολλά για το μπλογκ. Όπως είπες κι εσύ σήμερα, οι καθυστερημένοι που στην πέφτουν, σου κάνουν καλό αφού, για μένα τουλάχιστον, είσαι πια η μόνη αυθεντική κι αξιόπιστη πηγή ειδήσεων και αναλύσεων στο Ελλαδιστάν (εσύ και οι υπέροχοι φίλοι το μπλογκ). Βέβαια, με αυτό που διάλεξες να κάνεις πρέπει να τους τρως στη μάπα και τους καθυστερημένους δυστυχώς. Α, ρε Πιτσιρίκο, τι τραβάς κι εσύ! Θυσιάζεσαι για τους αναγνώστες σου και τους φίλους σου. Το κατανοούμε και σε ευχαριστούμε για αυτό. Να προσέχεις την υγεία σου, την πνευματική και ψυχική σου ακεραιότητα και να κάνεις πολλά μπάνια.
Καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσουν τα μακροπρόθεσμα σχέδια, οπότε σου εύχομαι μόνο να κρατήσεις το μπλογκ για άλλα δέκα χρόνια, χε χε!
Α, και πάρε στο δορυφόρο τηλέφωνο τον Γρηγόρη σε παρακαλώ. Μου έλειψε η αγριοφωνούλα του και η σουρεαλιστική του άποψη.
Να ‘σαι καλά εσύ, όλοι οι φίλοι του μπλογκ και όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα.
Αγάπη μόνο,
μπαρμπαγιώργος από την Ανατολία
(Αγαπητέ φίλε, σε ευχαριστώ από καρδιάς. Με τρελαίνει που είσαι και εντός και εκτός Ελλάδας. Εντάξει, δεν μου την πέφτουν και πολύ τώρα. Ποιος να μου την πέσει, οι ξεπουλημένοι; Το καλό τώρα είναι πως ο καθένας έχει δείξει ποιος θέλει να είναι, οπότε δεν μπορεί να κοροϊδεύει ούτε τον εαυτό του, ούτε τους άλλους. Δεν κάνω κανένα σχέδιο και δεν έχω φιλοδοξίες, εκτός από το να κάνω πολλά μπάνια. Θα προσπαθήσω να τον βρω τον Γρηγόρη. Σε ευχαριστώ και πάλι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.