Σιωπή του τάφου
Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, το air condition εμπνέει την συγγραφή κειμένων απ’ ό,τι φαίνεται, οπότε πάρε άλλο ένα. Για να είμαι ειλικρινής, η αφορμή για αυτό το κείμενο είναι μια σημερινή ιατρική επίσκεψη και την ιστορία μίας, ή μάλλον δύο ασθενών μου.
Την μία από αυτές, την Β, την συνάντησα πριν 2-3 χρόνια. Μητέρα ενός παιδιού. Η δεύτερη ασθενής, η Α, αυτή που συνάντησα σήμερα, είναι η πρώην γυναίκα του άντρα της Β και μητέρα τεσσάρων παιδιών μαζί του.
Ο κύριος Γ λοιπόν ήταν παντρεμένος με την Α, έκαναν τέσσερα παιδιά και μετά χώρισαν και παντρεύτηκε την Β. Και έκανε ένα παιδί μαζί της. Θα μου πεις, τι μας κόφτουν τα γ@μησιάτικα του Γ;
Η ιστορία μας αρχίζει, και δεν σταματάει, όταν ένα βράδυ η Β η οποία κοιμάται εδώ και χρόνια ελαφριά, ξύπνησε από το κούνημα του κρεβατιού, και μέχρι να καταλάβει τι συνέβη βρήκε τον άντρα της, τον Γ, να της επιτίθεται με ένα μαξιλάρι και να προσπαθεί να την πνίξει. Τώρα ακούγεται γνώριμο ε;
Η Β αντιστάθηκε, και όντας αρκετά υπέρβαρη -να που τα παραπάνω κιλά μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις να προσθέσουν αντί να αφαιρέσουν χρόνια στο προσδόκιμο επιβίωσης- κατάφερε να παλέψει και να υπερνικήσει τον Γ, ο οποίος τράπηκε σε φυγή, πήρε το αυτοκίνητο και καρφώθηκε σε ένα δέντρο. Η αστυνομία τον συνέλαβε, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε καμπόσα χρόνια φυλάκισης για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Έφεση στην έφεση, τελεσιδίκησε η απόφαση και ο τύπος μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται είχε πάρει την πρώτη του άδεια, μην και μελαγχολήσει, και έκοψε μια τσάρκα να πάρει τον αέρα του.
Έχω λίγο καιρό να την συναντήσω αυτή την ασθενή, γι’ αυτό και θυμήθηκα την περίπτωσή της σήμερα, όταν συνάντησα την πρώτη σύζυγο του καθάρματος. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο έμοιαζε η ιστορία με τα πρόσφατα γεγονότα που παίζουν συνέχεια στα ΜΜΕ, παρά μόνο όταν αντελήφθην πως και οι δύο αυτές γυναίκες βρίσκονται στα δικαστήρια με τον επίδοξο δολοφόνο, μαντέψτε γιατί: Για την επιμέλεια των παιδιών!
Ακόμα και σε αυτές τις “προηγμένες” και “προοδευτικές” χώρες, μπορεί ο άντρας σου να προσπαθήσει να σε δολοφονήσει και να μην θεωρείται αυτονόητο πως ο καριόλης δεν πρέπει να ξαναπλησιάσει τα παιδιά ποτέ στη ζωή του.
Γιατί; Μην με ρωτάτε. Χρειάζονται τα παιδιά να ακούσουν την ιστορία από την πλευρά του πατέρα; Σαφώς όχι.
Μπορεί να είναι καλός πατέρας και role model, παρά το γεγονός ό,τι προσπάθησε να σκοτώσει την μητέρα τους; Σαφώς όχι.
Θα μεγαλώσουν τραυματικά τα παιδιά, αν δεν έχουν επαφή με έναν δολοφόνο; Θα χαλαρώνει η μητέρα όταν ξέρει πως τα παιδιά θα είναι το σαββατοκύριακο σε έναν τόσο άξιο και καλό οικογενειάρχη, με τον οποίο για αυτόν τον λόγο θα είναι αναγκασμένη εκ των πραγμάτων να διατηρεί επαφές για χρόνια; Σαφώς όχι.
Αν μιλάμε για πατριαρχία, αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα μπροστά στο οποίο τα περισσότερα ωχριούν. Αν και η ίδια νομοθεσία ισχύει για τις μητέρες που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον πατέρα, αλλά πόσες είναι πια αυτές;
Ήθελα να το γράψω και στο προηγούμενο κείμενο, αλλά είχα μια – δυο μέρες που το πιλάτευα και το έκλεισα λίγο βεβιασμένα: Γυναίκες, κορίτσια, κυρίες, όπως θέλει η καθεμία να την αποκαλούν, χτυπήστε το σύστημα εκεί που το πονάει: στο χρήμα.
Βλέποντας τις διαφημίσεις, κατανοεί κανείς πως το βασικό target group καταναλωτών είναι γυναίκες. Οι εταιρείες που παίρνουν τα χρήματά σας, κάνουν και πολιτικό lobbying. Αν όχι άμεσα, χρηματοδοτώντας πολιτικούς όπως στην Αμερική και σε άλλες χώρες, χρηματοδοτούν τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες (λέμε τώρα) και σελίδες στο διαδίκτυο μέσω των διαφημίσεων.
Αυτά τα μέσα στηρίζουν πολιτικούς και -κατ’ επέκταση- πολιτικές.
Κόψτε τους τον κώλo, μποϊκοτάρετε τα προϊόντα τους να στρώσουν επιδερμίδα. Αντί να μαζευόμαστε για την οποιαδήποτε προβληματική κατάσταση έξω από υπουργεία και δικαστήρια, χτυπάτε τους εκεί που πονάνε.
Όταν αγοράζετε προϊόντα των οποίων οι διαφημίσεις σας παρουσιάζουν σαν κρέας που περιμένει να φαγωθεί, σαν θήραμα που περιμένει τον κυνηγό, σαν αντικείμενο σε έναν πάγκο που πρέπει να είναι καλογυαλισμένο για να το αγοράσει ο πελάτης, σκάβετε τον λάκκο σας.
Όταν κάθεστε ώρες μπροστά σε εκπομπές που έχουν σπόνσορες αυτές τις εταιρείες και συνήθως προωθούν ένα στυλ ζωής που σας εγκλωβίζει σε αυτούς τους ρόλους, από μεσημεριαναδικοπρωινάδικα μέχρι σαπουνόπερες και “κοινωνικά”, σκάβετε τον λάκκο σας.
Όταν παντρεύεστε και βαφτίζετε τα παιδιά σας στις εκκλησίες που σας λένε να φοβάστε τον άντρα σας και να είστε μήτρες για να γεννήσετε τους επόμενους πιστούς, συμμετέχετε στις γιορτές που κινούν το εμπόριο και την οικονομία τους, σκάβετε τον λάκκο σας.
Σταματήστε κάποια στιγμή να αγοράζετε πανάκριβα το σκοινί με το οποίο σας κρεμάνε, τις σφαίρες με τις οποίες σας πυροβολούν και τα μαχαίρια με τα οποία σας σφάζουν. Όλα αυτά, ενισχύοντας την εικόνα που σας στοχοποιεί στα μάτια του κάθε διεστραμμένου ηθικού και φυσικού αυτουργού της κακοποίησής σας.
Ακολούθησε το χρήμα, δες ποιος κερδίζει, είπε κάποιος σοφός.
Εγώ λέω το εξής: Μην το ακολουθείς, σε αυτούς πάει και όχι σε εσένα, δεν χρειάζεται να είσαι ο Σέρλοκ Χολμς για να καταλάβεις πως δεν πλουτίζεις εσύ σε αυτή την μπίζνα. Κόψε τους το χρήμα. Το χρήμα είναι δύναμη σε αυτό το σύστημα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Αφού δεν μπορούμε να το βγάλουμε εξ ολοκλήρου από τη μέση και να λύσουμε τα προβλήματα της ανθρωπότητας, μπορούμε να πάρουμε ένα μαχαίρι και να το κόψουμε.
Καθόμαστε και λέμε για το Facebook που φιμώνει απόψεις και κολοκύθια τούμπανα, αντί να σβήσουν όλοι μαζί την εφαρμογή και όλες τις θυγατρικές του για μερικές εβδομάδες. Αντί να μας ρίχνουν αυτοί μαύρο, ας τους ρίξουμε εμείς.
Αν υποθέσουμε πως οι μισοί από αυτούς που έχουν τέτοια μαραφέτια είναι προοδευτικοί, αριστεροί, φεμινιστές και αντιρατσιστές, όταν οι εταιρείες θα δουν τα κέρδη από διαφημίσεις και πώληση προσωπικών δεδομένων για άλλους εμπορικούς σκοπούς να μειώνονται κατά 50% και τις μετοχές τους να κατρακυλάνε, θα δούμε ποιος έχει την πραγματική δύναμη.
Όπως μου είχε εξηγήσει ο φιλόσοφος Κώστας από το Αμστελόδαμο, που έχει βρει τη δική του ερημιά του κόσμου και την περνάει φίνα στα πόντκαστ με τον έταιρο κορυφαίο φιλόσοφο και προσωπικό μου είδωλο, τον Γρηγόρη, οι εταιρείες και κυρίως τα golden boys τους κερδίζουν από την χρηματιστηριακή σπέκουλα, και όχι από τα προϊόντα. Πόσο μάλλον αυτές οι εταιρείες που δεν πουλάνε καν προϊόντα.
Πιο απλό από το να κλείσεις τις τράπεζες, μερικά κλικ υπόθεση. Το κράτος μπορεί να μας έχει εξαναγκάσει να έχουμε νταβατζήδες τις τράπεζες στις συναλλαγές μας, αλλά δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει να έχουμε smartphone. Το διαδίκτυο κινεί τόσο μεγάλο μέρος της οικονομίας που δεν είναι τυχαίο πως αυτοί που πήραν τα δισεκατομμύρια που έχασε ο κόσμος μέσα στην πανδημία είναι οι μεγιστάνες του διαδικτύου.
Από την μια λέμε πως ο κόσμος έχει χάσει την ουσία των πραγμάτων και έχει μετατραπεί σε καταναλωτικό ον, από την άλλη εμείς οι ίδιοι ασχολούμαστε με κενά πράγματα και αγοράζουμε ό,τι βλακεία μας πουλάνε.
Δεν αλλάζουν στάση και πολιτική με τις εκλογές; Για δοκιμάστε να χτυπήσετε εκεί που πονάνε. Επαναλαμβάνω, δεν χρειάζεται να το κάνουν όλοι, κάποιοι έτσι κι αλλιώς δεν θα το κάνουν. Οι υπόλοιποι αρκούν, αυτοί που υποτίθεται πως κόβονται για τον σκοπό.
Αν λοιπόν ξέρετε κόσμο μέσα σε συλλογικότητες, φεμινιστικές οργανώσεις ή δεν ξέρω τι άλλο κάνετε εκεί που μαζεύεστε και μηχανορραφείτε κατά του κράτους και της ορθοδοξίας και συνωμοτείτε κατά της εννόμου τάξεως για να φέρετε τον κομμουνισμό και να πάρετε τα σπίτια στους νοικοκυραίους, πείτε τους να σκεφτούν μήπως πρέπει να ξεκινήσουν και να στηρίξουν τέτοιες καμπάνιες, αντί για συγκεντρώσεις με πλακάτ, συνθήματα και ομιλίες πλήρεις περιεχομένου και άνευ αποτελέσματος.
Υποψιάζομαι ήδη πως θα υπάρξει κάποιου βαθμού απροθυμία, ένα είδος ΚΚΕ-effect, μια εμμονή σε παλιές και δοκιμασμένες μεθόδους αποτυχίας του αγώνα και διατήρησης του status quo. Αναρωτιέμαι συχνά γιατί οι ριζοσπαστικές ιδέες προσπαθούν να εφαρμοστούν με συντηρητικές στρατηγικές, κάποτε ελπίζω να μου το εξηγήσει κάποιος.
Εκτός αυτού, αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει και ένα μέρος του γυναικείου πληθυσμού που κάθε άλλο παρά αλληλέγγυο είναι προς το ίδιο του το φύλο. Αντίθετα, βρίσκει την ευκαιρία να επιτίθεται και να κατηγορεί τα θύματα για τις επιλογές τους, την εμφάνισή του ή οτιδήποτε άλλο πάνω στο οποίο μπορεί να πατήσει.
Κάποια βαθύτερη, ανθρώπινη, σκοτεινή ανάγκη είναι και αυτή. Δύσκολη η εξήγησή της, αλλά, όπως λέει και ο ποιητής, “πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή”.
Σιωπή του τάφου για κάποιες..
Την αγάπη μου, από την ερημιά του κόσμου.
Βασίλης
(Φίλε Βασίλη, δεν σχολιάζω γιατί συμφωνώ σε όλα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.