Ο κατ’ εξαίρεση Έλληνας
Πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του blog, καλησπέρα.
Χθες, ξημέρωσα βλέποντας τον έκτο τελικό του NBA, όπου ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατάφερε να φτάσει στο μπασκετικό Έβερεστ.
Ο παικταράς, που γεννήθηκε στην Ελλάδα από μετανάστες γονείς και μεγάλωσε στα Σεπόλια, πέτυχε πενήντα πόντους με μια μυθική εμφάνιση και οδήγησε το Μιλγουόκι στην κατάκτηση του πρωταθλήματος ύστερα από πενήντα ολόκληρα χρόνια· την εποχή (1971) που στους Μπακς αγωνιζόταν ο θρύλος Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ.
Ο Γιάννης πήρε την ελληνική ιθαγένεια όταν πέρασε στα -νούμερο 15- Ντραφτ του NBA το 2013.
Ενώ η ιθαγένεια απονεμήθηκε στο Γιάννη κατ’ εξαίρεση.
Η τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε καταργήσει το νόμο που έδινε ελληνική ιθαγένεια σε οποίο παιδί είχε γεννηθεί στην Ελλάδα.
Η επιτυχία του ανάγκασε τον μισαλλόδοξο Σαμαρά να ρίξει τα μούτρα του και να φωτογραφηθεί με την οικογένεια Αντετοκούνμπο.
Με απλά λόγια, ο Γιάννης πήρε την ιθαγένεια επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.
Μέχρι το 2013, αυτό που ένιωθαν οι «Έλληνες» για τον Γιάννη ήταν ακριβώς ότι νιώθουν για τα παιδιά που ξεβράζει το κύμα στο Αιγαίο και για όσα βρίσκονται φυλακισμένα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Καρά Τεπέ ή στη Μόρια.
Είναι ξεκάθαρο πως, αν ο Γιάννης δεν έφτανε στην κορυφή του παγκόσμιου αθλητισμού, θα ήταν «ο Αφρικανός με το περίεργο όνομα» ή ο «λάθρο».
Πρέπει να είσαι εντελώς ηλίθιος για να πιστεύεις πως ένας λαός που εκλέγει φασίστες και εμετικούς ξαφνικά έγινε προοδευτικός και “open mind”.
Οι «Έλληνες» δηλώνουν υπερήφανοι για τον Γιάννη από ανάγκη.
Ένα μάτσο αποτυχημένοι αυτοαποκαλούνται σπουδαίοι, ακριβώς γιατί δεν μπορούν να δουν τίποτα πέρα από τον ψευτοπατριωτισμό τους.
Θερίζει η υποκρισία, όπως λες και εσύ πιτσιρίκο μου.
Πάντως, αυτό που μου άρεσε πιο πολύ σήμερα είναι ότι αναγκάζονται να προσκυνήσουν δουλικά τον Γιάννη όλοι αυτοί οι «περήφανοι Έλληνες» που δεν σκύβουν ποτέ το κεφάλι αλλά ο σβέρκος τους έχει γίνει παντζάρι από τις φάπες.
Ο Γιάννης χθες δεν έπαιξε για τους Έλληνες.
Όχι.
Ούτε για τους Νιγηριανούς έπαιξε.
Έπαιξε για τους Γιάννηδες όλου του κόσμου.
Και μοίρασε φάπες.
Την αγάπη μου από μια τρίτη ερημιά του κόσμου.
Τ.Τ.Π.
Υ.Γ.1 Εκείνο που αγαπώ και με συγκινεί σε αυτόν τον απίστευτο τύπο είναι πως δεν ξεχνά ποτέ από πού ξεκίνησε.
Υ.Γ.2 Όσοι δεν είδατε το παιγνίδι να το δείτε.
(Αγαπητέ φίλε, η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο -από την γέννησή του μέχρι σήμερα- είναι μια από τις πιο ωραίες ιστορίες του κόσμου. Και εμείς είχαμε την τύχη να ζούμε αυτή την ιστορία τα χρόνια που συνέβαινε. Δεν με συγκινεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επειδή είναι Έλληνας, Νιγηριανός, μαύρος, άσπρος ή οτιδήποτε άλλο· με συγκινεί επειδή είναι άνθρωπος. Και βέβαια, ας μας διδάξει όλους κάτι το γεγονός ότι ο πιο πετυχημένος Έλληνας 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 -και μάλλον ο μόνος συμπατριώτης μας που έλαμψε μετά την χρεοκοπία της χώρας μας- είναι το παιδί δυο μεταναστών από την Νιγηρία. Η Ελλάδα έχει αλλάξει και είναι μια πολύ πιο ανοικτή χώρα και κοινωνία από ό,τι ήταν την δεκαετία του ’70. Δεν είναι μόνο οι Ελληναράδες η Ελλάδα. Και ας μην ασχολούμαστε μαζί τους συνέχεια· ειδικά, την ημέρα μιας τέτοιας χαράς. Ας ευχαριστήσουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για τη χαρά που μας έδωσε, και ας αφήσουμε τα παιδιά να ονειρευτούν, όπως έκανε και ο Γιάννης. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.