Σκόρπια

Χαίρε αγαπητέ Πιτσιρίκο.
Λίγα σκόρπια:

Α) Το μέγιστο των προβλημάτων για κάθε κοινωνία είναι η κλιματική κρίση και η συνεπακόλουθη περιβαλλοντική καταστροφή. Όλα τα άλλα ωχριούν μπροστά στο πρόβλημα αυτό.

Διαβάζοντας διάφορα άρθρα από διάφορες πηγές έχω μείνει έκπληκτος από το πόσο στρουθοκαμηλικά αντιδρούν ακόμη κι οι πιο ευαισθητοποιημένοι στο ζήτημα.

Η πικρή αλήθεια, Πιτσιρίκο, είναι ότι το παιχνίδι είναι χαμένο ήδη από καιρό. ΔΕΝ υπάρχει ούτε μία στο δισεκατομμύριο να γλιτώσει ο πλανήτης από την καταστροφή ό,τι μέτρο κι αν ληφθεί, ακόμη κι αν ξεκινούσαν όλα τα κράτη συντονισμένα από τη στιγμή αυτή. Θα έπρεπε εδώ και χρόνια όχι μόνο να έχει αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων ο τρόπος λειτουργίας των κοινωνιών, ώστε να σταματήσουν πλήρως οι ρυπογόνες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, αλλά θα έπρεπε να είχαμε περάσει στην εντατική και συστηματική απορρύπανση του πλανήτη.

Για να το κάνω πενηνταράκια: Έπρεπε από χρόνια να έχει πέσει ΠΟΛΥ χρήμα στην ανάπτυξη τεχνολογιών που να απορροφούν άνθρακα από την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς (εσκεμμένα παρέλειψα το «διοξείδιο τού»), ώστε η σύνθεση της ατμόσφαιρας να επιστρέψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε ακίνδυνη για το κλίμα σύσταση.

Αυτό που οι πολιτικοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις αποκρύπτουν από το κοινό, είναι πως, παρά τις δημόσιες δηλώσεις, έχουν πεισθεί από τα επιστημονικά τους επιτελεία πως η λύση βρίσκεται στην τεχνολογική εξέλιξη που θα επιτρέψει την εκμετάλλευση άλλων πηγών ενέργειας (π.χ. σύντηξη υδρογόνου) όπως έχει συμβεί στο παρελθόν (τα δάση γλίτωσαν από τον ολικό αφανισμό μόνο όταν έγινε οικονομικά εκμεταλλεύσιμο το κάρβουνο).

Έτσι, αντί να λειτουργούν «επιθετικά» (απορρύπανση), λειτουργούν δήθεν «αμυντικά» (νομοθετούν για τον δήθεν σταδιακό περιορισμό των εκπομπών μέχρι να βρεθεί η τεχνολογική λύση).

Δυστυχώς, η απορρύθμιση του κλίματος γίνεται πλέον τόσο γοργά που δεν υπάρχει ελπίδα. Κι αυτό θα φανεί πολύ πιο γρήγορα από ό,τι προβλέπουν τα επιστημονικά σενάρια που δημοσιεύονται. (Περίμενε να δεις τι θα γίνει από πλημμύρες αλλά και τυφώνες σε όλον τον πλανήτη μέσα στο 2022).

Β) Περί covid-19:

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με την έκρηξη των κρουσμάτων της νέας μετάλλαξης και μάλιστα σε βαθμό να περιορίζεται οποιαδήποτε κοινωνική δραστηριότητα.

Οι εμβολιασμένοι (μας λένε) πως ακόμη κι αν μολυνθούν, θα νοσήσουν σε πολύ μικρότερο βαθμό και πολύ πιο ήπια από ό,τι αν έμεναν ανεμβολίαστοι.

Οι νέοι, τους οποίους «κτυπά» κυρίως, στη συντριπτική πλειοψηφία νοσούν, αν νοσήσουν, πολύ πιο ήπια· η ανιψιά μου, κι όχι μόνον, την πέρασε πιο ήπια από ό,τι μια ήπια γρίπη. Το επιχείρημα «οι νέοι μπορούν να τη μεταδώσουν σε ηλικιακά μεγαλύτερους ανεμβολίαστους που κινδυνεύουν θανάσιμα» δεν πείθει, πλέον, κανέναν αφού, αν οι πιο ηλικιωμένοι ήθελαν να εμβολιαστούν, μπορούσαν ήδη να το είχαν πράξει.

Δυστυχώς, υπάρχουν πλέον πολλοί (περισσότεροι από όσοι θα έπρεπε) που φοβούνται περισσότερο το εμβόλιο παρά τον κορωνοϊό. Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Ενημέρωση, και μάλιστα σε βαθμό που πλέον έχει από καιρό καταντήσει απωθητική απόπειρα πλύσης προβληματικών εγκεφάλων, υπάρχει. Από καιρό ο καθένας έχει σχηματίσει άποψη, έχει κάνει τις επιλογές του και είναι απόλυτα υπεύθυνος για αυτές. Ας υποστεί ο καθένας μας τις συνέπειες της επιλογής του.

Οι νέοι καλό θα ήταν να αφεθούν, επιτέλους, να δημιουργήσουν μόνοι τους τα αντισώματά τους. Θεωρώ πως καλό θα ήταν τα κρούσματα σε νέες ηλικίες να χτυπήσουν ταβάνι όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε όποιος προσβάλλεται να το ξεπερνά πιο εύκολα τώρα που είναι καλοκαίρι και το ανοσοποιητικό του λειτουργεί καλύτερα από ό,τι τον χειμώνα. Ασφαλώς, καλώς δίνεται η δυνατότητα να εμβολιαστεί όποιος νέος το επιθυμεί. Ο ανιψιός μου είναι ένας από αυτούς κι ήδη έχει εμβολιαστεί με την πρώτη δόση.

Διλήμματα για τα δήθεν φιλελεύθερα κράτη προκαλεί η υποχρέωση σε εμβολιασμό.

Ασφαλώς κι είναι απαράδεκτος ο υποχρεωτικός εμβολιασμός νεαρών ατόμων. Ουσιαστικά, δεν κινδυνεύουν και τα εμβόλια που προορίζονται για αυτούς (αν υποχρεωθούν σε εμβολιασμό) καλό θα ήταν να διατεθούν σε άτομα που κινδυνεύουν ακόμη κι αν είναι κάτοικοι άλλων χωρών που αδυνατούν να εμβολιάσουν τον πληθυσμό τους.

Ίσως να έχει νόημα να εμβολιαστεί υποχρεωτικά το σύνολο του ιατρικο-νοσηλευτικού προσωπικού.

Αναρωτιέμαι για τις συνέπειες αν γιατροί διεκδικήσουν νομικά το δικαίωμά τους να μην εμβολιαστούν και να διατηρήσουν το πόστο τους παραθέτοντας επιστημονικά επιχειρήματα στα δικαστήρια. Άραγε το αντιεμβολιαστικό κίνημα θα τονωθεί ή θα ατονήσει;

Αν όμως θεωρήσουμε σωστό τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για covid-19 γιατί όχι και για τη γρίπη; Ή και για οτιδήποτε άλλο; Παρεμπιπτόντως και για αποφυγή παρεξηγήσεων: έχω από καιρό εμβολιαστεί πλήρως κι όχι μόνο για covid-19. Και το δηλώνω ξεκάθαρα: Όσο κι αν μ’ ενοχλεί ο γενικευμένος υποχρεωτικός εμβολιασμός, δεν πρόκειται να βγω στον δρόμο και να διαδηλώσω εναντίον. Αλλά σε ένα δημοψήφισμα –τι γράφω τώρα!!- ασφαλώς και θα ψήφιζα υπέρ του να αποζημιώνονται πλήρως και για εφ’ όρου ζωής όσοι, ελάχιστοι στο σύνολο, λόγω εμβολιασμού θα υποστούν, αν υποστούν, οποιαδήποτε βλάβη της υγείας τους.

Γ) Περί του όρου «γυναικοκτονία»:

Μου τα ‘χει κυριολεκτικά πρήξει η βλακώδης κατάχρηση του όρου. Για να περιγράψουμε πιο συγκεκριμένα μια ανθρωποκτονία έχουμε πλήθος όρων: πατροκτονία, μητροκτονία, αδελφοκτονία, δολοφονία, παιδοκτονία, βρεφοκτονία, ακόμη και –για να γίνω ενοχλητικός- άμβλωση, έκτρωση, -για να πιάσω τους μονολεκτικούς.

Ο όρος “γυναικοκτονία” χρησιμοποιείται σωστά όταν αναφερόμαστε σε ανθρωποκτονίες ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ προκειμένου να κάνουμε διαχωρισμό. Δηλαδή, όταν αναφερόμαστε σε πολλές ανθρωποκτονίες γυναικών δίχως να ξεχωρίζουμε κάποια συγκεκριμένη.

Καλός κι άγιος ο σκοπός να περιοριστούν οι γυναικοκτονίες (20% στο σύνολο των φόνων) αλλά αφενός η περιρρέουσα υποκρισία δεν εξαγιάζεται με την καμία κι αφετέρου βάζει εμπόδια στην επίτευξή του. Αναλογίσου τις συνέπειες αν ο φονιάς αποδειχθεί όντως πως είναι άλλος ένας ψυχάκιας που σταμάτησε την αγωγή του.

Παρεμπιπτόντως Α: Δεν έχει ξεσπάσει κανένας ξεσηκωμός στα ΜΜΕ κατά των φονιάδων ψυχασθενών με …ISO, παρόμοιος με αυτόν κατά των γυναικοκτόνων, αν και το σενάριο παίζει πολύ συχνά. Μάλλον επειδή δεν είναι και πολύ …πολίτικαλι κορέκτικο.

Από κάτι τέτοια καταλήγω στο συμπέρασμα πως η υποκρισία γύρω από τις γυναικοκτονίες δεν είναι καθόλου τυχαία κι είμαι βέβαιος πως κάποιοι έχουν ήδη μισοέτοιμα άρθρα περιμένοντας την επόμενη.

Παρεμπιπτόντως Β: Είμαι περίεργος να δω τι θα γραφτεί στην περίπτωση κάποιας γυναίκας που θα τη σκοτώσει η σύζυγος ή η ερωμένη της.

Και κάτι άλλο: Μεγάλο ποσοστό των γυναικοκτονιών ανά τον πλανήτη είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα οικονομικής εξαθλίωσης και η εισαγωγή του όρου «γυναικοκτονία» είχε σκοπό να τραβήξει το ενδιαφέρον ΚΑΙ σε αυτήν την κοινωνική παράμετρο. Κάτι μου λέει πως στην Ελλάδα ο όρος δεν θα χρησιμοποιηθεί από αυτήν την άποψη.

Δ) Περί του όρου «υποχρεωτικότητα»:

Δεν υπάρχει τέτοια λέξη, Πιτσιρίκο. Την σκαρφίστηκαν κάποια …λαμπρά μυαλά και την προωθούν κάποια αμαθέστατα παπαγαλάκια ώστε να αποφεύγονται λέξεις όπως «υποχρέωση» και «εξαναγκασμός» και τα αντίστοιχα επιρρήματα «υποχρεωτικά», «αναγκαστικά», «εξαναγκαστικά» που παρότι αποδίνουν την ακριβή σημασία του τι επίκειται, ακριβώς γι’ αυτό, ηχούν άσχημα σε μερικά αυτιά.

Να ‘σαι καλά!

(Αγαπητέ φίλε, έχουμε μια και μοναδική ζωή να ζήσουμε και κοιτάξτε με τι ασχολούμαστε. Είναι και καλοκαίρι τώρα, και όλα αυτά είναι πολύ …αντιτουριστικά. Οπότε, να κάνουμε μπάνια. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.