Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας – Έρχεται βοήθεια

Γεια σου, Πιτσιρίκο μου.
Χθες ξεκίνησα το ταξίδι μου προς την μακρινή πατρίδα.
Η Γερμανία στέλνει εθελοντές πυροσβέστες, με προτίμηση αυτούς που ξέρουν ελληνικά. Οπότε, έχω πάρει και έναν πυροσβεστήρα μέσα στο αμάξι.

Έρχομαι για βοήθεια.

Θα πάρει, όμως, μερικές μέρες, οπότε, μέχρι να έρθω, μάλλον θα έχουν καεί όλα.

Δεν σου γράφω, όμως, για να σου πω για τον πατριωτικό εθελοντισμό μου, αλλά για να γελάσουμε λίγο.

Χθες φτάνω λοιπόν στο Τρέντο της Ιταλίας μετά από 11 ώρες ταξίδι.

Ανοίγω την πόρτα και μύριζε λίγο καμένο ο αέρας. Δεν ξέρω αν είχε φωτιά εκεί κοντά.

Έχω παρκάρει έξω από το ξενοδοχείο, μπαίνω μέσα τους λέω το όνομά μου και ότι είμαι Γερμανός εθελοντής πυροσβέστης και μου λένε ότι έχουν κάνει λάθος στην κράτηση και δεν έχουν δωμάτιο για μένα.

Δεν απογοητεύτηκα, όμως.

Μου λένε να μου κλείσουν ένα δωμάτιο μέσα στην παλιά πόλη του Τρέντο, αλλά εκεί δεν έχει πάρκινγκ, οπότε θα πρέπει να παρκάρω εκεί το φορτωμένο αμάξι και να πάω 15 λεπτά με τα πόδια.

Με πιάνουν κάτι γέλια.

Τους λέω όχι και φεύγοντας επειδή με είχε πιάσει η ανάγκη μου, τους κατούρησα και τον τσιμεντένιο φράχτη του ξενοδοχείου.

Αν με έβλεπε κανείς, θα έλεγα ότι είμαι εθελοντής πυροσβέστης και δοκιμάζω τη μάνικα.

Κλείνω στα γρήγορα ένα ξενοδοχείο στην Ανκόνα, οπότε τρώω άλλες 4 ώρες δρόμο.

Με το πού βγαίνω από τον αυτοκινητόδρομο, νόμιζα ότι είμαι σε ελληνική επαρχία.

Ήταν βράδυ, 11 παρά.

Ίδιοι δρόμοι, ίδια τετράγωνα τσιμεντένια κτίρια, αν δεν ήταν οι πινακίδες στα ιταλικά θα νόμιζα ότι είμαι κάπου στον Πύργο Ηλείας, ένα πράγμα.

Και ζέστη. Πολλή ζέστη.

Έφυγα με 17 βαθμούς και έφτασα με 32.

Κατάλαβα γιατί οι Ιταλοί νιώθουν σαν το σπίτι τους, όταν πάνε στην Ελλάδα.

Βρίσκω τελικά το ξενοδοχείο.

Παρατηρώ πολλά νέον φώτα και γενικά διακόσμηση που δεν είναι συνηθισμένη για ξενοδοχείο.

Πολύ ωραίο, όμως, και καινούριο.

Τέλος πάντων, για να μην τα πολυλογώ, μάλλον ανακάλυψα πού πάνε όλα τα παράνομα ζευγάρια της περιοχής ή τα ζευγάρια που δεν έχουν δικό τους χώρο.

Τα βογκητά από τα γύρω δωμάτια ευτυχώς δεν ακούγονταν μέσα στο δωμάτιο και κοιμήθηκα σαν τούβλο από την κούραση.

Πολύ ξαναμμένοι οι Ιταλοί, μπράβο τους.

Σήμερα συνεχίζεται η περιπέτεια ενός μοναχικού Γερμανού εθελοντή πυροσβέστη που τον έστειλε η μαμά Μέρκελ να βοηθήσει με τις φωτιές.

Υπομονή, έρχομαι.

Φιλιά από την Ανκόνα.

Δ.

(Φίλε Δημήτρη, μην ανησυχείς, γιατί αφενός δεν έχουν σβήσει οι φωτιές και αφετέρου θα έχουμε και άλλες φωτιές στην Ελλάδα τις επόμενες μέρες. Οπότε, κάπου θα βοηθήσεις με τον πυροσβεστήρα σου. Καλά να περάσεις. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.