Η πεταλουδίτσα της νύχτας και ο παιδίατρος

Παράλογα πράγματα συμβαίνουν τελευταία αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, και δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Καθώς γράφω ακούω το πόντκαστ με τον Δημήτρη τον Βαλαβάνη, ο οποίος έχει πάντα μια πολύ ωραία ματιά στις καταστάσεις. Το πανεπιστήμιο της ζωής, αν το παρακολουθείς προσεκτικά, δίνει πολύ ωραία μαθήματα.

Όπως έγραψα στην εισαγωγή, δεν ξέρω πραγματικά από πού να αρχίσω. Αλλά επειδή, όπως είπα, ακούω ταυτόχρονα και το πόντκαστ, λέω να πιαστώ λίγο από αυτά που λέτε.

Είμαι στο σημείο που μιλάτε για αντίδραση, και σκέφτομαι το εξής: Από τη στιγμή που ο κόσμος δεν έχει τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες ιδέες, και να αντιδράσει κάποτε τι θα γίνει; Ο ένας θα τραβάει προς τα αριστερά, ο άλλος προς τα δεξιά, ένας προς τα πάνω και άλλος προς τα κάτω.

Για παράδειγμα, οι αντιεμβολιαστές που αντιδρούν αυτή τη στιγμή, τραβάνε προς τα δεξιά γιατί η αντίδρασή τους είναι αποτέλεσμα της θρησκοληψίας και της παράνοιας που τους κατατρέχει. Δεν αναζητούν την ελευθερία και την δημοκρατία, μιλάνε για αντίσταση στην χούντα και στην καταπίεση αυτοί οι ίδιοι που είναι νοσταλγοί του αυθεντικού φασισμού και της θεοκρατίας.

Άρα, άντε και πες ότι αντέδρασε όλος ο κόσμος. Οι μισοί θα έχουν τον σταυρό και το πουλί της χούντας για σημαία, και οι άλλοι μισοί το σφυροδρέπανο (λέμε τώρα).

Από ψυχιατρικής άποψης τώρα, που δεν χρειάζεται να είσαι και ψυχίατρος για να το καταλάβεις εδώ που τα λέμε, είναι ξεκάθαρο πως ο κόσμος έχει αρχίσει και χάνει την μπάλα. Από την μία, θέλεις να βγεις να χοροπηδάς για να εκτονωθείς, και να κάνεις ό,τι δεν έκανες μέσα σε ένα χρόνο lock down.

Από την άλλη, όταν την προηγούμενη εβδομάδα πέθαναν δύο άτομα εδώ παρακάτω -εκ των οποίων ο ένας 45 ετών χωρίς κανένα γνωστό υποκείμενο νόσημα-, κάπου σου φεύγει και η πολύ όρεξη για χοροπήδημα.

Δηλωμένος, πεπεισμένος και αμετανόητος αρνητής του εμβολίου και της μάσκας ήταν ο εκλιπών, είπε ο μαραγκός που μου σφύριξε τα τοπικά νέα από τον πολιτισμό, την κοντινή “μεγαλούπολη” των 8.000 κατοίκων. Είχε κάνει μάλλον κρυφά ειδικότητα και διδακτορικό στην επιδημιολογία και την λοιμωξιολογία, παράλληλα με την ανθοκομική από την οποία βιοποριζόταν από όταν τελείωσε το σχολείο.

Δεν το λέω ειρωνικά, ακόμα και αν ακούγεται έτσι. Το λέω για να τονίσω το παράλογο της υπόθεσης, ο άνθρωπος άφησε πίσω τρία μικρά παιδιά και είναι μεγάλο κρίμα να φαντασιώνεται κάποιος πως έχει τις γνώσεις και καταλαβαίνει πράγματα τα οποία χρειάζονται το λιγότερο δέκα χρόνια σπουδών ίσα για να πάρεις μυρωδιά.

Η αντιμετώπιση της πανδημίας, το έχω ξαναπεί και το έχω ξαναγράψει, ήταν βγαλμένη από το εγχειρίδιο του καλού ηλιθίου. Ούτε νοσοκομεία καραντίνας/πανδημίας ώστε οι ασθενείς με κορωνοϊο να μην έρχονται σε επαφή με άλλες ευπαθείς ομάδες κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, ούτε ιχνηλάτηση, ούτε γενικότερα σχεδιασμός που να σκοπεύει στην αντιμετώπιση της κατάστασης. Μόνο σπέκουλα για να τσεπώσουν οι δικοί μας και εκμετάλλευση της κατάστασης για να χτυπηθούν τα ατομικά δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες.

Όποιος μπορεί ας σώσει τον εαυτό του, όπως λέει και ο Βαλαβάνης.

Το φοβερό, βέβαια, με ένα μεγάλο ποσοστό, αν όχι την πλειοψηφία, των αντιεμβολιαστών και γενικά της αμφισβήτησης για οτιδήποτε αφορά την πανδημία, είναι ότι είναι θρησκευτικά φανατισμένοι και πολλοί από αυτούς είναι στα σώματα ασφαλείας.

Ένα υπέροχο χαρμάνι αντικοινωνικών και φανατικών ενόπλων δηλαδή, οι οποίοι υπακούν κατά κύριο λόγο στις προσταγές μιας ανώτερης από οποιαδήποτε κοσμική εξουσία δύναμης. Ξέρουμε πως το ρίσκο να μην τελειώσει και πολύ καλά όλο αυτό είναι αρκετά μεγάλο.

Τέλος πάντων, θα πάει όπως είναι να πάει και αυτό…

Όταν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο, ήθελα να γράψω πολλά και διάφορα. Για τις απανωτές γυναικοκτονίες π.χ., και για το πόσο έχουν να κάνουν με αδιάγνωστη ψυχική νόσο την οποία οι τριτοκοσμικές κοινωνίες σαν την δική μας «κοινωνικοποιούν» και βλέπουν σαν πολιτισμικό φαινόμενο.

Πατριαρχία είχαμε και πρόπερσι και τα τελευταία 45 χρόνια σίγουρα, δεν δολοφονούσαν μια γυναίκα τον μήνα. Τώρα που έχουν σφίξει οι καταστάσεις και το στρες έχει πιάσει στρατόσφαιρα -εκρηκτικό για κάθε είδος ψυχικής νόσου- έχει ενταθεί το φαινόμενο.

Στην Ρόδο μάλιστα, επειδή έτυχε να ζήσω ένα μικρό διάστημα, θυμάμαι μια γνωστή μου να μου μιλάει για την μάνα της. Η μαμά λοιπόν, ήταν παράξενη, ρε παιδί μου. Ξήλωνε τα καλώδια του Ίντερνετ γιατί εκεί κρυβόταν ο διάολος και κάτι τέτοια. Για να την βάλουν στην ψυχιατρική κλινική με εισαγγελική παραγγελία έφτασε κυριολεκτικά να περάσει τον μπαλτά μέσα από την πόρτα τους ένα βράδυ για να σκοτώσει τον σατανά, λες και βλέπανε την Λάμψη. Όχι του Φώσκολου, του Κιούμπρικ.

Εύκολα γίνεται κατανοητό πως το να κυνηγάει και να κατατρέχει κανείς την πρώην του στην ελληνική κοινωνία δεν κάνει το αυτί κανενός να ιδρώσει. Αφού η σχιζοφρένεια είναι απλή παραξενιά, τα υπόλοιπα είναι πταίσματα.

Συνεχίζουμε, βέβαια, να βλέπουμε το πρόβλημα από λάθος σκοπιά και έτσι δεν θα κάνουμε ποτέ το παραμικρό βήμα προς την επίλυσή του. Επειδή είναι όλα θέμα άποψης και η άποψη έχει την ίδια ισχύ με την επιστήμη, όπως βλέπουμε τελευταία. Ζει κόσμος πουλώντας απόψεις, δεν είναι αστεία πράγματα αυτά, είναι μπίζνα χοντρή. Ο,τι μας ακούγεται καλό, ό,τι ταιριάζει με αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε…

Οπότε σκέφτηκα να κλείσω με ένα κατά κάποιο τρόπο ταιριαστό ανέκδοτο. Με την Ντοστογιεφσκική του έκδοση μάλιστα, που άκουσα από έναν φανταστικό Καναδό κωμικό ο οποίος πέθανε πριν λίγες ημέρες.

Μια πεταλουδίτσα της νύχτας μπαίνει στο ιατρείο ενός παιδιάτρου. Κάθεται στην καρέκλα μπροστά στο γραφείο του ιατρού και αρχίζει και μιλάει.

«Γιατρέ μου, με λένε Βασίλι Γκρεγκόριεβιτς Νικόλωβ και δεν θέλω πια να ζω. Εργάζομαι στης Χριστίνας Νορδένοβας και πλέον έχω καταλάβει πως μου πίνει το αίμα καθημερινά χωρίς να με σέβεται και να εκτιμά τον κόπο μου. Ο γιος μου, ο Γκεόργκι Βασίλιεβιτς είναι ένα ρεμάλι που χαρτοπαίζει όλη μέρα και όλη νύχτα. Η κόρη μου, η Ιλιάνα Βασίλιεβα, έχει ατιμάσει την οικογένειά μας, γυρνώντας με διαφορετικό άντρα κάθε βράδυ. Η γυναίκα μου, η Άννα Ευγένοβα δεν με αγαπά πλέον και με ταπεινώνει καθημερινά. Το βράδυ, όταν σηκώνομαι από το κρεβάτι και την βλέπω δίπλα μου, λουσμένος στον κρύο ιδρώτα από τους εφιάλτες, την στεναχώρια της ημέρας που πέρασε και το άγχος για την ημέρα που θα έρθει, θέλω να γονατίσω και να ανοίξω το κουτί που είναι κάτω από το κρεβάτι μας, να βγάλω το περίστροφό μου και να πάω στο μπάνιο. Εκεί, να κοιτάξω για τελευταία φορά στον καθρέφτη αυτό το πρόσωπο που πλέον σιχαίνομαι και μετά να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα και να τερματίσω επιτέλους το μαρτύριο που ζω. Σας παρακαλώ, χρειάζομαι την βοήθειά σας.»

Ο παιδίατρος ακούει σκεπτικός και συγκλονισμένος την διήγηση της πεταλουδίτσας χωρίς να τον διακόψει και ακολουθεί ο εξής διάλογος:

-Καταλαβαίνω τον πόνο σας, Βασίλι Γρεγκόριεβιτς, αλλά ο ιατρός που σας χρειάζεται είναι ψυχίατρος και όχι παιδίατρος. Γιατί ήρθατε σε εμένα;

-Γιατί περνώντας έξω από το παράθυρό σας γιατρέ μου, ήταν αναμμένο το φως.

Σίγουρα δεν είναι το ίδιο αστείο με το να ακούει κανείς τον Νορμ Μακντόναλντ να το διηγείται, αλλά το βαθύτερο νόημα είναι το ίδιο: όταν δεν έχουμε μια καλή εξήγηση, λύση ή βοήθεια, θα πιαστούμε για να σωθούμε από ό,τι βρεθεί μπροστά μας και με κάποιο τρόπο μας τραβάει.

Αυτά τα λίγα, από την ερημιά του κόσμου. Την αγάπη μας έχεις, από δίποδα και τετράποδα.

Βασίλης

Υ.Γ. Στην γλάστρα της εικόνας έχουμε φυτέψει ένα γατί εδώ και καιρό αλλά δεν λέει να πετάξει ρίζα.

(Φίλε Βασίλη, όταν ξεκίνησαν τα λοκντάουν, ήξερα πολύ καλά τι θα ακολουθήσει στην κοινωνία. Δεν θέλει και πολύ μυαλό. Όταν δεν έχεις ψυχολόγους στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων και κλείνεις στα σπίτια τους τους πάντες -και, κυρίως, τους ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα-, ξέρεις τι θα ακολουθήσει. Βασίλη, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι θέμα οι γυναικοκτονίες αλλά μεγαλύτερο θέμα είναι οι αυτοκτονίες. Έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα αλλά κανείς δεν μιλάει για αυτό. Μάλλον, αυτό συμβαίνει επειδή όλοι αυτοί που λυσσάνε με τους άνδρες και τις γυναίκες -λες και δεν είναι οι άνδρες και οι γυναίκες άνθρωποι-, δεν μπορούν να κατηγορήσουν αυτόν που αυτοκτονεί, αφού σκοτώνει τον εαυτό του. Επίσης, το 83% των ανθρώπων που αυτοκτονούν είναι άνδρες, οπότε αυτοί και αυτές που χτίζουν προφίλ και καριέρα με τις γυναικοκτονίες και με τον διαρκή διχασμό των ανθρώπων δεν βολεύονται με αυτό. Βασίλη, παίζει τρελή απελπισία και μοναξιά. Αυτό που νιώθω ότι πρέπει να προφυλάξουμε μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση είναι η ψυχή μας. Ας κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί για αυτό. Να είστε όλοι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.