Νικόλα, Νικόλα, σάρωσέ τα όλα!

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο,φίλες και φίλοι του blog καλή χρονιά και χρόνια καλά.
Κλεισμένος στο σπίτι εδώ και τρεις μέρες αφού κόλλησα και εγώ το χτικιό, το έχω ρίξει στο διάβασμα και την μουσική περιμένοντας να ξεκαραντινιάσω.

Χθες το πρωί λοιπόν, αλλάζοντας σταθμούς στο ραδιόφωνό μου, έπεσα πάνω στην εκπομπή του Νικόλα.

Αν και όποτε ακούω αυτό το μακρόσυρτο «Σ» σε κάθε φράση που ξεστομίζει το μόνο που μου έρχεται είναι μια ανεξήγητη αναγούλα, οπότε η ραδιοφωνική συχνότητα αλλάζει με συνοπτικές διαδικασίες, σήμερα ο συγχρονισμός μας ήταν τέτοιος με τον Νικόλα που δεν θα μπορούσα να μην του αφιερώσω λίγα λεπτά από τον ραδιοφωνικό μου χρόνο.

Ακριβώς την στιγμή που η συχνότητα των ερτζιανών εμφάνισε την φωνή του Νικόλα στο ακουστικό μου πεδίο, η πρώτη λέξη που άκουσα από το στόμα του ήταν η λέξη “Γ@μιέται”.

Μα καλά, λέω, άρχισε και ο Νικόλας ο σοβαρός να βρίζει;

Σκάλιζα τα αυτιά μου.

Εντάξει, στην αρχή νόμισα πως σε κάποια εκπομπή θα έχει βγει ο Γιώργος Μητσικώστας για να σατιρίσει τα όσα κωμικοτραγικά ζούμε.

Μετά όμως κατάλαβα πως ήταν όντως ο Νικόλας και σχολίαζε αυτό που ακούγεται σχεδόν παντού τις τελευταίες ημέρες -το χυδαίο κατά το Νικόλα πάντα- το “Μητσοτάκη γ@μιέσαι”.

Βέβαια, από την άλλη οι Έλληνες είναι γνωστοί για τις επαναστατικές τους αντιδράσεις.
Μέχρι το “Μητσοτάκη Γ@μιέσαι” μπορούν, μέχρι εκεί φτάνουν.

(Διάβαζα προχθές, τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε η εξέγερση στο Καζακστάν. Πταίσματα σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, αυτά όμως ίσως γραφτούν σε κάποιο άλλο κείμενο.)

Παραθέτω λοιπόν αυτά που άκουσα στο ενάμιση λεπτό περίπου -τόσο άντεξα- πριν αλλάξω συχνότητα σε κάτι πιο μουσικό.

«Δηλαδή αυτό το γ@μιέται ο αντίπαλος πολιτικός αρχηγός, όποιος κι αν είναι.

Δεν το χωράει το μυαλό μου και το στομάχι μου. Εκεί έχουμε φτάσει; Εκεί έχουμε καταντήσει; Αυτή είναι η πολιτική παιδεία του λαού μας μετά από πενήντα χρόνια κοντά από την μεταπολίτευση; Ότι ο αντίπαλος γ@μιέται;

Συγγνώμη αλλά έχει γίνει κεντρικό σύνθημα, στα social, στους δρόμους, το φωνάζουν πίσω από τα τηλεοπτικά συνεργεία.»

Και συνέχισε μεταξύ άλλων.

«Πολύ ωραία, παρά πολύ ωραία. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους μας γι’ αυτή την διαδρομή. Από τα μπλε και τα πράσινα καφενεία φτάσαμε στους ύβρεις που εκτοξεύονται με χυδαίο τρόπο από την μια μεριά προς την άλλη. Ειλικρινά, νιώθω πολύ μεγάλη στεναχώρια για το πώς εξελίσσεται η πολιτική πραγματικότητα στη χώρα μας.»

Μέχρι εκεί άντεξα, αλλάζοντας σταθμό καθώς ο εμετός μου είχε φτάσει στη μύτη.

Αυτά είπε στο πόπολο ο Νικόλας, λίγα λεπτά πριν πάρει την τζιπάρα του για να πιει τον αγαπημένο του εσπρέσο στο Da Capo.

Προφανώς, το χυδαίο για τον Νικόλα και το συνάφι του κρύβεται πίσω από λέξεις και όχι από πράξεις.

Γιατί η χυδαιότητα στην πολιτική μας πραγματικότητα κατά την ταπεινή μου γνώμη, αγαπητέ Νικόλα, δεν βρίσκεται πίσω από λέξεις αλλά πίσω από πολιτικές πράξεις.

Και αν για τους νεοφιλελεύθερους ακροδεξιούς υπερασπιστές της δημοκρατίας που εσείς ευαγγελίζεστε και υπερασπίζεστε ο πολιτικός πολιτισμός αρχίζει ή σταματάει σε μία η περισσότερες λέξεις, για κάποιους άλλους -και πιστέψτε με αυτοί δεν βρίζουν- η χυδαιότητα μεταφράζεται σε σχεδόν 22.000 νεκρούς, σε υγειονομικούς που έχουν καταρρεύσει και παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον, στη μετατροπή του νοσοκομείου παίδων σε εμβολιαστικό κέντρο, στο άνοιγμα των σχολείων γιατί δεν υπάρχει σύμβαση με πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης, στις προσλήψεις μπάτσων και παπάδων σε εποχή πανδημίας, στα PCR τεστ των 47 ευρώ, στα ράντζα που ονομάζετε επικουρικές κλίνες, στα Rafale, τις φρεγάτες και κάθε λογής μ@λακία που σκαρφίζεστε για να ταΐσετε πατριωτισμό το μαντρί, ενώ συνάνθρωποί μας πεθαίνουν στους διαδρόμους.

Αλλά ξέχασα, όλα αυτά για εσάς δεν είναι ύβρεις. Είναι τα φυσιολογικά που πρέπει να συμβούν εν καιρώ πανδημίας σε μια μνημονιακή χώρα που με τόσο πάθος χτίσατε την δεκαετία που πέρασε.

Οπότε, να τα αντιμετωπίσουμε όλοι μας με πολιτικό πολιτισμό.

Τέλειο ε;

Αλλά το πιο χυδαίο κύριε «αντικειμενικέ» ξέρετε ποιο είναι;
Είναι να μιλάτε εσείς οι δημοσιογράφοι για χυδαιότητα.

Και επειδή δεν έχουμε πάθει όλοι αμνησία σε τούτη τη χώρα, όπως λέει και ένας αγαπημένος blogger, το δάχτυλο που κουνάτε προσπαθώντας να μας διδάξετε πολιτικό πολιτισμό να το βάλετε εκεί που ξέρετε.

Το μυαλό σας είναι βρόμικο, κύριε Νίκο.

Εγώ αλλού εννοούσα. (αν νομίζεις κόψε το πιτσιρίκο).

Που σας έπιασαν και οι στεναχώριες.

Εξάλλου το “γ@μιέσαι” για πολλούς δεν είναι ύβρις.

Ευχή είναι.

Και αν οι περισσότεροι από εμάς δεν βρίζουμε, είναι γιατί η σιχασιά μας για την νεοφιλελεύθερη δεξιήλα σας έχει φτάσει στο διάστημα.

Την αγάπη μου από Ιωάννινα.

Τ.Τ.Π.

Υ.Γ.1 Βέβαια, πιτσιρίκο θα μου πεις τι κάθομαι και γράφω. Αφού τα έχουμε πει τόσες φορές για την φάρα των δημοσιογράφων.
Δίκιο θα έχεις. Η εκτόνωση είπαμε.
Όπως ακριβώς είχες γράψει το μακρινό 2012, μιλάμε για τις πιο πουτάvες και από τις πουτάvες.
Δέκα χρόνια μετά και ακόμα ο πιο «αντικειμενικός» δημοσιογράφος της χώρας θεωρείτε ο Νικόλας.
Τι να πεις;
Περαστικά και Xanax.

Υ.Γ.2 Ανυπομονούμε για την παράσταση του Χριστόφορου στα Γιάννενα. Θα κανονίσουμε να πάμε παρέα με την Σταυρούλα.

(Αγαπητέ φίλε, την άποψή μου για τους Έλληνες δημοσιογράφους την έχω γράψει και την έχω πει άπειρες φορές. Η ταπεινή συμβουλή μου προς όλους είναι να αποφεύγουν τους δημοσιογράφους. Και το λέω, έχοντας γνωρίσει πάρα πολλούς δημοσιογράφους και έχοντας δουλέψει μαζί τους. Όταν κάποιες φορές χτυπάει το τηλέφωνο και ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά της γραμμής μου λέει πως είναι δημοσιογράφος, το κλείνω αμέσως. Βέβαια, οι δημοσιογράφοι είναι χρήσιμοι, για να ξέρεις τι δεν θέλεις να γίνεις στη ζωή σου. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.