Σινεμά
Αγαπημένη παρέα του blog,
Πήγα και είδα χθες το “Don’t look up”, την ταινία της χρονιάς, στο ΑΝΔΟΡΑ, στους Αμπελόκηπους (παλιά τις προβολές τις διαβάζαμε στις εφημερίδες και τα σινεμά ήταν με αλφαβητική σειρά. Για το λόγο αυτό, στο άλφα συνωστίζονταν πολλά σινεμά της Αθήνα με φυσικά πρώτο και καλύτερο το ΑΑΒΟΡΑ που έκλεισε πέρυσι).
Το θέμα της ταινίας είναι η καταστροφή της γης από έναν υποτιθέμενο κομήτη που έρχεται κατά πάνω της. Και, φυσικά, το πώς διαχειρίζεται η ανθρωπότητα ή, καλύτερα, μια τυχαία μερίδα της ανθρωπότητας, η αμερικανική ελίτ, την ανακάλυψη αυτή.
Το αν θα καταστραφεί η Γη, σε χρόνο μάλιστα τόσο σύντομο ώστε να συνδέεται με τη δική μας ύπαρξη, είναι κάτι που έχει αρχίσει να θεωρείται σιγουράκι και ως τέτοιο φαίνεται να μην μας απασχολεί και πολύ. Η σκηνή που απόλαυσα περισσότερο, πιτσιρίκο, εννοείται πως είναι αυτή που οι ήρωες συζητούν για το πώς τους αρέσει να τρώνε τη μηλόπιτα μόλις λίγα λεπτά πριν πέσει στο κεφάλι τους ο καυτός κομήτης και τους κάνει κρεατοκεφτέδες.
Βέβαια, δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταστραφεί ο πλανήτης. Εσχατολογικές θεωρίες υπήρχαν αιώνες πριν τη σημερινή εποχή.
Για τα σινεμά όμως είμαι σίγουρη ότι θα καταστραφούν.
Στην προβολή χθες ήμασταν δύο εμείς, δύο οι άλλες δύο και ένας ο ταξιθέτης.
Και για τον πλανήτη, έτσι γενικά και αόριστα, δεν με νοιάζει και πολύ, γιατί ο πλανήτης είναι αυτή η ΓΗ με το μπλε και το καφέ και τα σύννεφα που γυρίζει γύρω από μια κεραία και έχει τούνδρες και ποτάμια και άλλα κλίματα ενώ η ζωή μου είναι μαύρη και άσπρη, και είναι κυρίως αυτά που σκέπτομαι το βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος όταν έχει σβήσει το φως και δεν τον βλέπω πια Τον Πλανήτη και αδιαφορώ και αν θα καταστραφεί.
Ναι θα καταστραφεί μια μέρα στο μέλλον. Τα σινεμαδάκια γιατί να καταστραφούν από τώρα;
Με τα διαλειμματάκια τους, με τα ποπ κορν τους, με τις συζητήσεις μετά και ίσως και για μέρες αργότερα. Εκεί που παίρνει η ταινία την προσοχή που της αξίζει, και μια καθημερινή βράδυ γίνεται μια καθημερινή βράδυ με σινεμά. Η Πέμπτη που είδαμε το “Don’t look up” με την Ελένη. Θυμάσαι Ελένη;
Και μετά, φεύγοντας, είδαμε ότι ο ΔΑΝΑΟΣ παίζει το «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ» και ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ το “WEST SIDE STORY”, επανέκδοση από τον Σπίλμπεργκ. Και μια άλλη γαλλική πιο νωρίς.
Και στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ διαβάσαμε παίζει το “DIGGER” στις 11:00. Στον Μικρόκοσμο που είχα δει το “ΣΤΡΕΛΛΑ”, έτσι βραδινή προβολή, κι ακόμα θυμάμαι όταν τελείωσε η ταινία και βγήκα στη Συγγρού μαζί με τους άλλους δέκα της αίθουσας.
Κάτι φεύγει και κάτι έρχεται θα μου πεις, πιτσιρίκο, αλλά δεν ξέρω αν μ’ αρέσει αυτό που έρχεται όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί από ό,τι φαίνεται δεν έχει ανθρώπους. Στο σινεμά, στο λεωφορείο, στην παραλία. Ταξιθέτες, σερβιτόρους, κηπουρούς, ζωγράφους, φίλους για έξοδο.
Δήμητρα
(Φίλη Δήμητρα, αυτή την εποχή μας έλαχε να ζήσουμε, αυτά θα ζήσουμε. Δεν υπάρχει ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον. Υπάρχει το τώρα που ανεβάζω το κείμενό σου και πάω στην παραλία, ελπίζοντας να είμαι τυχερός και να συναντήσω ξανά την αγαπημένη μου φώκια. Δήμητρα, ο καλύτερος κινηματογράφος είναι η φύση. Ο ορίζοντας, η θάλασσα, τα σύννεφα, τα βουνά, οι …ανεμογεννήτριες. Το καλύτερο σινεμά είναι τα μάτια αυτών που αγαπάμε. Εντάξει, και ο καθρέφτης δεν είναι άσχημος. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.