Ελευθερία του Τύπου, Δικαιοσύνη, Δυαδικότητα
Αγαπημένε φίλε Πιτσιρίκο,
Έχω πολύ καιρό να σου γράψω κάτι αφού στα πιο πολλά με καλύπτετε εσύ και οι προλαλήσαντες φίλοι, οπότε γλιτώνω και τον κάματο να βάλω τη σκέψη μου σε σειρά. Θα κάνω σήμερα μια εξαίρεση, μιας και έμεινα σπίτι και το έριξα στο σερφάρισμα.
Πτώση της Ελλάδας, λέει, στην κατάταξη της Ελευθερίας του Τύπου, και από την θέση 70 στην θέση 108 (επί συνόλου 180 θέσεων). Λίγο που είδα τη λίστα, από “κάτω μας” και μέχρι τον πάτο έχει μόνο Άφρικα, Middle East, Αραπιά-Μπαρμπαριά κλπ. Anyway, δεν περιμέναμε το RSF για να μας τα πει αυτά, εδώ ζούμε. (Η πλάκα είναι πως το πρώτο χιτ στο google για το “νέο” ΄ήταν στο site του Μαρινάκη… Χαχαχα…)
Μετά είδα πως και οι χωροφύλακες που ήταν μπλεγμένοι στο φόνο του Ζακ αθωώθηκαν και έγινε ένας χαμός στο δικαστήριο. Άρα, ούτε Δικαιοσύνη δεν έχουμε στην Ελλάδα. Επίσης το ξέραμε. (Ίσως να υπάρχει κάποια “δικαιοσύνη” για όσους έχουν λεφτά και άκρες με δικηγόρους και δικαστές. Δηλαδή να γίνει αυτό που είναι για εκείνους δίκαιο… μη φανταστείτε πως κατεβαίνει η Θέμις με το ριχτό και αποδίδει…)
Στο νου μου το έχω ως εξής:
Η Ελευθερία του Τύπου και η Δικαιοσύνη είναι από τις σύνθετες υπάρξεις μιας κοινωνίας και για να είναι υγιείς πρέπει να είναι υγιή και τα απλά μέρη από τα οποία αποτελούνται.
Ελευθερία του τύπου λέει… Εδώ, καλέ μου, δεν υπάρχει ελευθερία της έκφρασης. Ποιανού τύπου; Δυο, τρεις άνθρωποι, συζητάμε για κάτι. Λες τη γνώμη σου σε κάποιους (που μπορεί και να σε ξέρουν μπορεί και όχι – καλά αυτοί που σε ξέρουν παίζει να είναι και οι χειρότεροι), κι αντί να υπάρξει ανταλλαγή επιχειρημάτων είτε στη βάση της λογικής/ορθολογισμού είτε στη βάση ιστορικών γενονότων/δεδομένων/εμπειριών, ο/η συνομιλών σπεύδει να σε διορθώσει! Όχι να συζητήσει, να σε διορθώσει!
Την ώρα που ο άλλος/άλλη σε ακούει ή σε διαβάζει, δεν αναλύει και δεν επεξεργάζεται την εισερχόμενη πληροφορία. Όχι. Ψάχνει στη μνήμη του να βρει σε ποια προκαθορισμένη κατηγορία θα σε ταξινομήσει (πολιτική, θρησκευτική, φυλετική ή ό,τι άλλο θέλετε) και μετά θα ανασύρει τις αντίστοιχες προπαρασκευασμένες απόψεις που έχει πάρει από άλλους ανθρώπους με τους οποίους ζει μαζί ή ταυτίζεται. Ανθρώπους από τα κανάλια, τα σόσιαλ, την πολιτική, τις διασημότητες, από όπου του έκανε κλικ.
Μ’ αρέσει που -τάχα μου- η κοινωνία μας λέει πως είναι πολύ σημαντικό να χτίζεται στο άτομο η κριτική σκέψη. Το κριτικό copy-paste ήθελε να πει. Κρίνω τι να αντιγράψω και τι όχι, ανάλογα με ποια περσόνα ονειρεύομαι ότι μοιάζω. Ύστερα, όλες οι σκέψεις, οι αναμνήσεις, τα συναισθήματα κλπ. είναι “λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα” μέσα στα κεφάλια μας και μπαίνουμε στο πολύ-της-μόδας δυαδικό οπαδιλίκι.
By the way, μιας και είπα δυαδικό, δεν περίμενα όταν διάλεξα να ασχοληθώ με την Πληροφορική το 1990 που έβγαλα το σχολείο πως θα είχε τόσο τεράστιο κοινωνικό impact στο να κάνει τις απόψεις των ανθρώπων να έχουν μόνο δύο καταστάσεις όπως το microchip:
Εμείς και οι Άλλοι, άσπρο-μαύρο, Δυτικοί και Ανατολίτες, Γαύροι και Βάζελοι, Παοκτσήδες και Αρειανοί. Όποια ενδιάμεση κατάσταση πάει να αναδυθεί/ειπωθεί, πρέπει να κατευθυνθεί τάχιστα προς την μια ή την άλλη πλευρά -είτε το θέλει, είτε όχι- ή να σταματήσει να υπάρχει. Οι αποχρώσεις δεν γίνονται δεκτές. Και να ήταν το καλό και το κακό όπως στα παραμύθια να πεις εντάξει. Εδώ είναι το κακό και το κάκιστο. Δεν θέλω, ρε φίλε, να διαλέξω κανένα από τα δύο.
Κι αυτό με οδηγεί στο επόμενο χαρακτηριστικό που παρατηρώ, την επικράτηση του μη-χείρον-βέλτιστον σχεδόν παντού κι όπου κοιτάξω γύρω μου. “Ευχαριστώ να λες, οι άλλοι είναι χειρότεροι”. “Σώπα εσύ/εμείς έχουμε προνόμια/δικαιώματα, φαντάσου να ζούσες εκεί”. “Αρκέσου σε αυτά που έχουμε, άλλοι δεν έχουν τίποτα”. Κι αν πεις “όχι ρε συ θέλω κάτι καλύτερο”, τακ! Η απάντηση-πινακίδα: “Ε! Είσαι άπληστος!” Το διπολικό που λέγαμε πριν…
Πάω από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά από τις ψυχικές ασθένειες, τα επόμενα χρόνια νομίζω πως η διπολική συμπεριφορά θα αφήσει πίσω της όλες τις άλλες με διαφορά σε “δημοφιλία”. Ειδικά όσο “διδάσκεται” από τα μέσα (και ακόμη πιο ειδικά σε κράτη προτεκτοράτα όπως η Ελλάδα) η τέχνη της κωλοτούμπας “τώρα κάνω το νταή, τώρα κάνω την πάπια” κάποια στιγμή ο οργανισμός δεν θα αντέχει αυτή την τόσο μεγάλη διαφορά στο περιοδική κίνηση του εκκρεμούς της ψυχοσύνθεσής του και θα βγάζει συνεχώς διπολικά επεισόδια.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, εύχομαι να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι με μπάνια, παγωτά και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή σας και θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή.
Ευτυχώς η δουλειά μου στο ΙΤ έγινε φουλ remote πλέον οπότε ίσως κι εγώ βρω μιαν άκρη να πάω σε ένα μέρος που να μου αρέσει (ή να αλλάζω μέρη όταν βαριέμαι) και να έχω περισσότερο χρόνο για διάβασμα, βόλτες στη φύση, ίσως ξαναπιάσω μετά από χρόνια και την κιθάρα, θα δούμε…
Χαιρετίσματα,
Παντελής
(Αγαπητέ Παντελή, εμένα μου αρέσει πολύ που οι πάντες υμνούν την διαφορετικότητα αλλά σχεδόν κανείς δεν ανέχεται μια διαφορετική σκέψη. Τόσο …διαφορετικοί και τόσο ίδιοι. Να γράψουμε κάτι που να αρέσει στους άλλους -και να πάρει πολλά λάικ- και ας μην το πιστεύουμε. Και βέβαια, ταμπέλες σε όλους και σε όλα. Τώρα οι άνθρωποι ταμπελώνονται και μόνοι τους. Χαίρομαι που θα μπορείς να δουλεύεις από όπου βρίσκεσαι, γιατί αυτός είναι ο ιδανικός τρόπος να γνωρίσεις ανθρώπους που δεν είναι σαν αυτούς που περιγράφεις στο κείμενό σου. Καλά μπάνια και πολλά παγωτά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.