Ιμμίλα, η κόρη ενός ναζί που πέθανε σαν τον Τσε Γκεβάρα

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο φίλες και φίλοι του καλύτερου blog του κόσμου καλημέρα.
Ήταν 12 Μαΐου 1973 ,σαν σήμερα, όταν η «Ιμμίλα»,η «νεαρή ινδιάνα» για τους συντρόφους της εκτελείται σε ενέδρα στο Ελ Άλτο της Βολιβίας και μαζί της πεθάνει και ο επαναστατικός μύθος της κατά κόσμον Μόνικα Έρτλ.

Η ιστορία της Μόνικα αρχίζει λίγο πριν την έναρξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου όταν το σπέρμα ενός επιφανούς προπαγανδιστικού στελέχους των ναζί, του Χανς Eρτλ, φέρνει στον κόσμο την τιμωρό του ανθρώπου που θα έφερνε την ευθύνη για την δολοφονία του Αργεντίνου επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Του φασίστα Ρομπέρτο Κιντανίλια.

Η μητέρα της, Ρένι Ρίφενσταλ, ήταν το βαρύ πυροβολικό της μηχανής του Γκέμπελς καθώς ήταν η σκηνοθέτρια του «Ολύμπια» που αποτέλεσε το προπαγανδιστικό «ντεμπούτο» των ναζί στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου το 1936.

Στην πολυτελέστατη μονοκατοικία στο Βερολίνο -όπου μεγάλωσε η μικρή Μόνικα- μπαινοβγαίναν πολλά από τα επιφανέστερα στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας.

Ένα απόγευμα του 1939 λίγο πριν ο πόλεμος εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη χτυπάει το κουδούνι της οικίας των Ερτλ.

Όταν ο Χανς ανοίγει την πόρτα η μικρή Μόνικα πετάγεται από τον καναπέ για να τρέξει στην αγκαλιά του «θείου Κλάους», όπως συνήθιζε να τον φωνάζει.

Ήταν ο Κλάους Μπάρμπι, ο μετέπειτα γνωστός ως «ο χασάπης της Λυόν», που η ιστορία θα τον έχριζε ως έναν από τους πιο αιμοσταγείς ναζί -υπεύθυνο για χιλιάδες θηριωδίες- ο οποίος, μετά την λήξη του πολέμου, θα στρατολογηθεί από την CIA, όπως και δεκάδες άλλα στελέχη των SS, για να δράσει ως πράκτορας τόσο στην Λατινική Αμερική, όσο και στην Ευρώπη.

Μάλιστα, στην Λατινική Αμερική διακρίθηκε ως «σύμβουλος» για την καταπολέμηση του κομμουνισμού, ενώ ειδικά στην Βολιβία -εκτός του ότι συμμετείχε στην οργάνωση για την εξόντωση του Che- ήταν ο εμπνευστής παραστρατιωτικών συμμοριών που δρούσαν για λογαριασμό των βολιβιανών κυβερνήσεων, με σκοπό την εξόντωση και καταστολή του επαναστατικού κινήματος.

Η μικρή Μόνικα ακούει τον καλοντυμένο θείο της να μιλάει με τον πατέρα της για Εβραίους, για πολεμικούς θριάμβους και την μεγάλη Γερμανία υπό τις εντολές του Φύρερ.

Αυτά όμως ακούγονταν στα παιδικά αυτιά της σαν παραμύθια.

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Ερτλ θα ζήσει για λίγα χρόνια ακόμη στην Δυτική Γερμανία με την γεννημένη το 1937 κόρη του, προσπαθώντας να κρύψει το παρελθόν του πίσω από την τέχνη του κινηματογραφιστή.

Όταν το 1953 το ντοκιμαντέρ του «Camp 5», μια ταινία αφιερωμένη στον Γερμανό αλπινιστή Χέρμαν Μπουλ ο οποίος κατάφερε να ανεβεί σε υψόμετρο 8000 μέτρων χωρίς οξυγόνο στα Ιμαλάια δεν αποσπά το εθνικό βραβείο κινηματογράφου, ο Ερτλ εξοργίζεται.

Το σκάει για την Λατινική Αμερική όπως και πολλοί ομοϊδεάτες του.

Εκεί δημιουργεί μια φάρμα λίγο έξω από τη Λα Πας της Βολιβίας και ασχολείται με την εκτροφή βοοειδών, ενώ ερασιτεχνικά γυρίζει ντοκιμαντέρ με θέμα την ζούγκλα που απλώνεται γύρω του.

Μέσα σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον μεγαλώνει η Μόνικα που αρχίζει να ωριμάζει.

Αρχικά την ενοχλεί ότι ο πατέρας της ήταν αδιάφορος στην κοινωνική ανισότητα, στην εξαθλίωση μέσα στην οποία ζούσαν οι εργάτες και τον ρατσισμό σε βάρος των Ινδιάνων.

Την εξόργιζε το γεγονός πως, οπότε αυτοί οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι τολμούσαν να αντιδράσουν, τους σκότωνε ο στρατός, τα τάγματα θανάτου και οι ιδιωτικοί στρατοί των εταιριών.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγήσουμε τι ήταν αυτό που έκανε την Μόνικα Ερτλ να έρθει σε οριστική ρήξη με τον πατέρα της.

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Γιούργκεν Σράιμπερ ο οποίος ερεύνησε διεξοδικά την ζωή της Μόνικα Ερτλ και συμπεριέλαβε όλα τα στοιχεία που συνέλεξε στο βιβλίο του «Εκείνη που πέθανε σαν τον Τσε Γκεβάρα» από το οποίο διαβάζεται σκόρπιες προτάσεις στο παρόν κείμενο.

Γράφει:

«Ο Χίτλερ είχε γίνει η απειλητική σκιά που θόλωνε την σχέση τους».

Όπως και να ‘χει, το 1969, η χαϊδεμένη κόρη του ναζί μπαμπά, κόβει απότομα κάθε σχέση με την μέχρι τότε ζωή της και εξαφανίζεται.

Η αμέσως επόμενη εμφάνισή της θα την βρει μεταμορφωμένη σε μια συνειδητή μαχήτρια του αντάρτικου Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού της Βολιβίας που δημιούργησε ο ίδιος ο Τσε.

Εκεί η Μόνικα βρίσκει την διέξοδο για την συνολική απελευθέρωση της ύπαρξής της.

Ερωτεύεται τον συναγωνιστή και φίλο του Τσε, Γκίντο Αλβάρο Περέδο Λέιτε, που ήταν γνωστός και ως «Ίντι».

Ο Ίντι συμμετείχε στην ομάδα που προετοίμασε τη έλευση του Τσε στην Βολιβία, και μετά το θάνατο του θρυλικού επαναστάτη ανέλαβε επικεφαλής του ELN (Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού).

Ο έρωτας τους άνθισε μέσα σε σφαίρες και αίμα.

Όμως, μετά το θάνατο του Γκεβάρα, το βολιβιανό αντάρτικο δεν πολεμούσε για την επιβίωσή του αλλά για να αφήσει πίσω του μια παρακαταθήκη αυταπάρνησης και αξιοπρεπούς στάσης ζωής.

Και ήταν η σειρά του Ίντι να δώσει αυτό το μάθημα.

«Χριστός με όπλο σταυρωμένος από σφαίρες». Έτσι θρήνησε η Μόνικα τον αγαπημένο της Ίντι.

Την επόμενη της εκτέλεσης του Ίντι, οι καθεστωτικές εφημερίδες της Βολιβίας, με μια προπαγανδιστική παρουσίαση φωτογραφιών θα παρουσιάσουν ως θριαμβευτή έναν άνδρα με πούρο να ποζάρει δίπλα στο σώμα του νεκρού αντάρτη.

Ήταν ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος που πόζαρε γεμάτος καμάρι λίγους μήνες νωρίτερα πλάι στο άψυχο σώμα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Ήταν ο Ρομπέρτο Κιντανίλια.

Η Μόνικα θα ορκιστεί εκδίκηση για τους θανάτους των συντρόφων της.

Σχεδιάζει το θάνατο του φονιά και σαν ματωμένο επίγραμμα γράφει:

«Κιντανίλια, Κιντανίλια οι νύχτες σου δεν θα είναι ειρηνικές.»

Το βολιβιανό καθεστώς, για να προστατεύσει τον Κιντανίλια από τους αντάρτες, τοποθετεί τον φασίστα συνταγματάρχη γενικό πρόξενο της Βολιβίας στο Αμβούργο της Γερμανίας.

Η Μόνικα σχεδιάζει δύο ολόκληρα χρόνια την δολοφονία του.

Την πρωταπριλιά του 1971, η Μόνικα χτυπάει την πόρτα στο γραφείο του προξενείου.

Η γραμματέας του Κιντανίλια τον ενημερώνει πως μια Γερμανίδα ζητούσε να τον δει, για να την βοηθήσει σχετικά με μια βίζα.

Εκείνος απαντά καταφατικά και στην πόρτα του γραφείου του εμφανίζεται μια εντυπωσιακή ξανθιά με ψηλοτάκουνες γόβες και ανοιχτό πουκάμισο.

«Ερτλ, Μόνικα Ερτλ. « Ενδιαφέρομαι να επισκεφτώ τη Βολιβία για ένα ντοκιμαντέρ. Ξέρετε, είχα μείνει εκεί με τον πατέρα μου μετά τον πόλεμο. Μεταναστεύσαμε εκεί για κάποια χρόνια μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση. Δικαστήρια πολέμου, Αμερικάνοι, Ρώσοι, αντιλαμβάνεστε.»

Ο πρόξενος, που πάντα ήταν προσεκτικός στις επαφές του, χαλαρώνει και, αφού της υπόσχεται να την βοηθήσει, της δίνει την προσωπική του κάρτα, σε περίπτωση που η όμορφη Γερμανίδα θα ήθελε να τον συνοδεύσει για ένα ποτό.

Η Μόνικα διαβάζει την κάρτα και είναι πια σίγουρη.

Έχει απέναντι της τον άνθρωπο που εκτέλεσε τον Τσε και πόζαρε περήφανος πάνω από το πτώμα του αγαπημένου της Ίντι.

Βγάζει το πιστόλι από την τσάντα της και με απόλυτη ψυχραιμία τον σημαδεύει λέγοντάς του “Victoria o Muerte senior?”.

Φασίστα! Είναι η τελευταία λέξη που θα ακούσει ο Κιντανίλια πριν η Μόνικα τον πυροβολήσει εξ επαφής τρεις φορές.

Παρατάει την τσάντα,την περούκα και το πιστόλι μαζί με ένα σημείωμα που γράφει «Victoria o Muerte» το σύνθημα τον Βολιβιανών παρτιζάνων.

Μετά την εκτέλεση, η Μόνικα γυρίζει στη Βολιβία όπου πλέον είναι η νούμερο ένα καταζητούμενη στη χώρα επικηρυγμένη με 20.000 δολάρια.

Ποσό μεγαλύτερο και από την επικήρυξη του Τσε.

Εκεί, αφού θα περάσει σχεδόν δύο χρόνια στην παρανομία αποφασίζει να έρθει σε επαφή με το Γάλλο διανοούμενο και προσωπικό φίλο του Τσε, Ρεζίς Ντεμπρέ.

Αφού μίλησαν για αρκετή ώρα, ο Ντεμπρέ σοβαρεύει και τρομαγμένος της λέει: «Μόνικα, είναι εδώ στην Βολιβία»!

Εκείνη δεν καταλαβαίνει και τον ρωτάει ποιος είναι εδώ.

«Ο Κλάους Μπάρμπι, ο χασάπης της Λυόν, είναι σύμβουλος των μυστικών υπηρεσιών της Βολιβίας με το όνομα Κλάους Άλτμαν».

Η Μόνικα σοκάρεται και ψιθυρίζει: «ο θείος Κλάους, ο φίλος του μπαμπά».

Λίγο αργότερα, θα προτείνει στον Ντεμπρέ να απαγάγουν τον Κλάους Μπάρμπι, ώστε να δικαστεί στα πρότυπα του Άιχμαν, ο οποίος εντοπίστηκε στην Αργεντινή και δικάστηκε για εγκλήματα πολέμου.

Τους επόμενους μήνες, η Μόνικα και ο Ντεμπρέ θα γίνουν η σκιά του «θείου Κλάους», παρακολουθώντας τον νυχθημερόν με την βοήθεια «συντρόφων» τους.

Όμως, ο Κλάους είχε ανθρώπους παντού και το σχέδιο προδίδεται.

Στις 12 Μαΐου 1973, ακριβώς πενήντα χρόνια πριν σαν σήμερα, η Μόνικα Έρτλ πέφτει σε ενέδρα υπό τις οδηγίες του «θείου Κλάους» και εκτελείται με συνοπτικές διαδικασίες, σε ηλικία 36 ετών.

Η σορός της, όπως του Τσε, όπως του αγαπημένου της Ίντι, φωτογραφήθηκε και θάφτηκε σε άγνωστο μέρος.

Ακόμη και από τον πατέρα της.

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο με την ζωή της Μόνικα Ερτλ, αυτό που τελικά μας διδάσκει η ιστορία της, είναι πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία από πού προέρχεσαι, αλλά πού πραγματικά ανήκει η καρδιά σου.

Η θρυλική «Ιμμίλα» απέδειξε με τον πιο περήφανο τρόπο πως, για να ξεφύγεις από τα δόγματα του παρελθόντος -που όσοι ανοίγουν κανένα βιβλίο καταλαβαίνουν πολύ καλά που οδηγούν-, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να αμφισβητείς τα πάντα.

Ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό.

Την αγάπη μου από Ιωάννινα.

Τ.Τ.Π.

(Αγαπητέ φίλε, θα την ξαναζήσει η ανθρωπότητα την πρόσφατη Ιστορία της. Δυστυχώς. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.