Καλέ, τι δίκαιοι που είναι οι Έλληνες
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο υψηλό αίσθημα δικαίου έχουν οι Έλληνες -ειδικά στα social media- και ιδιαίτερα όταν η υπόθεση δεν αφορά τους ίδιους ή δικούς τους ανθρώπους.
Με το πού σκάει μια καταγγελία, οι Έλληνες βγάζουν καταδικαστική απόφαση μέσα σε τρία λεπτά στο Twitter και στο Facebook, οπότε μετά από μερικούς μήνες απογοητεύονται, αφού η απόφαση του δικαστηρίου δεν είναι τόσο σκληρή όσο θα επιθυμούσαν οι ίδιοι.
Το περίεργο είναι ότι σχεδόν όλοι μοιάζουν έτοιμοι να υιοθετήσουν αμέσως οποιαδήποτε καταγγελία -λες και ήταν παρόντες και μάρτυρες σε όλες τις υποθέσεις που καταγγέλλονται-, καθιστώντας σχεδόν περιττή την Δικαιοσύνη και την δίκη.
Το τεκμήριο της αθωότητας έχει καταργηθεί. Στα social media είσαι ένοχος με το πού γίνεται η καταγγελία.
Ειδικά, αν είσαι “διάσημος”, είσαι αυτομάτως ένοχος.
Εν τω μεταξύ, δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά από τότε που έγιναν της μόδας οι δίκες στα social media, δεν φυλακίζεται σχεδόν κανείς.
Φυσικά, οι καταδίκες στα social media έχουν να κάνουν με το κόμμα στο οποίο θεωρούν οι δημόσιοι κατήγοροι πως πρόσκειται ο κατηγορούμενος, οπότε, μαζί με τον κατηγορούμενο, καταδικάζουν και όλο το κόμμα και τους ψηφοφόρους του.
Η πολιτική στην Ελλάδα διεξάγεται σε επίπεδο “ηθικής¨.
Εμείς είμαστε πιο ηθικοί από εσάς γιατί οι δικοί σας βιάζουν παιδιά και γυναίκες.
Βασικά, εσείς είστε ανήθικοι, οπότε εμείς είμαστε πιο καλοί από εσάς.
Βέβαια, τα ανθρώπινα πάθη δεν έχουν να κάνουν με δεξιούς και αριστερούς αλλά αυτά είναι υψηλά νοήματα για τους αδέκαστους δικαστές των social media.
Είναι λογικό η πολιτική στην Ελλάδα να διεξάγεται με ηθικούς όρους, αφού η χώρα είναι προτεκτοράτο και δεν έχει καμία σημασία ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση· αφού δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική, ας το ρίξουμε στην “ηθική”.
Οπότε, οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν κρίνονται με βάση το πόσο αποτελεσματικοί είναι -όπως θα έπρεπε- αλλά με βάση το πόσο “ηθικοί” είναι.
“Κοίτα πόσο κυνικός είναι ο Μητσοτάκης και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ο Τσίπρας θα έκανε τα ίδια αλλά θα έλεγε και μια καλή κουβέντα για να μας παρηγορήσει”.
Βέβαια, αυτό δεν είναι πολιτική, είναι σαπουνόπερα. Είναι ελληνική ταινία του ’60.
Οι άνθρωποι έχουν ηθική -προσωπική ηθική-, δεν έχουν ηθική τα κόμματα και οι χώρες.
Πότε έγιναν τόσο δίκαιοι όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Κι αφού είναι τόσο δίκαιοι γιατί δεν φέρονται δίκαια και στη ζωή τους αλλά περιμένουν την δικαιοσύνη από τους δικαστές;
Πώς μπορεί να είσαι τόσο δίκαιος και να δουλεύεις για ολιγάρχες εμπόρους ναρκωτικών;
Πώς μπορεί να είσαι τόσο δίκαιος και να έχεις καβατζώσει είκοσι σπίτια, ενώ ο άλλος κοιμάται στον δρόμο;
Πώς μπορεί να είσαι τόσο δίκαιος και να τρομοκρατείς και να εκμεταλλεύεσαι τους υπαλλήλους σου;
Εκεί δεν σε πνίγει το αίσθημα δικαίου;
Αίσθημα δικαίου α λα καρτ.
Εγώ έχω δίκιο -ό,τι και να κάνω- και οι άλλοι έχουν άδικο. Ακόμα κι όταν κάνω το ίδιο με τους άλλους, έχω δίκιο. Γιατί; Γιατί είμαι εγώ.
Θερίζει η υποκρισία στη χώρα μας.
Επίσης, θερίζει ο ναρκισσισμός. Γιατί όλοι αυτοί οι αδέκαστοι δημόσιοι κατήγοροι στα social media, ουσιαστικά λένε “κοιτάξτε πόσο γαμάτος είμαι εγώ”. Οπότε, οι άλλοι δεν είναι η κόλαση -όπως έγραψε ο Σαρτρ- αλλά μια ευκαιρία να ξεπλυθεί το κάθε κάθαρμα.
Αλήθεια, αφού οι Έλληνες έχουν τόσο υψηλό αίσθημα δικαίου, γιατί δεν οδηγήθηκε κανείς στην Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας;
Δεν καταλάβαιναν οι Έλληνες πως αν περάσει ατιμώρητο το μεγαλύτερο έγκλημα στη νεότερη Ιστορία της χώρας, από εκεί και πέρα, όλοι θα θεωρούνται αθώοι και πως η ατιμωρησία για την χρεοκοπία της χώρας οδηγεί στην ανομία;
Πριν από δέκα χρόνια, τον Ιούνιο του 2012, έγραφα:
Με λιγότερα χρήματα μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς Δικαιοσύνη, είμαστε τελειωμένοι. Καταδικασμένοι.”
Πριν από έξι χρόνια, έγραφα “Δεν γίνεται η Ελλάδα να είναι απόλυτα εξαρτημένη και η Δικαιοσύνη της να είναι ανεξάρτητη”.
Τώρα δεν γράφω και πολλά, δεν έχει νόημα.
Πάντως, δημόσιος κατήγορος δεν θα γίνω. Εγώ τέλειος δεν είμαι.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.