Ο Βασίλης, ο εθνικός μας ψυχίατρος, τα λέει όλα
Προσπαθώ, αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, να παραμείνω ζεν ό,τι και να διαβάσω. Ειδήσεις, σχόλια στο ίντερνετς, κουβέντα σε διπλανό τραπέζι. Πιστεύω όμως πως, ακόμα και ο Βούδας ο ίδιος, ακόμα και ο Χριστός, θα τρώγαν βίαια φλας, αν ζούσαν στη σημερινή εποχή και τα ιερά βιβλία, αντί για παραβολές, φιλοσοφίες και ηθικά διδάγματα, θα ήταν μια σελίδα με το απόφθεγμα “ρε δεν μου γ@μιέστε στο φινάλε, κόφτε τα π@πάρια σας και ψήστε τα να τα φάτε”. Και από κάτω σαν επίλογος “μ@λάκες, ε μ@λάκες, κάθομαι και ασχολούμαι με την πάρτη σας…”
Αμήν.
Αφορμή γι αυτό το ξέσπασμα είναι, τι άλλο, η πραγματικότητα και η καθημερινότητα. Πολλές φορές γράφεται και ακούγεται για το έλλειμμα ελευθερίας και δικαιοσύνης αλλά μου φαίνεται πως θα έπρεπε να γράφεται συχνότερα για το έλλειμμα νοημοσύνης. Παραθέτω με δικά μου λόγια ανταλλαγή tweet μεταξύ δυο χρηστών:
– Εκεί που καθίσαμε να πιούμε καφέ η σερβιτόρα ήταν απόφοιτος ιατρικής που περίμενε να διοριστεί στο αγροτικό σε μερικούς μήνες
– Επιτέλους, σταματήστε να συνδέετε το πτυχίο και την εκπαίδευση με την εργασία και την προσωπική ευτυχία! (σημείωση συντάκτη: προφανώς απάντηση “αριστερού/προοδευτικού”)
Σε μία χώρα που το σύστημα υγείας διαλύεται τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια, συστηματικά και ανελέητα, ο πεφωτισμένος δικαιωματιστής αριστερός βρίσκει απολύτως φυσιολογικό και καθόλου κατακριτέο, δεν προβληματίζεται καν ρε αδερφέ, το να σερβίρει καφέ μία ιατρός, αντί να είναι σε ένα νοσοκομείο/κέντρο υγείας/περιφερειακό ιατρείο και να παρακολουθεί/περιθάλπει 20 ασθενείς την ημέρα, 400+ τον μήνα και αν βάλεις τις εφημερίες άσε καλύτερα. Αντίθετα, το βρίσκει ιδιαίτερα φυσιολογικό και πιστεύει πως οι 400+ καφέδες που θα σερβιριστούν από τα χεράκια της στο ίδιο χρονικό διάστημα συντελούν τόσο στην ευτυχία και επαγγελματική ικανοποίηση της ιατρού όσο και στη γενικότερη ευημερία του κοινωνικού συνόλου.
Η ηλιθιότητα, για να το θέσω χυδαία και καθημερινά (γιατί δεν συνηθίζω να μιλάω έτσι όπως ξέρεις), έχει χτυπήσει κόκκινο. Τι έχει χτυπήσει κόκκινο δηλαδή, νοκ άουτ το έβγαλε και πάει για τα άλλα χρώματα. Η αδυναμία κατανόησης απλών παραμέτρων της πραγματικότητας και της λειτουργίας του πολύπλοκου αυτού συστήματος που ονομάζεται κοινωνία παίζει σημαντικό ρόλο στο γιατί τελικά κανείς δεν αντιδρά στο καπέλο που μας φορέσαν και μας περιφέρουν με την αλυσίδα στον λαιμό.
Δεν μιλάμε για οικονομικούς δείκτες, για συνταγματικά δικαιώματα, για αρχές λειτουργίας των δημοκρατικών κοινωνιών βασισμένες στην ισονομία, δεν μιλάμε για το κοινωνικό συμβόλαιο και για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μιλάμε για πράγματα απλά που θα έπρεπε να τα καταλαβαίνει ένα παιδί ήδη από τα μέσα της εφηβείας.
Στην Μεγάλη Βρετανία ο κόσμος πεθαίνει μέσα σε ασθενοφόρα παρκαρισμένα για ώρες έξω από τα επείγοντα, δεσμεύοντας έτσι και τα ίδια τα ασθενοφόρα που δεν μπορούν να ξεφορτώσουν τον ασθενή στο πάτωμα και να φύγουν. Δεκάδες χιλιάδες ειδικευόμενοι ετοιμάζονται για μαζικές απεργίες, αφού ο μισθός τους έχει μειωθεί κατά 25% τα τελευταία χρόνια. Νοσηλευτές παραιτούνται και πάνε για δουλειά στα σούπερ μάρκετ. Στην Νέα Υόρκη κάποιες χιλιάδες νοσηλευτικού προσωπικού ετοιμάζονται να αποχωρήσουν από τα νοσοκομεία. Στην Σουηδία, όπου ιατροί και νοσηλευτές παραιτούνται μαζικά και κλείνουν κλινικές ολόκληρες, έδιναν καπάκι από κατσαρόλα για να χτυπάνε για συναγερμό στους ασθενείς που νοσηλεύονταν στον διάδρομο, κλείνουν γυναικολογικές κλινικές και αναγκάζουν τις γυναίκες να διανύσουν ακόμα και εκατοντάδες χιλιόμετρα για να γεννήσουν. Στην Ελλάδα… Τα ξέρετε, διακομιδές με ελικόπτερα για τους τράγους και τους πολιτικάντηδες, και με χαλασμένο πατίνι για τα παιδιά του κόσμου.
Η κατάσταση υγείας του γενικότερου πληθυσμού έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τον συνδυασμό πανδημίας και οικονομικής κρίσης. Προσωπική εμπειρία: (ξανα)πέρασα covid, αναπνευστικά συμπτώματα, γεύση και όσφρηση μηδέν για μια εβδομάδα, τίποτα φοβερό από άποψη πυρετού, άντε κάτι 38,5 για 2-3 ημέρες. Έτρωγα 5 φορές την ημέρα, σαν να μην υπάρχει αύριο, με έμαθαν τα μαγειρεία και τα ζαχαροπλαστεία της περιοχής, καθώς και η γυναίκα μου ήταν επίσης άρρωστη και δεν μπορούσε να μαγειρέψει κανείς από τους δύο. Θα νόμιζαν πως είμαι πολύτεκνος, κρίνοντας από τις ποσότητες φαγητού που αγόραζα κάθε μέρα. Παρ’ όλα αυτά, μέσα σε μία εβδομάδα γενικής ακινησίας, τρώγοντας περίπου διπλάσια από το κανονικό, έχασα 4 κιλά.
Και αναρωτιέμαι: εγώ δεν έχω προβλήματα υγείας, είχα την πολυτέλεια να μην δουλεύω μέσα στην εβδομάδα που ήμουν σμπαράλια, μπορούσα να ξοδέψω δυο κατοστάρικα σε φαγητό και να έχω αναμμένη την θέρμανση στο σπίτι μου, χωρίς να σκέφτομαι αν θα φτάσω στο τέλος του μήνα και θα ψάχνω κέρματα κάτω από τους καναπέδες. Ο συνταξιούχος που μπορεί να έχει υποκείμενα νοσήματα, να ζεσταίνεται με το πάπλωμα στην πλάτη και να μην του φτάνουν τα χρήματα να βγάλει ούτε για τον μήνα, τι θα κάνει; Πώς θα σηκωθεί να μαγειρέψει, να βγει να ψωνίσει, να πάει στο φαρμακείο ή στον ιατρό, αν επιδεινωθεί η κατάστασή του; Ο εργαζόμενος που ζορίζεται να μην χάσει το μεροκάματο και πρέπει να πάει για δουλειά και να κουραστεί, να στρεσάρει τον οργανισμό του και να μην έχει επιπλέον χρήματα για το φαγητό και την θέρμανση τι θα κάνει;
Άσε που και να θέλει ιατρό, το πιθανότερο είναι να τον βρει στην καφετέρια παρά στο νοσοκομείο. Αν είναι και προοδευτικός θα το επικροτήσει κιόλας, γιατί δεν έχει σημασία η εκπαίδευση, καλή καρδιά πάνω απ’ όλα.
Όποιος νομίζει πως ο κορονωιός, ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, δεν μπορεί να σε σκοτώσει ή να σου αφήσει χρόνια προβλήματα, γελιέται οικτρά και καλό θα κάνει να ασχοληθεί με πράγματα που ξέρει. Κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και το υγειονομικό προσωπικό που τους είδε έχουν διαφορετική άποψη. Εκτός και αν μιλάμε για συνωμοσιολόγους, θρήσκους κλπ, τότε έτσι είναι αν έτσι νομίζετε ό,τι και να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια, και συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνετε γιατί δεν υπάρχει σωτηρία. Εμείς φάγαμε κάτι χιλιάδες σελίδες ιατρική στην μάπα, οι άλλοι ξοδεύουν εκατομμύρια και χρόνια από τη ζωή τους στην έρευνα και δεν βγάζουν άκρη, αλλά εσείς που λέτε “με πονάει το σ’κώτι μου” και βάζετε το χέρι αριστερά, το πιάσατε από το facebook το νόημα και δεν μασάτε μία. Πάσο.
Βέβαια, δεν υπάρχει σωτηρία ούτε για τους υπόλοιπους, να λέμε και του στραβού το δίκαιο, έτσι; Από το αν πεθάνουμε ή θα ζήσουμε, μέχρι το αν θα καταστραφεί ο πλανήτης σαν οικοσύστημα που μπορεί να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή, όλα έχουν μετατεθεί πλέον στην ατομική ευθύνη. Ουδεμία ενέργεια από αυτούς που μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, παρά μόνο προτροπές να τρώμε λιγότερο, να πλενόμαστε λιγότερο, να δουλεύουμε περισσότερο και να καταναλώνουμε όσο περισσότερα άχρηστα πράγματα μπορούμε για να μην μπει η οικονομία σε ύφεση και νικήσει η Ρωσία την Ουκρανία.
Ψυχολογική βία, τρομοκρατία και έλεγχος των μαζών. Εδώ θα συμφωνήσω με τους συνωμοσιολόγους, γιατί, όπως λέει και το γνωστό ρητό, “το ότι είσαι παρανοϊκός δεν σημαίνει πως δεν σε κυνηγάνε κιόλας”.
Ο εκφασισμός των δυτικών κοινωνιών και η προπαγάνδα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, βλέπε τα χθεσινά γεγονότα στην Βραζιλία, έβδομη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα στον πλανήτη. Ανοίγω την τηλεόραση και βάζω BBC. Τίποτα. Γυρνάω στο CNN. Τίποτα. Πέρναγε από κάτω η είδηση για κάτι που πριν είκοσι χρόνια θα είχαν συνδεθεί απευθείας και δεν θα σταματούσαν την μετάδοση μέχρι να μαζέψουν και την τελευταία γόπα από το έδαφος.
Διαβάζω The Independent σήμερα. “Fascists” μπολσοναρικοί. Σε εισαγωγικά! Αλήθεια; Διαβάζω δηλώσεις Λούλα: “Αυτοί οι ναζιστές… Αυτοί οι σταλινιστές… Αυτοί οι φασίστες…” Αλήθεια; Αλήθεια Λουις Ιγνάσιε Λούλα ντα Σίλβα; Σταλινιστές; Πάμε να πουλήσουμε κανένα βαρελάκι πετρέλαιο στους ευρωπαίους και είπαμε να μην πάμε κόντρα στην γραμμή γ@μώ την πολιτική σας και την οπορτουνιστική αριστερά σας; Ξαφνικά, δεν φαίνονται τόσο παράταιρα τα κολλητιλίκια με τον Αλέξη.
Σίχαμα έχει καταντήσει πλέον, και η ρεαλπολιτίκ και το κέντρο. Μάγκες, αν θέλω να ασπαστώ την ρεαλπολιτίκ, γίνομαι και εγώ οπορτουνιστής. Αφήνω τις μεγάλες ιδέες και πάω με όποιον με ταΐζει μέχρι να σκάσω, γιατί αυτό σημαίνει ρεαλπολιτίκ σε προσωπικό επίπεδο. Συμβιβασμοί και συμμαχίες για την επιβίωση. Αυτό που κάνουν δηλαδή οι περισσότεροι πολίτες, γιατί κάπου έχουν καταλάβει ενδόμυχα πώς δουλεύει το σύστημα και, από το να φαγωθούν, προτιμάνε να φάνε.
Αλλά θα σου κουνήσουν και το δάχτυλο τα καθάρματα, κατάλαβες; Θα πουν πως σκέφτεσαι μόνο την πάρτη σου, ενώ αυτοί πλαντάζαν στο κλάμα ψηφίζοντας μνημόνια και άφηναν τα νοσοκομεία και τα σχολεία να ρημάζουν. Στρώνεται από πολλά πράγματα ο δρόμος για τον φασισμό, Πιτσιρίκο μου, καλά τα έγραφες. Μέσα σε αυτά είναι σίγουρα η έλλειψη εκπαίδευσης αλλά και η έλλειψη οράματος για ένα μέλλον με δικαιοσύνη, με ασφάλεια όχι μόνο με την έννοια της έννομης τάξης αλλά και για την υγεία, όραμα για προσωπική και συλλογική πρόοδο. Πώς στον διάολο να σε πείσει η σημερινή αριστερά ότι διαφέρει σε κάτι από τους υπόλοιπους, όταν αφήνει σημαντικούς τομείς να ρημάξουν και δεν αναιρεί τα κακώς πεπραγμένα των προηγούμενων;
Φοβάται την σύγκρουση και το αντιλαμβάνομαι. Αυτό που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται η “αριστερά” όμως, είναι πως σύγκρουση μετράει πλέον 40 χρόνια, πως άρχισε από την εποχή του Ρήγκαν και της Θάτσερ και πως κλιμακώθηκε μετά την πτώση του τείχους. Πώς θα μας πείσουν ότι θα κερδίσουν την σύγκρουση, υποχωρώντας σε κάθε μάχη; Γιατί αυτό κάνουν, αν εξαιρέσεις κάποιες μάχες που έχουν σημασία για μεμονωμένες ομάδες και, που ακόμα και αυτές, τις διαφημίζουν για να φαίνονται πολύ σημαντικότερες απ’ ότι είναι και για να συμβάλουν στο προοδευτικό προσωπείο.
Καμία νομοθεσία ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις, στις διακρίσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τα δικαιώματα των γυναικών δεν θα πιάσει τόπο αν δεν χτυπηθεί το πρόβλημα στην ρίζα. Το να πετυχαίνεις να τιμωρούνται τα ρατσιστικά εγκλήματα και η έμφυλη βία (λέμε τώρα, παπ@ρια πετυχαίνουν) δεν λέει τίποτα αν αυτά τα φαινόμενα δεν αντιμετωπιστούν σαν αυτό που είναι: επακόλουθα κοινωνικοοικονομικής εξαθλίωσης, ψυχικής νόσου, έλλειψης διαπαιδαγώγησης και προοπτικής για το μέλλον. Αυτό χρειάζεται και αυτό αρνούνται πεισματικά να κάνουν.
Πολιτισμένη κοινωνία δεν είναι αυτή που έχει νόμο που τιμωρεί το έγκλημα αλλά αυτή που δεν χρειάζεται νόμο γιατί δεν υπάρχει έγκλημα. Στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης και του εφικτού, βέβαια, δεν είμαστε και τελείως ονειροπόλοι. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι να γεμίσουμε τις φυλακές αλλά να να τις αδειάσουμε. Ποιος να το πει αυτό; Να, εδώ κάτι γραφικοί ουτοπιστές τα λέμε μεταξύ μας.
Γιατί λειτουργούν έτσι, όμως, οι πολιτικοί; Γιατί είναι δειλοί, ανίκανοι και διεφθαρμένοι, χωρίς να μπορώ να πω με σιγουριά ποιο από τα τρία είναι χειρότερο. Γιατί κουνάνε το δάχτυλο και ζητάνε θυσίες από τον κόσμο που, όπως και αυτοί, εφαρμόζει ρεαλπολιτίκ στην καθημερινότητα, σκεπτόμενος όπως και αυτοί την επιβίωσή του αντί για το μακροπρόθεσμο όφελος. Τον ίδιο κόσμο που εκφασίζεται από τις τακτικές τους και γεμίζει μίσος και απάθεια για τον συνάνθρωπό του και για τον ίδιο του τον εαυτό, γιατί δεν έχει πού να εναποθέσει τις ελπίδες του για καλύτερο μέλλον.
Αυτόν τον κόσμο κατηγορούν για φασίστα, αυτόν που οι ίδιοι μετέτρεψαν σε φασίστα, σε άψυχη παραγωγική μονάδα και, αφού του αφαίρεσαν κάθε ίχνος πραγματικής ανθρώπινης αξίας, του ζητάνε από πάνω και αξιοπρέπεια. Στον κόσμο του οποίου ισοπέδωσαν κάθε ικανότητα λογικής σκέψης σε τέτοιο βαθμό που να βρίσκει λογικό πως η θέση του ιατρού είναι να του σερβίρει τον καφέ και όχι να τον θεραπεύει.
Γι αυτό και εγώ έχω κρυφτεί, σαν δειλός και οπορτουνιστής που είμαι, στην Ερημιά του Κόσμου και από εκεί σου στέλνω όλη την αγάπη μας.
Βασίλης
Υ.Γ. Πριν από δύο εβδομάδες, έτυχε να πάω την θεία μου στο νοσοκομείο. Μπροστά μου ήρθε και πάρκαρε ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Κοίταξα την πινακίδα (τις συμπληρώναμε για να πάρουμε τα λεφτά για τις διακομιδές και μου έχουν μείνει στάμπα στην μνήμη, ανάθεμα και αν είδαμε την αποζημίωση, έγινε δωρεά στο ΕΚΑΒ ένα διακοσάρι). Είχα φάει ξενύχτια τρέχοντας Χαλκίδα-Αθήνα σε εκείνο το ασθενοφόρο σχεδόν δύο δεκαετίες πριν, και πάλι καινούργιο δεν το έλεγες ούτε τότε. Τώρα ήταν ένα ερείπιο, ένα χρέπι του κερατά. Η κουβέντα με το πλήρωμα για την κατάσταση στην περιφέρεια ήταν ακόμα πιο απογοητευτική. Το ΕΚΑΒ είναι πιο χρέπι από τα ασθενοφόρα του.
Υ.Γ.2 Στην φωτογραφία είναι η Ρίο που τεντώνεται μετά από μια πολύ κουραστική ξάπλα. Σκέφτηκα να σου στείλω και μία φωτογραφία που μου έστειλαν οι συνεργάτες από την βόρεια Σουηδία, όπου χθες βράδυ έριξε 70 εκατοστά χιόνι, αλλά μετά θυμήθηκα πως σου είχα στείλει εκείνο το ηρωικό video-podcast τέτοια εποχή το 2018. Can’t beat that one!
Υ.Γ. 3 Σε κάποιο podcast έλεγες πως πρέπει να μιλήσουμε για συμβουλές για το 2023. Είναι δίκαιο και θα γίνει πράξη.
Υ.Γ.4 Οι ανθρώπινες κοινωνίες αυτορρυθμίζονται και στο τέλος θα βρεθεί η λύση. Το ερώτημα είναι αν θα μας αρέσει.
(Φίλε Βασίλη, ακριβώς έτσι. Βασίλη, έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν καν να κατανοήσουν αυτά που διαβάζουν. Ακόμα κι αν είναι γραμμένα πολύ απλά. Αν κάποιος δεν ξέρει τι σημαίνουν οι λέξεις και δεν κατανοεί τις λέξεις, έχει τεράστιο πρόβλημα με τις σκέψεις. Από την άλλη, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γεμάτοι βεβαιότητες. Επίσης, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν στρέφονται κατά της εξουσίας -που τους ξεσκίζει τη ζωή – αλλά στρέφονται κατά του διπλανού τους συνάνθρωπου, ή κατά αυτού που φέρνει το μήνυμα. Don’t shoot the messenger. Βασίλη, επειδή αυτά χρειάζονται δεκαετίες για να αλλάξουν -και πρέπει πρώτα να υπάρχει η επιθυμία για να αλλάξουν-, ας μείνουμε μακριά από την πολλή συνάφεια του κόσμου, και μακάρι να είμαστε και τυχεροί. Γιατί χρειάζεται πολλή τύχη σήμερα. Θα τα πούμε σύντομα σε πόντκαστ. Να είστε καλά όλοι. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.