Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος αντί εκλογών αποφάσισαν Μητσοτάκης και Τσίπρας. Θα ψηφίσετε;

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του καλύτερου blog του κόσμου καλησπέρα.
Πλησιάζοντας η ώρα των εκλογών είναι λογικό οι σκέψεις στα μυαλά πολλών λογικών ανθρώπων να μπερδεύονται στο τι πρέπει να πράξουν.

Παρατηρώντας την θλιβερή πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε και διαβάζοντας τα κείμενα του Νίκου και της Έλενας αναρωτήθηκα μήπως, τελικά, όντως όλοι εμείς οι απέχοντες από την εκλογική διαδικασία κάνουμε λάθος.

Από την άλλη, βλέποντας την υστερία που επικράτησε στη χώρα με αφορμή το θάνατο του Κοκού, συνειδητοποίησα πως δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία για οποιαδήποτε κοινωνία όταν, εν έτει 2023, ασχολείται ακόμα με βασιλιάδες, πρίγκιπες και όλους αυτούς τους φελλούς που αυτοπαρουσιάζονται ως ανφάν γκατέ, ενώ στην πραγματικότητα η ύπαρξή τους απευθύνεται μόνο σε βλαχομπαρόκ μπαρμπάδια.

Είναι θλιβερό, κατά την γνώμη μου, για έναν λαό να προσπαθείς να του αποδείξεις το αυτονόητο, πως δηλαδή δεν ζούμε στο μεσαίωνα· και δεν εννοώ όλους αυτούς του απίθανους τύπους που στήθηκαν στην ουρά έξω από την μητρόπολη. Ούτε τις πολιτικές μαριονέτες που έδωσαν το παρόν.

Επίσης ας αποδεχτούμε -και ας καταλάβουμε επιτέλους- πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά από την κωμικοτραγική μας ελληνική ιστορία.
(Και πάλι δεν ομιλώ για τις θλιβερές μέχρι αστειότητας θείτσες που δήλωσαν θλιμμένες σε live μετάδοση για τις εξορίες των Γλύξμπουργκ.(sic) )

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η σειρά των ιστορικών γεγονότων δεν μπορεί να αλλάξει οπότε στην νεότερη Ελλάδα όλοι ξέρουμε -ας μην κοροϊδευόμαστε- πώς εννοούν πολλοί Έλληνες τη δημοκρατία.

Από την δολοφονία του Καποδίστρια, τη Μικρασιατική καταστροφή, τα Δεκεμβριανά, στον εμφύλιο, τη δολοφονία Λαμπράκη, την αποστασία, ττη χούντα, το βρώμικο 1989, το χρηματιστήριο, τον Γρηγορόπουλο, την χρεοκοπία, μέχρι το 2015.

Ακόμη και σήμερα γνωρίζουμε ποια θα είναι η συνέχεια.
Ξέρουμε.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει.

Αλλά μιας που αρχίσαμε να μιλάμε για εκλογές και δημοκρατία -όπως τις/την έχει ο καθένας στο μυαλό του- τι υγιέστερο να μιλήσουμε λίγο για άμεση δημοκρατία.
Άμεση δημοκρατία λοιπόν αποτελεί το δημοψήφισμα.

Ξέρεις, πιτσιρίκο μου, θυμήθηκα ένα κείμενό σου λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος το 2015: «H Πρώτη Φορά Αριστερά έγινε Πρώτη Φορά Δημοκρατία» έγραφες τότε.

Το τι ακολούθησε έχει αναλυθεί με ποικίλους τρόπους και αξιολογείται αναλόγως όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Πολλοί φανήκαμε αφελείς εκείνο το εξάμηνο.

Άνθρωποι που πίστεψαν στον Αλέξη Τσίπρα ή είδαν στο δημοψήφισμα μια διέξοδο -όπως ο γράφων- δεν γίνεται σήμερα να έχουν πάθει αμνησία.

Δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Όλοι γνώριζαν πως αν αυτή, η όποια αριστερά, αποτύγχανε αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν πολύ χειρότερο από ό,τι είχε προηγηθεί.

Αυτό ακριβώς συνέβη.
Οπότε ξέραμε.

Σήμερα το σύνθημα για τη δεύτερη φορά της «αριστεράς» που έχει μετατραπεί σε «προοδευτική συμμαχία»-τι πλάκα- είναι το «δικαιοσύνη παντού».

Με έναν και μόνο στόχο.

Την παραλαβή της κουτάλας από τα χέρια της «Αγίας οικογένειας».

Μετά την «ελπίδα» που πέρασε και δεν ακούμπησε σειρά έχει η «δικαιοσύνη» που είναι αναγκασμένη να βολτάρει ανά την επικράτεια σε προεκλογικές αφίσες με κόκκινο φόντο,«επαναστατικές», προτού καταλήξει σε κάδους ανακύκλωσης ή ως προσάναμμα για τον δύσκολο χειμώνα του 2024.

Την ίδια στιγμή ο «άθεος» Αλέξης, τα Φώτα, φωτογραφίζεται -σχεδόν εσκεμμένα- με γνωστό ολιγάρχη, ο οποίος φέρεται να κατηγορείται για την μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών στην Ιστορία του νεοελληνικού κράτους.

Ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα δηλώνει σε δημοσιογράφους πως εφοπλιστές και ολιγάρχες επιλέγουν υπουργούς κάνοντας «πλακίτσα».

Για ποια δικαιοσύνη ακριβώς να μιλήσουμε.

Το 2023 στην Ελλάδα κάθε μέρα αυτοκτονούν δύο συμπολίτες μας.

Το κόστος ζωής έχει φτάσει στο διάστημα και σίγουρα οποίος κυκλοφορεί στη Αθήνα ή στα κέντρα μεγάλων πόλεων θα παρατηρήσει πως οι άστεγοι πληθαίνουν με γεωμετρικό ρυθμό.
Σίγουρα δεν αυτοκτονούν επειδή στη χώρα βασιλεύουν η δικαιοσύνη και η δημοκρατία.

Παρ’ όλα αυτά -αν βγάλουμε στην άκρη τα ξεπουλημένα συστημικά-μνημονιακά κόμματα- το ΚΚΕ και το ΜεΡΑ25 ακολουθούν το δρόμο της απόλυτης σιωπής χωρίς να παραιτείται ουδείς.

Γιατί;
Έλα ντε γιατί.
Να σας πω γιατί.
Γιατί όπως λέει και ο αγαπημένος μας blogger, η επανάσταση σταματά εκεί που αρχίζει το πεντοχίλιαρο.

Σκεφτείτε για λίγο, τι απήχηση θα είχε σε όσους δεν ψηφίζουν αν αύριο το πρωί Κουτσούμπας και Βαρουφάκης παραιτούνταν αρνούμενοι να συνεχίσουν να λαμβάνουν μέρος στη φαρσοκωμωδία που λέγεται ελληνική Βουλή.

Σκεφτείτε για λίγο -αγαπητή Έλενα– με ποια λαϊκή νομιμοποίηση θα μπορούσε να σχηματιστεί οποιαδήποτε κυβέρνηση αν το 42% της αποχής γινόταν 52%.

Δέκα μονάδες λείπουν. Μόνο. Περίπου 500.000 άνθρωποι.

Στο υποθετικό σενάριο, αν γινόταν δημοψήφισμα σήμερα. Αν, ας πούμε Μητσοτάκης και Τσίπρας ζητούσαν τη λαϊκή εντολή για οποιαδήποτε θέμα.

Πόσοι πιστεύετε από αυτούς που συμμετείχαν το 2015 θα πήγαιναν να ψηφίσουν;
Πολλοί.
Αλλά είδατε πως έστω και στιγμιαία εξαφανίστηκε η αμνησία.

Το να συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας ζώντας με την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας κάθε τέσσερα χρόνια έχει αποδειχθεί άπειρες φορές πως οδηγεί σε ένας φαύλο κύκλο με όλο και χειρότερες συνέπειες.

Αν θελουμε να αλλάξει κάτι, κατά την γνώμη μου, χρειάζεται να γυρίσουμε την πλάτη σε όλη αυτή την σαπίλα από τα δεξιά μέχρι τα αριστερά γκρεμίζοντάς την και παίρνοντας ξανά την χώρα μας πίσω.

Όλοι αυτοί οι σαλτιμπάγκοι υπάρχουν μόνον και μόνον γιατί στην κοινωνία υπάρχουν και ηλίθιοι.

Το εξηγεί περίφιμα ο Ευάγγελος Λεμπέσης στο μνημειώδες έργο του -γραμμένο το 1941 παρακαλώ- “Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο”.

Τουλάχιστον θα ξέρουν και θα ξέρουμε πως το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας δεν τους νομιμοποιεί με την ψήφο του.

Καλά, όλοι αυτοί το ξέρουν.

Ας το ξέρουμε και εμείς.

Αν αυτό γίνει θα δείτε πως αυθόρμητα θα γεννηθεί κίνημα ανάλογο των «αγανακτισμένων».

Ο αείμνηστος Γιάννης Κάτρης κλείνει το βιβλίο του “Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα” με την εξής παράγραφο (σελ.406):

“Στην Ελλάδα του 1974 λειτουργεί ο νόμος της συνέχειας με άλλη μάσκα. Είναι όμως η συνέχεια. Και πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο παπαδοπουλισμός δεν απέτυχε στο ρόλο που του είχε ανατεθεί από το κατεστημένο. Πήρε στα βρώμικα χέρια του μιά ηττημένη κατησχυμένη ελληνική δεξιά, που αντιπροσώπευε γύρω στο 30% και την παρέδωσε πανίσχυρη και αναζωογονημένη με ποσοστό 54,5%. Και χωρίς βία-νοθεία. Αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα της επταετίας. Τα άλλα, το αίμα, ο πόνος, οι καταστροφές, δεν λογίζονται.
Κλείνοντας το βιβλίο τούτο ας κάνουμε και μια εκτίμηση για το μέλλον: Τα βεγγαλικά για την ανάσταση της δεξιάς και για το βρυκολάκιασμα του παλιού κατεστημένου δεν θα κρατήσουν πολύ. Ο ξαναπροδομένος λαός μας θα ξαναβρεί τον εαυτό του.
Ένας λαός που ψήλωσε ως το Πολυτεχνείο δεν είναι προορισμένος για ραγιάς.
Η ελληνική άνοιξη δεν ήρθε στις 23 Ιουλίου 1974. Πιστεύουμε ότι θα έρθει μια άλλη, όχι μακρινή, μέρα.”

Αντικαταστήστε ημερομηνίες, ονόματα και γεγονότα ελεύθερα.

Την αγάπη μου από Ιωάννινα.

Τ.Τ.Π.

(Αγαπητέ φίλε, όπως τα γράφεις. Να προσθέσω μόνο πως πολλοί από αυτούς που κάνουν υστερίες με τις εκλογές έχουν προσωπικό και ατομικό συμφέρον. Δηλαδή, ή είναι κομματόσκυλα και υπάλληλοι κομμάτων ή η δουλειά τους, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, εξαρτάται από τα κόμματα. Αφού ζούμε σε προτεκτοράτο -όπου όλα είναι αποφασισμένα από πριν και οι κυβερνήσεις είναι διακοσμητικές-, όσοι από εμάς δεν έχουμε καμία σχέση με κόμματα, δεν έχουμε και λόγο να ψηφίσουμε. Το κείμενο “H Πρώτη Φορά Αριστερά έγινε Πρώτη Φορά Δημοκρατία” το έγραψα σε ένα μπαλκόνι ενός νησιού του Αιγαίου στις 3 τα ξημερώματα, το βράδυ που ο -τότε πρωθυπουργός- Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε το δημοψήφισμα. Έχω πει πολλές φορές πως αυτό το κείμενο είναι από τα πιο αφελή που έχω γράψει ποτέ. Βέβαια, όταν το έγραφα, δεν θα μπορούσα να ξέρω πως ο Αλέξης Τσίπρας θα ανέτρεπε -λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα- το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Εδώ δεν το ήξεραν ο Γιάνης Βαρουφάκης που ήταν υπουργός του Τσίπρα και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που ήταν πρόεδρος της Βουλής, πώς να το ξέρω εγώ; Εδώ έπεσε έξω ο σπουδαίος Γιάννης Κάτρης, δεν θα πέσω έξω εγώ; Ο Τσίπρας κάνει πως δεν έχει καταλάβει ότι ήταν αυτός, ο “αριστερός πρωθυπουργός”, που έβαλε την ταφόπλακα σε όποια έννοια δημοκρατίας είχε απομείνει στη χώρα. Ναι, οι δεξιοί είναι τα γνωστά καθάρματα, αλλά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ο Τσίπρας το ανέτρεψε. Και όσοι “αριστεροί” λένε “και τι να έκανε;”, αφενός δεν σκέφτονται -ή κάνουν πως δεν σκέφτονται- ότι ο Τσίπρας θα μπορούσε να παραιτηθεί και αφετέρου αυτό το “και τι να έκανε;” -αν ισχύει- δεν ισχύει μόνο για τον αγαπημένο τους Τσίπρα αλλά και όλους τους άλλους πρωθυπουργούς της Ελλάδας που αυτοί κατηγορούν. Αν λες “τι να έκανε ο Τσίπρας;”, θα πρέπει να πεις και “τι να έκαναν ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Μητσοτάκης;”. Διαφορετικά, είσαι άνθρωπος με διπλή ηθική. Όσο για τους Έλληνες πολίτες δεν είναι καλύτεροι από τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα. Γενικά, τους σημερινούς Έλληνες πρέπει να τους αποφεύγεις. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ για να το πετύχω αυτό. Γιατί μπορεί να ζούμε στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης αλλά η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική ηλιθιότητα. Και οι Έλληνες είναι πρωταθλητές στη φυσική ηλιθιότητα, αν και νομίζουν ότι είναι έξυπνοι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.