“Είσαι ηλίθιος”
Γεια σου, αγαπημένε μου Πιτσιρίκο και μεγάλη παρέα του ιστολογίου,
έλεγα να σου γράψω τα Χριστούγεννα μετά την περιδιάβασή μου στην Τουρκία, σ’ αυτά τα εκπληκτικά μέρη, των οποίων η ανθρώπινη παρέμβαση έγινε πρόσκαιρα ένα με το χώμα,
αλλά όλο και κορόιδευα τον εαυτό μου ότι δεν προλάβαινα.
Και επειδή ο/η/το/τα (diversity γαρ) “Θεός” σίγουρα παίζει ζάρια, δεν πέρασε και πολύ καιρός που είπε να συνδυάσει την ζαριά του/ης/τους (φιουξ ένα λιγότερο άρθρο απ’ τα Αγγλικά) ασορτί με τον πόνο των γειτόνων μας.
Ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, μία ωρολογιακή βόμβα (“καυτή πατάτα” που λένε τα παπαγαλάκια) που περνούσε από χέρι σε χέρι και θα μπορούσε να σκάσει στον καθένα.
Τα εγκλήματα, όμως, θέλουν και έγκαιρη συγκάλυψη και ήδη οι αγαπημένες μας μαριονέτες βάλανε μπρος την φάμπρικα της προπαγάνδας.
Αν και δεν θα έπρεπε να έχουμε και κάτι άλλο να πούμε για τα υπολειπόμενα χρόνια υποθήκευσης της χώρας, ο καθένας ωστόσο γράφει χωρίς να κατανοεί στο ελάχιστο το μακρύ
και το κοντό του στα διάφορα λογής σκουπίδια σκέψης στο ιντερνέτ (ο τόνος να διατηρηθεί στη λήγουσα παρακαλώ), με την φωτιά προφανώς πάντα να καίει εκεί που πέφτει
(αυτήν και τις προηγούμενες, και νομοτελειακά και επόμενες, φορές κυριολεκτικά).
Τριήμερο πένθος και πλερέζες λοιπόν, απαγορεύονται κάθε τι μορφής ποστ διασκέδασης,
επιτρεπτές μόνο μαύρες κορδέλες και τσιτάτα memes περί πόνου, θλίψης, και οργής από σάιτς ευρείας κατανάλωσης. Μύκονοοοος απτο Πάσχα και έπειτα, και αυτό ίσως με άνω τελεία, μιας και ο στρατηγός άνεμος παίζει να ξεσκουριάσει και αυτός φέτος, να καλπάσει δυναμικά στις πυρικές ζώνες, αφού αντί μπρος στο πυρ δεν προβλέπεται.
Δεν θα ήθελα να καταχραστώ πολύ περαιτέρω τον χρόνο σας, απλώς να σταθώ στο δικό μου το μακρύ και το κοντό (σίγουρα στην όαση σκέψης ιστολόγιο), όπως παραθέτω παρακάτω:
μιάς και εισέπραξα την μία και μοναδική απάντηση (ε δεν είμαι και κάποιος λαοφιλής δηλαδή) από μορφωμένο φίλο μου
“Είσαι ηλίθιος”.
Και που λες, φίλε μου Πιτσιρίκο, και παρέα του ιστολογίου, μ’έβαλε σε σκέψεις: βρε λες;
Βρε μπας και πράγματι είμαι ένας ηλίθιος ‘περιδιαβόμενος’ ξεριζωμένος, αν και από επιλογή, τα τελευταία 10 χρόνια που θέλω να φωνάξω, να προειδοποιήσω τους μιά χούφτα
αγαπημένους μου, την αγαπημένη μου, και γνωστούς, ότι τα φωτόσημα είναι κόκκινα; Απ’ την άλλη, μπορεί να έχω και αχρωματοψία, μιας και τα διπλώματα οδήγησης δίνονται για πλάκα εδώ στις ΗΠΑ.
Επίκληση λοιπόν στο θυμικό, αφού με την επίκληση στην λογική φαίνεται πως δεν τα πάω και πολύ καλά, στους/ην (μάλλον από καλή ζαριά ακόμη ζώντες) γονείς και παππούδες
(η μία τσαούσα πήρε πρόσφατα το Space X του Elon, θα την επισκεφτώ οσονούπω στην βάση εκτόξευσης με ένα κεράκι όπως της αρμόζει της αστροναύτισσας της ζωής), φάτσα
μου όμορφη, συγγενείς και φίλους εξ αίματος, και λοιπούς γνωστούς να απέχουν συνειδητά στις επερχόμενες και όποιες επερχόμενες εκλογές.
“Μα θα βγεί ο Μητσοτάκης/Τσίπρας/Ανδρουλάκης”: ας βγεί. Τουλάχιστον θα σταματήσουν ή δεν θα έχουν απο δω και πέρα τα χέρια τους λερωμένα με αίμα και τέφρα.
Και μία τελευταία παράκληση: δεν αξίζει να προστρέχουν για κάθε λογής pass, έχουν όλοι τους εργαστεί με μόχθο και θέληση για πάνω από μία φορά την διάρκεια της ζωής
τους. Ας μην υποτιμάμε τόσο ευτελώς την αξιοπρέπεια και τον κόπο μας, ή τουλάχιστον όχι κάτω από ένα βασικό εισόδημα αξιοπρέπειας που σωστά επισημαίνεις.
Κλείνοντας, Πιτσιρίκο, και παρέα του ιστολογίου, θα έλεγα ότι δεν είναι τόσο η ανυπαρξία δικαιοσύνης σε κείνον τον τόπο, αλλά το έλλειμμα αξιοπρέπειας.
Για αυτό λοιπόν και η αναφορά μου στον καθρέφτη, και, παραφράζοντας τον Ελύτη, την ξαναφτιάχνουμε με αξιοπρέπεια και καθρέφτη την Ελλάδα· το καράβι
(το αερόπλοιο δηλαδή, μιας και είμαστε κάποια χιλιόμετρα μακριά) αφήστε το για την επιστροφή της διασποράς.
Με εκτίμηση και περίσσεια λόγου, θράσους, και ηλιθιότητας,
ΓΚ Κριντήρας
Υ.Γ. Ο bro με τη δική του την φάτσα την όμορφη είναι και αυτοί ‘περιδιαβόμενοι’ ξεριζωμένοι οπότε οι επικλήσεις είναι (ελπίζω για πολύ ακόμη) σχετικά άσχετες.
(Αγαπητέ φίλε, κάτι πολύ διαδεδομένο στη σημερινή Ελλάδα είναι η υποκρισία. Αυτό δεν είναι περίεργο, αφού η Ελλάδα είναι το βασίλειο του μικροαστισμού και η υποκρισία είναι βασικό χαρακτηριστικό του μικροαστισμού. Φαντάζομαι αυτές τις μέρες του “εθνικού πένθους”, οι Έλληνες θα κοιτάνε μην τους ξεφύγει κάνα γέλιο ή μην γελάσει το παιδί τους. Αχ, μόνο για γέλια είναι η Ελλάδα. Και είναι ακόμα για περισσότερα γέλια η Ελλάδα, όταν προσπαθεί να το παίξει σοβαρή. Καλή και ασφαλή επιστροφή· δεν ξέρω αν τα έχουν φτιάξει τα φανάρια για τα αεροπλάνα πάνω από τον Ατλαντικό, να προσέχετε. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.