Προς πρώην συντρόφους
Μετά την προκήρυξη των εκλογών για τις 21 Μαΐου, τα στελέχη και οι υπάλληλοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεκινήσει πόλεμο για να αποδείξουν όχι πως το δικό τους κόμμα είναι άξιο και αδιάφθορο αλλά πως το άλλο κόμμα είναι πιο διεφθαρμένο.
Στην υπόθεση του δανείου του Νίκου Παπαθανάση της Νέας Δημοκρατίας από την Eurobank, η Νέα Δημοκρατία απαντάει με τη βίλα του Γιάννη Ραγκούση στην Πάρο.
Δεν νιώθω καμία ανάγκη να εξηγήσω πόσο και γιατί σιχαίνομαι τους φιλελέδες της Νέας Δημοκρατίας, ούτε νιώθω καμία ανάγκη να εξηγήσω γιατί ο Γιάννης Ραγκούσης -εκφραστής της πασοκαρίας που έβριζε τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ξαφνικά είδε φως και θέση στον ΣΥΡΙΖΑ- μου γυρίζει τα άντερα.
Θα ήθελα, όμως, να απευθυνθώ σε πρώην συντρόφους -που περπατήσαμε και διαδηλώσαμε μαζί για χρόνια στους ίδιους δρόμους με τα ίδια αιτήματα, κι ας μην ψηφίζαμε τα ίδια κόμματα- και σήμερα υπερασπίζονται με λύσσα τον Ραγκούση και τη βίλα του, επειδή είναι πια “δικός” τους. Όποιος είναι στο κόμμα, είναι καλός· ας είναι και ο Μαρινάκης. Όποιος δεν είναι στο κόμμα, είναι εχθρός, ας είναι και άστεγος. Πολύ αριστερές σκέψεις.
Πρώην σύντροφοι, αν όλο αυτό τον χρόνο που ξοδεύετε για να υπερασπιστείτε τον κάθε Ραγκούση και την κάθε πολυτελή βίλα κάποιου στελέχους του κόμματός σας, τον αφιερώνατε για να πείτε πως κάθε Έλληνας πολίτης θα έπρεπε να έχει ένα σπίτι για να ζει σε όλη την διάρκεια της ζωής του, θα κάνατε κάτι καλό για την κοινωνία.
Το να τσακώνεστε με τους σάπιους νεοδημοκράτες για τη βίλα του Ραγκούση και τα δεκάδες σπίτια του Παπαδημούλη, αποδεικνύει πως έχετε σαπίσει κι εσείς. Αν ο νεότερος εαυτός σας άκουγε και έβλεπε αυτά που λέτε και γράφετε σήμερα, όχι μόνο δεν θα σας αναγνώριζε αλλά θα σας πετούσε γιαούρτια.
Δεν είναι αριστερή και προοδευτική η πολιτική των ταυτοτήτων που υιοθέτησε η Αριστερά -όχι μόνο στην Ελλάδα-, επειδή δεν έχει πολιτική για την κοινωνία. Αυτό είναι σκοταδισμός και μίσος.
Δεν είναι καθόλου αριστερό να υποστηρίζεις τα “δικαιώματα”, να χωρίζεις τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο τους, τη σεξoυαλικότητά τους και την χώρα καταγωγής τους, και να αποφεύγεις να κάνεις αναφορά σε πλούσιους και φτωχούς. Ωραία αριστερά.
Ποτέ δεν είναι αργά, για να μιλήσεις για τα ουσιαστικά σε αυτή τη ζωή. Ποτέ δεν είναι αργά για να μη γίνεις αυτό που σιχαίνεσαι. Αν και δεν είναι εύκολο να αλλάξεις, όταν χαλάσεις εντελώς.
Σκέφτομαι πως πολλοί άνθρωποι -ανάμεσά τους κι εγώ- αγαπήσαμε την Αριστερά όχι για την ηγεσία της ή επειδή ήταν μόδα ή επειδή υποσχόταν θέσεις, δόξα και μεγαλεία αλλά εξαιτίας κάποιων ανθρώπων που έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους για τις ιδέες τους, χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα.
Δηλαδή, μάθαινες για αυτούς τους αγωνιστές, μάθαινες την ιστορία τους, είχες την τύχη να γνωρίσεις κάποιους που ήταν μαζί τους, και σκεφτόσουν πως θέλεις να γίνεις σαν κι αυτούς. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις να βαδίσεις στα δικά τους βήματα, να τους έχεις σαν “φάρο”, κι ας μην τους φτάσεις ποτέ.
Προσπαθώ να φανταστώ αυτούς τους ανθρώπους να υπερασπίζονται τη βίλα του Ραγκούση ή να λένε “ναι, είμαστε άθλιοι αλλά εσείς είστε πιο άθλιοι από εμάς”.
Ομολογώ πως μου είναι αδύνατο.
(Σήμερα συμπληρώνονται 72 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη. Εντάξει, δεν μπορώ να μιλάω εγώ για τον Νίκο Μπελογιάννη. Βέβαια, αν δούλευα στο ΜΜΕ κανενός πρεζέμπορα, θα ήμουν τόσο ξεπουλημένος, που θα το έκανα. Χωρίς ντροπή.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.