Τι συμβαίνει πάντα μετά από μια τραγωδία στην Ελλάδα
Είναι υπέροχο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, μετά από κάθε τραγωδία. Στην αρχή, έχουμε “σοκ”, θλίψη και κατάρες, ενώ η κυβέρνηση ρίχνει και ένα εθνικό πένθος, γιατί στο μυαλό των Ελλήνων, το εθνικό πένθος είναι κάτι πάρα πολύ επίσημο.
Οι αναλύσεις για την τραγωδία και τα αίτια της τραγωδίας παίρνουν τέτοια διάσταση, όπου, ανάλογα με την τραγωδία, αποκτάς γνώσεις σταθμάρχη, μηχανοδηγού, καπετάνιου, πυροσβέστη κλπ.
Η συγκίνηση φτάνει στον ουρανό, οι προσωπικές ιστορίες από την τραγωδία γίνονται viral, οι φωτογραφίες των θυμάτων είναι παντού, οι καρδούλες και οι δακρυσμένες φατσούλες στα social media πέφτουν βροχή, αλλά αυτό μάλλον δεν απασχολεί ιδιαίτερα τα θύματα της τραγωδίας, ενώ κι αυτοί που είναι διασωληνωμένοι στα νοσοκομεία μάλλον δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το αν τρεντάρουν στο Twitter.
Αρκετοί πολίτες πάνε σε πορείες, όπου τρώνε χημικά από τα ΜΑΤ και διαλύονται, οπότε βγάζουν για μια ακόμα φορά το συμπέρασμα πως “οι μπάτσοι είναι κακοί”, και η συμπεριφορά των μπάτσων δεν έχει βελτιωθεί καθόλου από την προηγούμενη φορά. Τι περίεργο.
Μετά το αρχικό “σοκ”, αναλαμβάνουν οι δημοσιογράφοι των βοθροκάναλων των μαφιόζων ολιγαρχών που κάνουν δουλίτσες με την εκάστοτε κυβέρνηση.
Οι δημοσιογράφοι έχουν ρόλους.
Άλλος δημοσιογράφος παίζει το ρόλο του καλού μπάτσου, άλλος δημοσιογράφος παίζει το ρόλο του κακού μπάτσου, άλλος δημοσιογράφος λέει τέρατα, άλλος δημοσιογράφος απαντάει στον δημοσιογράφο που λέει τέρατα, άλλος δημοσιογράφος προσπαθεί να τους τα βρει και πάει λέγοντας.
Το “οργισμένο” κοινό τσιμπάει αμέσως.
“Ωραία τα είπε ο Αντώνης, του την είπε του Άρη”
“Άκουσες τι είπε η Κατερίνα στον Γιώργο στην εκπομπή της;”
“Αυτό λες; Πού να ακούσεις τι είπε η Πόπη στη Σούλα στην εκπομπή της Τατιάνας.”
Στο τέλος, όλοι ασχολούνται με το τι είπε ο ένας δημοσιογράφος και τι είπε ο άλλος δημοσιογράφος, ξεχνώντας πως ακόμα και ο δημοσιογράφος που έχει το ρόλο “λέω αυτά που λένε οι πολίτες” πληρώνεται την πρώτη μέρα του μήνα από τον ίδιο μαφιόζο ολιγάρχη από τον οποίο πληρώνεται και ο άλλος δημοσιογράφος που τους κάνει έξαλλους.
Καθώς όλοι ασχολούνται με το τι είπε ο ένας δημοσιογράφος και τι είπε ο άλλος δημοσιογράφος, σχεδόν έχουν ξεχάσει την τραγωδία και τους ανθρώπους που χάθηκαν, και που ένα λεπτό πριν έλεγαν πως δεν θα τους ξεχάσουν ποτέ.
Όλα γίνονται κουτσομπολιό. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Κάπου εκεί, ανακοινώνεται και μια 24ωρη απεργία, η οποία διαφημίζεται -σοβαρά μιλάω- από τα κανάλια των μαφιόζων ολιγαρχών στα οποία εργάζονται οι δημοσιογράφοι που λέγαμε παραπάνω.
Στην απεργία συμμετέχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι άνθρωποι που μπορούν να απεργήσουν, αφού οι υπόλοιποι δεν μπορούν, γιατί θα χάσουν την δουλειά τους και θα βρεθούν στον δρόμο, χωρίς να κηρυχτεί εθνικό πένθος.
Αυτοί που πάνε στην διαδήλωση για την απεργία, περνάνε δίπλα από άστεγους, ζητιάνους και άνεργους αλλά δεν τους πειράζει γιατί στ’ αρxίδια τους για αυτούς. “Εδώ, φίλε, έχουμε έρθει για έναν αγώνα! Έχουμε έναν σκοπό!”.
Καλά, παιδιά, μην αγωνίζεστε και πάρα πολύ γιατί θερίζει η χοληστερίνη. Έχει πιάσει και εγκέφαλο η χοληστερίνη στην Ελλάδα.
Με την απεργία ολοκληρώνεται το τελετουργικό που ακολουθεί την εκάστοτε τραγωδία και επιστρέφουν όλοι στα reality και στα σίριαλ, αφενός γιατί αυτά έχουν συνηθίσει να βλέπουν και αφετέρου γιατί στενοχωρήθηκαν πολύ με την τραγωδία και θέλουν να ξεχαστούν και να ξεσκάσουν.
Πραγματικά, είναι εντυπωσιακό πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφτούν να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτά που περιμένει η εξουσία να κάνουν. Σαν τις μύγες στα σκατά.
Άντε, παιδιά, τα λέμε στη επόμενη τραγωδία. Μην ξεχάσετε να κάνετε like και καρδούλα στο ποστ. Κάντε και μια κοινοποίηση. Μπράβο παιδιά.
(Παρακαλώ τις φίλες και τους φίλους να μου θυμίσουν στην επόμενη τραγωδία να ανεβάσω ξανά αυτό το κείμενο. Ευχαριστώ.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.