Αγάπη στην ομίχλη
Γεια σου πιτσιρίκο,
που λες τις προάλλες περίμενα να πάρω τη «ζουζούνα» μου από τον παιδικό σταθμό και λίγο πιο πέρα είχαν κάνει πηγαδάκι τρεις, τέσσερις μανάδες τις οποίες ούτε που τις γνώριζα. Γενικά, αποφεύγω να γνωρίζω κόσμο διότι συνήθως μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα γνωριμίας νιώθω ότι θέλω να το βάλω στα πόδια. Οι καλές κυρίες των νοτίων προαστίων λοιπόν είχαν εμπλακεί σε ψιλή κουβέντα, χαχάνιζαν και σε κάποια φάση μία από αυτές έλεγε για κάποιον ότι είναι από εκείνους που πηγαίνουν σε πορείες «για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους».
Ώπα, σκέφτηκα, εδώ είμαστε, είμαι μάρτυρας ταξικών αντιθέσεων, μου ήταν ξεκάθαρο ότι οι κυρίες θα έπρεπε να ανήκαν σε διαφορετική τάξη από εμένα καθότι δεν αναγνώριζαν στην ταξική τους θέση κάποια ιδιαίτερη ανάγκη για διεκδίκηση δικαιωμάτων. Μάλλον είχαν όλα όσα δικαιώματα χρειάζονται για να πορεύονται, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στη γιόγκα, το δικαίωμα στο botox, το δικαίωμα διαμονής σε ακριβά σαλέ και πολυτελή ξενοδοχεία.
Πάντως, μία δεύτερη κυρία στην παρέα ενθουσιάστηκε και ζήτησε από την πρώτη κυρία να της γνωρίσει εκείνον τον τύπο για να πάει μία βόλτα σε μία από αυτές τις πορείες. Μπροστά μου διανοίχτηκε ένα πεδίο δυνατότητων. Για παράδειγμα, κάποιος πιο πονηρούλης από εμένα θα μπορούσε να επικαλεστεί την εμπειρία του στο συγκεκριμένο θέμα και να εμπλακεί στην κουβέντα, με στόχο να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη δεύτερη κυρία.
Το μυαλό μου έκανε ένα άλμα και σκέφτηκα μήπως υπάρχουν διάφοροι τύποι που βγάζουν μεροκάματο με το να συνοδεύουν ομάδες τουριστών σε πορείες. Φαντάσου πιτσιρίκο, «επαναστατικός» τουρισμός. Τέλειο;
Άλλωστε και όσοι κατεβήκαμε στις πορείες για τα Τέμπη, δεν είχαμε κάποιον στόχο, απλά κατεβήκαμε για να διαμαρτυρηθούμε. Κατεβήκαμε και τα λέγαμε γενικώς μέχρι να αδειάσουν το Σύνταγμα τα ΜΑΤ. Θα μπορούσαμε να έχουμε κάποιο αίτημα, να πέσει η κυβέρνηση ας πούμε. Όχι, δεν είχαμε κάποιο αίτημα. Α, ναι, τα ξεχάσαμε τα Τέμπη. Έχουμε εκλογές τώρα και έχουν έρθει στην επιφάνεια πιο σημαντικά θέματα, τα εξοχικά των βουλευτών, ποιος είναι πιο απατεώνας από τον άλλον, ποιοι μπαίνουν στα ψηφοδέλτια. Δικαιοσύνη ο ένας, ανάπτυξη ο άλλος, Τσίπρας ή Μητσοτάκης, αριστερή ή δεξιά βιτρίνα και από πίσω το ίδιο μαγαζάκι που έχει ξεπουλήσει τα πάντα.
Τα Τέμπη ξεχάστηκαν διότι αποσιωπήθηκαν από παντού και κυρίως οι αιτίες που οδήγησαν εκεί. Η διαλυμένη χώρα δηλαδή και η ανυπαρξία λογοδοσίας. Καμία κουβέντα και για το χρέος, εκτός από το ΜέΡΑ25, καμία κουβέντα για τα ελληνοτουρκικά και τις νέες Πρέσπες που έχουν ήδη ετοιμαστεί. Εντάξει, τα βρήκαμε με τους Τούρκους μετά τους σεισμούς. Ας γελάσω.
Αλήθεια, ποιος θυμάται τους σεισμούς; Τι έγινε άραγε με τα παιδιά που έχασαν τους γονείς τους και τριγυρνούσαν ανάμεσα στα ερείπια σαν αγέλες από σκυλιά; Και σε σχέση με την Τουρκία, τι έγινε λέει; Αποστρατικοποίηση νησιών; Μιλάει κανείς γι’ αυτό;
Είχαμε τα σοβιετικά BMP-1 στα νησιά, τεθωρακισμένα ερπυστριοφόρα οχήματα μεταφοράς πεζικού. Κάτι παμπάλαιοι τενεκέδες ήταν, αλλά ήταν κάτι. Φύγανε όλα, τουλάχιστον εκατό, προς την Ουκρανία. Μάλιστα κάποια δεν ήταν επιχειρησιακά επειδή είχαν πεθαμένη μπαταρία για χρόνια. Όμως αλλάχτηκαν οι μπαταρίες σε όλα, γυαλίστηκαν, σενιαρίστηκαν κι έφυγαν για να καταστραφούν στο ουκρανικό μέτωπο. Όχι, δεν είναι λέει αποστρατικοποίηση, θα μας τα αντικαθιστούσαν οι Γερμανοί με κάτι άλλα παμπάλαια, τα Marder. Υποσχέθηκαν οι Γερμανοί για αρχή σαράντα, ήρθαν δέκα και αντί να πάνε στα νησιά τα έστειλαν στην Ξάνθη. Έξι από αυτά τα φέρανε και στην παρέλαση στην Αθήνα.
Καμιά κουβέντα λοιπόν για τα εθνικά θέματα. Παίζουν πετροπόλεμο μόνο για τον φράχτη. Η Ελλάδα έχει βγάλει εκτός εξίσωσης την Κύπρο, έχει γίνει διαμετακομιστικό κέντρο τεράστιων ποσοτήτων οπλισμού μέσω Αλεξανδρούπολης (η οποία είναι πυρηνικός στόχος της Ρωσίας) και θα γίνει και κέντρο μεταφοράς LNG προς την Ευρώπη. Δεν θέλεις τα τάνκερ να ανεβαίνουν από το Αιγαίο και να παίζουν φάπες από πάνω οι Έλληνες με τους Τούρκους πιλότους.
Τα έχουν βρει, τα έχουν συμφωνήσει και θα το πουλήσει η επόμενη κυβέρνηση ως αναγκαία συμφωνία που θα θωρακίσει την Ελλάδα από τις εξωτερικές απειλές, θα αναβαθμίσει τη γεωπολιτική της θέση και μπλα μπλα μπλα. Κανείς δεν μιλάει για αυτά στις προεκλογικές εκστρατείες (φαρσοκωμωδίες) των συστημικών κομμάτων. Δεν πειράζει, έχουμε τον ατακαδόρο τον Κουτσούμπα, τα λέει και ωραία, θ’ ανεβάσει ποσοστά το ΚΚΕ και θα σωθούμε από το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Η ουσία είναι ότι η χώρα έχει μηδενικούς βαθμούς ελευθερίας. Δεν μπορείς να έχεις δυνατότητες άσκησης πολιτικής, όταν είσαι μία αποικία χρέους. Γι’ αυτό και η έκβαση των εκλογών δεν έχει καμία σημασία.
Οι μόνοι χώροι που μπορεί να βρει κανείς στην Ελλάδα παραδείγματα εθνικών, λαϊκών και πολιτικών κινημάτων που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για νέου τύπου εγχειρήματα, νέους τρόπους εκδήλωσης δηλαδή της κοινωνικής διαθεσιμότητας, όπως θα έλεγε ένας Έλληνας στοχαστής που εκτιμώ και παρακολουθώ χρόνια, είναι σε τοπικό επίπεδο, σε τοπικούς αγώνες όπως οι αγώνες κατοίκων που υπερασπίζονται το χωριό τους και τα βουνά που αγαπούν από την μαφιόζικη μπίζνα των ανεμογεννητριών. Εκεί βλέπει κανείς μία συμπύκνωση και συστράτευση όλων, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, με κοινό παρανομαστή την αγάπη για τον τόπο τους.
Αγάπη στην ομίχλη λέγεται και το λουλουδάκι της φωτογραφίας, ή αλλιώς μελάνθιον το δαμασκηνόν και ανθοφορεί λίγο πριν το καλοκαίρι. Άλλωστε και η θάλασσα σήμερα ήταν σχεδόν καλοκαιρινή.
Αγάπη μόνο λοιπόν, είτε εντός, είτε εκτός ομίχλης!
Φιλιά!
Γιώργος
(Αγαπητέ Γιώργο, δεν υπάρχει λόγος καμίας ανησυχίας, γιατί ο Μητσοτάκης σκέφτεται να δώσει επίδομα στις γυναίκες για τις σερβιέτες. Όλα πάνε καλά. Οπότε, ας απολαύσουμε τα λουλούδια και την θάλασσα, όσο αυτό ακόμα επιτρέπεται. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.