Ας ενηλικιωθούμε

Παρατηρώντας την απελπισία που έχει προκαλέσει σε πολλούς Έλληνες το αποτέλεσμα των εκλογών, αναρωτιέμαι μήπως είμαι αναίσθητος που δεν νιώθω καμία απελπισία.

Προφανώς, το γεγονός ότι έχω αποφασίσει απόλυτα συνειδητά να μην ψηφίζω και περνάω τις μέρες μου διαβάζοντας τα βιβλία μου στις παραλίες των νησιών κάτω από τα αρμυρίκια, δεν βοηθάει ιδιαίτερα στο να αισθανθώ απελπισία.

Αλλά το θέμα δεν είναι τι νιώθω εγώ. Ας μπω λίγο στον κόπο των ανθρώπων που νιώθουν πολύ άσχημα με το αποτέλεσμα των εκλογών, και ας προσπαθήσω να τους νιώσω, να τους καταλάβω.

Για να νιώθεις άσχημα για την νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτό σημαίνει αφενός πως αποδίδεις στον Μητσοτάκη τη σημερινή κατάσταση της χώρας, και αφετέρου πως περιμένεις ότι με τον Τσίπρα η κατάσταση θα καλυτερεύσει.

Τίποτα από τα δυο δεν ισχύει.

Η χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη Ελλάδα και οι κυβερνήσεις της είναι υπό επιτήρηση, οι εφαρμοστικοί νόμοι των Μνημονίων είναι σε ισχύ, στη χώρα κυριαρχεί η μαφία των ολιγαρχών, οι νέοι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα, και οι εκλογές γίνονται για να γίνονται.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές, η κυβέρνηση, τα κόμματα, η Βουλή και οι εκλογές είναι εντελώς περιττά πράγματα -που κοστίζουν κιόλας- και η σημερινή Ελλάδα θα μπορούσε να “κυβερνάται” από μια ομάδα Ευρωπαίων και Ελλήνων τεχνοκρατών.

Γνωρίζοντας αυτά, πώς μπορείς να νιώσεις απελπισία από το αποτέλεσμα των εκλογών;

Επίσης, πώς μπορείς να περιμένεις κάτι από τους πολιτικούς που τα γνωρίζουν όλα αυτά, γνωρίζουν πως είναι άχρηστοι, και συνεχίζουν να πουλάνε ψεύτικες ελπίδες; Βέβαια, για τους πολιτικούς, αυτή είναι η δουλειά τους. Είναι επαγγελματίες ψεύτες, γιατί ζουν από αυτό. Κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει την δουλειά του να φαίνεται σημαντική και απαραίτητη, γιατί, αλλιώς, θα μείνει χωρίς δουλειά.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις εκλογές συναισθηματικά. Και όχι μόνο τις εκλογές.

Για να το πω με ένα παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ήττα του κόμματός τους στις εκλογές, όπως αντιμετώπιζα εγώ, όταν ήμουν παιδί, τους αποκλεισμούς της αγαπημένης μου Βραζιλίας από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πραγματικά, για μερικές μέρες, ένιωθα πως η ζωή δεν έχει κανένα νόημα πια. Μετά το ξεχνούσα, γιατί ήταν καλοκαίρι, η ζωή ήταν ωραία και το να παίζεις μπάλα με τους φίλους σου ήταν υπέροχο.

Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω το φαινόμενο της προσωπολατρείας για τους πολιτικούς, τους γνωστούς καλλιτέχνες και άλλες διασημότητες. Εκτός αν είσαι έφηβος.

Σκέφτομαι πως οι άνθρωποι δεν μεγαλώνουν πια και παραμένουν έφηβοι. Σε όλη τους τη ζωή. Οπωσδήποτε, είναι κάπως προβληματικό, όταν οι έφηβοι κάνουν παιδιά και συμπεριφέρονται σαν έφηβοι και στα σαράντα τους και στα πενήντα τους, αν και είναι πολύ αστείο να βλέπεις τους γονείς να είναι πιο έφηβοι από τα παιδιά τους που είναι στην εφηβεία.

Μπορεί ο λόγος που ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας συμπεριφέρονται και αντιμετωπίζονται σαν νέοι -ενώ είναι μεσήλικες- να οφείλεται στο ότι οι ψηφοφόροι τους βρίσκονται στην ίδια ακριβώς εφηβική κατάσταση.

Έχουμε περάσει από τους πατερούληδες “εθνάρχες” -τύπου Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου- σε μεσήλικες “ηγέτες” που συμπεριφέρονται σαν έφηβοι. Προφανώς, οι Έλληνες είχαν daddy issues στο παρελθόν και επιθυμούσαν την πατρική φιγούρα, ενώ τώρα έχουν ανάγκη από φίλους, οπότε ψηφίζουν νεάζοντες μεσήλικες.
΄
Φυσικά, οι περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν για το ατομικό τους συμφέρον, είναι υποκριτές και θυμούνται το κοινό καλό, μόνο στην περίπτωση που το κόμμα τους ηττηθεί στις εκλογές. Αν το κόμμα τους ηττηθεί στις εκλογές, τους πιάνουν οι δημοκρατικές τους ευαισθησίες, αλλά, αν το κόμμα τους είναι στην κυβέρνηση και ανατρέψει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος -για να αναφέρω ένα τυχαίο παράδειγμα- είναι για το …καλό της δημοκρατίας.

Θεωρώ απόλυτα λογικό οι άνθρωποι να ψηφίζουν για το ατομικό τους συμφέρον. Αφού η χώρα έχει χρεοκοπήσει και έχει υποθηκευθεί και οι εκλογές δεν έχουν νόημα, για τι άλλο θα μπορούσαν να ψηφίζουν;

Καταλαβαίνω και αυτούς τους ανθρώπους στις Σέρρες που ψήφισαν μαζικά τον Κώστα Αχ. Καραμανλή, αν και ήταν ο βασικός υπεύθυνος για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Θεωρούν πως ο Κώστας Αχ. Καραμανλής θα υποστηρίξει τα συμφέροντά τους.

Μετά τις εκλογές, μίλησα στο τηλέφωνο με μια φίλη που ψήφισε Νέα Δημοκρατία και ήταν έξαλλη που οι Σερραίοι ψήφισαν τον Κώστα Αχ. Καραμανλή. “Ας ψήφιζαν κάποιον άλλον υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας” μου είπε με αγανάκτηση· ναι, παιδιά, δεν είναι όλοι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας ίδιοι, και συγγνώμη που το μαθαίνετε από εμένα.

Βέβαια, είπα στη φίλη μου πως οι Σερραίοι που ψήφισαν τον Καραμανλή το έκαναν για το ατομικό τους συμφέρον, όπως έκανε και η ίδια, ψηφίζοντας έναν υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας, με τον οποίον έχουν έρθει κοντά, εξαιτίας του επαγγέλματός της.

“Ναι, αλλά αυτός δεν ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο τόσων ανθρώπων” μου είπε, με απολογητικό ύφος.

Εντάξει, όλοι -δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι κλπ- μπορούν να βρουν μια δικαιολογία για να ψηφίσουν ένα κόμμα και έναν συγκεκριμένο υποψήφιο.

Βρίσκω απόλυτα λογικό σε ένα προτεκτοράτο, οι άνθρωποι να ψηφίζουν για το ατομικό τους συμφέρον. Βέβαια, με αυτόν τον τρόπο έγινε προτεκτοράτο η Ελλάδα αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί και πολλούς.

Καταλαβαίνω αυτούς που ψηφίζουν για το ατομικό τους συμφέρον, επειδή ο λόγος που δεν ψηφίζω είναι το ατομικό μου “συμφέρον”. Δεν ψηφίζω επειδή με συμφέρει να προστατεύσω την ψυχή μου από όλα αυτά τα ψέματα. Ατομικό συμφέρον δεν είναι μόνο τα χρήματα, οι διορισμοί και η νομιμοποίηση του αυθαίρετου. Ατομικό συμφέρον είναι και να προστατεύσεις την ψυχή σου από τη σαπίλα.

Τούτων δοθέντων -και για να τελειώσω επιτέλους αυτό το κείμενο- έφηβοι κάθε ηλικίας ψηφίζουν έφηβους πολιτικούς κάθε ηλικίας, για το ατομικό τους συμφέρον, ενώ πολλοί είναι βουτηγμένοι στο συναίσθημα -και όχι στη λογική-, με αποτέλεσμα να νιώθουν απελπισία, όταν διαπιστώνουν πως και οι άλλοι σκέφτονται το ατομικό τους συμφέρον.

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα προτεκτοράτο.

Καλό θα ήταν να αφήσουμε την εφηβεία στους έφηβους. Και να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας.

(Μακάρι το κείμενό μου να έκανε κάποιους στενοχωρημένους ανθρώπους να αισθανθούν καλύτερα.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.