Άσμα ηρωικό και πένθιμο

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, κάνω άλλη μια απόπειρα να γράψω τις σκέψεις μου. Μάλλον κάνω άλλη μια απόπειρα να σου τις στείλω, γιατί γράφω συχνά. Μετά διαβάζω τα κείμενα, σκέφτομαι “τι ωραία που τα λέω ο ΛΟΑΤΚΙ+, το έχω πιάσει το νόημα”, και μετά τα παρατάω και βγάζω βόλτα τα σκυλιά μου.

Μέσα στο κλίμα της παράδοσης και της ηττοπάθειας, της ανησυχίας για το μέλλον έτσι, γενικά. Γιατί όσο σάπιο τομάρι του κερατά και να είναι κανείς, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται πως, ακόμα και αν έχει να φάει ό,τι και να συμβεί, αυτός που δεν έχει να φάει θα μπουκάρει στο δικό του σπίτι για να βρει φαγητό. Ή μπορεί;

Αφορμή για το παρόν κείμενο είναι οι εξής σκέψεις: Θυμάσαι που ήμασταν μικρούληδες και αθώοι, και συζητούσαμε διάφορα φανταστικά σενάρια; Ένα δημοφιλές ήταν το αν ο τάδε με δέρνει ή τον δέρνω. Ξέρεις, ο τάδε ήταν το αλάνι που το έπαιρνε ο πατέρας του από εννιά χρονών στην οικοδομή να κουβαλάει τσιμεντόλιθα, μου έριχνε ένα κεφάλι, περπάταγε πιο γρήγορα από όσο έτρεχα και μπορούσε να παίζει μπάλα τρεις ώρες χωρίς να λαχανιάζει.

Παρ΄ όλα αυτά, το συμπέρασμα ήταν σχεδόν πάντα πως θα τον έσκιζα. Γιατί; Γιατί αυτός θα έφταιγε ενώ εγώ θα είχα δίκιο, άμα νευριάσω θα δει, θα τον χτυπούσα με κάποια φανταστική τεχνική που είχα δει στον θερινό κινηματογράφο σε εκείνη την ταινία του Μπρους Λι, μπουκωμένος με τρεις χούφτες φουντούνια και δύο γουλιες αμίτας για να πάνε κάτω αμάσητα, και άλλα παρόμοια φανταστικά.

Εδώ μάλλον γελάς, αλλά, αν το καλοσκεφτείς, πόσες εθνικές συνειδήσεις έχουν διαμορφωθεί παρουσιάζοντας το έθνος να αναδύεται από τις στάχτες του και να συντρίβει τον κατακτητή όχι επειδή είναι ισχυρότερο, αλλά επειδή έχει το δίκαιο ή τον θεό -ή και τα δύο- με το μέρος του; Από τους Ισραηλίτες με τον Δαβίδ, εμάς με τους Τούρκους και δεν μπορώ να φανταστώ πόσα άλλα έθνη, έχουμε φροντίσει να συνθέσουμε το σενάριο στο οποίο νικήσαμε γιατί ήταν αναπόφευκτο, ακόμα και αν ο αντίπαλος φάνταζε ανίκητος. Ακριβώς όπως στην μυθολογία, που ο ήρωας νικάει κυρίως λόγω ηθικής ανωτερότητας και εξυπνάδας, και όχι επειδή είναι πιο δυνατός.

Γιατί τα σκέφτομαι όλα αυτά; Γιατί πρόσφατα συμπληρώθηκαν κάποιες πληροφορίες σχετικά με την μέθοδο που ακολούθησε η ΝΔ για να συντρίψει τους αντιπάλους της στις εκλογές. Η βασική πληροφορία, που είχαμε σχεδόν όλοι και το διασκεδάζαμε σαν μ@λάκες, ήταν η μίσθωση των υπηρεσιών ενός Αμερικάνου image maker, κάποιου κύριου Greenberg. Πολύ γέλιο, Πιτσιρίκο μου, αυτός νόμιζε ότι εδώ είναι το εκλογικό κοινό της Utah και της Alabama, και έβαζε τον πρωθυπουργό να συναντάει καβαλάρηδες στον θεσσαλικό κάμπο, ταξιτζήδες στην Νέα Υόρκη και να φωτογραφίζεται χαλαράουα με τα πόδια πάνω στην μπροστινή θέση του αεροπλάνου.

Πόσο γέλιο ρίχναμε, τι μ@λάκας το αμερικανάκι… Εδώ, μεγάλε, είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε!

Πρόσφατη πληροφορία, που δεν την είχα πετύχει πουθενά και που δεν την είχε πετύχει κανείς από όσους ρώτησα μετά: Ποιος είναι αυτός ο Greenberg, τι έχει να μας πει απ΄την ζωή του; Ο κύριος αυτός, Πιτσιρίκο μου, ήταν στρατηγικός παράγοντας στις προεκλογικές εκστρατείες και στις νίκες των Clinton, Tony Blair, Nelson Mandela, Ehud Barak. Για ξαναδιαβάστε προσεκτικά τα ονόματα. Όχι στον υποψήφιο δήμαρχο Διρφύων-Μεσσαπίων, αλλά στους αρχηγούς των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Ισραήλ, Ν.Αφρικής.

Ωραία; Ωραία! Πού πήγε αυτή η πληροφορία; Πού ακριβώς χάθηκε μια τόσο σημαντική πληροφορία για τον αρχιστράτηγο του αντιπάλου; Αφού έφτασε σε εμένα, που σε τελική ανάλυση δεν με ενδιαφέρει καθόλου, στο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν πάρει μυρωδιά; Αν είχαν πάρει μυρωδιά, τι ακριβώς σκέφτηκαν;

Θα σου πω τι σκέφτηκαν. Μπουκώθηκαν τρεις χούφτες φουντούνια και ήπιαν δυο γουλιές αμίτα, έβαλαν να δουν την αγαπημένη τους ταινία Μπρους Λι και μελετούσαν την τελική μάχη, όπου ο Μπρους κατατροπώνει τον Τσακ Νόρις στο Κολοσσαίο υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός γατιού. Απόλυτα πεπεισμένοι πως, επειδή πουλάνε υψηλά ιδανικά, κοινωνική δικαιοσύνη και δεν ξέρω εγώ τι άλλο στον κόσμο, το δίκαιο είναι με το μέρος τους και ο κόσμος θα τους στεφανώσει θριαμβευτές.

Σε ποιον κόσμο τα πουλάνε αυτά; Σε αυτόν τον κόσμο που ευχαριστεί την κυβέρνηση που του σκότωσε το ένα παιδί επειδή θα του διορίσει το άλλο, που χαίρεται όταν βλέπει πρόσφυγες να πνίγονται αγκαλιά με τα παιδιά τους. Τόσο βαθιά νυχτωμένοι οι τύποι.

Ο κύριος Greenberg, από την άλλη, ξέρει πολύ καλά το αντικείμενό του, έχει φήμη “άρχοντα των δημοσκοπήσεων”. Εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση, όπως πάντα. Μην περιμένετε τεχνική ακρίβεια, προσπαθώ να εξηγήσω το νόημα και τον μηχανισμό.

Αν πιεις το ίδιο αναψυκτικό ή φας το ίδιο σνακ σε δύο διαφορετικές χώρες, θα διαπιστώσεις πως η γεύση είναι αισθητά διαφορετική. Αυτό γιατί, έχοντας διαφορετική βασική διατροφή και πρώτες ύλες, δύο διαφορετικοί λαοί έχουν διαφορετική αίσθηση του πόσο γλυκό είναι το πολύ γλυκό, πόσο πικρό είναι το πολύ πικρό κ.ο.κ. Πώς αποφασίζουν λοιπόν πόσο γλυκιά θα είναι η τάδε σοκολάτα ή πόσο πικρό θα είναι το τάδε διαιτητικό αναψυκτικό έτσι ώστε να πουλήσει;

Στο περίπου: Παίρνουν 1000 άτομα, επί πληρωμή πάντα, και τους δίνουν να δοκιμάσουν μερικές διαφορετικές εκδόσεις. Εκεί που η πλειοψηφία απαντά θετικά, σκαρτάρουν τις άλλες εκδόσεις και αρχίζουν τις μικρορυθμίσεις, δίνοντας πάλι και στους 1000 να δοκιμάσουν μικρές παραλλαγές της έκδοσης που άρεσε στους περισσότερους. Προχωρούν με αυτή την διαδικασία μέχρι να καταλήξουν στην ρυθμισμένη στην λεπτομέρεια γεύση που προτιμά η συντριπτική πλειοψηφία.

Το ανάλογο μοντέλο δημοσκοπήσων με στόχο την πολιτική έχει ως εξής: Παίρνω 1000 από κάθε κόμμα και:
-Δεν με ενδιαφέρει τι ποσοστό παίρνει το κάθε κόμμα, άλλο θέλω να μάθω.1000 αναποφάσιστους.
-Κάνω μια λίστα με θεωρητικά σενάρια, δηλώσεις και ενέργειες, νόμους κλπ τα οποία υποτίθεται θα κάνει το κάθε κόμμα. Μία λίστα από σενάρια δημοσίων εμφανίσεων και αλληλεπιδράσεων με το κοινό.
-Τα παρουσιάζω σε κάθε γκρουπ ξεχωριστά και βλέπω πώς αντιδρούν.

Π.χ. Η πρώτη κυρία κάνει μοτοκρός εν μέσω πανδημίας, ο πρωθυπουργός συναντά γκόμενες που θέλουν να τον δαγκώσουν και cowboys στην Λάρ΄σα. Ο Τσίπρας φιλάει τα χέρια των καλόγερων, στήνεται στις εκκλησίες με τον πρεζέμπορο και μιλάει για τους ΛΟΑΤΚΙ+, τους ΕΠΟΝΙΤΕΣ και τους πρόσφυγες. Πώς αντιδρούν τα γκρουπ;

Προσοχή, όχι εγώ ή εσύ, τα γκρουπ των 1000 ατόμων, τα οποία άτομα ίσως αφήνουν σε έναν βαθμό να αλληλεπιδρούν ελεύθερα μεταξύ τους, ώστε να επηρεάζονται από τους ομοϊδεάτες, ακριβώς όπως γίνεται στην κοινωνία. Αυτό έκανε ο πολυχρονεμένος μας ηγέτης. Discuss!

Τι βλέπουν; Πώς οι ΝΔ δεν χαλιούνται ιδιαίτερα με τις παπαριές του ζεύγους ή θα ικανοποιούνταν με μια διορθωτικη δήλωση του αρχηγού, ενώ οι δεξιοί κεντρώοι και αριστεροί βγάζουν την σύφιλη μόλις βλέπουν τις παπαριές του Τσίπρα. Δίνεται λοιπόν εντολή να παίζουν 24/7 οι παπαριές του Τσίπρα για να αποσυσπειρωθεί το κόμμα και συγκαλύπτουν αυτά που δεν τους συμφέρουν.

Όταν αυτό το κάνεις συστηματικά για τέσσερα χρόνια, πετυχαίνεις σε μεγάλο βαθμό το λεγόμενο fine tuning της κοινής γνώμης, την ρύθμιση στην λεπτομέρεια. Όπως στα γκρουπ καταναλωτών που εξετάζεις και τροποποιείς συνέχεια την γεύση για να αρέσει και την συσκευασία για να ελκύει τον καταναλωτή, έτσι και στους πολίτες τροποποιείς στην λεπτομέρεια το πολιτικό προϊόν, πρόσωπο-εικόνα-πολιτική- βασισμένος στην αντίδραση του καταναλωτή-ψηφοφόρου.

Ακόμα πιο λιανά: Δεν σκας μύτη λέγοντας “είμαστε η αριστερά, κοινωνική δικαιοσύνη, μπλα μπλα μπλα” και περιμένεις να σε ψηφίσουν επειδή το προϊόν σου είναι το καλύτερο. Πιάνεις τον σφυγμό του κόσμου, βλέπεις τι θέλει, τροποποιείς το προϊόν στο μέτρο του δυνατού ή βελτιστοποιείς την συσκευασία σε βαθμό που να αντισταθμίζει τις οποιεσδήποτε ατέλειες του προϊόντος. Δεν βγάζεις Καρανίκα, Φίλη, Κατρούγκαλο στην τηλεόραση, πώς να το πω;

Πάει ο Τσίπρας και λέει για έναν παπά που συνάντησε και του έλεγε για τους ΕΠΟΝιτες, και καπάκι επισκέπτεται το Pride. Και εγώ μαζί σου φίλε, δώσε μου περήφανους ΛΟΑΤΚΙ+ αντάρτες ιερωμένους και πάμε να τα κάψουμε όλα. Σοβαρά, να είσαι σε τέτοιο αντάρτικο να γουστάρεις. Τους έλεγαν που τους έλεγαν πoύστηδες τους αντάρτες, ότι γ@μιώσαντο μεταξύτωνε (συγκεκριμένα ο Βελουχιώτης, λέει, τα είχε με τον αδερφό του παππού μου, λένε οι κακές οι γλώσσες, true story!), δεν πά’ στον διάλο, να το γλεντήσουμε κιόλας. Εγώ και άλλοι δύο στους χίλιους του γκρουπ (εσύ και ο Κώστας, χεχεχε). Από τους υπόλοιπους 997, 360 έχουν πρόβλημα με τους παπάδες, 550 με τους ΛΟΑΤΚΙ+ και οι υπόλοιποι με τους ΕΠΟΝίτες.

Το έχασες το γκρουπ. Θα μου πεις, πόσους συμβιβασμούς να κάνεις; Δεν είναι μόνο πόσους και ποιους, αλλά ποιοι θα προβάλλονται τρανταχτά και ποιοι θα αποκρύπτονται με χαμηλότερους τόνους. Αν πας στους ΛΟΑΤΚΙ+ πχ, δεν χρειάζονται κάμερες. Θα το διαδώσει η κοινότητα στα μέλη της και οι ενδιαφερόμενοι θα μάθουν για την στήριξή σου χωρίς ο ημιΣΥΡΙΖΑΙΟΣ κυρ Παντελής να σκεφτεί ότι ασχολείσαι το ίδιο με τους……..(σημειώστε την προσβλητική χυδαία έκφραση που ακούτε πιο συχνά για τους ΛΟΑΤΚΙ+) και όχι με τον δικό του κωλο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Σε αυτό το μπoυρδέλο για χώρα, κανένας δεν θα στηρίξει ένα κόμμα που προβάλλει προοδευτική εικόνα αλληλεγγύης σε άλλη κοινωνική ομάδα από αυτή που ανήκει ο ίδιος, ακόμα και αν δεν χρειάζεται αλληλεγγύη ο ίδιος και το συναφι του. Είναι θέμα αρχών και αξιών, αμυνεσθαι περί παρτης.

Όλα τα παραπάνω αφορούν την κατηγορία image και δημόσιες σχέσεις, οι πολιτικές αυτές καθαυτές δεν εμπλέκονται πουθενά. Αν εμπλέκονταν σε βαθμό ανάλογο της σημασίας τους, θα είχε πάρει μονοψήφιο η ΝΔ.

Βέβαια, ανάθεμα αν είχε καταλάβει κανείς τι πρέσβευε πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον. Όπως και να’ χει, περσινά ξινά σταφύλια, μας την έκανε ο Τσίπρας και δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ τέτοιο πλήγμα.

Άργησε, όπως λέμε και πολλοί, και η αργοπορία του αυτή μας παρέτεινε την απόλαυση του να μας πηδάει το κωλόσoγο και η συμμορία τους για άλλα λίγα -ελπίζω- χρόνια. Γνώμεμο, που λένε και στο ίντερνετς, είναι πως θα ήταν πολύ καλύτερα να το τινάξει το 2019. Καλά, ακόμα καλύτερα πριν υπογράψει μνημόνια και δεν ξέρω τι άλλο το 2015, να το παίξει επαναστάτης χωρίς σκοπό (και όχι χωρίς αιτία, που λέει η λανθασμένη μετάφραση) να καβαλήσει την μηχανή του, να πάρει την καλή του και να χαθεί στο ηλιοβασίλεμα.

Εκεί θα το είχε κερδίσει σαν πολιτική μορφή. Θα τους έσκαγε και κάτι παπατζιλίκια τύπου “πίστευα πως θα ενωνόμασταν σαν λαός και θα ξαναζούσαμε το έπος του ‘40, εμείς, μια μικρή χώρα στην άκρη της Ευρώπης, μόνοι μας απέναντι στους βαρβάρους Γότθους κατακτητές, να γράψουμε και πάλι ιστορία” και κάτι τέτοια. Καπάκι θα τους άφηνε στα χέρια της ΝΔ να τους πηδήξουν τρισχειρότερα και με τις ευλογίες του μνημονίου που θα υπέγραφαν τρίβοντας τις δαγκάνες τους – δεν έχουν χέρια, η ανθρώπινη μορφή τους είναι ολόγραμμα – συμπληρώνοντας “αλλά φανήκατε λίγοι και τα ιερά κόκκαλα των προγόνων σας θα τρίζουν, ο άγνωστος στρατιώτης θα σηκωθεί από τον τάφο του και τα λουλούδια που φύτρωσαν στις ράχες που σκοτώθηκαν οι αρματωλοί θα μαραθούν – τους κλέφτες τους κάνατε κυβέρνηση”.

Μετά, σιωπή ασυρμάτου. Κάθε τόσο, μετά από δεκαετία και βάλε, στο τέλος μιας τυχαίας ιστοσελίδας θα έχει μια φωτογραφία του Τσίπρα με λεζάντα “αγνώριστος, δείτε πως είναι τώρα ο Αλέξης Τσίπρας”, και φυσικά θα είναι clickbait και θα σε πάει σε σάιτ με χωρισμένες νοικοκυρές στην γειτονιά σου που θέλουν να σε γνωρίσουν απόψε.

Άντε λοιπόν, κάλλιο αργά παρά ποτέ, την πήρε την απόφαση. Αν και πιστεύω πραγματικά πως θα έπρεπε να αποσυρθεί από την πολιτική και να πάει να γίνει καθηγητής τεχνικών σχολών, να αρχίσει την προπαγάνδα από την βάση. Γιατί, όπως έγραψε και κάποιο μούτρο στο Τουιτερ, αν τον δείτε σε κανα-δυο χρόνια να τον προτείνουν για θεσούλα στην ΕΕ, να ξέρετε πώς και γιατί χάθηκε το παιχνίδι άνευ αντιπολίτευσης τόσα χρόνια.

Στο μεταξυ, μιας και είπα Τουίτερ, διαβάζω κάτι διθυραμβικές και αποθεωτικές περιγραφές για τον Τσίπρα, με κάτι πύρινα βλέμματα, κάτι καθάρια μάτια, κάτι αδάμαστα κορμιά, κάτι αγέρωχες εκφράσεις και δεν συμμαζεύεται. Σοβαρά, δεν υπερβάλλω. Ο άλλος είχε βάλει τον Che, τον Άρη και τον subcomandante Marcos σε κολάζ και κάτι έγραφε και για τον Τσίπρα. Ρε πάτε καλά, ρε; Οι άλλοι μπήκαν μπροστά στις σφαίρες και ο δικός μας έκανε πίσω στα χαρτιά και είναι όλοι το ίδιο; Πρόβατα και παλικάρια γίνανε μαλλιά κουβάρια…

Όπως και να έχει, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ένσταση στην έκφραση “αριστερή παρένθεση” ρίχνει βάρος στην “παρένθεση” και όχι στην “αριστερή”. Αν είναι να μετατοπίζουν το όριο κάθε φορά και να επανακαθορίζουν την αριστερά όπως τους συμφέρει, χέσε μέσα Πολυχρόνη. Αριστερά είναι μόνο το ΚΚΕ, με συγκεκριμένο (αυτο)σκοπό την συντήρηση του κόμματος και τίποτα άλλο. Βρέξαν τα βρακιά τους από την χαρά τους με το εκλογικό αποτέλεσμα, πάω πάσο.

Παιδιά, τώρα όμως μεταξύ μας θα τα πούμε αυτά και να μην βγουν παραέξω γιατί το παίζουμε και παιδιά του λαού, ας είμαστε ειλικρινείς. Έχετε ζήσει ποτέ παίρνοντας έξι και βάλε χιλιάρικα τον μήνα; Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι δεν το έχουν κάνει. Επειδή όμως το έχω κάνει, θα σας πω το εξής: συγκρίνοντας με την περίοδο που ζούσα με πέντε κατοστάρικα σαν φοιτητής και – 180 το νοίκι του δωματίου, 100 η φοιτητική λέσχη για το φαγητό και άλλο ένα κατοστάρι λογαριασμοί και μετακινήσεις, και μου έμεναν 120 ευρώ για τα προσωπικά μου έξοδα τουτέστιν 4 € ημερησίως για ξέφρενο γλέντι στα πριβέ κλαμπάκια και βενζίνη στην Μπουγκάτι, κάνει διαφορά το εξάρι +/μήνα.

Θα μου πεις τώρα, φλεξάρεις; Όχι, θέλω απλά να πω πως γνωρίζω από πρώτο χέρι πόσο πιο εύκολη γίνεται η ζωή όταν παίρνεις πολύ περισσότερα λεφτά από αυτά που μπορείς να ξοδέψεις αν δεν έχεις κάποιου είδους εξάρτηση, ειδικά αν την συγκρίνεις με το αλύπητο πήδημα που τρως, όταν ψάχνεις για χρόνια τα κέρματα πίσω από τον καναπέ στις 29 του μήνα.

Φανταστείτε τώρα, αυτά τα λεφτά και περισσότερα, να τα παίρνεις όχι εφημερεύοντας στην ψυχιατρική νύχτες, πρωτοχρονιές και σαββατοκύριακα μιλώντας μια γλώσσα που έμαθες στα 37 σου, και να γυρνάς μέσα στα χιόνια και στα σκοτάδια, αλλά λέγοντας yessir, κάνοντας ρουσφέτια, κλείνοντας τα μάτια και σφίγγοντας τα χέρια σε ό,τι βρωμιά και εγκληματία και ανώμαλο βλέπεις γύρω σου. Από τον καναπέ του σαλονιού σου. Ή σε μια αιώνια αντιπολίτευση. Με τα πόδια τεντωμένα και ψηλά. Χωρίς να προσπαθείς καν. Αρχοντιά.

Πώς να μην γλυκαθούν στο εύκολο χρήμα; Ποια ιδεολογία να αντισταθεί στις ανέσεις που προσφέρει ο συνδυασμός χρήματος και πολιτικής ισχύος; Όταν ο Τσίπρας άραζε στο κότερο των φίλων του εφοπλιστών αν θυμάμαι καλά, τίποτα μεμπτό. Όχι φίλε, παραείναι μεμπτό. Πόσο κοστίζει η ημέρα να το νοικιάσεις; Κάτι χιλιάδες. Άρα, ένας εφοπλιστής σου έδωσε κάτι χιλιάδες, στα παπ@ρια μας αν είναι φίλος σου. Ούτε καν φορολογήθηκες για αυτά, μαύρα. Νοίκιασες εξοχικό; Αντιστοιχούν αυτά που έδωσες στην μέση τιμή της περιοχής; Αν όχι η διαφορά είναι δώρο, όχι σούπερ μπίζνα ευκαιρία που τι τυχερός που ήσουν και την πέτυχες. Μαύρα.

Έτσι γίνεται αν θέλεις να είσαι 100% άμεμπτος και να μην προσπαθείς να δικαιολογηθείς στους προπαγανδιστές. Αλλά είναι γλυκό το εύκολο χρήμα και το τσάμπα δωράκι.

Ακόμα και έτσι, πιστεύω πως ο Τσίπρας πήγε με σχετικά καλές προθέσεις, όσο καλές προθέσεις μπορεί να έχει ένας πρώην κνίτης τελοσπάντων. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε την φασούλα μας και αρχίζουμε τα “θα τον κρίνει η ιστορία”, λες και δεν θα την γράψουν όπως θέλουν την ιστορία. Εδώ τους Ουκρανούς Ναζί του 2ου παγκοσμίου τους έχουν βγάλει ήρωες, θα πουν την αλήθεια για τον Τσίπρα ή για οτιδήποτε άλλο. Ψεύδονται για το παρόν που το βλέπουμε με τα μάτια μας, θα τους πάρει ο πόνος για την ιστορία.

Ποια είναι η όμως η κατάσταση της κοινωνίας προ της δεύτερης συνεχόμενης τετραετίας; Ρουθούνι δεν άνοιξε, φύλλο δεν κουνιέται, κιχ δεν ακούγεται. Επιβεβαιώνεται πως ο καθένας ζει στην φούσκα του και όχι μόνο έχει την δική του εικόνα για το τι συμβαίνει έξω από αυτή αλλά η εικόνα αυτή δεν ταιριάζει σχεδόν με κανενός άλλου.

Παράδειγμα: περίπου 73% έχει ιδιόκτητη κατοικία, εκ των οποίων περίπου 38% την πήρε έτοιμη από τους γονείς, κληρονομιά ή γονική παροχή. Δηλαδή, περισσότεροι από ένας στους τέσσερις δεν έδωσαν κάποια προκαταβολή δεκάδων χιλιάδων και δεν καλούνται να αποπληρώσουν ένα ολόκληρο στεγαστικό δάνειο για να έχουν σπίτι. Σε κάποιες περιπτώσεις το δάνειο είναι εντελώς αποπληρωμένο, δεν βρήκα στατιστικά για αυτό. Ένας στους τέσσερις ξεκινά λοιπόν με ένα σημαντικό οικονομικό αβαντάζ.

Δεν το λες και λίγο.

Περίπου ένας στους τρεις Έλληνες εργαζόμενους είναι αυτοαπασχολούμενος και από αυτούς, οκτώ στους δέκα δηλώνουν καθαρά κέρδη χίλια ευρώ τον μήνα. Έλα να ρωτήσεις ποιος πεινάει και ποιος υποφέρει, ποια είναι η εργατική τάξη και γιατί ψηφίζει αυτό που ψηφίζει. Έχουν οι περισσότεροι το σπιτάκι τους, ένα καλό ποσοστό βγάζει μαύρα χρήματα και κινεί την οικονομία, εμείς καθόμαστε και κλαίμε τον χιλιοκαμένο τον πληβείο και μιλάμε για λούμπεν προλεταριάτο, ενώ δεν υπάρχει προλεταριάτο.

Λούμπεν είναι όλη η κοινωνία.

Οπότε σε γενικές γραμμές βλέπω το μάντρα “φταίει ο πόλεμος, παγκόσμια κρίση, που να ήταν ο Τσίπρας να δεις τι θα γινόταν” να διαιωνίζεται στο μυαλό του πρωταθλητή στην διπλή σκέψη Έλληνα. Βλέπω αυτό που βλέπω, πιστεύω αυτό που μου λένε ακόμα και αν είναι αντίθετο. Η κανονικότητα για τον Έλληνα είναι οποιαδήποτε του πει η τηλεόραση.

Εγώ έχω μπλέξει ευτυχώς με χειρωνακτικές δουλειές αυτή την περίοδο και ασχολούμαι ελάχιστα πλέον. Βάφω, κόβω, καρφώνω, πριονίζω, αν θέλει κανείς εργάτη για το σπίτι σε λίγο θα είμαι βετεράνος. Το κείμενο είναι συρραφή προηγούμενων, σαν το φθηνότερο ποτό που είχαν στα καπηλειά σε ένα βαρέλι στο οποίο άδειαζαν τα μισοτελειωμένα ποτήρια και μπουκάλια και ό,τι βγει. Μόνο στεναχώρια και απογοήτευση έχει να προσφέρει η ενασχόληση με τα κοινά σε τέτοιες χώρες. Να δεις που το “idiot” θα αλλάξει έννοια σε λίγο καιρό και θα σημαίνει έξυπνος αντί για χαζός, σαν το “egregious” που παλιά σήμαινε πολύ καλός και πλέον χρησιμοποιείται αντίθετα. Θα λέμε he is a fucking idiot και θα εννοούμε γ@μημενη διάνοια.

Αυτά, από την Ερημιά του Κόσμου ευτυχώς, σου στέλνουμε όλοι μαζί την αγάπη μας και ευχόμαστε καλή συνέχεια στα μπάνια και στα παγωτά, μαζί με τα ανιψουδια σου. Εφτά χρονών ε; Πώς πέρασαν τα χρόνια ούτε που το κατάλαβα.

Βασίλης & Co

(Φίλε Βασίλη, είσαι απολαυστικός και είναι όπως τα γράφεις. Μόνο να προσθέσω κάτι: σχεδόν οι μισοί Έλληνες δεν ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Και αυτό δεν το αναφέρει κανένα συστημικό ΜΜΕ αλλά ούτε τα …εναλλακτικά. Γιατί άραγε; Βασίλη, ξέρεις τι σημαίνει να μην ψηφίζουν οι μισοί. Και σύντομα θα το μάθουν όλοι. Αρκεί να ρίξουν μια ματιά στην Γαλλία. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.