Μην ανησυχείτε, δεν υπάρχει λόγος

Αγαπημένε μου, Πιτσιρίκο,
Στο πόντκαστ που έκανες χθες, είπες στους φίλους του μπλογκ να μην ανησυχούν για την κλιματική κρίση, γιατί αυτά είναι ανοησίες, αφού η πραγματική απειλή, ήταν, είναι και θα είναι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που θα είναι πυρηνικός.

Ο παλιός Κώστας θα διαφωνούσε μαζί σου. Θα σου έλεγε, ότι, όταν καίγεται το σπίτι σου, δεν σβήνεις την φωτιά μόνο στο ένα δωμάτιο και αφήνεις το άλλο στο έλεος της φωτιάς, αν και θα συμφωνούσε μαζί σου στο ότι καλό είναι να σβήσεις τη φωτιά πρώτα στο δωμάτιο που βρίσκεσαι, πριν προχωρήσεις στο επόμενο.

Θα σου έλεγε, ότι, εφόσον δεν καταφέραμε τον αφοπλισμό ως τώρα, ας λύσουμε την κλιματική κρίση, αφού, λύνοντας το θέμα αυτό στο οποίο συμφωνούμε οι περισσότεροι πλέον ότι είναι σημαντικό και υπάρχει μια κάποια διεθνής συνεργασία, θα οδηγηθείς αυτομάτως και στην επίλυση του θέματος της πυρηνικής ενέργειας και της πυρηνικής τεχνολογίας εν γένει, πράγμα που θα οδηγήσει σε αυστηροποίηση των κανονισμών που αφορούν τον εμπλουτισμό, και επομένως στον έλεγχο και την σταδιακή μείωση των πυρηνικών κεφαλών παγκοσμίως, διαμέσου της διεθνής συνεργασίας. Μια προσπάθεια που είχε γίνει παλιά μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, και διακόπηκε στην συνέχεια από τους δημοκρατικούς ηγέτες των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

Ο παλιός Κώστας, ίσως σε προσκαλούσε να κάνετε ένα πόντκαστ μαζί για να το συζητήσετε. Η διαφωνία, άλλωστε, όταν γίνεται με καλή πίστη, είναι πάντα εποικοδομητική.

Ο νέος Κώστας, όμως, δεν είναι σαν τον παλιό. Γιατί, ο νέος Κώστας δεν ανησυχεί ούτε για την κλιματική κρίση, ούτε για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Γι’ αυτό, δράττομαι της ευκαιρίας για να ενημερώσω και τους φίλους του μπλογκ –και εσένα προσωπικά– ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας ούτε για τα πυρηνικά.

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, μάλιστα, ούτε για την ανισότητα, ούτε για την άνοδο του φασισμού, ούτε για την νέα οικονομική κρίση, ούτε για την κλιματική κρίση, ούτε για το ενδεχόμενο Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Μην ανησυχείτε, λοιπόν, για την ανισότητα και την φτώχεια, γιατί δεν υπάρχει λόγος.

Δεν υπάρχει λόγος, γιατί αν ακόμα είσαι στο στάδιο της ανησυχίας για την φτώχεια και την ανισότητα, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι ακόμα φτωχός. Αν έχεις οικονομικά προβλήματα, πούλα. Αν δεν έχεις να πουλήσεις, δανείσου. Αν δεν έχεις να δανειστείς, ρύζι και φασόλι.

Μην ανησυχείς, τα δύο-τρίτα του πλανήτη ζουν με κάτω από 10 δολάρια την ημέρα και τρώνε κάθε μέρα ρύζι, φασόλια, και σουπίτσες νουντλ.

Μην ανησυχείτε για την άνοδο του φασισμού, γιατί ούτε και γι’αυτό υπάρχει λόγος.

Δεν υπάρχει λόγος, γιατί πολύ απλά, ο φασισμός ανήλθε ήδη. Δεν βρίσκεται σε άνοδο, γιατί ήδη κάνει κουμάντο στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Κι αν δεν κάνει κουμάντο, σίγουρα καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις. Οπότε, γιατί να ανησυχείς τώρα; Τώρα είναι αργά. Νίκησαν. Το τζίνι δεν ξαναμπαίνει στο μπουκάλι, όσο και να ενίστασαι εντόνως στο διαδίκτυο.

Μην ανησυχείτε για την επερχόμενη οικονομική κρίση, γιατί επίσης δεν υπάρχει λόγος.

Και δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για την επερχόμενη οικονομική κρίση, γιατί έχει ήδη έρθει. Την βιώνουμε ήδη και θα συνεχίσουμε να την βιώνουμε εντονότερα και στο μέλλον. Αν την βιώνουμε ήδη και αντέχουμε, μπορούμε και να την επιβιώσουμε.

Το να ανησυχείς για τις οικονομικές κρίσεις, εν καπιταλισμώ, αν είμαστε ειλικρινείς, είναι σαν να ανησυχείς για τους υδατάνθρακες την ώρα που μαγειρεύεις κάθε μέρα μακαρόνια. Οι οικονομικές κρίσεις στον καπιταλισμό δεν είναι σύμπτωμα κάποιας παθογένειας εκτός του συστήματος, ή κακοδιαχείρισης, είναι χαρακτηριστικό του ίδιου του συστήματος. Οικονομικοί κύκλοι λέγονται, ψάξτο.

Συγκεκριμένα, αν είσαι Έλληνας που ζει στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για την επερχόμενη οικονομική κρίση, γιατί πολύ απλά η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη και διατηρεί ένα από τα μεγαλύτερα χρέη, κατ’ αναλογία, στον κόσμο. Μια οικονομία που είναι ήδη χρεοκοπημένη και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, δεν μπορεί να ξανά χρεοκοπήσει. Απλώς, παραμένει χρεοκοπημένη. Επομένως, αν παρά τα 13 χρόνια της χρεοκοπίας της χώρας, ακόμα τη βγάζεις στο τέλος του μήνα, τότε γιατί να ανησυχείς; Απλώς, θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό που έκανες και χθες. Ευκολάκι.

Αν δεν ζεις στην Ελλάδα και ζεις σε κάποια πλούσια χώρα του Βορρά, οι πιθανότητες είναι ότι η επόμενη οικονομική κρίση θα είναι σαν την προηγούμενη, οπότε, αν την έβγαλες καθαρή στην προηγούμενη, οι πιθανότητες δείχνουν ότι θα τα καταφέρεις και στην επόμενη. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Μην ανησυχείτε για την κλιματική κρίση. Ούτε εδώ υπάρχει λόγος.

Μ@λακίες σας γράφω και σας λέω τόσα χρόνια. Να με συγχωράτε, απλά δεν είμαι και τόσο έξυπνος, απ’ ότι φαίνεται, γι’αυτό. Μεγάλωσα, όμως, και ό,τι δεν κατάφερα με την νοημοσύνη, το κατάφερα με τα χρόνια.

Μπορεί η κλιματική κρίση να συγκαταλέγεται στους κύριους κινδύνους αφανισμού της ανθρωπότητας –πυρηνικά και κλιματική κρίση, αν πιστέψουμε τους επιστήμονες του “ρολογιού της αποκάλυψης”–, αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Και οι φίλοι μου, οι κλιματικοί επιστήμονες που ανησυχούν, μ@λάκες είναι. Και ο Νόαμ Τσόμσκι μ@λάκας είναι. Και το 99% της επιστημονικής κοινότητας που θεωρεί την κλιματική κρίση την καθοριστική κρίση στην ιστορία της ανθρωπότητας, που θα κρίνει αν θα υπάρχει ανθρωπότητα στο μέλλον ή αν θα χάσει την δυνατότητα της να υπάρχει σε έναν κλιματικά διαφορετικό κόσμο, και αυτοί μ@λάκες είναι. Τι ξέρουν αυτοί; Μόνο νούμερα. Πόσοι θα είναι οι νεκροί μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία; Κανείς δεν ξέρει, οι υπολογισμοί διαφέρουν.

Αλλά, και τι σημασία έχει;

Δεν είναι δα ότι η κλιματική κρίση σχετίζεται με την πείνα, την φτώχεια, την ανισότητα, τις οικονομικές κρίσεις, τις περιβαλλοντικές καταστροφές και τους σύγχρονους γεωστρατηγικούς πολέμους.

Τσάμπα ανησυχία. Γιατί, πολύ απλά, η περίοδος της ανησυχίας ήταν …χθες. Τώρα είναι αργά. Οπότε, γιατί να ανησυχείς τώρα;

Είναι τόσο παρατημένη η κατάσταση στο έλεος της απληστίας τους, αλλά και της ημιμάθειας των περισσότερων ανθρώπων, οι οποίοι, ας μη γελιόμαστε, δεν έχουν ιδέα ακόμα περί τίνος πρόκειται, που και να ανησυχείς, δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα.

Άσε, που, όλοι αυτοί οι επιστήμονες, δεν ξέρουν τι τους γίνεται, τελικά. Βρέχει λίγο, κάνει λίγο ζέστη, καίγεται κανένα δάσος, και αυτοί φέρνουν την καταστροφή. Σιγά την κρίση. Και μη μου πεις ότι τα χειρότερα έρχονται. Όλο αυτό ακούμε, και τελικά όλα πάνε όπως πήγαιναν και πέρυσι. Εντάξει, όχι ακριβώς όπως πέρυσι, λίγο χειρότερα από πέρυσι, αλλά και πάλι, τρίχες θα χωρίσουμε; Σιγά τα ωά.

Έτσι δεν είναι;

Και τέλος, μην ανησυχείτε για τα πυρηνικά, γιατί επίσης δεν υπάρχει λόγος.

Μην ακούτε τον Πιτσιρίκο. Μ@λακίες σας λέει. Πυρηνικά έχουμε από το 1945 και έχουμε χρησιμοποιήσει μόνο δύο βόμβες.

Σόρι, Χιροσίμα και Ναγκασάκι.

Εντάξει, μπορεί να έχουμε χιλιάδες βόμβες ακόμα, αρκετές για να καταστρέψουν την ζωή πάνω στην Γη χίλιες φορές –λες και η εξάλειψη της ζωής πάνω στον πλανήτη μία φορά, δεν αρκεί, πρέπει να έχουμε και στοκ– αλλά παλιά είχαμε περισσότερες βόμβες από ό,τι σήμερα.

Άσε, που, ο πόλεμος Ρωσίας-ΗΠΑ είναι ακόμα μέσω τρίτων, οπότε, αν είναι να ανησυχείς, δεν χρειάζεται να ανησυχείς από τώρα. Για τον τελικό ΗΠΑ-Κίνα, έχουμε ακόμα.

Εδώ δεν το πάτησαν το κουμπί στην κρίση του Κόλπου των Χοίρων, που οι Σοβιετικοί είχαν βάλει πυρηνικά στα ανοιχτά της Φλόριντα, τώρα θα το πατήσουν; Εδώ, δεν το πάτησαν όταν είδαν στα ραντάρ τους εκατοντάδες σοβιετικούς πυρηνικούς πυραύλους να έρχονται κατά πάνω τους κατά το απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, τώρα θα το πατήσουν το κουμπί;

Τελικά, ήταν λάθος συναγερμός. Και δεν ήταν ο μόνος στην Ιστορία του Ψυχρού Πολέμου. Υπήρχαν πολλοί.

Όσο για τον Πούτιν, μην φοβάστε. Ο Βλαδίμηρος, ο Κιμ, ο Σι Τζινπίνγκ, ξέρουν καλά ότι τα πυρηνικά είναι για φόβητρο. Ξέρουν, ότι, όσο τα έχουν, οι Αμερικάνοι και τα τσιράκια τους θα έχουν χαλινάρι, αν δεν θέλουν να αφανιστούν και οι ίδιοι.

Πίστεψέ με, αν έχεις μείνει ακόμα στις Little Boy και Fat Man, δεν θέλεις να ξέρεις πως λειτουργούν οι σύγχρονες πυρηνικές κεφαλές στους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.

Άσε που, αν είναι αποφασισμένοι, ή ακόμα και διατεθειμένοι να τα ρίξουν στην πραγματικότητα, υπό οποιαδήποτε συνθήκη, και δεν είναι απλά για φόβητρο, τότε είναι που δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Πρώτον, γιατί, αν είναι αποφασισμένοι, δεν πρόκειται να τους αλλάξεις γνώμη ανησυχώντας, και δεύτερον, αν τις ρίξουν, θα πεθάνουμε όλοι, ή, τουλάχιστον, το 98 με 99% της ανθρωπότητας. Οπότε, τι σκας; Οι νεκροί δεν έχουν ανησυχίες.

Γενικά, μην ανησυχείτε. Τα πράγματα είναι αυτά που είναι. Δεν πρόκειται να αλλάξουν επειδή πολλοί άνθρωποι ανησυχούν γι’αυτά. Και παλιά ανησυχούσαν και στο μέλλον θα ανησυχούν. Έτσι κάνουν οι άνθρωποι, είναι εξελικτικό χαρακτηριστικό τους η ανησυχία, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Τα πράγματα δεν αλλάζουν ούτε επειδή ενημερωνόμαστε κάθε μέρα για την πτωτική τους πορεία, ούτε επειδή ανησυχούμε γι’αυτά.

Τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο στο παρελθόν ως προϊόν κάποιας σύγκρουσης, μεταξύ των μαζών που απαιτούσαν ένα καλύτερο παρόν και που διεκδικούσαν ένα καλύτερο μέλλον, και των κέντρων εξουσίας που ήθελαν να διατηρήσουν τα πράγματα όπως είναι.

Το ίδιο ισχύει και σήμερα.

Αν θέλουμε καλύτερα σχολεία, πρέπει να συγκρουστούμε, αν θέλουμε καλύτερα νοσοκομεία, πρέπει να συγκρουστούμε, αν θέλουμε να σταματήσουμε να είμαστε ένα θλιβερό προτεκτοράτο χρέους, πρέπει να συγκρουστούμε, αν θέλουμε να έχουμε πυροσβέστες και πυροσβεστικά οχήματα, πρέπει να συγκρουστούμε, αν θέλουμε να σταματήσουμε τον εκφασισμό της κοινωνίας, πρέπει να συγκρουστούμε, αν θέλουμε να σταματήσουν οι πετρελαϊκές να καταστρέφουν τον πλανήτη, πρέπει να συγκρουστούμε, και τέλος, αν θέλουμε να μην πέσουν τα πυρηνικά στο κεφάλι μας, πρέπει να συγκρουστούμε.

Βλέπετε τριγύρω σας καμία σύγκρουση; Εγώ, όχι.

Σε κάθε περίπτωση, η ανησυχία δεν αποτελεί απαραίτητο συστατικό για την σύγκρουση, και επομένως, για την αλλαγή προς το καλύτερο.

Το μόνο που προδίδει όλη αυτή η ανησυχία, λοιπόν, είναι η απουσία σύγκρουσης.

Το σημαντικό, επομένως, είναι να μην ανησυχείς και να μην ακούς κανέναν. Ιδιαιτέρως αυτούς που σου λένε να ανησυχείς. Το άγχος σκοτώνει.

Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί η πιθανότητα να πάει κάποιο από τα παραπάνω θέματα προς το καλύτερο ως αποτέλεσμα κάποιας κοινωνικής σύγκρουσης στο εγγύς μέλλον, είναι σχεδόν μηδέν.

Άρα, γιατί να ανησυχεί κανείς;

Αν δεν είσαι φτωχός, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις γλιτώσει την οικονομική κρίση και την ιστορικά υψηλή ανισότητα. Αν δεν είσαι μετανάστης, γυναίκα, ΛΟΑΤΚΙ+, ή αναρχοκομμούνι, τότε δεν είσαι στόχος για τους φασίστες. Η κλιματική κρίση, είπαμε, είναι μια μ@λακία, άρα τι σε νοιάζει, λίγο πιο πολύ κρύο και βροχή τον χειμώνα, λίγο περισσότερο καύσωνα το καλοκαίρι, οπότε αν δεν έχεις αυθαίρετο σε δασική έκταση, όλα καλά.

Μετά θα πεθάνεις, στα τέτοια σου.

Όσο για τα πυρηνικά, εφόσον δεν υπάρχει άμεση απειλή –από τη στιγμή που οι πυρηνικές δυνάμεις δεν έχουν κηρύξει πόλεμο η μία στην άλλη–, τόσες δεκαετίες τα έχουμε στα σιλό, τίποτα δεν πάθαμε, οπότε, πάλι όλα καλά.

Γενικά, όλα καλά.

Αν τα πράγματα δεν έχουν φτάσει ακόμα σε τερματικό στάδιο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Άσε, που, και να φτάσουν σε αυτό το στάδιο, η ανησυχία δεν θα κρατήσει και πολύ, αφού θα είναι τερματικό.

Το ότι τα πράγματα σχετικά με τα παραπάνω θέματα φαίνεται να χειροτερεύουν χρόνο με τον χρόνο, δεν είναι από μόνος του αρκετός λόγος για να ανησυχεί κανείς. Γιατί, πολύ απλά, αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα τώρα είναι καλύτερα από ότι θα είναι στο μέλλον.

Επομένως, τι ανησυχείς;

Αν τα πράγματα είναι καλύτερα τώρα από ότι θα είναι στο μέλλον, μην σπαταλάς χρόνο ανησυχώντας, απόλαυσέ το!

Απολαύστε το τώρα, λοιπόν, που τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα είναι του χρόνου.

Γιατί αυτές είναι οι καλές μέρες.

Από το μακρινό Αμστελόδαμο, χωρίς να φοβάμαι τίποτα και χωρίς να ελπίζω σε τίποτα, με αγάπη,

Κώστας

(Φίλε Κώστα, εγώ τους βρίσκω πολύ αισιόδοξους αυτούς που ανησυχούν για την κλιματική κρίση γιατί το στομάχι μου -και το μυαλό μου- μου λέει πως ο πυρηνικός πόλεμος θα προηγηθεί, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί κάποιος για την κλιματική κρίση. Αυτό σου είχα πει στο podcast που κάναμε, με αφορμή τον φίλο σου που ανησυχεί για την κλιματική κρίση. Όντως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχούμε για κάτι. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ ανήσυχοι. Μάλλον δεν είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους. Ή δεν τολμούν να ζήσουν και να συναντήσουν τον εαυτό τους. Οπότε, η ανησυχία είναι μια καλή δικαιολογία. Αλλά βλέπω και ογδοντάρηδες να ανησυχούν για το μέλλον της ανθρωπότητας και να μαζεύουν …χρήματα. Τους περιμένει μια έκπληξη πριν την …κλιματική κρίση. Αυτές είναι οι καλές μέρες γιατί είμαστε ζωντανοί και αυτές είναι οι μέρες που έχουμε. Μετά, δεν θα ανησυχούμε για τίποτα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.