Μπουρδολογίες, υποκρισίες και διασκευές

Χαίρε Πιτσιρίκο!
Διαβάζοντας την ατελείωτη μπουρδολογία όσων αμφισβητούν την κλιματική κρίση ευθέως ή εμμέσως, αναρωτιέμαι μήπως το επόμενο βήμα θα έπρεπε να είναι το banάρισμά τους από τα ΜΜΕ όπως το banάρισμα όσων αμφισβητούν π.χ. το ό,τι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο ή το Ολοκαύτωμα.

Διότι μπορεί μεν η βλακεία και η απληστία για δημοσιότητα όρια να μην γνωρίζουν, είναι όμως καθήκον όλων των υπολοίπων, για καθαρά δπαιδαγωγικούς λόγους κι ας προκαλείται αντίδραση, να βάζουν όρια στους βλάκες και τους άπληστους.

Για το φαινόμενο, πρώτα απ΄ όλα φταίει η διαπαιδαγώγηση· πρέπει οι γονείς να διδάσκουν στα τέκνα τους πως πρέπει να κρατάς το στόμα σου κλειστό και τα δάχτυλα μακριά από τα πλήκτρα όταν δεν σκαμπάζεις περί του αντικειμένου της συζήτησης και πως είναι μεγαλύτερη ντροπή να πετάς πίπες κατά ριπάς, από το να δηλώνεις ειλικρινά πως δεν είσαι ενημερωμένος ή δεν το έχεις με κάποιο θέμα, μέχρι βέβαια να ενημερωθείς επαρκώς.

Φταίει βέβαια και η αμορφωσιά κι ίσως ακόμη περισσότερο η ημιμάθεια· δεν μπορείς να έχεις και πολλές απαιτήσεις από τον γενικό πληθυσμό για κράξιμο του κάθε troll όταν το εβδομαδιαίο πρόγραμμα του σχολείου διαθέτει διπλάσιες ώρες Θρησκευτικών από Χημεία ή Βιολογία και με τα ΜΜΕ να σερβίρουν στέρεο, σαν βασική γνώση κοινωνικής επιβίωσης, το ποια ήταν η ex του Χ (c)rapper.

Φταίνε και όσοι καθορίζουν τις διαδικασίες ανάδειξης σε αξιώματα κλειδιά δεν μπορείς να έχεις και πολλές απαιτήσεις από αξιωματούχους με πτυχία και μεταπτυχιακά …θεωρητικής κατεύθυνσης ή …οικονομικών στο να κατανοήσουν πλήρως τη σπουδαιότητα, το επιτακτικό της κατάστασης και το μέγεθος της επερχόμενης καταστροφής ώστε να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα εγκαίρως.

Φταίει και το ότι δεν υπάρχει Δημοκρατία· κρίνοντας από τις έως τώρα κινητοποιήσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, αυτήν τη στιγμή αν γινόταν δημοψήφισμα σχετικό με το π.χ. να γίνει απόλυτη προτεραιότητα η άμεση αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης (ασφαλώς καλύτερα διατυπωμένο), αν μη τι άλλο σε εκείνα τα κράτη που δήθεν έχει νόημα κάτι τέτοιο, θεωρώ πως οι λαοί θα υπερψήφιζαν αναφανδόν. Οι πολιτικοί είναι αυτοί που υπηρετώντας τα στενά οικονομικά συμφέροντα όσων τους προώθησαν στα πόστα τους, αντιδρούν εδώ και δεκαετίες στο να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στους λαούς.

Εν πάση περιπτώσει, το καλό είναι πως, δυστυχώς συντομότατα, θα φανεί ποιος είναι από τη σωστή πλευρά των πραγμάτων, έστω κι αν αυτό δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Οι αρχαίοι είχαν προειδοποιήσει για το τραγικό της ύπαρξης όποιου βλέπει την καταστροφή να έρχεται ολοταχώς, δίχως να μπορεί να κάνει οτιδήποτε για να την αποτρέψει όσο κι αν προσπαθεί.

Δεν μπόρεσα να καταλάβω, Πιτσιρίκο, προς τι τόσος ντόρος για τη νομοθέτηση της άρσης όλων των περιορισμών για την εγγραφή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εκλογέων του εξωτερικού. Αν κατάλαβες πού το πάει ο γκαντεμόσαυρος, σε παρακαλώ ενημέρωσέ με. Πλάκα θα έχει να τη βγει πιο αριστερά κι από τον Τσίπρα και να κάνει κάνα δημοψήφισμα, όπου θα ψηφίσουν και οι του εξωτερικού.

Απορώ διότι, αν όντως κόπτεσαι για τη δυνατότητα του πολίτη του εξωτερικού να ψηφίζει, θα πρέπει επίσης να σε κόπτει η δυνατότητα οποιουδήποτε πολίτη να ψηφίζει. Εγώ λοιπόν με το πολύ φτωχό μυαλό μου, θεωρώ, και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, πως θεσμοθετώντας την ηλεκτρονική ψηφοφορία επιτυγχάνονται πολλά περισσότερα: οποιοσδήποτε διαθέτει κινητό ή Η/Υ οποιουδήποτε είδους ή πρόσβαση σε αυτά, δηλαδή …όλοι, θα μπορεί, αν το θέλει, να ψηφίσει σε χρόνο dt δίχως να μετακινηθεί από όπου κι αν βρίσκεται· εντός ή εκτός χώρας, πλησίον ή μακριά από την εκλογική περιφέρεια όπου δικαιούται να ψηφίζει, οπότε πετυχαίνουμε τεράστια εξοικονόμηση πόρων και μικρότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση, είτε μπορεί να μετακινηθεί, είτε για οποιονδήποτε λόγο (εργασία, τουρισμό, εμπόδια κάθε είδους π.χ. υγείας ή ακόμη καιρικά και οικονομικά) δεν μπορεί. Επιπλέον εξοικονομούνται και τα ποσά που δίνονται σε δικαστικούς αντιπροσώπους και γραμματείς κι όποιον άλλον εμπλέκεται στην οργάνωση και λειτουργία των εκλογικών τμημάτων. Δεν υφίσταται κανένα άξιο λόγου ζήτημα ασφάλειας· απ’ τη στιγμή που μπορεί ο καθένας από το κινητό του να κάνει πλήθος οικονομικών δοσοληψιών, δεν τίθεται ζήτημα ασφάλειας που να μην μπορεί να λυθεί. Παύει κι η παπαριά με τα exit polls και με το πέρας της ψηφοφορίας ξέρουμε αμέσως το τελικό αποτέλεσμα.

Περί της ελεύθερης διασκευής των Σφηκών του Αριστοφάνη απ’ την κα Λένα Κιτσοπούλου:

Μη σκοπεύοντας να περιπέσω σε intentional fallacy, δηλώνω πως αγνοώ τα κίνητρα και τους σκοπούς της και πως δεν παρακολούθησα την παράσταση, όπως δεν παρακολουθώ ελεύθερες διασκευές καταξιωμένων έργων οποιουδήποτε καλλιτέχνη όσο κι αν εκθειαστούν από κριτικούς ή προκαλέσουν θόρυβο. Κι αυτό διότι , κατ’ εμέ, βρωμάνε de facto υποκρισία ή/ και δημιουργική ανικανότητα. Εξηγούμαι:

Είναι πασίγνωστο πως, εδώ και χρόνια, υπάρχει παγκοσμίως τεράστιο πρόβλημα στη συγγραφή νέων θεατρικών έργων που να φέρουν ικανή κι αναμφισβήτητη καλλιτεχνική αξία, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Κάτι η πολιτική ορθότητα, κάτι η παντελώς δύσπεπτη για τους καλλιτέχνες ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται οι κοινωνίες, κάτι η διαπλοκή των καλλιτεχνών με οικονομικά συμφέροντα που προωθούν συγκεκριμένες πολιτικές/αισθητικές/κοινωνικές/πολιτιστικές γραμμές σε συνδυασμό με το ό,τι το ευρύ κοινό «διαπαιδαγωγείται» σε άλλου είδους ψυχαγωγία, έχουν γιγαντώσει το πρόβλημα. Αντί λοιπόν κάποιοι να στρώσουν κώλo, να στύψουν εγκέφαλο και να γράψουν κάτι φρέσκο/επίκαιρο, τεμπελιάζουν διανοητικά και προτιμούν τη σαφώς ευκολότερη λύση να πατάνε στη φήμη καταξιωμένων έργων διασκευάζοντάς τα.

Μπορεί να γίνει αλλιώς; Ασυζητητί, ναι! Π.χ.: Το 1670 μ.Χ. ο Jean-Baptiste Poquelin τότε κοινώς Molière, ανεβάζει το «Le bourgeois gentilhomme» ελληνιστί «Αρχοντοχωριάτη», που θεωρείται παγκοσμίως πλέον κλασικό έργο το οποίο ανεβαίνει συχνά κι εδώ ίσως κι επειδή ο ήρωας Monsieur Jourdain είναι ένας διαχρονικός χαρακτήρας.

Όσο κι αν έχει το ενδιαφέρον της η ανασύσταση της εποχής του Μολιέρου, σίγουρα δεν συγκινεί τα πλήθη κάποιους αιώνες μετά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Όμως, ένας δημιουργικός καλλιτέχνης αντί να διασκευάσει τον Αρχοντοχωριάτη, μπορεί να πάρει τον διαχρονικό χαρακτήρα και να τον «μεταφυτέψει» στην εποχή και τον τόπο του δίνοντάς του νέα πνοή εξελίσσοντάς τον, όπως έκανε ο Δημήτρης Ψαθάς το 1939 δημιουργώντας την περίφημη «Μαντάμ Σουσού» που βρήκε πολλάκις το δρόμο για το θέατρο, τον κινηματογράφο και, εξαιρετικά, την τηλεόραση. Ελπίζω να έκανα ξεκάθαρο το σκεπτικό μου.

Ας μην παρεξηγηθώ· θεωρώ πως υποκρισία υπάρχει από όλες τις μεριές: η κα Κιτσοπούλου δεν είναι φρέσκια στην πιάτσα. Όποιος πάει να δει κάτι δικό της θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος πάνω κάτω για το τι θα παρακολουθήσει, οπότε είμαι πολύ επιφυλακτικός τόσο για τους κήνσορες, όσο και για τους θεράποντες της παράστασης.

Ιδιαίτερα στους νυν χαλεπούς καιρούς, δεν νομίζω πως είναι πολλοί αυτοί που βάζουν το χέρι στην τσέπη για να παρακολουθήσουν οτιδήποτε τελείως απληροφόρητοι, οπότε να κατέληξαν ειλικρινά και πραγματικά σοκαρισμένοι ή εκστασιασμένοι.

Ιδιαίτερα στους νυν πολύ πονηρούς καιρούς, Πιτσιρίκο, το «Αν δεν ενοχλεί, αν δεν δημιουργεί αντιδράσεις, δεν είναι τέχνη» δεν είναι καθόλου σίγουρο πως ισχύει, διότι, δυστυχώς, συχνότατα η πρόκληση για την πρόκληση κι η κινητοποίηση αγεληδόν των haters, όσο και των followers βεβαίως, είναι βασικό μέρος του κακούργου εκ των ουκ άνευ …marketing.

Παρεμπιπτόντως, καραγουστάρω τη «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» του Οικονομίδη.

Κι ας το πάω λίγο παραπέρα: το να καις το Κοράνι ή όποιο θεωρούμενο ως ιερό σύγγραμμα οποιασδήποτε θρησκείας ή το να προσβάλεις με οποιονδήποτε τρόπο τους ιδρυτές τους, σίγουρα είναι εξαιρετικά εύκολο αφού ούτε τα συγγράμματα αντιστέκονται, ούτε οι ιδρυτές ασχολούνται με τα καμώματά σου, σε αμέσως σε κάνει φίρμα. Όμως, η αναμενόμενη ισχυρή αντίδραση από κάτι εκατομμύρια πιστών σίγουρα δημιουργεί σε πάρα πολλούς πολυποίκιλα μεγάλα προβλήματα δίχως να λύνει κανένα.

Αντιθέτως, το να τα βάζεις με συγκεκριμένα πρόσωπα οποιουδήποτε ιερατείου είναι σαφώς πιο επικίνδυνο επειδή μπορεί να έχει τεράστιο προσωπικό κόστος. Όμως, μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικότερο, αν όντως ισχύουν όσα καταλογίζεις, έστω μακροπρόθεσμα. Κάτι ήξερε κι η Sinéad.

Να ‘σαι καλά Πιτσιρίκο, σε αποχαιρετώ με You Made Me The Thief Of Your Heart (Sinead O’ Connor) – In the Name of the Father O.S.T το αγαπημένο κι υποτιμημένο “You Made Me the Thief of Your Heart” από το soundtrack του «In the Name of the Father»· η του Bono version σαφώς παντελώς ξενέρωτη, πάντα κατά την ..εμπεριστατωμένη ταπεινότατή μου γνώμη.

Α.

(Αγαπητέ φίλε, Αύγουστος. Δεν είναι και για πολλές αναλύσεις. Καλές βουτιές. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.