Από την Θεσσαλία, καλησπέρα Βιετνάμ

Γεια χαρά και σε σένα, πιτσιρίκο, από την πλημμυρισμένη Θεσσαλία,
Λίγες σκέψεις που προσπαθώ να μαζέψω μετά τα απόνερα των πλημμυρών που άφησε και ακόμα αφήνει ο «πρωτοφανής» Daniel στο «αφρικανικό» κράτος που ονομάζεται Ελλάδα. Μην με παρεξηγήσετε για το αφρικανικό αλλά, εάν έχετε κάποια αμφιβολία, πάρτε και διαβάστε κάποια από τα βιβλία του Ραφαηλίδη για να δείτε πώς τα ανέλυσε ο ίδιος με τον καυστικό, κωμικό και οξυδερκή του λόγο.

Εδώ πέρα που βρίσκομαι στο πατρικό μου στον Πλατύκαμπο Λάρισας εδώ και μία βδομάδα έχοντας περάσει ένα εφιαλτικό τριήμερο με δύο μεγαλόσωμους σκύλους ( Νίρο και Μπέμπα ) και μία γάτα που ήρθε και βρήκε στέγη σε εμάς, οι συνθήκες κατά την κακοκαιρία θα έλεγα πως σε προσωπικό επίπεδο δεν ξαναείδα κάτι τέτοιο και το έζησα όλο εγώ και τα ζωντανά.

Χθες και σήμερα είναι οι πρώτες δύο μέρες που κάπως αισθάνομαι χαλαρός αλλά το στρες και ο πανικός που είχα εκείνες τις μέρες χωρίς ρεύμα και το νερό να έχει φτάσει στην πόρτα που ευτυχώς δεν μπήκε μέσα, μου άφησε ένα σωματικό πόνο που δεν μπορώ να τον περιγράψω.

Από τη στιγμή που ξεκίνησε να μπαίνει το νερό στο χωριό, δεν υπήρξε ούτε ένας φορέας του δήμου να έρθει για να αποτρέψει την καταστροφή. Κανείς. Μα κανείς. Ό,τι αντίσταση υπήρξε, όποιο ανάχωμα που έγινε για να αποφευχθεί να μπει το νερό μέσα, ήταν καθαρά πρωτοβουλία των κατοίκων που ήταν με τα φτυάρια, ένα φορτηγό και ένα εκσκαφέα που διέθεσε μια επιχείρηση που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τη διασταύρωση που ερχόταν όλος ο χείμαρρος.

Στο ενδιάμεσο, τα μηνύματα του 112 να πέφτουν βροχή μαζί με τα 150 χιλιοστά βροχής που πέσανε εκείνη την ημέρα, μπουμπουνητά που κάνανε τα τζάμια να τρίζουν και τον αέρα να λυσσομανάει το πρώτο βράδυ.

Σε παράλληλη φάση, μέσα σε όλη την αναμπουμπούλα, έβαλα το αυτοκίνητο μέσα, προσπάθησα και πέταξα κάποια σακιά άμμο στις πόρτες που ευτυχώς είχα μέσα στο οικόπεδο που είναι το πατρικό και το σπίτι του συγχωρεμένου του παππού. Τα σκυλιά τα είχα ήδη μέσα, πήρα και τη γάτα που ήταν πάνω στο σκυλόσπιτο το οποίο ξεκίνησε να μπάζει νερό από το πίσω μέρος του οικοπέδου το οποίο είναι όλο κάμπριο, έβαλα 10 κουρελούδες σε κάθε πόρτα του σπιτιού και απλά περίμενα. Περίμενα. Περίμενα. Για 2 μερόνυχτα χωρίς ύπνο και δίχως καμία όρεξη, οι κόμποι στο στομάχι ήταν απερίγραπτοι.

Ευτυχώς, η τελική έκβαση σε όλο αυτό είναι πως το νερό δεν μπήκε μέσα στα σπίτια παρά μόνο στην παλιά αποθήκη που πλέον είναι ξενώνας και πήρε ελάχιστο νερό και πλέον έχει ξεραθεί όλο, στο κουζινάκι του παππού το οποίο και καθάρισα, στο υπόστεγο και στην αυλή που ακόμα ξεραίνεται η λάσπη.

Οι γονείς μου είναι αγρότες και καλλιεργούν κυρίως βαμβάκι και σιτάρι. 100+ στρέμματα βαμβακιού θαφτήκανε μέσα σε 2μιση μέτρα λάσπη μαζί με δύο πομόνες άντλησης νερού (ίσως και μία τρίτη ), ποτιστικά λάστιχα και σωλήνες. Στην τρίτη ακόμα δεν έχουμε εικόνα γιατί ο χωματόδρομος από εκείνη τη μεριά είναι απροσπέλαστος. Το μόνο που έχουμε εικόνα σε εκείνο το σημείο είναι ότι οι κουλούρες από τα ποτιστικά λάστιχα είναι είτε μέσα στα χωράφια ή βυθισμένα μέσα στο κανάλι 10 μέτρων που είναι προσκείμενο σε εκείνα τα χωράφια.

Το γεγονός ότι ήρθε ο Μητσοτάκης στο Συντονιστικό Κέντρο της Περιφέρειας Θεσσαλίας στη Λάρισας για να τάξει ένα πρώτο πλαίσιο μέτρων στήριξης για τους πληγέντες ενώ τον πήρανε με τις πέτρες και τον φυγαδεύσανε, είναι αναίσχυντο, ισχνό, σαχλό, γελοίο και εντελώς για τον πέο. Με τον Αγοραστό στον Παλαμά Καρδίτσας -που εκεί επλήγησαν σε πολύ χειρότερο βαθμό- επίσης πήγανε να το σαπακιάσουν στο ξύλο.

Σχετικά με αυτό, άκουγα μία ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία μιλούσε ο Δημ. Γούσιος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, ο οποίος μένει στο Μεγάλο Ευύδριο Λάρισας το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τον Ενιπέα ποταμό. Εκεί, σε αυτή τη φάση, με τον Ιανό, οι κάτοικοι τα χάσανε όλα, φέτος τα ξαναχάσανε όλα για δεύτερη φορά. Αιγοπρόβατα, αμπέλια, βαμβάκια, σιτηρά, μηχανήματα και περιουσίες.

Για να δώσω μία εικόνα το τι ακριβώς έχει γίνει στην περιφέρεια Θεσσαλίας, είναι πως πολλά από τα δημόσια κονδύλια που διατέθηκαν, πήγανε σε έργα ωραιοποίησης των πόλεων και των καλλικρατικών δήμων για κυκλικούς κόμβους, πλατείες, μουσεία, δρόμους, θέατρα και αισθητικά πάρκα. Τη μέρα πριν την πλημμύρα, γίνανε τα εγκαίνια του Αρχαίου Θεάτρου της Λάρισας που ο συνολικός προϋπολογισμός κόστισε 13.500.000 ευρώ. Για την Παροχή υπηρεσιών «Ενοικίαση γερανοφόρου οχήματος Μεταφορές όγκων μαρμάρων και πωρολίθου» κόστισε συνολικά μόνο 250.395,68 ευρώ. Μόνο 250.000 ευρώ για ενοικίαση γερανού παρακαλώ. Και τα μηχανήματα νοικιάρικα.

Το 2020, με την τότε καταστροφή του Ιανού στο Μέγα Ευύδριο, είχανε φτιάξει ένα φράγμα μέσα στον οικισμό και, όταν το ποτάμι, ο Ενιπέας (αυτός που θυμώνει γρήγορα ), έφτασε στο φράγμα, έσπασε το ανάχωμα 40 μέτρα.

Ενώ η κοινότητα εκεί ζήτησε να γίνει ειδική ενίσχυση του αναχώματος με πλέγμα, απλώς το επιχωμάτωσαν, και σήμερα, τρία χρόνια μετά, άνοιξε το ίδιο μέρος, όχι όμως 40 μέτρα αλλά 200 μέτρα από τον οικισμό. Τι σημαίνει; Ότι όλος αυτός ο όγκος νερού που ήρθε από πάνω, έπεσε μέσα στα χωριά. Πέρασε το ποτάμι μέσα από τα χωριά. Το χωριό πλέον είναι περικυκλωμένο από δύο ποτάμια που περνάνε δίπλα από τον οικισμό.

Αυτά λοιπόν είναι που συζητούν, ο κόσμος εκεί είναι μαθημένος να είναι ανθεκτικός σε τέτοια πράγματα αλλά αυτό που περιγράφει ο καθηγητής είναι ότι από τη μια μεριά το κεντρικό κράτος το οποίο έλεγε ότι είναι η βροχή του αιώνα, οι ειδικοί να μετράνε το φαινόμενο και οι υπηρεσίες να είναι απούσες. Θα έπρεπε να υπάρχουν πράξεις. Όπως και εκεί, ούτε στο χωριό μου που έσπασε το ανάχωμα δεν έγινε κάτι εδώ και χρόνια. Άλλο να μετράμε πόσοι τόνοι νερού πέσανε και όλα αυτά, που είναι θέμα των ειδικών επί του φαινομένου και άλλο το θέμα να δούνε πως αντιμετωπίζουμε αυτό το πράγμα. Και φαίνεται ότι δεν το αντιμετωπίσαμε. Πουθενά.

Έπρεπε να προσέξουν γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι όλη η Θεσσαλία υδροδοτείται από την Πίνδο. Άρα, λοιπόν υπάρχει η περιοχή της Καρδίτσας, τα ποτάμια της Πίνδου, περνάνε από την Καρδίτσα και όλα συγκλίνουν προς τον Παλαμά. Είναι το ποτάμι από το Μουζάκι, δύο από την Καρδίτσα, ο Σοφαδίτης. Εκεί είναι μία μικρή λεκάνη απόληξης. Η άλλη είναι αυτή του Ενιπέα στο Μέγα Ευύδριο που έχει να κάνει με την Ώχρη και το Δομοκό. Θα μπορούσαν κάπως να το σχεδιάσουν να υπάρχει ένα στρατηγικό σχέδιο, να υπάρχει ένα φορέας συντονισμού.

Δεν γίνεται να αφήνονται όλα αυτά τα πράγματα σε μία διοίκηση, αυτή της τοπικής αυτοδιοίκησης να αποφασίζει εάν θα κάνει το ένα ή το άλλο έργο. Αυτό δεν είναι θέμα υποδομών. Εδώ είναι θέμα τι θα μπορούσαν να κάνουν εφ’όλης της ύλης. Αποφάσεις και πράξεις.

Ένα άλλο απλό παράδειγμα, στον Ιανό του ’20 στα χωριά που έγινε η πλημμύρα, Βασιλή, Πυργάκια, Μικρό Ευύδριο, Δενδράκι και Υπέρεια δεν έγινε κανένας καθαρισμός. Στο χωριό του καθηγητή έγινε καθαρισμός στα ανάντη. Στο πανεπιστήμιο αναφέρει ότι, όταν θες να αποφύγεις πλημμύρες, για να καθαρίσεις μία περιοχή δεν ξεκινάς από τα ανάντη, ξεκινάς από τα κατάντη.

Όσο για το Βόλο, ο περιφερειάρχης έδωσε 17.000.000 ευρώ στο δήμαρχο του Βόλου για το μουσείο της Αργούς το οποίο πλημμύρισε εκείνες τις μέρες· εάν τα έδινε για υδραυλικές/αντιπλημμυρικές υποδομές, θα ήταν καλύτερα. Οι προτεραιότητες είναι στον πάτο στη Θεσσαλία. Ελάτε να δείτε τι γίνεται στο Πήλιο ή στο Βόλο.

Ξαναγυρίζω στη Λάρισα. Στις 6 Σεπτεμβρίου όπως προανέφερα, γίνανε τα εγκαίνια του Θεάτρου, ήταν όλη η ελίτ της Λάρισας εκεί, το χαιρέτησαν, και την άλλη μέρα έγινε η πλημμύρα στα χωριά του κάμπου. Όπως στο Βόλο και στη Λάρισα, κάνουν διάφορα έργα πολιτισμού, ωραιοποίησης, το ίδιο γίνεται αυτή τη στιγμή με τους δήμους, γίνεται μια απομύζηση εσόδων από τις κοινότητες που λειτουργούν ακόμη γιατί κάποιοι στατιστικολόγοι στην Αθήνα λένε ότι μειώνεται ο πληθυσμός των κοινοτήτων αλλά δυστυχώς επειδή είναι στα γραφεία τους μέσα και δεν κάνουν αναλύσεις, δεν βλέπουν ότι υπάρχουν ισχνές ενδείξεις γιατί αυτό δείχνει η προοπτική. Παιδιά που γυρίσαν πίσω, ειδικά μετά από την κρίση, που παράγουν πλέον, που επενδύουν.

Αυτό το κέρδος το παίρνει η πρωτεύουσα του δήμου μέσα από διάφορες παροχές πλέον γιατί οι κοινότητες έχουν μία περιουσία για να φτιάξουν πάρκα, το άγαλμα του τάδε και αυτή τη στιγμή φαίνεται το αποτέλεσμα στην πράξη.

Πώς ένας δήμος των Φαρσάλων να μην έχει ένα μηχάνημα να καθαρίσει;

Τα παιδιά στο χωριό του εν λόγω καθηγητή ετοιμάζονται να φύγουν για Αυστραλία. Μετά από 3 χρόνια απανωτές καταστροφές δε βλέπουν κανένα μέλλον. Για τα λάστιχα ποτίσματος (με σταγόνα), που θεωρείται από τα καλύτερα μέσα άρδευσης διότι μειώνει την κατανάλωση, τους αποζημίωσαν ένα 20% μετά από 3 χρόνια. Εντάξει, ήταν μια βοήθεια Α του κράτους για τους πληγέντες αλλά τώρα, μετά από αυτά τα 3 χρόνια χάσανε, τα πράγματα όλα αυτά πάλι.

Για την εκεί περιοχή, είναι έτσι τα πράγματα που ο συνεταιρισμός της περιοχής ζήτησε εδώ και χρόνια ένα μικρό μέρος για να κάνει επένδυση, χρειάστηκαν 4 χρόνια για να βγει η απόφαση ενώ η απόφαση για φωτοβολταϊκά δίπλα σε 4.000 στρέμματα βγήκε σε ένα 6μηνο. Άρα λοιπόν σε όλο αυτό το θέμα δυστυχώς δεν υπάρχει εκπροσώπηση σαν ύπαιθρος, υπάρχει μια ΕΣΠΑ-σιοποίηση των δήμων, η δουλειά τους είναι πώς θα πάρουν μια ενίσχυση από την περιφέρεια, εκεί βλέπουμε μία διεργασία με κάποια χρήματα για δρόμους και κόμβους και δεν κάνουν καμία ενέργεια αναπτυξιακή για να δούνε ποιοι είναι οι πόροι τους. Εάν δείτε τους δήμους, δεν έχουν καμία αναπτυξιακή παρέμβαση. Άρα, λοιπόν, δε τους ενδιαφέρει τα έργα να προσπαθήσουν να σώσουν κάτι, τους ενδιαφέρει μόνο η ωραιοποίηση. Πάρκα, κλπ

Και κάποιος πρέπει να δει τα χρήματα που δώσανε για τον Ιανό να δουν πού πήγανε.

Γιατί, για παράδειγμα, στο φράγμα που κατέστρεψε το Ευύδριο υπήρχε ένα καρούλι, ράμπα άρδευσης που ποτίζει και έχει διάμετρο 3 μέτρα. Από τον Ιανό ήταν σφηνωμένο μέσα και δεν μπορέσαν δήθεν να το βγάλουν. Να φέρουν ένα σιδηροπρίονο, να το κόψουν και να το βγάλουν. Ε, αυτό το πράγμα έκλεισε με την πρώτη άφιξη δέντρων και ξύλων και πλημμύρισε και έσπασε το ανάχωμα 200 μέτρα και πλημμύρισε όλη η περιοχή.

Στη Μεταμόρφωση Καρδίτσας εδώ και 50 χρόνια πνίγονται διαρκώς, μέχρι και η ντροπή κοκκινίζει. Εάν στο Ευύδριο το έγκλημα είναι 3ετίας, στη Μεταμόρφωση το έγκλημα εκεί είναι τριακονταετίας γιατί πλημμύρισαν εκεί το 1993. Οι αρχαίοι στη Θεσσαλία δεν κάνανε τα τείχη μόνο για ασφάλεια από εισβολείς αλλά τα κάνανε λόγω των πλημμυρικών φαινομένων της περιοχής. Ξέρανε πολύ καλά τότε τι κάνανε.

Στο Βόλο που η ίδρυσή του ήταν το 1860 διότι δεν υπήρχε πριν, πού βρισκόταν; Υπήρχε από την άλλη μεριά, απέναντι από το Πήλιο, διότι ακριβώς στην πλάτη του είχε αυτό το ανάγλυφο που πολλές φορές μα στα 10, στα 30, στα 50 χρόνια ερχόταν και κατέστρεφε τα πάντα στο διάβα του. Άρα, λοιπόν, όταν χτίστηκε εκεί ο Βόλος το 1860, δεν υπήρχε κανείς, τίποτα, ήταν μηδέν, ήταν ένας τόπος με καλάμια. Και τώρα πρέπει να κάνει υποδομές για να φυλαχτεί από τέτοια φαινόμενα από το Πήλιο που είναι πίσω. Εάν δείτε, πολλά από τα σπίτια που είχαν χτιστεί γύρω στο ’50 πριν και μετά το σεισμό, όταν χτίζονται τώρα νέες πολυκατοικίες δίπλα, βλέπουν κάποιοι στα θεμέλια ότι ήταν παλιές κοίτες ρεμάτων. Άρα, βλέπετε ότι η ιστορία πάει πολύ πίσω. Δεν είναι μόνο εάν έχουμε αστοχίες στα έργα ή κακοτεχνίες στα έργα. Είναι και ότι δε σεβαστήκαμε τη φύση. Δυστυχώς πρέπει να το πληρώσουμε αυτό.

Όσο για τη Λάρισα, ο Πηνειός είναι ο συλλέκτης όλων των ποταμών, ο Ενιπέας πάει εκεί και τα ποτάμια της Καρδίτσας πάνε εκεί. Και για να πούμε και κάτι και για την ιστορία της Λάρισας, τα έργα εκεί τα έκανε ο Λαμπρούλης το ’80 και κάπως σήμερα μειώνουν την πιθανότητα να έχουμε κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Βέβαια, γίνανε όλα λίμνη στις συνοικίες που είναι γύρω του ποταμού. Τα χρήματα του Ιανού για τη Λάρισα πού πήγανε; Τα έπαιρναν μέχρι και όσοι μένανε στον πρώτο όροφο και το νερό δεν ακούμπησε ούτε τα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας τους. Αυτά γινόντουσαν με μερικούς που είχαν βίσμα.

Όσο για μένα, εγώ είμαι από εδώ, τον Πλατύκαμπο Λάρισας και βοηθάω τον πατέρα μου όσο μπορώ με τα γεωργικά, δουλεύω και παράλληλα σαν προγραμματιστής, έλειπα 8 χρόνια στην Ισπανία από το 2012-2020. Είχα γράψει και ένα κείμενο μέσα στην καραντίνα όταν έμενα Βαρκελώνη και πλέον πηγαινοέρχομαι Αθήνα, που μένω και εκεί. Είχα σκεφτεί να επιστρέψω σε κάποια στιγμή σε αυτό τον τόπο των πέριξ της Λάρισας αλλά για τα επόμενα 3-5 χρόνια δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι. Τα χωράφια πνιγήκανε στη λάσπη, τα λάστιχα επίσης, οι πομόνες άρδευσης είναι και αυτές βουλωμένες και βυθισμένες στη λάσπη.

Για να ξαναείναι όλο αυτό καλλιεργήσιμο, δεν ξέρω πόσο χρονικό διάστημα θα πάρει.

Σκέφτομαι να ξαναφύγω από το 2024 και να μην ξαναγυρίσω ποτέ ή ίσως να γυρίσω, όταν θα είμαι πια συνταξιοδοτημένος. Ειλικρινά, από εδώ και στο εξής θέλει τερατώδη ψυχραιμία η όλη κατάσταση γιατί πραγματικά μιλάμε για ένα έγκλημα που πιστεύω ότι είναι αδιανόητο και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα φράγκα, φράγκα, φράγκα.

Δίνω μια προθεσμία 3-4 μηνών για να τα σκεφτώ προς τα πού θα πάω πλέον. Να ξαναφύγω για Ισπανία, προς Βαρκελώνη ή για Γαλλία. Θα φανεί αλλά προφανώς η ζωή θέλει πράξεις και όχι φανφάρα· από αυτά τα τρία χρόνια που είμαι Ελλάδα, μου περιγράφουν διάφορα άτομα ότι δεν είναι πολύς καιρός για να ξέρω τι συμβαίνει έτσι ώστε να μπορώ να εδραιωθώ. Ποια εδραίωση; Τι να περιμένω; Ποιο μέλλον; Την εισβολή των ακρίδων;

Και ποια πρόοδο; Αφού όλα κυλάνε προς τα πίσω, δεν πάει τίποτα προς τα μπρος. Είτε πεθαίνουμε από πυρκαγιές, είτε από πλημμύρες, είτε από σκάγια πυρομαχικών, είτε από μαφιόζους, οι Έλληνες είναι ένα αγελαίο γκρουπάκι, είτε οικογένεια είναι αυτό, είτε κομματόσκυλα, είτε δημόσιοι υπάλληλοι, είτε ψεκασμένοι, είτε μικρο-αστοί που προσδοκούν να γίνουν και αυτοί αστοί βγάζοντας το μικρο σε χρόνο dt.

Καλησπέρα Βιετνάμ.

Ορέστης

(Αγαπητέ Ορέστη, να φύγεις, να σωθείς. Η ζωή σου μιλάει, άκουσέ την. Του χρόνου ή τον επόμενο χρόνο, θα έχουμε πάλι “πρωτοφανή” καιρικά φαινόμενα στην Θεσσαλία, οπότε θα γίνουν πάλι τα ίδια. Η βοήθεια στους πληγέντες δεν λύνει το πρόβλημα πως η Ελλάδα είναι μια χώρα με διαλυμένες υποδομές. Και όποιος περιμένει να φτιαχτούν σύγχρονες υποδομές, αφενός δεν έχει αντιληφθεί τι σημαίνουν τα Μνημόνια και αφετέρου δεν έχει αντιληφθεί πως η Ελλάδα είναι στα χέρια μαφιόζων και καθαρμάτων. Να φύγεις, λοιπόν. Σε παρακαλώ να πας στη Βαρκελώνη, που την αγαπάω πολύ. Θα έρχομαι να σε βλέπω. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου. Και να φύγεις.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.