Γράμμα στις χαμένες γενιές
“Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Πιτσιρίκο, να σε σώσει.
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε σταθερή και μόνιμη μορφή
κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,
και περιβάλλει την ατέλειωτη γη…”
Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
“Λείπεις χρόνια από Ελλάδα και έχεις ξεχάσει ποια είναι η καθημερινότητα στη χώρα…”, μου είπε πρόσφατα ένας φίλος που είχα 15 χρόνια να δω. “Πράγματι, έχω πια πάνω από 10 χρόνια που ζω εκτός Ελλάδας, το 1/4 της ζωής μου…” του απάντησα.
Πολλοί φίλοι σκορπίσανε στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη (Η γη είναι σφαιρική -πεπλατυσμένο ελλειψοειδές για την ακρίβεια λόγω της περιστροφής της γύρω από τον άξονά της- επομένως οι “γωνίες” αποτελούν ποιητική αδεία)… Οι στόχοι, τα όνειρα και οι επιδιώξεις οδήγησαν πολλούς σε οποιοδήποτε σημείο τους έδινε έστω και κάποια μικρή ελπίδα για το μέλλον. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι η χρονική διάρκεια επίτευξης κάποιων στόχων ήρθε -σε κάποιες περιπτώσεις- με 10+ χρόνια καθυστέρηση σε σχέση με παλαιότερες εποχές.
“Και τι θα γίνει τώρα;”, αναρωτήθηκε πρόσφατα μία φίλη. Μετά από 12 χρόνια εργασίας σε 5 χώρες, ήρθε το επιστέγασμα με μία θέση σε ένα Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. “Τα χρήματα φτάνουν για διαμέρισμα μέχρι 60 τετραγωνικά στο Παρίσι. Με 2 μισθούς Πανεπιστημιακών, αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να έχουμε στην Πόλη του Φωτός. Επίσης, η άδεια μητρότητας φτάνει μέχρι τον 4ο μήνα και μετά ο μπέμπης μας πρέπει να πάει σε βρεφονηπιακό σταθμό. Αν βρούμε θέση”….και σχεδόν ξεκίνησε το κλάμα.
“Γιατί δεν γυρνάτε πίσω στην Ελλάδα; Φτάνουν πια οι περιπλανήσεις, με αυτό το βιογραφικό θα βρεις εύκολα κάποια θέση εδώ”, μου είπε πρόσφατα ένας μπάρμπας στο χωριό μου.
“Μμμμ, υπάρχει ανάγκη για ενίσχυση του επιστημονικού προσωπικού στη χώρα;”, σκέφτηκα.
Να δούμε λοιπόν: ο Τομέας -στη σχολή που έκανα το διδακτορικό μου- είχε πριν 15 χρόνια 30 μέλη ως Διδακτικό και Ερευνητικό Προσωπικό (ΔΕΠ). Τώρα έχει 10 μέλη ΔΕΠ. “Καλά, και τα εργαστήρια, τα μαθήματα και όλες οι άλλες δραστηριότητες, πώς καλύπτονται;”, ρώτησα ένα φίλο. Δεν καλύπτονται, απλά προσαρμοστήκαμε στις καινούργιες συνθήκες.
Προσαρμογή. Η λέξη κλειδί! “Η κοινωνία και η ελληνική οικονομία θα πρέπει να προσαρμοστεί στις επιταγές των μνημονίων”, διακήρυξαν οι προύχοντες κυβερνώντες στην αρχή της χρεοκοπίας.
Αυτή λοιπόν η προσαρμογή έφερε την ήττα -φανερά ζωγραφισμένη- στο πρόσωπο των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα.
Η προσαρμογή ανάγκασε τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς να τρέχουν από νησί σε νησί για να μαζεύουν μόρια και να ελπίζουν σε διορισμό. Ο διορισμός ήρθε πάλι με 10+ χρόνια καθυστέρηση. Το άγχος, η ταλαιπωρία και η ανασφάλεια, ζωγραφισμένα ανεξίτηλα στο πρόσωπο αυτών των ανθρώπων.
Η προσαρμογή ανάγκασε τους ανθρώπους να πηγαίνουν από οκτάμηνο σε οκτάμηνο, μπας και έχουν τα χρήματα να πληρώσουν το ενοίκιο τους.
Η προσαρμογή ανάγκασε όλους αυτούς τους ανθρώπους να ξενιτευτούν σε άλλες χώρες, μήπως και βρούνε μια αξιοπρεπή θέση εργασίας.
Στην αρχή της χρεοκοπίας, μπήκε το εξής δίλημμα στις ηλικίες των 50+ που διοικούσαν τη χώρα: “‘Ή θα χάσουμε τη σύνταξη που περιμένουμε ή θα μετακυλίσουμε τις ζημιές στις επόμενες γενιές”. Τα μνημόνια ήταν γεγονός!
Ολόκληρες γενιές ενέχυρο λοιπόν. Και οι σημερινοί εικοσάρηδες μεγάλωσαν, με δεδομένη την κρίση στο μυαλό, την καθημερινότητα και τα όνειρά τους.
Από τις καταπράσινες όχθες του Σπρέε, κάπου ανάμεσα στο Δυτικό και Ανατολικό Βερολίνο,
Με αγάπη Ανδρέας.
Υ.Γ. Προσπάθησα να αντλήσω λίγο από την έμπνευση που έχει η φιλόλογος του μπλογκ -γεια σου Μερόπη– και να παραφράσω τους υπέροχους στίχους του Ν. Καββαδία. Τί είναι αυτό που θα σε σώσει, Πιτσιρίκο; Η θάλασσα θα σε σώσει, η θάλασσα!
(Αγαπητέ Ανδρέα, αν κατάλαβα καλά κάτι, μετά την χρεοκοπία και τα Μνημόνια, είναι πως οι Έλληνες προσαρμόζονται πολύ εύκολα· εντάξει, βοηθούν και τα πάρα πολλά χάπια που παίρνουν. Ανδρέα, κι εγώ προσαρμόστηκα στα 200 μπάνια το χρόνο. Ήθελα 365 μπάνια το χρόνο, αλλά προσαρμόστηκα στα 200. Άκουσα ξανά αυτά που είπες στο podcast που κάναμε. Εχεις δίκιο. Η ήττα είναι γραμμένη πάνω στους Έλληνες. Αλλά κάποιοι επιμένουν να θεωρούν πως είναι νικητές. Τρελοκομείο. Πάντως, όντως, η θάλασσα θα με σώσει. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.