Ακόμα και αν η Γάζα εξαφανιστεί από τον χάρτη, το Ισραήλ έχει ήδη ηττηθεί

Αγαπημένε μου, Πιτσιρίκο,
Είναι καιρός τώρα που έχω αποχωριστεί από το γράψιμο, αλλά όχι από την σκέψη.
Θα προσπαθήσω να είμαι λιτός, αλλά ξέρεις πώς πάνε αυτά.
Ούτως ή άλλως, για εκτόνωση γράφουμε.
Σκέφτομαι, που λες, ότι θα μπορούσα να γράψω πολλά βιβλία για να χωρέσει μέσα ολόκληρη η υποκρισία της Δύσης. Μετά, όμως, σκέφτομαι ότι η υποκρισία της Δύσης είναι η Ιστορία της ανθρωπότητας, οπότε, “πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το”.

Δεν θα σταθώ εκεί, αλλά ούτε και στην υποκρισία των άλλων ισχυρών κρατών του αντίπαλου δέους, και των αυταρχικών καθεστώτων τους, που βρήκαν ευκαιρία να ξεπλύνουν τα δικά τους εγκλήματα στο αίμα των Παλαιστινίων, κουνώντας το δάχτυλο.

Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν ζητά, δίκαια και σωστά, την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, και την είσοδο της απαραίτητης ανθρωπιστικής βοήθειας στα θύματα της βαναυσότητας του κράτους του Ισραήλ, με το άλλο χέρι βομβαρδίζει την Ροζάβα, διαλύοντας και ισοπεδώνοντας τις υποδομές των Κούρδων στη βόρεια Συρία.

Για να μην μιλήσω για το τι γίνεται στο Νταρφούρ ή τη Μιανμάρ, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, και αλλού, για τα οποία ουδείς λόγος, μόνιμα.

Ούτε θα σταθώ στο τι σχέση μπορεί να έχει η επίσημη θέση του ελληνικού κράτους στα ψηφίσματα του ΟΗΕ για τη Γάζα, και ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κυριάκος Μητσοτάκης, χρησιμοποίησε την ΕΥΠ για να παρακολουθήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και μέλη της κυβέρνησής του, μέλη της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, δημοσιογράφους, δικαστικούς και άλλους πολίτες, με ένα ισραηλινό λογισμικό, ονόματι Predator, το οποίο είναι απαγορευμένο στις ΗΠΑ, όπως είναι και απαγορευμένο και το να συνεργάζεται οποιοσδήποτε αμερικανός πολίτης ή οποιαδήποτε αμερικανική εταιρεία με την εταιρεία που το παράγει, αφού το συγκεκριμένο λογισμικό έχει αποδειχθεί από τους ίδιους τους Αμερικανούς ότι είναι κίνδυνος για την εθνική τους ασφάλεια. Ούτε στο αυταπόδεκτο γεγονός πως ό,τι έχει καταφέρει να καταγράψει ο Μητσοτάκης με τις υποκλοπές της ΕΥΠ μέσω Predator, το γνωρίζει ήδη το Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας, και ο Μπίμπι προσωπικά, αν χρειαστεί να συνετίσει κανέναν, ή σκεφτεί κανείς να μην συστρατευτεί στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”, που είναι, μονίμως, η λάθος πλευρά της Ιστορίας.

Αντί όλων αυτών, σκέφτομαι ότι, ο Βενιαμίν Νετανιάχου, ο “αγαπητός Μπίμπι” του πρωθυπουργού της Ελλάδος, Κυριάκου Μητσοτάκη, έλαβε γενναιόδωρη χρηματική στήριξη από ακροδεξιούς Αμερικανούς, όταν πήρε μέρος στις εκλογές ενάντια στον Γιτζάκ Ράμπιν, ο οποίος τότε, το μακρινό 1995, διαπραγματευόταν μια συμφωνία ειρήνης με τους Παλαιστινίους. Οι υποστηρικτές του “αγαπητού Μπίμπι” φώναζαν “θάνατος στον Ράμπιν”, την ώρα που έβαζαν φωτιά σε ένα ομοίωμά του ντυμένο με μια ναζιστική στολή. Ο Μπίμπι Νετανιάχου ήταν αυτός που οδηγούσε την πορεία, μια προσομοίωση κηδείας του Ράμπιν, τον οποίον αυτός και οι υποστηρικτές του ήθελαν νεκρό.

Ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, Γιτζάκ Ράμπιν, που διαπραγματευόταν την ειρηνευτική συμφωνία, δολοφονήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1995 από έναν φανατικό Εβραίο. Η χήρα του Ράμπιν είχε κατηγορήσει τότε ευθέως τον Νετανιάχου και τους υποστηρικτές του για την δολοφονία του συζύγου της.

Λιγότερο από ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Ράμπιν, ο Νετανιάχου γίνεται πρωθυπουργός του Ισραήλ, τον Ιούνιο του 1996, έχοντας αφιερώσει την πολιτική του σταδιοδρομία στην ανατροφή Εβραίων εξτρεμιστών, όπως ο δολοφόνος του Ράμπιν.

Ο πατέρας του “αγαπητού Μπίμπι”, ο Μπένζιον Νετανιάχου, είχε εργαστεί ως βοηθός του σιωνιστή πρωτεργάτη Βλαντιμίρ Ζαμποτίνσκι, τον οποίο ο Μουσολίνι είχε αποκαλέσει “καλό φασίστα” και ο οποίος ήταν ο αρχηγός του κόμματος Λικούντ, το οποίο καλούσε το κράτος του Ισραήλ να καταλάβει την γη της ιστορικής Παλαιστίνης.

Πολλοί από αυτούς που ίδρυσαν το Λικούντ διέπραξαν τρομοκρατικές επιθέσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1948, ο οποίος καθιέρωσε το κράτος του Ισραήλ στην περιοχή. Ο Αϊνστάιν, η Χάνα Άρεντ και άλλοι Εβραίοι διανοούμενοι παρατηρούσαν τότε, σε μια κοινή τους επιστολή στους New York Times της εποχής, ότι το κόμμα Λικούντ προσομοίαζε στην οργάνωση, τις μεθόδους και την πολιτική φιλοσοφία, το Ναζιστικό κόμμα, καθώς και άλλα φασιστικά κόμματα.

Η συνεχής ανοδική πορεία του Εβραϊκού φασισμού εντός του σιωνιστικού πειράματος, με την δύναμη των δισεκατομμυρίων σε δολάρια και όπλα εξ Αμερικής, κάθε χρόνο, ανελλιπώς και ανεξαιρέτως, έχει πλέον οδηγήσει στην από καιρό πλήρη κατάληψη του κράτους τους Ισραήλ από εξτρεμιστές φασίστες. Η Αριστερά στο Ισραήλ είναι ανίκανη να υπερβεί τον τοξικό υπερεθνικισμό που έχει αναπτυχθεί εντός του. Τον ίδιο φασισμό και τον ίδιο τοξικό υπερεθνικισμό, του οποίου το ευρωπαϊκό του στέλεχος σχεδόν εξολόθρευσε τον εβραϊκό λαό τον προηγούμενο αιώνα.

Τραγική η ειρωνεία, για ακόμα μια φορά.

Η απόφαση της ισοπέδωσης της Γάζας ήταν από πάντα μια από τις ονειρώξεις των φασιστών του Ισραήλ, των απογόνων του κινήματος του Καχάνε. Ο Μεϊρ Καχάνε ήταν ένας εξτρεμιστής του οποίου το κόμμα απαγορεύτηκε το 1994 και ανακηρύχθηκε σε ακροδεξιά τρομοκρατική οργάνωση, τόσο από το Ισραήλ, όσο και από τις ΗΠΑ.

Αυτοί οι εξτρεμιστές είναι που σήμερα αποτελούν την κυρίαρχη κυβέρνηση συνασπισμού στο Ισραήλ και οι οποίοι έχουν ενορχηστρώσει την γενοκτονία στη Γάζα, όπου εκατοντάδες άμαχοι Παλαιστίνιοι δολοφονούνται καθημερινά, με τα θύματα να ανέρχονται σε πάνω από 10.000, το 40% των οποίων είναι ανήλικα παιδιά.

Αν οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, εχθρική στη Δύση, είχε κάνει κάτι τέτοιο, η κατακραυγή θα ήταν λυσσαλέα και η στρατιωτική επέμβαση θέμα ωρών. Σήμερα, στην κυρίαρχη Δύση, επικρατεί σιωπή. Ομερτά.

Το κράτος του Ισραήλ, σήμερα, προσομοιάζει με μεγάλη ακρίβεια το Ναζιστικό Γερμανικό κράτος κατά τα πρώτα στάδια της εξέλιξής του. Ο εβραϊκός εθνικισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σιωνιστική εκδοχή του “αίμα και χώμα” των Ναζί.

Η εβραϊκή υπεροχή την οποία εκπροσωπούν οι Άρειοι Εβραίοι του Νετανιάχου, είναι ευλογημένη από τον Θεό, όπως και η σφαγή των Παλαιστινίων, τους οποίους ο “αγαπητός Μπίμπι” συνέκρινε με τους βιβλικούς Αμαληκίτες, οι οποίοι σφαγιάστηκαν από τους Ισραηλίτες.

Όπως και σε κάθε φασιστικό μόρφωμα, οι εχθροί –στην περίπτωση μας οι μουσουλμάνοι– που προορίζονται για εξαφάνιση, εμφανίζονται ως υπάνθρωποι που εκπροσωπούν το Κακό. Η βία και η απειλή βίας, βλέπεις, είναι η μόνη γλώσσα, η μόνη μορφή επικοινωνίας που αντιλαμβάνονται οι φασίστες. Το ίδιο συμβαίνει στον μαγικό κόσμο του εβραϊκού εθνικισμού, όπου εκατομμύρια μουσουλμάνοι και χριστιανοί, συμπεριλαμβανομένων και αυτών με ισραηλινή υπηκοότητα, θα εκκαθαριστούν από προσώπου γης.

Αλλά δεν χρειάζεται να περιμένουν την Αποκάλυψη. Θα την φέρουν οι ίδιοι.

Ένα δεκασέλιδο έγγραφο του Ισραηλινού Υπουργείου Πληροφοριών, με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου, έξι μέρες μετά την επίθεση της Χαμάς, προτείνει την βίαιη και μόνιμη μεταφορά των 2.3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας στην χερσόνησο του Σινά, στα σύνορα με την Αίγυπτο.

Είναι τεράστιο λάθος να μην παίρνει κανείς στα σοβαρά τις απάνθρωπες απειλές για εξολόθρευση και εθνική κάθαρση που εκτοξεύουν καθημερινά, μαζί με τις βόμβες του πυροβολικού και της αεροπορίας, τα μέλη της ισραηλινής κυβέρνησης και του ισραηλινού στρατού. Η ρητορική τους δεν είναι καθόλου υπερβολική. Είναι κυριολεκτική. Είναι η παλιά καλή ψυχρή ρητορική του φασίστα.

Ο Νετανιάχου, σε ένα τουίτ που αργότερα αφαιρέθηκε, αναφέρθηκε στη μάχη με τη Χαμάς ως “έναν αγώνα μεταξύ των παιδιών του Φωτός και των παιδιών του Σκότους, μεταξύ της ανθρωπότητας και του νόμου της ζούγκλας.”

Ο Νετανιάχου και οι στρατιές των φανατικών που καλλιέργησε τα χρόνια της διακυβέρνησής του, έριξαν 12.000 τόνους εκρηκτικών στη Γάζα, μόνο τις δύο πρώτες εβδομάδες της επίθεσής τους, ισοπεδώνοντας το 45% των κατοικιών, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών.

Δεν έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν, ούτε να μεταπειστούν για το αντίθετο, ακόμα και από τους Αμερικανούς.

Σύμφωνα με πληροφορίες από Αμερικανούς διπλωμάτες, οι Ισραηλινοί ομόλογοί τους υποστήριξαν ότι αυτό που κάνουν είναι αντίστοιχο με τους καταστροφικούς και εγκληματικούς βομβαρδισμούς των Συμμάχων στη Δρέσδη, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

Η υποκρισία της Δύσης έρχεται τώρα να της κάτσει στον λαιμό. Σιωπή.

Ο στόχος, φυσικά, των διπλωμάτων αυτών, δεν είναι άλλος από την καθιέρωση ενός “καθαρού” Μεγάλου Ισραήλ, απαλλαγμένο από “υπάνθρωπους Παλαιστίνιους”, από “ζώα”, όπως τους χαρακτηρίζουν, για να δικαιολογήσουν τον εξανθρωπισμό και τη μαζική σφαγή τους.

Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος δεν χωρίζει το Ισραήλ από την πλήρη υφαρπαγή της ιστορικής Παλαιστίνης. Οι παράνομοι ισραηλινοί εποικισμοί, οι στρατιωτικοποιημένες ζώνες, οι κλειστοί δρόμοι και τα στρατόπεδα του Ισραηλινού στρατού έχουν καταφέρει να αφαιρέσουν παράνομα, ενάντια στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το 60% της Δυτικής Όχθης, μετατρέποντας τις πόλεις και τα χωριά της Παλαιστίνης σε περικυκλωμένα γκέτο φτώχειας, πείνας και καθημερινής εξαθλίωσης και εξευτελισμού, για περισσότερο από έξι δεκαετίες. Άλλοτε αργά και σταθερά, και άλλοτε βίαια και απότομα, συνήθως ως απάντηση κάποιας επίθεσης από τους Παλαιστίνιους μαχητές.

Η εκστρατεία αδιάκριτης βίας και δολοφονιών Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης, ως αντίποινα, από τις πολιτοφυλακές εποίκων που οπλίζονται από τον ισραηλινό στρατό, σε συνδυασμό με την κατεδάφιση σχολείων και σπιτιών, θα αφανίσουν κάθε ρανίδα Παλαιστινιακής γης.

Πάνω από 133 Παλαιστίνιοι έχουν δολοφονηθεί στην Δυτική Όχθη από τον ισραηλινό στρατό και τους παράνομους εποίκους, ως απάντηση στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι μαζεύονται αδιακρίτως, συλλαμβάνονται, βασανίζονται, φυλακίζονται και εξευτελίζονται καθημερινά από τον ισραηλινό στρατό και την αστυνομία. Με τη μόνη διαφορά ότι στην Δυτική Όχθη δεν υπάρχει καν η Χαμάς.

Εκδίκηση.

Την ίδια στιγμή, το κράτος του Ισραήλ έχει εξαπολύσει μια παράλληλη επίθεση προς τους “Εβραίους προδότες”, δηλαδή, όλους εκείνους οι οποίοι αρνούνται να δεχτούν το σχιζοφρενές όραμα του κυρίαρχου εβραϊκού φασισμού και οι οποίοι απαρνούνται την βία του στρατού και της ισραηλινής κυβέρνησης στο όνομά τους.

Φυσικά, οι εχθροί του φασισμού είναι ίδιοι, ασχέτως καταγωγής του φασίστα: οι δημοσιογράφοι που κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία και δεν παπαγαλίζουν απλώς τα δελτία τύπου της Αμερικανικής και Ισραηλινής Πρεσβείας, οι συνήγοροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, η Αριστερά, και οι ειρηνιστές παντός χρώματος και παράταξης.

Αυτό το κυνήγι μαγισσών θα έχει ως αποτέλεσμα ο δημόσιος διάλογος εντός του Ισραήλ να σωπάσει και ίσως να χαθεί για πάντα. Όσοι χαρακτηρίζονται “προδότες”, θα συλλαμβάνονται ή θα εκδιώχθονται από τη χώρα.

Οι φασίστες δεν τρέφουν τον παραμικρό σεβασμό στην ιερότητα της ζωής. Οι άνθρωποι, ακόμα και αν ανήκουν στη δική τους “φυλή”, θεωρούνται αναλώσιμοι. Μέσα προς ένα σκοπό, που δεν είναι άλλος από τη σχιζοφρενική δολοφονική ουτοπία που έχουν στο μυαλό τους.

Η κατάληξη όλου αυτού είναι μια κατάσταση όπου η κυρίαρχη ιδεολογία, η επίσημη θέση των κυβερνήσεων της Δύσης και των κολαούζων τους, αναπαράγει, με εξαιρετικά hi-tech προπαγάνδα, την ιδέα ότι αυτό που κάνει το Ισραήλ στη Γάζα είναι “αυτοάμυνα”, καταφέρνοντας να μεταδώσουν το αφήγημά τους στους υποστηρικτές τους, ακόμα και όταν αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις εικόνες στις οποίες γίνονται μάρτυρες καθημερινά.

Ακόμα και όταν το αφήγημα αυτό έρχεται σε αντίθεση με κάθε έννοια ανθρωπιάς και κοινής λογικής.

Τέτοιο μέγεθος συντεταγμένης προπαγάνδας, σαν αυτή που έχουν εξαπολύσει τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης εναντίον των Παλαιστινίων και υπέρ του δολοφονικού και εγκληματικού κράτους του Ισραήλ, είχαμε να δούμε από την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ και τον “Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας”, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 άμαχους Ιρακινούς.

Όσο μεγαλύτερο είναι το έγκλημα, τόσο πιο λυσσαλέα είναι η προπαγάνδα τους.

Και ξαφνικά, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας τριγύρω σου υποστηρίζει ένα δολοφονικό καθεστώς απαρτχάιντ, το οποίο θυμίζει Ναζί, και το οποίο εξαπολύει –live στις οθόνες μας– μια από τις πιο βάρβαρες εθνοκαθάρσεις της σύγχρονης Ιστορίας, την ώρα που αυτοί, είτε ζητοκραυγάζουν, είτε στέκονται απαθείς.

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι όλο αυτό που συμβαίνει για πολλούς από εμάς, όπως και καταλαβαίνω αυτό το αφόρητο συναίσθημα ανημπόριας που μπορεί να αισθανόμαστε όλοι, την ώρα που ο παλαιστινιακός λαός απειλείται με το τελευταίο στάδιο της εξόντωσής του, την Τελική Λύση του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ, αλλά το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε από εμάς, το απολύτως ανθρωπίνως ελάχιστο, είναι να πάρει θέση.

Με κάθε τρόπο.

Ίσως να μην αλλάξει τίποτα. Δεν πειράζει. Πάρε θέση.

Το θέμα μας εδώ δεν είναι αν το δολοφονικό χτύπημα κατά αμάχων και η απαγωγή αμάχων, τα οποία αποτελούν εγκλήματα πολέμου, δικαιολογούν ή όχι την συλλογική τιμωρία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ –το οποίο επίσης αποτελεί έγκλημα πολέμου– σε συνέχεια των αλλεπάλληλων εγκλημάτων πολέμου που διαπράττει τα τελευταία 75 χρόνια εναντίον του λαού της Παλαιστίνης.

Δεν υπάρχει καμία συνθήκη ηθικής, ή λογικής, που να δικαιολογούν αυτό που γίνεται καθημερινά.

Από ό,τι φαίνεται, για πολλούς ανθρώπους εκεί έξω, η γενοκτονία μπορεί να αποτελέσει μια καθ’ όλα λογική αντίδραση σε ένα τρομοκρατικό χτύπημα.

Εκατομμύρια άνθρωποι εκεί έξω, τριγύρω μας, θεωρούν, ότι, αν δεχτεί κάποιος ένα χτύπημα σε άμαχο πληθυσμό, το οποίο είναι έγκλημα πολέμου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, η απάντηση πρέπει να είναι ένα μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου, αυτό της συλλογικής τιμωρίας και της γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού.

Αλήθεια;

Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, έχει αποτύχει στη ζωή. Σόρι δικέ μου, έπαιξες και έχασες.

Φυσικά, για να στηριχθεί πολιτικά οποιαδήποτε δικαιολόγηση εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όπως είναι ο βομβαρδισμός αμάχων και η συστηματική εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού εδώ και 75 χρόνια, χρειάζεται λαϊκή συναίνεση.

Δεν γίνεται αλλιώς. Γι’ αυτό και ο πόλεμος της πληροφορίας έχει φτάσει πλέον σε βιομηχανικά επίπεδα.

Είναι βολικό, βλέπεις, να μιλάμε για πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς. Η προπαγάνδα είναι πάντα βολική για τους εξουσιαστές. Αλλά, εδώ δεν υπάρχει κανένας πόλεμος. Εδώ υπάρχει ένας από τους πιο προηγμένους και άρτια εξοπλισμένους στρατούς στον κόσμο, ο οποίος εξαπολύει μια από τις πιο βάρβαρες και εγκληματικά βίαιες επιθέσεις στην σύγχρονη Ιστορία, εις βάρος αμάχων, διαπράττοντας και ομολογώντας εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ανοιχτά στις κάμερες της “πολιτισμένης Δύσης”, την ώρα που οι “πολιτισμένες” κυβερνήσεις της Δύσης κάνουν ό,τι μπορούν για να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν το μακελειό στους ψηφοφόρους τους, αδυνατώντας πολιτικά να πάνε ενάντια στο Ισραήλ, από φόβο μην καταστραφούν πολιτικά από την μανία του ισραηλινού μηχανισμού προπαγάνδας που κατάφερε να συνδέσει στην συνείδηση του κόσμου τον αντισημιτισμό με τον αντισιωνισμό.

Η στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς είναι διαλυμένη, κατακερματισμένη κάτω από τα χαλάσματα της Γάζας και δεν αποτελεί απειλή για κανέναν, πόσο μάλλον για την στρατιωτική μηχανή του κράτους του Ισραήλ και των συμμάχων του.

Η ηγεσία της Χαμάς, αποκομμένη από το στρατιωτικό κομμάτι της οργάνωσης, προσπαθεί να διαπραγματευτεί αμήχανα την επιβίωσή της, με αντάλλαγμα τους ομήρους.

Αναρωτιέμαι, κανείς τους δεν υπολόγιζε στο δολοφονικό μένος του κράτους του Ισραήλ, ως απάντηση στην επίθεσή τους; Κι άλλοι μάρτυρες; Πόσοι είναι αρκετοί;

Μέχρι τον τελευταίο, είναι συνήθως η απάντηση.

Λίγοι φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι το θέμα μας την παρούσα στιγμή δεν είναι ο απελευθερωτικός αγώνας των Παλαιστινίων.

Λυπάμαι, αλλά είμαστε πολύ μακριά από αυτό.

Όπως λυπάμαι, γιατί, παρατηρώ πόσο εύκολο είναι να παραπλανηθεί κανείς από την ιδέα του να δει στον αγώνα για μια ελεύθερη Παλαιστίνη, τους δικούς τους αποτυχημένους αγώνες στις δικές τους χώρες, και χωρίς να ρισκάρουν τίποτα, να ρίχνουν λάδι στη φωτιά του μίσους, πέφτοντας έτσι στην παγίδα της κυρίαρχης προπαγάνδας που θέλει να ταυτίσει τις επιθέσεις της Χαμάς με τη βούληση του Παλαιστινιακού λαού, ώστε να πατήσει μετά πάνω στο επιχείρημα του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” που έστρωσαν οι κυβερνήσεις της Δύσης τα τελευταία 20 χρόνια, για να δικαιολογήσουν τα δικά τους εγκλήματα και την δική τους λυσσαλέα αποικιοκρατική βία τους.

Οι απελευθερωτικοί αγώνες δεν γίνονται στις πλάτες των άλλων, κάπου μακριά όπου δεν μπορούν να σε βρουν. Ούτε γίνονται με μεγάλα λόγια στα σόσιαλ μίντια. Το ποιος εκπροσωπεί τον Παλαιστινιακό λαό και ποιος όχι, είναι θέμα του Παλαιστινιακού λαού. Δεν είναι ούτε δικό μου, ούτε κανενός άλλου “ένοπλου αγωνιστή” και “επαναστάτη” από τα Σεπόλια, που γράφει τις φανφάρες του χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις βόμβες.

Κάτι ξέρουν από εθνοαπελευθερωτικούς αγώνες και θυσίες και οι Ζαπατίστας, για να λένε αυτά που λένε.

Το θέμα, στην παρούσα ιστορική συγκυρία, είναι άλλο. Πρώτον, να σταματήσει η δολοφονική και εγκληματική επίθεση του Ισραηλινού στρατού και η εθνοκάθαρση που έχει σχεδιάσει ως εκδίκηση στο χτύπημα της Χαμάς, που έχει ως μοναδικό σκοπό την εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη Γάζα και τον περιορισμό τους σε καταυλισμούς στα νότια σύνορα με την Αίγυπτο, και την αργή εξόντωσή τους στην εγκατάλειψη, την πείνα, την φτώχεια και τον εξευτελισμό.

Και στη συνέχεια, το θέμα είναι η είσοδος ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι βρίσκονται υπό πλήρη αποκλεισμό –το οποίο επίσης αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας–, χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς τροφή και χωρίς φάρμακα και ιατρικό εξοπλισμό για να αντιμετωπίσουν τα αναρίθμητα θύματα των ανελέητων Ισραηλινών βομβαρδισμών.

Αυτό είναι το θέμα, προς το παρόν. Να σταματήσει η σφαγή και να μπει η απαραίτητη ανθρωπιστική βοήθεια προς τους εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους που υποφέρουν.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κείτεται στα συντρίμμια.

Η λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα δεν θα έρθει με τη στρατιωτική νίκη έναντι του κράτους του Ισραήλ. Κάτι τέτοιο είναι αφελές και επικίνδυνο να το πιστεύει κανείς, τη στιγμή που ο Αμερικανικός στόλος και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ παραμένουν σε επιφυλακή για να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη απειλή απέναντι στο Ισραήλ από άλλες περιφερειακές δυνάμεις.

Η οποιαδήποτε λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα, αν προκύψει κάτι τέτοιο μετά την κατάπαυση του πυρός, θα είναι μια μακρά διπλωματική διαδικασία με πολλαπλούς πρωταγωνιστές και σφαίρες επιρροής, γιατί είναι στο επίκεντρο κάθε απελευθερωτικού αγώνα και κάθε καταπιεσμένης μειονότητας. Δεν θα έρθει ως αποτέλεσμα λεονταρισμών, ή τσιτάτων που ακούγονται καλά μόνο στις πορείες διαμαρτυρίας.

Υπάρχει μικρή πιθανότητα να κριθεί τώρα το Παλαιστινιακό. Το μόνο που κρίνεται τώρα, είναι η επιβίωση του Παλαιστινιακού λαού από την εθνοκάθαρση που πραγματοποιεί αυτή την ώρα, και κάθε ώρα, το κράτος του Ισραήλ, απέναντι στο οποίο, Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Ινδουιστές, άθεοι, αγνωστικιστές, και ό,τι άλλο στο διάολο θέλει κανείς, ενώνονται παγκοσμίως, στους δρόμους.

Γιατί η Γάζα, δυστυχώς, είναι μόνο η αρχή. Μετά, είναι η Δυτική Όχθη.

Από το βροχερό Αμστελόδαμο, πάντα με αγάπη, και ειρήνη. Ινσαλάχ, όπως λέει η φίλη μου.

Κατάπαυση πυρός τώρα. Και λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Κώστας

(Φίλε Κώστα, ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά τους ποιητές -αν και θα έπρεπε-, οπότε, όπως είχα κάνει και το 2008 που ο ισραηλινός στρατός είχε μπει στη Γάζα, θα εμπιστευτώ τον Χέλντερλιν: “εκεί που αυξάνεται ο κίνδυνος αυξάνεται επίσης και η δυνατότητα της σωτηρίας”. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.