Βεβαιότητες, μονόλογοι και κοντή μνήμη

Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Ζω εδώ και αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και οι επισκέψεις μου στην Ελλάδα έχουν μία αίσθηση τουρίστα-επισκέπτη-φιλοξενούμενου.

Οι εικόνες που λαμβάνω κάθε φορά που έρχομαι στη χώρα με ωθούν να παρατηρώ και να συγκρίνω τυχόν αλλαγές. Όχι μόνο σε κατασκευές και στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και στη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Βρέθηκα πριν μερικές ημέρες στην Ελλάδα. Την καλοκαιρινή Ελλάδα, αν και τέλη Οκτωβρίου-αρχές Νοεμβρίου.

Παρατήρησα -με τρόμο- το εξής χαρακτηριστικό στην τρόπο ομιλίας κάποιον ανθρώπων: μίλαγαν και ήταν σαν να άκουγα δημοσιογράφο από δελτίο ειδήσεων της ελληνικής τηλεόρασης. Όχι μόνο στην δομή της γλώσσας που χρησιμοποιούσαν, αλλά ακόμα και στον τρόπο σύνταξης της επιχειρηματολογίας τους.

Συνοπτικά, παρατήρησα τα εξής:

1. Βεβαιότητες. Απίστευτες βεβαιότητες. Τα συμπεράσματα και η ανάγκη να ΠΡΕΠΕΙ να εξηγούν τα πάντα με άφησε άναυδο. Εννοείται ότι όλες αυτές οι βεβαιότητες είναι το αντίδοτο στην παντελή έλλειψη κριτικής ικανότητας και κατανόησης της πραγματικότητας.

2. Μονόλογοι. Εντάξει, τα έχει πει όλα ο Σεφέρης, όταν είπε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα των παράλληλων μονολόγων. Είναι έντονο ακόμα ότι κάποιοι κάνουν συγκεκριμένες ερωτήσεις, προκειμένου να πάρουν την σκυτάλη και να αρχίσουν να μιλάνε ακατάπαυστα.

Επίσης, είναι και η χώρα των ανταγωνιστικών μονολόγων. Όπως έχεις αναφέρει εσύ Πιτσιρίκο για παράδειγμα: μπορεί κάποιος να έχει ένα σοβαρό ατύχημα και να σκοτωθεί όλη η οικογένεια του, σύζυγος, παιδια κτλ. Μετά από λίγο, μπορεί αυτός ο άνθρωπος να βρει κάποιον και να του αναφέρει τα νέα για το τραγικό δυστύχημα. Και να ξεκινήσει, αυτός ο άλλος: “Α, εγώ να δεις τι έπαθα…” και να αρχίσει τα παραμύθια για να δείξει ότι έχει πάθει μεγαλύτερη καταστροφή. Η λέξεις ανωριμότητα και συναισθηματικός αναλφαβητισμός είναι λίγες για να περιγράψουν την όλη κατάσταση.

3. Κοντή μνήμη. Δεν υπάρχει ούτε οικονομική κρίση, ούτε κορονοϊός, ούτε τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν από τους κυβερνώντες τα προηγούμενα χρόνια δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στην σημερινή πραγματικότητα. Επίσης, δεν υπάρχει καμία ανάγκη εξέτασης στο πώς φτάνουμε σε συγκεκριμένα γεγονότα.

Τα παραπάνω -θεωρώ- ότι αποτυπώνουν τον τρόπο που η τηλεοπτική δημοσιογραφία περιγράφει και αναλύει την καθημερινότητα. Δηλαδή, περιγραφές χωρίς καμία αναφορά στο παρελθόν, καμία περίπτωση διαλόγου και τα συμπεράσματα που είναι 100% αδιαπραγμάτευτα, εμπεριστατωμένα και χωρίς καμία αμφιβολία.

Και τρόμαξα, Πιτσιρίκο. Τρόμαξα γιατί δεν πίστευα ότι, ακόμα και τώρα, η κύρια πηγή “επιμόρφωσης” αυτών των ανθρώπων είναι το τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων. Όπως οι μαθητές μιμούνται το δάσκαλο -γι’ αυτό άλλωστε είναι αναντικατάσταση η δια ζώσης διδασκαλία- αυτοί οι άνθρωποι μιμούνται τους δημοσιογράφους.

Και τρόμαξα -ακόμα περισσότερο- όταν σκέφτηκα ότι αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις για το “καλό μας”.

“Φοβάμαι όλα αυτα που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα…” όπως έγραψε ο ποιητής.

Από τις φθινοπωρινές όχθες του Σπρέε, κάπου ανάμεσα στο Δυτικό και Ανατολικό Βερολίνο,

Με αγάπη,

Ανδρέας

(Αγαπητέ Ανδρέα, το πρόβλημα δεν είναι μόνο στους Έλληνες· απλά, η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας και είναι σημείο αναφοράς για εμάς. Για να μη γράφω δικές μου …βεβαιότητες, προτείνω σε όλους αυτά τα δυο μικρά βιβλία του Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν, που τα λένε όλα -για το τι έχει συμβεί στους ανθρώπους- και μπορεί κάποιος να τα διαβάσει και τα δυο μέσα σε λίγες ώρες.

Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.