Οι αλυσίδες της αυτοκρατορίας
Η επικράτηση της καπιταλιστικής, και δη, νεοφιλελεύθερης Δύσης, ως τον μοναδικό ρυθμιστή των πραγμάτων στον πλανήτη μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δημιούργησε την πεποίθηση ότι μπορεί να υπάρξει ένα καθεστώς όπου μία μόνο υπερδύναμη θα καταλάβει συστημικά ολόκληρο τον πλανήτη, με οποιοδήποτε κόστος, ώστε να διατηρηθεί μια κατάσταση μόνιμης ειρήνης μέσω της στρατιωτικής βίας και της συνθηκολόγησης προς τον έναν και μεγάλο εξουσιαστή, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Ακούγεται ηλίθιο, αλλά πολλοί άνθρωποι αυτό πίστεψαν. Πολλοί το πιστεύουν ακόμα.
Προφανώς, θα υπάρξουν πληθυσμοί που θα αρνηθούν να υποκύψουν στον εκβιασμό της ισχύος, όπως και είναι προφανές ότι τουλάχιστον ένας ε’ αυτών, θα έχει πυρηνικές δυνατότητες. Αλλά ακόμα κι αν δεν έχουν, έχουν ένα κάρο συμβατικά όπλα και την φανατική πεποίθηση της υπεράσπισης της κυριαρχίας τους, με κάθε κόστος, παλεύοντας με νύχια και με δόντια ακόμα.
Η περισσότερη, αν όχι όλη, βία που βλέπουμε στον κόσμο μας σήμερα, προέρχεται ως αποτέλεσμα αυτής της σχέσης, μεταξύ των φιλοδοξιών της αυτοκρατορίας και της σκυλίσιας επιμονής κάποιων χωρών απέναντι σε αυτή.
Το ότι από το 2025 και έπειτα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ο πορτοκαλί μ@λάκας, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα.
Πολλοί αναγνωρίζουν στον πορτοκαλί μ@λάκα ότι δεν ξεκίνησε κανέναν νέο πόλεμο κατά την προεδρία του, αλλά αυτό απλά σημαίνει ότι διατήρησε όλους τους υπόλοιπους. Του πήρε λίγο περισσότερο από τρεις μήνες, μετά την ορκωμοσία του, για να χάσει την προεδρική του “παρθενιά” και να διατάξει το πρώτο στρατιωτικό του χτύπημα ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Τότε ήταν που διέταξε το πρώτο του χτύπημα στην Συρία, με ό,τι ακολούθησε.
Και ό,τι συνεχίζει να ακολουθεί.
Όπως και ας μην ξεχνάμε το δώρο που έκανε ο πορτοκαλί μ@λάκας στον γενοκτόνο Νετανιάχου, που δεν ήταν μόνο η αναγνώριση των υψιπέδων του Γκολάν ως έδαφος του Ισραήλ, αλλά και γαμπρός του ο ίδιος, ο Τζάρεντ Κούσνερ, ο οποίος ήταν ο πρώτος δυτικός διπλωμάτης που τόλμησε να αναγνωρίσει εξολοκλήρου την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, καταπατώντας το διεθνές δίκαιο.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι ο “πρώτη φορά Αριστερά” Αλέξης Τσίπρας, έκανε το ίδιο, σπάζοντας δεκαετίες ελληνικής πολιτικής παράδοσης στην αλληλεγγύη απέναντι στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, που είναι άλλωστε και αίτημα που και οι ίδιοι μοιραζόμαστε ως λαός, σε ότι αφορά τα κατεχόμενα της Κύπρου.
Άλλος ένας σοσιαλιστής από τα Jumbo. Τι γίνεται, ακόμα σε προσφορές είναι η Αριστερά; Ακόμα να ξεπουλήσουν; Τι λέει άραγε γι’αυτό ο Αλέξης, από το Φόρουμ των Δελφών; Ακόμα να φορέσει γραβάτα;
Ό,τι κάνει αυτή τη στιγμή ο γεροξεκούτης Μπάιντεν, θα το έκανε και ο γεροξεκούτης Τραμπ, αν είχε κερδίσει τις εκλογές του 2020. Το κυρίαρχο αφήγημα ότι οι εκλογές στις ΗΠΑ θα αλλάξουν τις ισορροπίες, είναι ένα ψέμα. Είναι το ίδιο ψέμα που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ζούμε σε δημοκρατίες, και ότι είμαστε ελεύθεροι και όχι σκλάβοι, επειδή είμαστε μισθωτοί και δεν φοράμε σιδερένιες αλυσίδες όταν δουλεύουμε.
Είναι αδύνατο να αγνοήσεις χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης Ιστορίας, και να προσπαθήσεις να ενώσεις ολόκληρο το ανθρώπινο είδος μέσω της υπακοής σε ένα και μοναδικό οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, χωρίς να εξαπολύσεις αναρίθμητες ποσότητες βίας και τυραννίας.
Μόνο ένα έθνος αποικιοκρατών-εποίκων με δυο-τρεις εκατοντάδες χρόνια Ιστορία θα ήταν τόσο αυθάδες και κυνικό, ώστε να υποπέσει σε τέτοια ύβρη.
Αν αυτός ο διαρκής πόλεμος της Δύσης με την ανυπακοή της Ανατολής και του Νότου συνεχιστεί, αν αυτή η επιμονή να ελέγχουν ηγεμονικά τις πρώην αποικίες τους δεν αναγνωριστεί ως το έγκλημα που είναι, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Ακόμα και αν είναι από λάθος.
Είναι τόσο άπληστοι και ανίκανοι.
Το ότι η αμερικανική κυβέρνηση, με οποιονδήποτε ως Πρόεδρο, είναι διατεθειμένη να κάθεται με σταυρωμένα χέρια ελπίζοντας ότι το εξτρεμιστικό σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ θα δείξει αρκετή αυτοσυγκράτηση ώστε να μην προκαλέσει την χειρότερη πολεμική σύρραξη στην περιοχή από τον Μπους, είναι σαν να αφήνεις το αγριεμένο σου πίτμπουλ ελεύθερο στο πάρκο, να δαγκώνει και να επιτίθεται σε όποιον του καπνίσει, κι εσύ απλά να λες “Έλα μωρέ, σκυλί είναι, αυτό του αρέσει να κάνει, ελπίζω μόνο να μην σκοτώσει κανέναν.”
Αν ο Μπάιντεν και η άρχουσα αμερικανική ελίτ ήθελαν πραγματικά να σταματήσουν το Ισραήλ από το να μετατρέψει την Μέση Ανατολή σε εμπόλεμη ζώνη θανάτου και καταστροφής, θα το έκαναν. Θα έβαζαν ένα λουρί στο μαντρόσκυλό τους. Θα αρνείτο την στρατιωτική τους στήριξη.
Η πιο ισχυρή αυτοκρατορία στην Ιστορία της ανθρωπότητας δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια επειδή δεν έχει την δύναμη να δράσει. Κάθεται με σταυρωμένα χέρια επειδή την βολεύει αυτό που γίνεται. Επειδή θεωρεί ότι μπορεί να αποκομίσει ωφέλη από αυτή τη κατάσταση. Ό,τι βία και καταστροφή εξαπολύεται στην Μέση Ανατολή αυτή τη στιγμή, είναι είτε με την υπαιτιότητα των Αμερικανών, είτε με την ανοχή τους. Είναι μια ευκαιρία γι’ αυτούς –έτσι το βλέπουν–, μια ευκαιρία να προωθήσουν τα σχέδιά τους στην περιοχή, γιατί έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται τα διεφθαρμένα και ψυχασθενή μυαλά τους.
Τα ψυχρόαιμα ρεπτίλια των μέσων μαζικής ενημέρωσης προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, γιατί και αυτοί είναι ψυχασθενείς μισάνθρωποι. Πληρώνονται για να λένε ψέματα. Το ότι το “ακραίο” και “ανεξέλεγκτο από εμάς” Ισραήλ, το οποίο αποφάσισε χωρίς να μας ρωτήσει να κλιμακώσει την ένταση με έναν εξαιρετικά ισχυρό αντίπαλο στρατιωτικά, το Ιράν, ώστε να αναγκάσει μετά τον ισχυρό του προστάτη να πάρει θέση από πίσω του, παριστάνοντας την αθώα περιστέρα που παρασύρθηκε σε αυτή τη σύρραξη και απλά αμύνεται του συμμάχου του, βολεύει εξαιρετικά τους Αμερικανούς.
Το ότι ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Ισραηλινοί, είναι διατεθειμένοι να σταματήσουν να ρίχνουν λάδι στην φωτιά του πολέμου, είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από έναν κόσμο που κυβερνάται από αιμοσταγής άπληστους ψυχασθενείς ζηλωτές.
Αυτό που βλέπω να αλλάζει, είναι, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην Ιστορία της ανθρωπότητας, εξαιτίας της συνδεσιμότητας μεταξύ μας, αλλά και της αλληλεξάρτησης που έχουμε πλέον ο ένας τον άλλον, οι λαοί και οι χώρες μεταξύ τους, παραιτούνται από την βεβαιότητα ότι ζούμε σε μια κοινωνία που βασίζεται στην πρόοδο, την αλήθεια, την δικαιοσύνη, την ηθική, και ότι αυτή η κοινωνία κυβερνάται από αξιοπρεπείς ανθρώπους, που θέλουν το καλό τους.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, ξυπνούν μέσα σε μια πραγματικότητα που θέλει την κοινωνία μας να κυβερνάται από ένα μάτσο άπληστους εγκληματίες, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση της πολιτικής τους εξουσίας, διότι έτσι είναι ο μοναδικός τρόπος για να μην λογοδοτήσουν ποτέ για τα εγκλήματά τους.
Ο κόσμος που διδαχτήκαμε στο σχολείο, ήταν ένα ψέμα. Ζούμε σε έναν διεφθαρμένο κόσμο, σε μια δυστοπία πλύσης εγκεφάλου και κοινωνικής κατήχησης, υπό μια παγκόσμια αυτοκρατορία που χρειάζεται όλο και περισσότερη βία και καταπίεση για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Τα γεγονότα στην Γερμανία το φωνάζουν από τις ταράτσες.
Αν δεν ζούσαμε σε μια δυστοπία, αυτό που γίνεται στη Γάζα, αυτό που έγινε στην Γερμανία, θα είχε ταρακουνήσει συθέμελα την κοσμοθεωρία μας, το πώς βλέπουμε την ζωή και τα πράγματα. Διότι καθετί που βλέπουμε να έρχεται από τη Γάζα, έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με το κυρίαρχο αφήγημα για το τι ζωή κάνουμε και σε ποιες κοινωνίες ανήκουμε.
Κάθε μέρα που περνάει και η οποία βλέπει τις “δημοκρατίες” μας συνυπεύθυνες σε μια γενοκτονία, είτε ενεργώς, είτε με την ανοχή και την σιωπηρή στήριξή τους, είναι ακόμα μια μέρα που η πραγματικότητα συγκρούεται με τις προκαταλήψεις μας για τον κόσμο και την ζωή μας.
Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα, συνειδητά ή ασυνείδητα, επιλέγουν να μην βλέπουν καν το τι γίνεται στην Γάζα, επειδή είναι αναγκαίο γι’ αυτούς να διατηρήσουν την άγνοιά τους. Είναι αναγκαίο, για να διατηρήσουν τα λογικά τους. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει, εκτός από τους εαυτούς τους τους ίδιους, φυσικά.
Αν δεις, δεν μπορείς να ξεδείς. Αν γνωρίζεις, δεν μπορείς να ξεμάθεις.
Γιατί χρειάζεται πολύ κουράγιο για να αλλάξεις κοσμοθεωρία. Να έρθεις αντιμέτωπος με τις βεβαιότητες που σε κρατούσαν ζεστό τα βράδια. Χρειάζεται κόπο, και ειλικρίνεια. Χρειάζεται θέληση να παραμείνεις με το αμήχανο αυτό συναίσθημα της νοητικής δυσαρμονίας, που θέλει τα γεγονότα που αντιλαμβάνεσαι να έρχονται σε αντίθεση με το ό,τι γνώριζες εώς σήμερα. Μια τέτοια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να αμφισβητήσει τον ίδιο του τον εαυτό, προκαλώντας του ενοχή, θυμό, απόγνωση, και αυτό το αίσθημα παραλυτικής ανημποριάς.
Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να έρθει κανείς στην συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος αυτός πρέπει να αλλάξει, και πρέπει να αλλάξει γρήγορα, πριν είναι πολύ αργά. Αν συμβεί αυτό, αν η ανθρωπότητα καταφέρει να δώσει μια σπρωξιά προς τη σωστή κατεύθυνση, αυτό θα συμβεί επειδή μια αδιάκοπη ροή γενεών, εκατομμυριών, δισεκατομμυρίων ανθρώπων, μέσα από πολλές δεκαετίες, έβαλαν το λιθαράκι τους δίνοντας αυτή τη μάχη. Τη μάχη με την αλήθεια και την ευθύνη του να γνωρίζεις την αλήθεια.
Το να αγωνίζεται κανείς, ακόμα και όταν είναι με τον εαυτό του και τις βεβαιότητες του, δεν είναι ποτέ για το τίποτα. Είναι, στην ταπεινότητα του, ένας κρίκος σε μια ανθρώπινη αλυσίδα που χάνεται στα βάθη του χρόνου, χωρίς την οποία όλα θα είχαν ήδη χαθεί.
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
ΥΓ Έτσι όπως τα λέει ο Τιτιπίδης είναι. Ο Νετανιάχου είναι καμένο χαρτί. Αλλά χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, μετά από όλο αυτό το μακελειό, η Μέση Ανατολή δεν θα συναινέσει. Το στάτους κβο που υπήρχε την 6η Οκτωβρίου, χάθηκε οριστικά για όλους. Αν δεν θέλουμε να ξημερώσουν σκοτεινές μέρες, η Δύση πρέπει να κάνει πολλά για να εξιλεωθεί. Κάθε μέρα που αρνείται να το κάνει, ο κίνδυνος μεγαλώνει.
(Φίλε Κώστα, δεν υπάρχουν ΗΠΑ. Υπάρχει το ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ. Και μπορεί ο Νετανιάχου να έχει κόψει καπίστρι αλλά ακόμα και αν το ισραηλινό λόμπι κρίνει πως ο Νετανιάχου έχει γίνει πια πολύ επικίνδυνος για την ύπαρξη του Ισραήλ -και των τεράστιων περιουσιών των δισεκατομμυριούχων του ισραηλινού λόμπι- δεν μπορούν να τον ξεφορτωθούν τώρα, που το Ισραήλ δεν κατάφερε να νικήσει τη Χαμάς, οι όμηροι παραμένουν όμηροι και το Ιράν έκανε μια μικρή επίδειξη δύναμης με την επίθεση κατά του Ισραήλ. Είναι πολύ ενδιαφέρον σημείο αυτό. Δεν αποκλείω να την πληρώσει ο Λίβανος. Πάλι. Όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.