Μαγεία

Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη, λένε αυτοί που ξέρουν καλά, αγαπημένε μου Πιτσιρίκο. Σκέψου τι κάνει στον σκλάβο λοιπόν, αλλά ποιος την γ@μάει την πλέμπα; Μην και σκοτιστούν τα π@πάρια του αφέντη είναι το θέμα μας.

Μπήκα βρίζοντας, άρα τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Όταν σταματάω να βρίζω, αρχίζει το πράγμα να σοβαρεύει.Το έχω παρατηρήσει εκείνες τις λίγες φορές που κατέφυγα στην βία, πριν από δεκαετίες. Μασούλησα ένα πνιχτό “τώρα θα σου ### την μάνα που σε ξέρασε” – ήταν το μαχητικό μάντρα της νιότης μου- και μετά ακολούθησε πλήρης σιωπή και άσκηση ακραίας σωματικής βίας ενάντια στον μέχρι προ ολίγου ανύποπτο επιτιθέμενο.

Nothing to be proud of, just facts.

Είμαι ακόμα στο στάδιο του μπινελικιού λοιπόν, οπότε δεν ανησυχούμε. Αλλά είμαι πολύ κουρασμένος, σε βαθμό που το παρατήρησαν και το σχολίασαν οι συνεργάτες μου αυτή την εβδομάδα που πέρασα στην εξωτική βόρεια Σκανδιναβία.

Κουρασμένος από την δουλειά γιατί, ακόμα και το σύστημα της Σουηδίας, βρίσκεται σε στάδιο αποσύνθεσης. Η λέξη κλειδί είναι “περικοπές” εδώ και χρόνια. Τι άλλο θα βρουν να περικόψουν όλοι αυτοί οι από πάνω, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ. Σε λίγο, καιρό πάντως, το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη θα λειτουργεί πάνω κάτω όπως στις ΗΠΑ, δηλαδή κάτσε ψόφα και μην πιάνεις χώρο.

Το κοινωνικό συμβόλαιο είναι ένα πατσαβούρι και μισό. Όταν ο Hobbes υπέθετε πως στην φυσική μας κατάσταση η ανθρώπινη ύπαρξη θα ήταν “μοναχική, φτωχική, βρωμερή, σκληρή και σύντομη”, μάλλον δεν είχε πλήρη εικόνα του τι ακριβώς περιλαμβάνει η φυσική μας κατάσταση. Πως, τελικά, και η πολιτισμένη κοινωνία που φανταζόταν εμπίπτει μάλλον στη φυσική μας κατάσταση.

Αισθάνομαι, όπως και παλιότερα, ότι οι αισιόδοξοι ασπάζονται την θεωρία των δύο καρβελιών: Τρώνε αυτοί δύο, οι άλλοι πεινάνε, αλλά κατά μέσο όρο τρώμε όλοι από ένα καρβέλι. Το πιο εύκολο πράγμα να σκεφτείς, όταν είσαι εσύ με το καρβέλι στο χέρι. Το έχω ξαναπεί, το έχω ξαναγράψει: όταν είσαι εσύ αυτός που πεινάει, θα ήθελες από την ανθρώπινη κοινωνία να κάνει συνεχόμενα άλματα μπροστά και όχι ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, τρία – τέσσερα δεξιά και αριστερά.

Η σκληρότητα και απανθρωπιά της πείνας έχει δύο συνιστώσες. Η μία είναι η απόλυτη, κάποιοι πεινάνε. Η άλλη είναι η σχετική, κάποιοι πεινάνε και κάποιοι θα μπορούσαν να τους χορτάσουν δέκα φορές, χωρίς να στερηθούν ούτε ψίχουλο.

Η παρούσα κατάσταση είναι ικανοποιητική για εμάς, τους -για την ώρα – χορτάτους και ασφαλείς. Βέβαια, όποιος δεν έχει καταλάβει πόσο γρήγορα μπορεί κανείς να βρεθεί να κοιτάζει την σκοτεινή πλευρά της κάννης του όπλου και το άδειο πιάτο του παιδιού του βρίσκεται σε πλήρη άρνηση πλέον.

Δεν πειράζει, όμως, μέσα από την άρνηση διατηρούμε την εύθραστη ψυχική μας υγεία στο μέτρο του δυνατού, ή γενικότερα την λειτουργικότητά μας. Όταν σκίζεται το δίχτυ της άρνησης, οι επιλογές είναι δύο: Επιφοίτηση ή πλήρης αποδιοργάνωση.

Ακόμα και αν φτάσει κανείς στην επιφοίτηση, πρέπει να την αρνείται, δεν είναι μια κατάσταση που είναι βιώσιμη και περιγράφεται από τους περισσότερους μελετητές του βουδισμού σαν ένα είδος κόλασης.

Δύσκολες πίστες για τους περισσότερους, μην κοιτάς εγώ που είμαι γκουρού, πολυαγαπημένε μου Πιτσιρίκο, και παίζω την ύπαρξη και τα μυστήριά της στα δάχτυλα. Αυτά τα μυστήρια που χάνουν την μαγεία τους, όταν τα εξηγεί η επιστήμη. Ή όχι;

Αν σε χτυπήσει κεραυνός, θα πεθάνεις και ας γνωρίζεις με επιστημονική βεβαιότητα πως δεν τον έχει ρίξει ο Δίας. Άν ερωτευτείς, όσο και να γνωρίζεις πως πρόκειται για μία πολύπλοκη νευροφυσιολογική διαδικασία, ακόμα και αν αυτή χαρτογραφηθεί πλήρως, δεν θα σταματήσεις να ερωτεύεσαι. Ακόμα και ο “χημικός έρωτας”, η υποβοήθηση των συναισθημάτων με ουσίες, έχει την ίδια και ενίοτε μεγαλύτερη ένταση και μαγεία με τον φυσικό.

Θα είναι πάντα μαγικό ότι 2 + 2 = 4, κάθε φορά, εκτός και αν κάποιος ταχυδακτυλουργός βάλει δύο λαγούς και δύο περιστέρια στο καπέλο του, και βγάλει μετά πέντε αρκούδες. Αλλά εκεί ξέρεις πως σε κοροϊδεύουν, εκτός και αν είσαι δεξιός που πιστεύει πως θα γίνει πλούσιος με σκληρή δουλειά και προστατεύει προκαταβολικά τα μελλοντικά τεράστια εισοδήματά του με τις πολιτικές του επιλογές.

Είναι μαγεία όλη η ύπαρξη, η ανθρώπινη αλλά και όλη η υπόλοιπη. Είναι μαγικός ο αγώνας που δίνεται για την κατανόησή της, με κάθε μέσο. Επιστημονικό, φιλοσοφικό, πνευματικό, καλλιτεχνικό. Η μαγεία πάει κατά διαόλου όταν ξυπνάει η σκοτεινή πλευρά της ύπαρξης και, ακόμα χειρότερα, όταν οι προνομιούχοι κατηγορούν τα θύματα.

Τώρα λέω να τελειώσω το ΔΑΠίτικο κοκτεϊλάκι μου και να περιμένω μπας και σκάσει κανένας Κώτσος να κεράσει δεύτερο.

Στέλνω την ατελείωτη αγάπη μου από την Ηρεμία του Κόσμου.

Βασίλης

Υ.Γ. Είμαι έξω, όπως κατάλαβες, πίνω το προαναφερθέν ΔΑΠΙτικο κοκτεϊλάκι μου ντυμένος λετσαριό γιατί γουστάρω τις αντιθέσεις στη ζωή και γιατί καθημερινές δεν μας παίρνει για μπίρες. Δίπλα, δασκάλα συναντά δασκάλα και περιγράφουν τις “δράσεις” με άτομα με αναπηρία, κάποιου τύπου εκδηλώσεις-θεατρικές παραστάσεις. Η περιγραφή ακούγεται σαν κάποιου είδους περιπλανώμενος θίασος με φρικιά. Όχι το περιεχόμενο, η περιγραφή και το ύφος της κοπέλας, στην οποία παρεμβάλλεται ένα “ε, υπάρχουν και τέτοιοι ανάμεσά μας, τι να κάνουμε, πρέπει να τους σεβόμαστε”. Σκέφτηκα πως, αν ήμουν άνθρωπος με αναπηρία, θα ήθελα να μου λείπουν τέτοιες εκδηλώσεις και τέτοιοι υποστηρικτές, αλλά δεν είμαι, οπότε δεν ξέρω πώς αισθάνονται.

Υ.Γ.2 Μία ισχυρή μορφή μαγείας, γράφει η Ursula Le Guin σε κάποια βιβλία της, είναι να γνωρίζεις το αληθινό όνομα των πραγμάτων. Τότε γνωρίζεις την ουσία τους, την σύστασή της πραγματικότητας και τότε μπορείς να επηρεάσεις την υφή της. Πάντα μου άρεσε αυτή η σκέψη.

(Φίλε Βασίλη, αισθάνομαι πολύ τυχερός που υπάρχεις και είσαι εδώ. Καλή είναι η απομάγευση του κόσμου -προτιμότερη η επιστήμη από τις θρησκείες, προτιμότερη η αμφιβολία από το δόγμα- αλλά έχει προκύψει και απομάγευση της ζωής, του έρωτα, των συναισθημάτων, των ενστίκτων και άλλων. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα κάποια “πράγματα”, που ούτε αναλύονται, ούτε περιγράφονται με λέξεις. Και, ίσως, αυτά είναι η ζωή μας όλη. Θυμάμαι κάποτε είπα σε μια φίλη “Μην αναλύεις και τον έρωτά σου. Αν τον αναλύσεις, δεν υπάρχει. Τον ανάλυσες, τον σκότωσες. Ζήσ’τον!”. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.