Οι Γάλλοι τρομοκράτες φοβούνται την τρομοκρατία των άλλων
Φίλε, Πιτσιρίκο,
Τώρα που πλησιάζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι -και δεδομένης της στήριξης της Γαλλικής κυβέρνησης στην γενοκτονία των Παλαιστινίων-, η ανησυχία για μια τρομοκρατική επίθεση είναι μεγάλη.
Εγώ, λέω, μιας που οι Ολυμπιακοί δεν έχουν κανένα νόημα πέρα από τα φράγκα, και μιας που οι στρατιώτες και οι αστυνομικοί θα είναι περισσότεροι και από τους αθλητές, να βάζουμε από δω και πέρα τους στρατούς να αγωνίζονται στα αθλήματα, και τους έφεδρους να χειροκροτάνε στις εξέδρες, μην τυχόν και γίνει καμία στραβή.
Βέβαια, η ανησυχία αυτή προδίδει το ποσό λερωμένη είναι η φωλιά των πολιτισμένων δημοκρατών Γάλλων, οι οποίοι, αν δεν είχαν γ@μήσει τον μισό πλανήτη, δεν θα είχαν τίποτα να φοβηθούν.
Ακόμα, όμως, και αν γίνει κάποια τρομοκρατική επίθεση, τα σχιζοφρενή ρεπτίλια της γαλλικής κυβέρνησης θα το εκμεταλλευτούν ως μια ευκαιρία για να προωθήσουν την δολοφονική, φασιστική και ρατσιστική τους ατζέντα. Βούτυρο στο ψωμί τους θα είναι, αφού θα είναι το απόλυτο άλλοθι για να επεκτείνουν τον νόμο έκτακτης ανάγκης που τους δίνει απολυταρχικές εξουσίες, ώστε να συνεχίσουν να καταπιέζουν τους φτωχούς μετανάστες πρώτης, δεύτερης, τρίτης κλπ γενιάς, των γαλλικών προαστίων.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, να θυμηθούμε κάποια πράγματα από το πρόσφατο παρελθόν των δημοκρατιών της Δύσης.
Όπως είπε ο Βασίλης, οι Ναζί μπορεί να έχασαν την μάχη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά κέρδισαν τον πόλεμο. Οι φασίστες μπορεί να έχασαν, αλλά ο φασισμός κέρδισε. Ο φασισμός της γραβάτας.
Μάθαμε να γιορτάζουμε την ήττα του φασισμού και του ναζισμού, γιατί αυτό σημαίνει ότι όσοι επικράτησαν μετά το τέλος του πολέμου, ήταν δημοκράτες. Στην Ελλάδα, γνωρίζουμε καλά πόσο δημοκράτες ήταν αυτοί που ανέλαβαν την εξουσία μετά.
Και μπορεί η δεκαετία του ‘50 και του ‘60 να θεωρείται από πολλούς ως η χρυσή εποχή του καπιταλισμού, με την μείωση της ανισότητας μέσω της υπερφορολόγησης του πλούτου, την δημιουργία κοινωνικού κράτους και κράτους πρόνοιας, δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και δημόσιας δωρεάν υγείας για όλους, αλλά ξεχνάμε, ότι αυτά δεν ήταν αποτέλεσμα της εκδημοκράτησης της Δύσης, ούτε του καπιταλισμού.
Ξεχνάμε, ότι μετά το τέλος του 2ου ΠΠ, επέστρεψαν στις χώρες τους εκατοντάδες χιλιάδες άρτια εκπαιδευμένοι στρατιώτες, οι οποίοι είχαν φρέσκια στο πετσί τους την εμπειρία του πολέμου, και οι οποίοι δικαίως απαιτούσαν καλοπληρωμένες δουλειές και εργασιακά δικαιώματα, ανήκουστα ως τότε στην Δύση.
Ξεχνάμε ότι τα εργατικά συνδικάτα τότε ήταν πανίσχυρα, και ότι στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου ο κίνδυνος του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού ήταν μεγάλος για τα κράτη της Δύσης, επομένως έπρεπε να κάνουν ό,τι μπορούσαν ώστε να κρατήσουν τους πολίτες-πρώην στρατιώτες ικανοποιημένους, διαφορετικά θα έπαιζαν κορώνα-γράμματα την ίδια την επιβίωση της μεγαλοαστικής τάξης.
Το οικονομικό σύστημα τότε μπορεί να ήταν καπιταλιστικό, αλλά το πολιτικό σύστημα ήταν η σοσιαλοδημοκρατία, δηλαδή ο αυστηρός έλεγχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας μέσω κρατικών περιορισμών και αυστηρής νομοθεσίας.
Ξεχνάμε κι άλλα πράγματα, τα οποία ίσως τώρα που το σκέφτομαι δεν τα ξεχνάμε, γιατί δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ.
Όσο πανηγυρίζαμε την νίκη επί του φασισμού και του ναζισμού και τα οφέλη της σοσιαλδημοκρατίας, ως οφέλη του καπιταλισμού, η δυτική αποικιοκρατία συνεχιζόταν απρόσκοπτα, όπως επίσης και ο δυτικός ρατσισμός απέναντι στους σκουρόχρωμους φτωχούς του παγκόσμιου νότου.
Τα εγκλήματα της Δυτικής αποικιοκρατίας, μεταπολεμικά, είναι αρκετά για να γράψει κανείς εγκυκλοπαίδεια.
Σήμερα μας ανησυχούν οι μεταναστευτικές ροές των σκουρόχρωμων φτωχών και των μουσουλμάνων. Δεν μας αρέσουν αυτοί οι βρομιάρηδες, που έχουν τις γυναίκες τους να φορούν μαντίλα, αν και δεν γνωρίζουμε κανέναν Αφρικανό ή Μεσανατολίτη προσωπικά, ούτε έχουμε ρωτήσει ποτέ καμία μουσουλμάνα να μας πει αν η μαντίλα την καταπιέζει.
Τους σιχαινόμαστε πολύ για να τους μιλήσουμε, πόσο μάλλον για να κάνουμε πολιτισμένες συζητήσεις μαζί τους. Έχουμε αποψάρες για ό,τι τους αφορά, χωρίς να έχουμε απευθύνει τον λόγο σε κανέναν από αυτούς. Άσε που τους θεωρούμε και κατώτερους πολιτισμικά, αν και φοβόμαστε να το παραδεχτούμε ανοιχτά, γιατί “εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά…”
Όσο οι Ευρωπαίοι το έπαιζαν “δημοκράτες”, η γαλλική καταπίεση στην Αλγερία συνέχιζε τα αποικιοκρατικά της εγκλήματα με την υποστήριξη όλων των Ευρωπαίων ηγετών. Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ευρώπη, στήριζαν την γαλλική κατάκτηση και την βάναυση βία των Γάλλων εποίκων και του γαλλικού στρατού, προστατεύοντάς τους από τις κυρώσεις των Ηνωμένων Εθνών, αποκηρύσσοντας τους Αλγερινούς ως τρομοκράτες, ενώ στην ουσία ήταν επαναστάτες και μαχητές για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας τους, πολεμώντας με ό,τι μέσα είχαν στην διάθεση τους.
Φτάνοντας κανείς στο αεροδρόμιο του Αλγερίου, συναντά την εξής επιγραφή, “Καλωσήρθατε στην Αλγερία, την χώρα του 1.000.000 μαρτύρων.”
Αυτοί είναι οι “πολιτισμένοι” Γάλλοι. Για να μην μιλήσω για την γαλλική διανόηση, η οποία επίσης στήριζε το τρομοκρατικό καθεστώς του αποικιοκράτη κατακτητή. Ακόμα και ο Μπρυκνέρ, που σε άλλα έχει δίκιο, έγραψε βιβλίο για να ξεπλύνει την γαλλική αποικιοκρατία και τις ευθύνες της για την παρούσα κατάσταση των χωρών αυτών σήμερα, και την υποχρέωση που έχουν για επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Θα μιλήσουν ποιός, οι Γάλλοι, για αρχές και δημοκρατικά ιδεώδη, με τα χέρια τους ακόμα βουτηγμένα στο αίμα. Ακόμα και αν τελείωσε ο πρόσφατος πόλεμος στην Συρία και τη Λιβύη, παραμένουν ερείπια του σύγχρονου “γαλλικού πολιτισμού”. Έβαλαν και εκείνοι το χεράκι τους.
Όσο ακόμα εξελισσόταν ο πόλεμος στη Λιβύη, οι Γάλλοι έκλεβαν το λιβυκό πετρέλαιο, με τα τάνκερ τους να δουλεύουν υπερωρίες στο πηγαινέλα.
Αρκεί να δει κανείς τι άφησαν πίσω τους στην Αφρική, για να καταλάβει που βασίστηκε το ψώνιο της παρισινής ανωτερότητάς τους. Για ρίξτε μια ματιά στο Μάλι, στη Μπουρκίνα Φάσο, στη Σενεγάλη, τον Νίγηρα, στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία, το Κονγκό, το Τσαντ και τη Γκαμπόν. Για ψάξτε να μάθετε τι έκαναν οι εκλεπτυσμένοι Γάλλοι στο Μαρόκο, την Αλγερία, την Τυνησία, τη Μαδαγασκάρη και το Τζιμπουτί. Στο Βιετνάμ, το Λάος, την Καμπότζη και την Γαλλική Ινδοκίνα.
Και όλα αυτά, τον 20ο αιώνα. Δεν ακουμπάω καν το τι έκαναν πριν. Ο μον ντιέ!
Ξεχνάμε ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι στήριξαν το καθεστώς απαρτχάιντ της λευκής ανωτερότητας στην Νότια Αφρική ως την δεκαετία του ‘70, και αυτό επειδή μετά δεν μπορούσαν πια να κρατήσουν κρυφό το τι γινόταν.
Ξεχνάμε ότι προστάτευαν το ρατσιστικό καθεστώς της Νοτίου Αφρικής από τις διεθνείς κυρώσεις των Ηνωμένων Εθνών μέχρι και την δεκαετία του ‘80, ενώ συνέχισαν να στηρίζουν το παράνομο καθεστώς λευκής ανωτερότητας στην κατακτημένη Ναμίμπια, μέχρι το 1990.
Και πολλά άλλα, ας μην πιάσουμε και τους Άγγλους καλύτερα, γιατί θα γράφω μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.
Γι’ αυτό, πριν πανηγυρίσουμε για την ανωτερότητα του Δυτικού πολιτισμού –το οποίο ως έννοια είναι ακόμα ένα δυτικό κατασκεύασμα που κατοικεί μόνο στη φαντασία μας–, καλό θα ήταν να ανοίξουμε κανένα βιβλίο Ιστορίας πρώτα. Ίσως τότε κατανοήσουμε καλύτερα αυτό που γίνεται σήμερα στην Γάζα, και την ξεδιαντροπιά των δυτικών κυβερνήσεων οι οποίες συνεχίζουν να στηρίζουν τα εποικιστικά-αποικιοκρατικά καθεστώτα, ιδιαιτέρως όταν αυτά τους βοηθάνε να κρατήσουν όλους αυτούς τους βρομιάρηδες φτωχούς σκουρόχρωμους αλλόθρησκους από τα “αγνά” εδάφη της “πολιτισμένης” λευκής Ευρώπης.
Γιατί, αν έρθουν, ίσως χρειαστεί να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες απέναντι στις κατεστραμμένες χώρες τους και τους ταλαιπωρημένους λαούς τους. Μας θυμίζουν, βλέπεις, το αίμα που χύθηκε για να το παίζουμε ανώτεροι.
Και όσο οι κυβερνήσεις αρνούνται να φορολογήσουν τους πλούσιους, τόσο θα χρησιμοποιούν την ακροδεξιά, ώστε να φοβίζουν τον κόσμο και να τον στρέφουν απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, οι οποίοι είναι πρόσφυγες και μετανάστες εξαιτίας των “πολιτισμένων” κυβερνήσεων μας.
Αλλά έτσι είναι το “δίκαιο του ισχυρού”, που είναι πολλά πράγματα, εκτός από δίκαιο: εμείς έχουμε κάθε δικαίωμα να σας σκλαβώνουμε, να σας καταπιέζουμε, να καταστρέφουμε τις χώρες σας και να ληστεύουμε τον πλούτο σας, αλλά εσείς δεν έχετε κανένα δικαίωμα να ζητάτε να έρθετε στις χώρες μας να ζήσετε και να δουλέψετε, και να απολαύσετε τα οφέλη των σπουδαίων μας “δημοκρατιών” τα οποία χτίστηκαν στις πλάτες σας και τις πλάτες των προγόνων σας.
Που σιγά τα οφέλη. Ας πάει κανείς να δει που μένουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, “που παίρνουν τα επιδόματα μας και κάνουν ζωάρα”.
Λες και τα φτιάξαμε όλα εμείς με τα χεράκια μας.
Το επιχείρημα της αντικατάστασης πληθυσμών που μας τσαμπουνάνε τα φασιστάκια της Δύσης, είναι όσο παλιό όσο και η αποικιοκρατία τους. Είναι ο φόβος του κατακτητή, ότι κάποτε οι σκλάβοι θα ξεσηκωθούν και θα θελήσουν να πάρουν εκδίκηση για τα εγκλήματα που έχουν υποστεί.
Αυτό φοβούνται οι Γάλλοι στο Παρίσι, γι’αυτό ανησυχούν. Φοβούνται τα φαντάσματα της λυσσαλέας βίας, της εξτρεμιστικής τρομοκρατίας, του ρατσισμού, της μιζέριας και του θανάτου που έσπειραν από άκρη ως άκρη του πλανήτη.
Αν δεν θέλουν να φοβούνται, αντί να χτίζουν την Ευρώπη φρούριο και να πουλάνε όπλα που σπέρνουν τον θάνατο παγκοσμίως, αντί να στηρίζουν αιμοσταγείς δικτάτορες και να διατηρούν κατοχικά στρατεύματα στην Αφρική και αλλού, καλό θα ήταν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αποδώσουν δικαιοσύνη για τα εγκλήματα που διέπραξαν.
Ίσως τότε, καταφέρουμε να γιατρέψουμε τα μίση που μας έχουν φέρει ένα βήμα πριν την καταστροφή.
Πάντα με αγάπη,
Κώστας
Υ.Γ. Συμφωνώ και γω με το ένστικτό σου, Πιτσιρίκο, αναφορικά με τις απόψεις του Πασκάλ Μπρυκνέρ για τους φτωχούς Γάλλους των προαστίων, τους απογόνους των αποικιών τους που ζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Είναι πολύ έξυπνος για να κάνει τόσο λάθος σε κάτι τόσο προφανές. Ίσως γι’ αυτό μου βρωμάει προκατάληψη και ξέπλυμα. Φυσικά, δεν το λέω αυτό για να μειώσω το έργο του Μπρυκνέρ με κάποιο τρόπο, αλλά ως ακόμα ένα παράδειγμα ότι κανένας, όσο αναγνωρισμένος και σπουδαίος και αν είναι στο πεδίο του, δεν κατέχει το μονοπώλιο της αλήθειας, ή μπορεί να έχει σε όλα δίκιο. Όλοι έχουμε τα τυφλά μας σημεία, γι’αυτό και στα πλαίσια του δημόσιου διαλόγου όλες οι απόψεις είναι χρήσιμες, ακόμα και αν υπάρχουν για να τις καταρρίπτουμε.
(Φίλε Κώστα, ακριβώς έτσι. Το πρόβλημα είναι πως, αν υπάρξει τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, στην διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, τα θύματα θα είναι πολίτες. Βέβαια, κανείς δεν θα έπρεπε να συμμετέχει σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες των πολυεθνικών και των μαφιόζων δολοφόνων. Αλλά η πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών δεν θέλει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποιος τους ρωτάει, όμως; Όσο για τους μετανάστες που ζουν στις ευρωπαϊκές χώρες σήμερα, έγραφα το 2015 πως ανταποδίδουν την επίσκεψη:
“Καλό θα ήταν οι πολίτες της Ευρώπης να διαβάσουν την Ιστορία των χωρών τους.
Και από αυτό τον πλούτο -που στερήθηκαν οι πολίτες των χωρών αυτών- επωφελήθηκαν οι Ευρωπαίοι πολίτες και οι χώρες τους. Ας μην ψάχνουμε λοιπόν για αθώους και ανήξερους.
Πριν από τη σημερινή “εισβολή” μεταναστών και προσφύγων στην Ευρώπη, είχαν προηγηθεί πολλές άλλες εισβολές – εξαιρετικά αιματηρές και θανατηφόρες- στις χώρες αυτών των ανθρώπων.
Δεν υπάρχει καμία εισβολή στην Ευρώπη σήμερα.
Η ευγένεια επιβάλλει να ανταποδίδεις την επίσκεψη.
Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.