Ο Τζούλιαν Ασάνζ και οι μπαρμπα-Θωμάδες της δημοσιογραφίας

Φίλε μου Πιτσιρίκο,
Ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι ελεύθερος!
Η είδηση αυτή έφερε αυτόματα ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου. “Επιτέλους, μια καλή είδηση!”, σκέφτηκα από μέσα μου.

Ο ήρωας της ελευθερίας του τύπου είναι ελεύθερος. Τι ωραίο συναίσθημα. Μια αχτίδα φωτός ανάμεσα στα σκατά του συστήματος.

Ο Τζούλιαν Ασάνζ αφέθηκε ελεύθερος και θα μεταφερθεί στο αμερικανικό δικαστήριο των Νήσων Μαριάνα, κάπου στον Ειρηνικό, στο απόλυτο άκρο της Αμερικανικής αυτοκρατορίας, όσο πιο μακριά γίνεται από τα φώτα της δημοσιότητας και των δημοσιογραφικών φακών, όπου θα επικυρωθεί η συμφωνία μεταξύ των αμερικανικών αρχών και του ίδιου, με αντάλλαγμα την ελευθερία του και την επιστροφή του στο σπίτι του, στην σύζυγο του και τα παιδιά του, τα οποία έχει γνωρίσει μόνο πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αφού οι αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν κρίνει ότι είναι τόσο επικίνδυνος, ώστε του αφαίρεσαν το δικαίωμα να παραστεί στην γέννα τους.

Η συμφωνία μεταξύ της αμερικανικής αυτοκρατορίας και του πιο εμβληματικού δημοσιογράφου του 21ου αιώνα, αφορά την παραδοχή της ενοχής του σε μόνο μία από τις 18 κατηγορίες για κατασκοπεία τις οποίες αντιμετώπιζε, οι οποίες συνολικά επέφεραν ποινή 127 χρόνια.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί οι αμερικανικές αρχές συμφώνησαν σε έναν συμβιβασμό που θα έβλεπε τον Ασάνζ άμεσα ελεύθερο. Το πιο πιθανό σενάριο, τέσσερις μήνες πριν τις αμερικανικές εκλογές, με την γενοκτονία στη Γάζα να συνεχίζει να βάφει τα χέρια του Μπάιντεν με το αίμα των αθώων Παλαιστινίων, ο γενοκτόνος θείος Τζο να χρειαζόταν μια νίκη.

Ο Μπάιντεν τα δίνει όλα για να νικήσει τις εκλογές και να πείσει τους Δημοκρατικούς ότι είναι δημοκρατικός. Επιπλέον, πολύ πιθανό να ήθελε και κάτι άλλο από την Αυστραλία σε σχέση με την Ρωσία ή την Κίνα, και οι Αυστραλοί να το έπαιξαν θιγμένοι αναφορικά με τον Ασάνζ για να κερδίσουν κάτι άλλο.

Έχουν και οι Αυστραλοί εκλογές να κερδίσουν, βλέπεις.

Λίγη σημασία έχει το γιατί και τα κίνητρα που έχουν οι ψυχασθενείς χασάπηδες που μας κυβερνάνε.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια τέτοια δίκη θα έβγαζε ξανά στο φως της δημοσιότητας τα άπλυτα των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην Μέση Ανατολή, σε μια κομβική στιγμή όπου η επιρροή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή εξανεμίζεται ολοσχερώς, και όπου μια πιθανή δεύτερη θητεία του Τραμπ κρέμεται πάνω από τις Δημοκρατικούς σαν Δαμόκλειος σπάθη.

Ο Ασάνζ δέχτηκε την προσφορά των αμερικανικών αρχών να παραδεχτεί την ενοχή του σε μόνο μία από τις 18 κατηγορίες, η οποία επέφερε ποινή 64 μηνών, την οποία έχει ήδη εκτίσει πολλάκις τα τελευταία 12 χρόνια εγκλεισμού του, και επομένως θα αφεθεί αμέσως ελεύθερος να πάει στο σπίτι του.

Η απόφαση αυτή του Ασάνζ να δεχτεί την συμφωνία, εξασφαλίζει ότι δεν πρόκειται να δικαστεί στα ανώτατα δικαστήρια των ΗΠΑ, σε μια δίκη σικέ που θα τον έβλεπε να καταδικάζεται σε χρόνο ντε-τε με το ανώτατο της ποινής, και να μεταφέρεται με συνοπτικές διαδικασίες σε ένα μπουντρούμι υψίστης ασφαλείας στο οποίο θα τον “αυτοκτονούσαν”, χωρίς να πάρει κανείς πρέφα.

Βέβαια, υπήρχε και ένα άλλο κίνητρο για τον Ασάνζ να δεχτεί αυτόν τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο και το προσωπικό του συμφέρον.

Πολλοί, όμως, αδυνατούν να δουν πέρα από την δική τους μύτη, και νομίζουν ότι έτσι είναι και οι υπόλοιποι. Δεν είναι.

Ακόμα και ο Σνόουντεν, που έμεινε “καθαρός” από συμβιβασμούς, το έκανε από την άνεση και ασφάλεια της διαμερισματάρας του στη Μόσχα, την οποία μπορούν να επισκέπτονται οι δικοί του όποτε γουστάρουν.

Διότι η απόφαση του Ασάνζ να δεχτεί αυτόν τον μικρό, και όχι ολοκληρωτικό συμβιβασμό, ήταν μια ακόμα πελώρια νίκη, αυτή τη φορά όχι απλώς για τον ίδιο, αλλά για το μέλλον της ελευθερίας του τύπου, για το οποίο ο Ασάνζ βασανίστηκε όσο κανένας άλλος δημοσιογράφος.

Βλέπετε, το γεγονός ότι δεν θα υπάρξει καταδικαστική απόφαση εναντίον του Ασάνζ για τις αποκαλύψεις του αναφορικά με τα εγκλήματα των Αμερικανών σε Αφγανιστάν και Ιράκ –αλλά εξωδικαστικός συμβιβασμός–, σημαίνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο δεδικασμένο στο αμερικανικό δίκαιο.

Πράγμα που σημαίνει ότι οι δημοσιογράφοι που θα θελήσουν να αποκαλύψουν παρόμοια εγκλήματα στο μέλλον δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν το καταδικαστικό δεδικασμένο της υπόθεσης “Κυβέρνηση των ΗΠΑ vs Τζούλιαν Ασάνζ”, που θα τους έστελνε κατευθείαν στα υπόγεια του σωφρονιστικού συστήματος των ΗΠΑ, ή σε κανένα Γκουαντάναμο.

Ακόμα και αυτή τη μέρα χαράς, κάποιοι δεν έχασαν την ευκαιρία να την αμαυρώσουν με τον μυωπισμό τους.

“Συμφώνησε! Παραδέχτηκε ενοχή! Ένοχος! Εγκληματίας! Απατεώνας! Υποκριτής! Υπέγραψε μεταμέλεια!”, φωνάζουν χαμογελώντας ειρωνικά, σαν να σου λένε “το ήξερα εγώ”, ή, “όλοι ίδιοι είναι”, και τα λοιπά.

“Γιατί, μωρέ, οι άλλοι είναι καλύτεροι;”, σκέφτηκαν κάποιοι από μέσα τους, δικαιωμένοι για τους δικούς τους συμβιβασμούς στη ζωή, που τους κρατάνε ανελεύθερους σε μια ανοιχτή φυλακή από την οποία δεν θέλουν να φύγουν, επειδή έχουν μάθει να αγαπούν.

Ναι, ρε, είναι καλύτεροι. Πολύ καλύτεροι.

Άτομα που φοβούνται να ζητήσουν μια αύξηση από το αφεντικό τους, που τρέμουν να ζητήσουν μια άδεια παραπάνω μην τυχόν και τα ακούσουν από το κάθε τυχαίο τιποτένιο ανθρωπάκι που τους κάνει κουμάντο, κρίνουν έναν άνθρωπο που πέρασε 7 χρόνια έγκλειστος σε μια πρεσβεία και 5 χρόνια στην απομόνωση μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας, διωγμένος από την μεγαλύτερη υπερδύναμη στην Ιστορία του κόσμου, για τα πιστεύω του.

Συστημικά παπαγαλάκια που υποκρίνονται τους δημοσιογράφους, μπουκωμένοι με τα @ρχίδια των εγκληματιών αφεντικών τους, πολιτικών και επιχειρηματιών, παρουσιάζουν την είδηση λες και ο Ασάνζ ομολόγησε την ενοχή του σε κάποιο ειδεχθές έγκλημα.

Αλλά έτσι έχουν καταντήσει την πραγματική δημοσιογραφία, έγκλημα.

Άλλοι, που ψηφίζουν τον Κουτσούμπα, ο οποίος θα πάθαινε αναφυλακτικό σοκ αν περνούσε μια μέρα δίχως σουβλάκια, ή την προσκυνημένη μνημονιακή Αχτσιόγλου, για να τους αναθέσουν το πολιτικό τους καθήκον επειδή φοβούνται να το αναλάβουν ως πολίτες οι ίδιοι, θα μιλήσουν τώρα για τον Τζούλιαν Ασάνζ, που πέρασε 12 χρόνια σε άθλιες συνθήκες, υπερασπιζόμενος την αλήθεια και την ελευθερία του τύπου να αποκαλύπτει τα εγκλήματα των κυβερνήσεων.

Αλλά, απ’ ότι φαίνεται, οι σκλάβοι μισούν και φθονούν τους ελεύθερους ανθρώπους, αντί να θέλουν να τους μοιάσουν. Υποτιμούν τη θυσία του Ασάνζ και την αξιοπρέπειά του, για να νιώσουν καλύτερα με τις δικές τους αλυσίδες.

Αλλά, έτσι είναι γι’ αυτούς οι άνθρωποι με αρχές που παραμένουν ακέραιοι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, είναι ο καθρέφτης της ασχήμιας τους. Και πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας, παρά τις μαγκιές και τα μεγάλα λόγια, αδυνατούν να κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Θα μου πεις, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν συμβιβάστηκαν, που δεν υπέγραψαν.

Ακόμα και αν είναι έτσι, όμως, μόνο αυτοί διατηρούν το δικαίωμα να κρίνουν τον Ασάνζ. Όλοι οι υπόλοιποι, όλοι εμείς, το έχουμε χάσει αυτό το δικαίωμα προ πολλού.

Οπότε, μέχρι να γίνουμε σαν αυτούς, ή μέχρι να βασανιστούμε σαν τον Ασάνζ για τα πιστεύω μας, και να μη σπάσουμε, τουμπεκί ψιλοκομμένο.

Ο Ασάνζ είναι ελεύθερος! Και με το κεφάλι ψηλά, κάτι που λίγοι από εμάς μπορούμε να πούμε για τον εαυτό μας.

Άντε, σειρά τώρα έχει η Παλαιστίνη.

Από κάπου πέρα, μακριά, απολαμβάνοντας τα καλά νέα της ημέρας, με αγάπη,

Κώστας

(Φίλε Κώστα, αν σκεφτείς πόσο σκίζονται τόσοι άνθρωποι στην Δύση για τα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης, είναι να απορείς πώς οι πολίτες της Δύσης δέχτηκαν να είναι τόσα χρόνια φυλακισμένος και κυνηγημένος ο Τζούλιαν Ασάνζ σε μια δυτική χώρα. Αυτό και μόνο αποδεικνύει το πόσο μεγάλη απάτη είναι τα “δικαιώματα”. Επίσης, η υπόθεση του Τζούλιαν Ασάνζ με κάνει να σκέφτομαι το κακό που έχει γίνει στις δυτικές κοινωνίες και στα μυαλά των ανθρώπων. Και αυτό θα πληρωθεί πολύ άσχημα. Ήδη, πληρώνεται. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.