Μεσάνυχτα στη Γάζα
Φίλε μου Πιτσιρίκο,
Ένας χρόνος από την “7η Οκτωβρίου”, και είμαστε πιο κοντά στον Γ΄ ΠΠ, παρά σε κατάπαυση πυρός.
Η Γάζα έχει γίνει πλέον το σημείο μηδέν για μια εφιαλτική αναμέτρηση, τις συνέπειες της οποίας κανείς μας δεν μπορεί να υπερεκτιμήσει.
Ο κόσμος μας είναι πλέον ακατάληπτος, και παρανοϊκός. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι, είναι να τον καταλάβουμε λίγο καλύτερα.
Με αφορμή, λοιπόν, αυτής της σκοτεινής επετείου, σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε ποτέ στην ιστορία Λωρίδα της Γάζας στη Γάζα.
Η Λωρίδα της Γάζας είναι ένα ισραηλινό κατασκεύασμα. Μια επινόηση ενός ρατσιστικού κράτους απαρτχάιντ.
Η Γάζα ήταν μια κοσμοπολίτικη πόλη στην οδό Via Maris, τον δρόμο από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μέχρι την Αλεξανδρέττα στην Τουρκία, και επειδή βρισκόταν στον κύριο δρόμο κοντά στη θάλασσα, πολλοί άνθρωποι από διάφορες χώρες και πολιτισμούς περνούσαν από τη Γάζα και άφηναν το αποτύπωμά τους, μετατρέποντας την σε μια από τις πιο κοσμοπολίτικες πόλεις της Μέσης Ανατολής.
Υπήρχε ένα πολύ καλό σύστημα συνύπαρξης μεταξύ Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων, εκεί, σμιλευμένο μέσα από αιώνες συμβίωσης και συνεργασίας. Στα ιστορικά αρχεία υπάρχει ακόμη και μια κοινή διακύρηξη του 1905 στη Γάζα, από τους τρεις ηγέτες των θρησκειών της πόλης, που εξέφραζαν την απόλυτη ευχαρίστησή τους για το πώς οι τρεις κοινότητες διαχειρίζονταν θέματα προστριβής, διαφωνιών και συγκρούσεων μεταξύ των πιστών.
Το Ισραήλ δημιούργησε τη Λωρίδα της Γάζας, επειδή, σε αντίθεση με άλλες περιοχές στις οποίες θα μπορούσε να ωθήσει τους 700.000 Παλαιστίνιους που εκτόπισε κατά τη διάρκεια της Νάκμπα –της Καταστροφής των Παλαιστινίων, όπως οι ίδιοι ονομάζουν την εθνοκάθαρση του 1948–, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως ο Λίβανος, η Συρία και η Ιορδανία που ήταν πρόθυμες να δεχτούν τις εκατοντάδες χιλιάδες των Παλαιστινίων που εκδίωξε το Ισραήλ, η Αίγυπτος έκλεισε τα σύνορά της και αρνήθηκε να δεχτεί ακόμα και έναν Παλαιστίνιο. Και εξαιτίας αυτού, ο τότε ηγέτης του Ισραήλ, ο μεγάλος αρχιτέκτονας της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων, ο Δαβίδ Μπεν Γκουριόν –ένας ακόμα εγκληματίας πολέμου που έχει έναν δρόμο που φέρει το όνομά του στο Παρίσι–, αποφάσισε ότι το Ισραήλ είναι πρόθυμο να δώσει το 2% της ιστορικής Παλαιστίνης στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, προκειμένου να το μετατρέψει στο μεγαλύτερο στρατόπεδο προσφύγων στον κόσμο.
Και έτσι, δημιουργήθηκε η Λωρίδα της Γάζας από τους Ισραηλινούς, ως μια ορθογώνια δομή, μια γεωμετρικού τύπου φριχτή δομή στην οποία το Ισραήλ έσπρωξε τους Παλαιστίνιους από το κέντρο της Παλαιστίνης και από τον νότο, καθώς η Αίγυπτος δεν ήθελε να δεχτεί την τελευταία ομάδα εκτοπισμένων Παλαιστινίων.
Αυτοί που ζούσαν στα χωριά εντός και γύρω από τη Γάζα εκδιώχθηκαν, και πάνω στα ερείπια των σπιτιών τους το Ισραήλ έχτισε τους παράνομους οικισμούς του. Αυτοί ήταν οι οικισμοί που δέχθηκαν επίθεση την “7η Οκτωβρίου” από τη Χαμάς.
Η Χαμάς επιτέθηκε σε αυτούς τους παράνομους από το διεθνές δίκαιο οικισμούς, οι οποίοι χτίστηκαν πάνω στα ερείπια των τελευταίων χωριών της Παλαιστίνης, των χωριών που καταστράφηκαν από τον ισραηλινό στρατό. Στο ισραηλινό αρχείο υπάρχει μάλιστα και ένα γνωστό έγγραφο που ονομάζεται Διαταγή αριθ. 40, η οποία στάλθηκε από την Κεντρική Διοίκηση του Ισραήλ στον Διοικητή στην περιοχή της Γάζας και περιλαμβάνει τα ονόματα των παλαιστινιακών χωριών που υπήρχαν εκεί. Και η διαταγή έλεγε: “Κατάλαβε τα χωριά, εκδίωξε όλους τους ανθρώπους στη Γάζα, κάψε τα σπίτια και ανατίναξε τα πέτρινα κτίρια”.
Έτσι, υπήρχε ως τώρα μια γενιά από προπαππούδες και προγιαγιάδες, παππούδες, γιαγιάδες, πατέρες, μητέρες παιδιά και εγγόνια, που ζούσαν άμεσα και έμμεσα τη Νάκμπα του 1948 με έναν πολύ ζωντανό τρόπο, όχι μόνο επειδή σκέφτονταν τα χαμένα τους χωριά, αλλά επειδή παρακολουθούσαν καθημερινά τους παράνομους ισραηλινούς οικισμούς από την άλλη πλευρά του φράκτη, από όπου προέρχονταν οι περισσότεροι από τους γονείς και τους παππούδες τους, να ζουν τη ζωή που τους έκλεψαν επί 75 χρόνια, ενώ εκείνοι φυτοζωούσαν στην φτώχεια και την ανέχεια, χωρίς πόσιμο νερό, χωρίς ηλεκτρικό για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, και χωρίς την δυνατότητα να φύγουν ποτέ από την φυλακή που τους στοίβαξαν.
Σχεδόν οχτώ δεκαετίες έχουν περάσει από τη δημιουργία της Λωρίδας της Γάζας, και το Παλαιστινιακό ζήτημα φαινόταν τελειωμένο. Θαμμένο και ξεχασμένο, όπως και οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, όπου το 50% του πληθυσμού της σήμερα είναι παιδιά, πολλά από τα οποία δεν είχαν γεννηθεί καν όταν η Χαμάς κέρδισε τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές που έγιναν ποτέ στη Γάζα, το 2006.
Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο σκοπός της ειρηνικής Πορείας της Επιστροφής το 2018, να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι οι οικισμοί από την άλλη πλευρά του φράχτη, αυτοί που θα δέχονταν επίθεση την “7η Οκτωβρίου”, ήταν τα παλαιστινιακά χωριά που καταστράφηκαν μέσω της εθνοκάθαρσης του 1948.
Ο κόσμος, όμως, δεν τους άκουσε και η κατάσταση επέστρεψε πάλι στο παγιωμένο ρατσιστικό απαρτχάιντ, σε μια μικρή λωρίδα γης υπό συνεχή πολιορκία και καταπίεση. Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης γύρω από το οποίο είχε χτιστεί το τείχος της ντροπής, περικυκλωμένο από στρατόπεδα του ισραηλινού στρατού.
Η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας θα είχε ξεχαστεί προ πολλού, αν δεν υπήρχε ο ένοπλος αγώνας τους για ελευθερία, για ανεξαρτησία, για αυτοδιάθεση και για ισότητα. Το Ισραήλ θα είχε διαγράψει το Παλαιστινιακό ζήτημα από την ατζέντα του και θα συνέχιζε αδιάφορο με τα εγκλήματά του και τις προσαρτήσεις του, σαν να μην ζούσαν εκατομμύρια Παλαιστίνιοι υπό την άμεση κυριαρχία του.
Οι Παλαιστίνιοι αξίζουν τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλου του κόσμου, κυρίως για το πνεύμα τους, το μόνο που εξακολουθεί να τους δίνει ζωή στον απεγνωσμένο και, έως τώρα, χαμένο αγώνα τους για απελευθέρωση.
Όταν οι Παλαιστίνιοι σιωπούσαν, όταν ήταν παθητικοί για χρόνια, κανείς δεν νοιαζόταν γι’ αυτούς. Τα πράγματα ήταν πολύ ήρεμα, όλοι στο Ισραήλ ήταν σίγουροι ότι η κατοχή θα διαρκούσε για πάντα και οι αραβικές χώρες υπέγραφαν συνθήκες συνεργασίας με το Ισραήλ η μία μετά την άλλη. Το απαρτχάιντ είχε νορμαλοποιηθεί πλήρως. Οι Παλαιστίνιοι καθάριζαν τους δρόμους τους, έχτιζαν τα κτίριά τους, έστρωναν τους μοντέρνους αυτοκινητόδρομους που δεν θα είχαν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν ποτέ, και δεν είχαν την παραμικρή ευκαιρία να αποκτήσουν ιθαγένεια, ό,τι και αν έκαναν. Θα παρέμεναν απλώς οι Άραβες υπηρέτες τους.
Οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο χωρίς καμία ιθαγένεια σε οποιοδήποτε κράτος, και αυτό ήταν το φυσιολογικό. Χρειάστηκε η αντίσταση της πρώτης Ιντιφάντα, που ήταν σχετικά ειρηνική σε σύγκριση με άλλες εξεγέρσεις που ακολούθησαν, η πιο αθώα Ιντιφάντα, με πέτρες και καμένα λάστιχα, για να δει ο κόσμος.
Αυτή η πρώτη Ιντιφάντα τους οδήγησε πρώτα στην Μαδρίτη, και μετά στο Όσλο. Χωρίς αυτήν, κανείς δεν θα νοιαζόταν. Ο κόσμος δίδαξε τους Παλαιστίνιους ότι ο μόνος τρόπος να πετύχουν κάτι είναι με τη δύναμη. Όποια δύναμη μπορούν να ασκήσουν.
Το να υψώσεις τη φωνή σου δεν είναι αρκετό· πρέπει να πάρεις μέτρα, πρέπει να δράσεις, και δυστυχώς, πολλές φορές με βίαια μέσα, επιθετικά, και κάποιες φορές, όταν η κατάσταση φτάσει στα άκρα, ακόμη και βάναυσα, όπως στις 7 Οκτωβρίου του 2023.
Μετά την 7η Οκτωβρίου 2023, κανείς τους πλέον δεν μπορούσε να παραμείνει σιωπηλός.
Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για αυτούς να υπενθυμίσουν την ύπαρξή τους και το πρόβλημά τους. Δεν τους αφήσαμε κανέναν άλλον τρόπο.
Η βία είναι ο μόνος τρόπος για τους Παλαιστίνιους να αγωνιστούν για το μέλλον τους. Η βία του ένοπλου αγώνα είναι ο μόνος τρόπος για να υπενθυμίσουν στο Ισραήλ, τα αραβικά κράτη και τον κόσμο ολόκληρο για την ύπαρξή τους, και για την προδοσία της Ούμμα, που τους παράτησε στο έλεος του κατακτητή για να βγάλουν φράγκα και να κάνουν μπίζνες με πετρέλαια και όπλα. Το Ισραήλ τους το δίδαξε αυτό: αν δεν χρησιμοποιήσουν βία, όλοι θα τους ξεχάσουν.
Κανείς δεν ζητάει από κανέναν να συμφωνεί, μόνο να καταλάβει. Αλλά δεν μπορούν όλοι να καταλάβουν.
Αν οι Παλαιστίνιοι κατεβάσουν τα όπλα τους, είναι καταδικασμένοι. Δεν έχουν στρατό, δεν έχουν τίποτα πέρα από χαμηλής τεχνολογίας ρουκέτες. Θα προτιμούσαν, φυσικά, να έχουν Αμερικανικά F16, να πατούν ένα κουμπί και να σκοτώνουν μαζικά Ισραηλινούς στρατιώτες, όπως κάνουν οι Ισραηλινοί σε αυτούς. Θα το ήθελαν πολύ, αλλά δεν έχουν. Δεν έχουν ούτε στρατό, δεν εχουν ούτε αεροπορία, ούτε ναυτικό, και δεν έχουν την κύρια υπερδύναμη του κόσμου να τους προμηθεύει με προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και δισεκατομμύρια δολάρια χρηματοδότησης.
Η ένοπλη βία είναι πάντα το τελευταίο καταφύγιο των αδύναμων και των καταπιεσμένων, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών.
Πριν από την ίδρυση του Ισραήλ, οι Ισραηλινοί ανατίναξαν το ξενοδοχείο King David, έβαζαν βόμβες σε λαϊκές αγορές, σε καταστήματα και λεωφορεία, ενώ υπήρχαν σιωνιστικές συμμορίες στους δρόμους που σκορπούσαν την βαναυσότητά τους απλόχερα στους Παλαιστίνιους. Κανονική τρομοκρατία με τα όλα της.
Πόσο γρήγορα ξεχνάμε.
Η όλη κατάσταση ακούγεται τρομακτική, το ξέρω. Ακούγεται τρομακτική, επειδή είναι.
Αυτό που την κάνει τόσο τρομακτική, όμως, είναι η αδιαφορία των κρατών για αυτή την αδικία, γι’ αυτό το κατάφωρο έγκλημα, και η πλήρης ασυλία που απολάμβανε το Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια. Μίλησε κανείς τα τελευταία 17 χρόνια για την άρση της πολιορκίας της Γάζας; Σχεδόν 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι σε ένα κλουβί που θα διαρκούσε για πάντα, κι όμως κανείς στον κόσμο των κρατών και των διεθνών οργανισμών δεν ανέφερε καν αυτό το θέμα πια. Όλα ήταν σιωπηλά και όλα είχαν νορμαλοποιηθεί.
Η κράτηση 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα κλουβί είχε γίνει κάτι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο.
Οπότε, ποια άλλη εναλλακτική είχαν;
Δεν είχαν καμία.
Τώρα ο κόσμος κοιτάζει. Τώρα τίποτα δεν μένει σιωπηλό.
Γνώμη μου είναι ότι αυτή τη στιγμή γράφεται η αρχή του τέλους του σιωνιστικού πρότζεκτ. Φασιστικά πρότζεκτ όπως ο Σιωνισμός είναι τα πιο επικίνδυνα κεφάλαια στην ιστορία ενός τόπου, ειδικά όταν απειλούνται. Γιατί τότε είναι που το καθεστώς αγωνίζεται για την επιβίωσή του και τότε είναι που γίνεται πολύ πιο σκληρό, ανελέητο και βίαιο, περισσότερο από ποτέ.
Όποιος παρακολουθούσε το τι γινόταν στη Γάζα, έβλεπε ότι η ισραηλινή κοινωνία είχε γίνει, ακόμη και πριν από την “7η Οκτωβρίου”, πιο ακραία, πιο ρατσιστική και ανίκανη να αποδεχτεί την ανθρωπιά των Παλαιστινίων. Για τους Ισραηλινούς, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από “ανθρώπινα ζώα”, όπως είπε ένας Ισραηλινός αξιωματούχος, υπάνθρωποι που χρησιμεύουν μόνο για δουλειά. Και μετά ήρθε η “7η Οκτωβρίου”, και οι συνέπειες της επιταχυνόμενης ισραηλινής εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας των Παλαιστινίων.
Στο μέλλον, οι άνθρωποι θα πουν ότι αυτή ήταν ίσως η πιο σκοτεινή στιγμή στην ιστορία της Παλαιστίνης, αλλά κάτι μέσα μου λέει ότι είναι το σκοτάδι πριν από την αυγή. Οι άνθρωποι στο μέλλον θα κοιτάξουν πίσω τα όσα έγιναν και θα πουν, ναι, αυτά ήταν φρικτά χρόνια, αλλά οδήγησαν σε κάτι πολύ καλύτερο, κάτι που δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα συμβεί.
Ίσως όχι βραχυπρόθεσμα. Αλλά μακροπρόθεσμα –αν καταφέρουμε να αποφύγουμε τον Γ΄ ΠΠ–, η ακραία ανηθικότητα, η οικονομική και στρατιωτική μηχανή του κιμά που συγκρατεί το κράτος του Ισραήλ, που του επιτρέπει να καταπιέζει τους Παλαιστίνιους, θα διαβρώνεται όλο και περισσότερο –όπως και έχει διαβρωθεί ήδη πολύ σημαντικά, όπως ποτέ άλλοτε. Και αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον.
Το Ισραήλ είναι πλέον ένα κράτος παρίας.
Υπάρχουν διάφορες μεταμορφώσεις που συντελούνται αυτή τη στιγμή, στην παγκόσμια κοινή γνώμη, στις θέσεις των κυβερνήσεων του παγκόσμιου Νότου, μεταξύ των Ορθόδοξων Εβραϊκών κοινοτήτων, και υποδεικνύουν ότι υπάρχει μια καλή πιθανότητα για εξελίξεις που θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από ό,τι στο παρελθόν, βοηθώντας τους Παλαιστίνιους να επιτύχουν τους στόχους τους για απελευθέρωση και ανεξαρτησία.
Αν αποφύγουμε τον Γ΄ ΠΠ.
Όσο άσχημα και είναι τα πράγματα, οι Παλαιστίνιοι δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στην ίδρυση ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους όσο είναι σήμερα.
Αυτές οι μεταμορφώσεις, σε συνδυασμό με την στρατιωτική πίεση των άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής, έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν το status quo 75 χρόνων για πρώτη φορά στην ιστορία του Παλαιστινιακού ζητήματος.
Έναν χρόνο ανελέητης βίας και γενοκτονίας, και η Χαμάς όχι μόνο δεν έχει ηττηθεί από τον 4ο ισχυρότερο στρατό στον κόσμο, αλλά είναι δυνατότερη από ποτέ. Η Χεζμπολάχ, είναι πιο δυνατή από ποτέ, όπως και το Ιράν. Ακόμα και οι γιδοβοσκοί Χούθι της Υεμένης, στην πιο φτωχή χώρα της Μέσης Ανατολής, στέκονται με απαράμιλλη αυθάδεια απέναντι στον 1ο και τον 4ο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο. Απόδειξη, ότι αν θέλεις, πολλά μπορείς να κάνεις, ακόμα και αν δεν έχεις λεφτά και σύγχρονα όπλα.
Αυτή είναι μόνο η αρχή. Όλα τα σενάρια είναι πλέον στο τραπέζι, τόσο τα πιο εφιαλτικά, όσο και αυτά που οδηγούν σε μια άλλη μέρα. Σε μια νέα ανατολή.
Αν και τον τελευταίο καιρό όλα μου φαίνονται μαύρα, και βλέπω καθημερινά τον κόσμο να γλιστρά ολοένα και περισσότερο στη δυστοπία, και σε ένα σημείο πέρα από το οποίο δεν θα υπάρξει επιστροφή, στο μυαλό μου προσπαθώ να κρατώ κάτι που μου είπε κάποτε ο Λιβανέζος γείτονας μου: “Κώστα, μη ξεχνάς, ότι η νύχτα είναι πιο σκοτεινή λίγο πριν το χάραμα.”
Καμιά φορά, δεν ξέρω ποιος καθησυχάζει ποιον.
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, περιμένοντας την νύχτα να περάσει, με αγάπη,
Κώστας
Υ.Γ. Δεν ήμουν παρών την “7η Οκτωβρίου” για να ξέρω σίγουρα, και ίσως να μην μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Οι μεμονωμένες θηριωδίες των μαχητών της Χαμάς και των άλλων ομάδων αντίστασης που επιτέθηκαν, ήταν σκληρές για όσους τόλμησαν να τις δουν, και σε αυτές ακριβώς θα επικεντρωθούν τα ΜΜΕ το επόμενο διάστημα. Την ίδια στιγμή, αυτό που δεν θα παιχτεί πολύ, είναι η έρευνα που έκανε η Ισραηλινή Χααρέτζ, η οποία έχει δημοσιοποιηθεί εδώ και μήνες, σύμφωνα με την οποία πολλοί -αν όχι οι περισσότεροι- Ισραηλινοί που σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια της επίθεσης της Χαμάς, ήταν αποτέλεσμα των ενεργειών του ισραηλινού στρατού, ο οποίος εφάρμοσε την Οδηγία Χάνιμπαλ. Αν η επίσημη οδηγία του στρατού είναι να δολοφονείς τους ίδιους τους πολίτες της χώρας για να μην πιαστούν όμηροι από τον εχθρό, δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι δεν τους έχουν βρει ακόμα. Όσο υπάρχουν όμηροι στην Γάζα, τόσο οι Ισραηλινοί διατηρούν το άλλοθι να σφυροκοπούν τη Γάζα και να δολοφονούν Παλαιστίνιους, κλέβοντας τη γη τους.
(Φίλε Κώστα, σκέφτομαι πάντα πως για τους Παλαιστίνιους ισχύει η φράση του Χέλντερλιν “Εκεί που αυξάνεται ο κίνδυνος, αυξάνεται επίσης και η δυνατότητα της σωτηρίας”. Είναι ο δικός τους αγώνας, και τον πληρώνουν με το δικό τους αίμα. Από την άλλη, το Ισραήλ είναι η απόδειξη του πώς μπορεί να καταντήσει κάποιος στη ζωή και να μην αντιλαμβάνεται την άθλια και απάνθρωπη κατάστασή του. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.