Η εντιμότητα ενός διανοούμενου

’Το πρώτο και πιο αναγκαίο πεδίο στη φιλοσοφία είναι η εφαρμογή των θεωριών στην πράξη’’, υποστηρίζει ο στωικός Επίκτητος. Για παράδειγμα, δεν είναι σωστό, από τη μια να λέμε ψέματα, κι από την άλλη να είμαστε πρόθυμοι να υποστηρίξουμε ότι δεν πρέπει να λέμε ψέματα. Αυτό το αναγκαίο στη φιλοσοφία πεδίο είναι που καταστρατηγείται μέχρις αφανισμού στην πολιτική ζωή.

Τα επικοινωνιακά επιτελεία των πολιτικών ηγετών φέρονται πολύ ‘’έξυπνα’’. Χρησιμοποιούν όλα τα δίκτυα και τα μέσα προβολής μιας κατασκευασμένης εικόνας. Μιας φουσκωμένης απάτης που πρέπει να συντηρείται και να ανανεώνεται για να ξεσκίζεται ‘’έξυπνα’’ το σώμα της Αλήθειας, της Ηθικής, της Πολιτικής, ώστε ο κόσμος να κυβερνάται με τον τρόπο και τα αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε. Η ‘’εξυπνάδα’’ αυτή πόρρω απέχει από τα πεδία της φιλοσοφίας που αφορούν την ουσία των πραγμάτων.

Ανεξαρτήτως θεωρίας, η εντιμότητα ενός διανοούμενου απέναντι στον εαυτό του και στην πραγματικότητα στον αγώνα διερεύνησης της αλήθειας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Ο διανοούμενος-φιλόσοφος, αν δε θέλει να ακυρώσει την ιδιότητά του, δε μετέχει σε επικοινωνιακά παιχνίδια της πολιτικής αγοράς.

Η ουσιαστική επικοινωνία απαιτεί κάποιες προϋποθέσεις. Γιατί να συνομιλήσει κανείς με έναν a priori απατεώνα, μια δευτεράντζα επαρχιακή μαριονέτα, έναν απαίδευτο υπερόπτη; Καθόλου σοφή κίνηση.

Ένας σοφός άνθρωπος δεν αφήνει ποτέ το νήμα που τον συνδέει με τις ρίζες του, τις ρίζες της φιλοσοφικής σκέψης. Χωρίς πυξίδα, στα πολιτικά και επιχειρηματικά δώματα θα πέσει θύμα ασέλγειας και μπορεί να το απολαύσει κιόλας.

Κάθε εποχή κι οι φιλόσοφοί του, θα έλεγε ο Ελύτης…

Χάσκουμε -μαζί με τους σοφούς μας- εντυπωσιασμένοι και ανήσυχοι μπροστά στα τεχνολογικά θαύματα του νέου κόσμου και των αφεντάδων του και στην πανουργία τους, και νιώθουμε αδύναμοι μπροστά στο δυστοπικό άγνωστο που απεργάζονται.

Σιγά την πρόοδο, σιγά το θαύμα!

Όλα προβλέψιμα και όλα αναμενόμενα, αφού η μαινόμενη ανοησία προελαύνει. Εδώ και 2.600 χρόνια μας έχουν δοθεί τα βασικά κλειδιά για τη διαχείριση της ζωής μας [μιας αξιοπρεπούς ζωής] και των εξελικτικών σταδίων της προόδου μας. Το αληθινό θαύμα είναι ένας σπόρος στον θησαυρό της ανθρωπότητας, εδώ και αιώνες περιμένει τη σπορά.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως δεν έχουμε ανάγκη από νέες ιδέες, θεωρίες, απόψεις, αλλά από νέο ήθος. Το νέο είναι τόσο παλιό, όσο και το παλιό είναι τόσο νέο! ‘’Ο ανήφορος και ο κατήφορος είναι ο ίδιος δρόμος’’, σύμφωνα με τον Ηράκλειτο.

Φιλιά

Μερόπη

(Αγαπημένη Μερόπη, προφανώς αναφέρεσαι στη συζήτηση του Πασκάλ Μπρυκνέρ με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εγώ δεν διαφωνώ στο να συζητούν οι διανοούμενοι με τους πολιτικούς. Ο καθένας να συζητάει με όποιον επιθυμεί. Δεν παθαίνουμε κάποιο κακό από μια συζήτηση, ακόμα κι αν είναι μια συζήτηση με κάποιον με πολύ διαφορετική φιλοσοφία από τη δική μας. Μετά τη συζήτηση Μπρυκνέρ-Μητσοτάκη, εγώ συνεχίζω να έχω καλή γνώμη για τον Πασκάλ Μπρυκνέρ και για το έργο του -αν και διαφωνώ σε κάποια θέματα μαζί του- και συνεχίζω να έχω άσχημη γνώμη για τον Μητσοτάκη, αν και πρέπει να παραδεχτώ πως ήταν έξυπνη η ιδέα για τη συζήτηση με τον Μπρυκνέρ, είτε ήταν ιδέα του Μητσοτάκη, είτε ήταν ιδέα κάποιου από τους συμβούλους του. Ο Ηράκλειτος, ο Επίκουρος, ο Χάιντεγκερ και άλλοι σπουδαίοι φιλόσοφοι είναι πάντα εκεί και είμαστε τυχεροί που μπορούμε να τους διαβάζουμε και να παίρνουμε τα καλύτερα από τις καλές τους στιγμές, στην εποχή της φιλοσοφίας του …AI. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.