Φασιστικές δημοκρατίες, δημοκράτες γενοκτόνοι και άλλα δυτικά παραμύθια
Φίλε μου Πιτσιρίκο,
Είναι προφανές σε όποιον έχει μάτια να δει, ότι το Ισραήλ χρησιμεύει ως το τέλειο άλλοθι στην προσπάθεια της Δύσης να διατηρήσει τον έλεγχό της στη γεμάτη πετρέλαιο Μέση Ανατολή, διαταράσσοντας την πιθανότητα για ανάδυση οποιωνδήποτε μη υποτελών μπλοκ εξουσίας που μπορεί να συμμαχήσουν με πιθανούς αντιπάλους της, όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Αυτό είναι όλο. Αυτό ήταν εξαρχής.
Και όλο αυτό το παιχνίδι, παίζεται με την κυβέρνηση των ΗΠΑ να μεταθέτει την ευθύνη για τη διάπραξη των φρικαλεοτήτων και των εγκλημάτων που χρειάζεται η αυτοκρατορία των ΗΠΑ για να διατηρήσει αυτόν τον έλεγχο, σε ένα υποτιθέμενα ανυπάκουο Ισραήλ που μάχεται για την επιβίωσή του, ή πιο συγκεκριμένα, σε έναν ατίθασο Νετανιάχου, που κάνει το ίδιο. Έναν Νετανιάχου, ο οποίος πλέον έχει ένταλμα σύλληψης κρεμασμένο στον λαιμό του, για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, περιμένοντας την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου για να δούμε αν θα προστεθεί και επίσημα η κατηγορία της γενοκτονίας.
Άρα, όλοι αυτοί που τον στήριζαν πολιτικά και διπλωματικά επί έναν χρόνο και του έδιναν όπλα και στρατιωτική κάλυψη για να διαπράττει αυτά τα εγκλήματα, τι είναι;
Ε, Κυριάκο;
Τι είναι όλοι αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες που έτρεξαν στο παρελθόν να αναγνωρίσουν τα Ιεροσόλυμα ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, κατά παράβαση των εκατοντάδων ψηφισμάτων του ΟΗΕ, ενώ παλαιότερα έβγαιναν στον δρόμο με Παλαιστινιακή καφίγια;
Ε, Αλέξη;
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν ορισμένοι, το σιωνιστικό γενοκτονικό κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ δεν είναι υπεύθυνο για την ύπαρξη της πολεμοχαρούς εγκληματικής Δύσης, αλλά η πολεμοχαρής εγκληματική Δύση είναι υπεύθυνη για την ύπαρξη του σιωνιστικού γενοκτονικού κράτους απαρτχάιντ του Ισραήλ. Αν δεν υπήρχε το Ισραήλ σε αυτή τη μορφή, όπως είπε και ο Μπάιντεν, απλώς θα εφεύρισκαν μια άλλη δικαιολογία για να διατηρήσουν στρατιωτική παρουσία τους στη Μέση Ανατολή και να συνεχίσουν να σπέρνουν τη βία και το χάος.
Όχι εγώ, ο Μπάιντεν.
Η Δύση μοιάζει με έναν γονέα που αφήνει το παιδί του να χτυπάει και να τραμπουκίζει τα άλλα παιδιά στην παιδική χαρά, και μετά, όταν κάποιο παιδί πάει να αντεπιτεθεί, τρέχει και αρχίζει να φωνάζει στα άλλα παιδιά να παίζουν όμορφα.
Το Ισραήλ ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια στη δημιουργία μιας ψευδαίσθησης, ιδιαιτέρως ανάμεσα στο δυτικό κοινό, ότι βρίσκονται σε μια μόνιμη, υπαρξιακή σύγκρουση πολιτισμών εναντίον μιας βάρβαρης, μουσουλμανικής Μέσης Ανατολής, μια υποτιθέμενη σύγκρουση που απαιτεί όλο και περισσότερες δαπάνες για τη διεξαγωγή πολέμων, τη βελτίωση της εσωτερικής ασφάλειας και της βιομηχανίας παρακολούθησης.
Αυτό είναι το παραμύθι.
Ένα από τα ελάχιστα θετικά πράγματα που βγαίνουν από τον αδιάκοπο εφιάλτη στη Γάζα είναι ότι επιτέλους ο δυτικός κόσμος βλέπει καθαρά το Ισραήλ γι’αυτό που πραγματικά είναι. Το πραγματικό Ισραήλ, όχι το παραμύθι. Όχι το Ισραήλ που είναι “η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”, όπου οι Εβραίοι βρήκαν καταφύγιο μετά τη γενοκτονία τους από τους Ναζί και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ακμάζουσα κοινωνία παρά την ύπαρξή τους σε μια θάλασσα από βάρβαρους εχθρούς αποφασισμένους να τους καταστρέψουν.
Λες και οι εβραίοι δεν έζησαν επί αιώνες ειρηνικά με τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς της περιοχής.
Λες και μπορεί κανείς να διατηρεί ένα καθεστώς απαρτχάιντ επί 75 χρόνια, και να είναι δημοκρατία, ταυτόχρονα. Είναι σα να λες ότι είμαι υπέρ της ισότητας των φύλων, αλλά υπερασπίζομαι το δικαίωμα των βιαστών να βιάζουν γυναίκες.
Τώρα βλέπουμε επιτέλους το πραγματικό Ισραήλ. Ίσως την πιο ρατσιστική κοινωνία στη Γη, της οποίας η ύπαρξη εξαρτάται από την αδιάκοπη βία, κλοπή, τυραννία και κακοποίηση των Παλαιστινίων, από την ίδρυσή της. Η κυβέρνηση του οποίου σκοπίμως και μεθοδικά αφήνει τους Παλαιστίνιους να λιμοκτονούν μέχρι θανάτου κατά δεκάδες χιλιάδες, μόνο επειδή έχουν τη λάθος εθνικότητα, του οποίου οι ελεύθεροι σκοπευτές σκοτώνουν συστηματικά Παλαιστίνια παιδιά πυροβολώντας τα στο κεφάλι, όπου Παλαιστίνιοι γιατροί βιάζονται και βασανίζονται μέχρι θανάτου, το οποίο βομβαρδίζει τακτικά κτίρια γεμάτα με άμαχους εκτοπισμένους και στη συνέχεια χρησιμοποιεί ντρόουν για να σκοτώνει τους επιζώντες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Το πραγματικό Ισραήλ, τα ντρόουν του οποίου έχουν ακουστεί να παίζουν ήχους από μωρά που κλαίνε και γυναίκες που ουρλιάζουν, για να παρασύρουν αμάχους, ώστε να μπορούν μετά να τους εκτελέσουν. Ένα κράτος του οποίου οι στρατιωτικές δυνάμεις στοχεύουν το ιατρικό προσωπικό της Γάζας τόσο μεθοδικά, που οι γιατροί και οι νοσοκόμες αναφέρουν ότι αλλάζουν τις στολές τους όταν φεύγουν από το νοσοκομείο για να αποφύγουν την εκτέλεση. Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου ο στρατός είναι τόσο σαδιστικός που δημιούργησε ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για να στοχοποιεί συγκεκριμένα ύποπτους μαχητές της Χαμάς όταν βρίσκονται στο σπίτι με τις οικογένειές τους, και το ονόμασε “Πού είναι ο μπαμπάκας;”, επειδή θα σκότωνε πατέρες όταν βρίσκονται σπίτι με τα παιδιά τους.
Αυτό είναι το πραγματικό Ισραήλ, σε όλο του το μεγαλείο. Και είναι καλό που φαίνεται πλέον ανοιχτά. Όσο πιο γρήγορα σταματήσουν όλοι να υποστηρίζουν αυτό το παράλογο, δολοφονικό κράτος, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να έρθει η ειρήνη στην περιοχή.
“Η ρατσιστική βία δεν έχει θέση στις χώρες μας”, λένε οι Δυτικοί ηγέτες από τις πρωτεύουσες των πιο ρατσιστικών και βίαιων χωρών της Ιστορίας, ενώ τροφοδοτούν με όπλα βίαιους ρατσιστές στο Ισραήλ και την Ουκρανία. Για να καταλάβετε πόσο διεφθαρμένοι είναι και σε πόσο ρατσιστικές κοινωνίες ζούμε στη Δύση, σκεφτείτε μόνο ότι, αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ μετέδιδε ζωντανά βίντεο όπου βασάνιζε ένα κουτάβι μέχρι θανάτου, θα έχανε την υποστήριξη όλων και ίσως αναγκαζόταν σε παραίτηση, αλλά η δημόσια υποστήριξή του για την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία ενός ολόκληρου πληθυσμού Παλαιστινίων θεωρείται ως μια γεροντική αδυναμία, μια ατυχής πολιτική επιλογή.
Την ίδια στιγμή που συνεχίζουν να συμβαίνουν όλα αυτά, οι ΗΠΑ στέλνουν βαλλιστικά πυραυλικά συστήματα στην Ουκρανία, κλιμακώνοντας έναν χαμένο πόλεμο, την ώρα που οι Ουκρανοί πολίτες αρχίζουν να κινούνται προς μια πλειοψηφική συναίνεση για την ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος. Όσο ο Ζελένσκι κλιμακώνει την ένταση στο πεδίο των μαχών χτυπώντας με βαλλιστικούς πυραύλους εντός της Ρωσίας, μια νέα δημοσκόπηση της Gallup έδειξε ότι η πλειοψηφία των Ουκρανών σε όλη τη χώρα τώρα υποστηρίζει ειρηνευτικές συνομιλίες για τον τερματισμό του πολέμου με τη Ρωσία, με το 52% να προτιμά την ειρήνη και το 38% να θέλει να συνεχιστεί η μάχη.
Όπως συνήθως, οι άνθρωποι είναι περισσότερο αντίθετοι στη συνέχιση του πολέμου, όσο πιο κοντά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, με το 63% των ερωτηθέντων στην ανατολική Ουκρανία να υποστηρίζει ειρηνευτικές συνομιλίες και μόνο το 27% να επιθυμεί τη συνέχιση των μαχών. Όσο πιο μακριά είσαι από τις φρικτές συνέπειες του πολέμου, τόσο πιο πιθανό είναι να τον υποστηρίζεις. Αυτό ισχύει τόσο εντός των συνόρων της Ουκρανίας, όσο και για τους Δυτικούς μαχητές της πολυθρόνας, που θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Αυτός ο πόλεμος έχει διεξαχθεί ως αποτέλεσμα εξωτερικής επιρροής, εις στο όνομα της υπεράσπισης της ουκρανικής δημοκρατίας από εξωτερική επιρροή, και συνεχίζει να κλιμακώνεται επικίνδυνα ενάντια στη βούληση της πλειοψηφίας του ουκρανικού λαού, υπό τον έλεγχο του Ζελένσκι, ενός προέδρου του οποίου η θητεία έχει λήξει εδώ και μήνες.
Φτάνει πια τόση “δημοκρατία”. Χορτάσαμε.
Ζούμε σε έναν πολιτισμό χτισμένο πάνω σε ψέματα και βία, όπου ακόμα και οι πιο καλοσυνάτοι και οι πιο καλοπροαίρετοι ανάμεσά μας δυσκολεύονται να φέρουν θετική αλλαγή σε οτιδήποτε, γιατί το ίδιο το φάσμα της κοινωνίας μας είναι κομμένο και ραμμένο ενάντια στην ελευθερία, την αλήθεια και την καλοσύνη. Ωστόσο, υπάρχει επιλογή, ακόμα και σε αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια. Και η επιλογή είναι προσωπική, όπως και το κόστος: να παραμείνεις σιωπηλός ή να μιλήσεις και να πάρεις θέση;
Αφού δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, κάνε τουλάχιστον αυτό.
Όλοι μας, άλλωστε, έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή σχετικά με την άνοδο του ναζισμού, το πώς επέτρεψαν οι Γερμανοί στον Χίτλερ και τους Ναζί να ανέλθουν στην εξουσία. Δεν το είδαν να έρχεται; Ακριβώς για τον ίδιο λόγο, αυτό το φρικτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που γίνεται αυτή τη στιγμή στη Γάζα και την Δυτική Όχθη, καθορίζει το τι θεωρείται αποδεκτό για το ανθρώπινο είδος στις μέρες μας. Είναι ο καθρέφτης της εποχής μας. Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές εκτός από αυτές τις δύο. Η μόνη άλλη επιλογή είναι να γίνει κανείς γενοκτονικό τέρας και να συνταχθεί μαζί με τους σιωνιστές.
Και δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα γι’ αυτό, από το να συγκρίνει κανείς τις αντιδράσεις δύο χωρών με ματωμένο παρελθόν, της Γερμανίας και της Νότιας Αφρικής.
Πολλοί άτυχοι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία στη ζωή τους να επιλέξουν αν η ζωή τους προορίζεται για κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους. Αλλά ζούμε σε μια εποχή που αυτό πλέον είναι αδύνατο. Το δίλημμα μας επιβάλλεται από την ίδια την Ιστορία. Το να παραμείνεις σιωπηλός σημαίνει τίποτα λιγότερο από αδιαφορία για μια γενοκτονία που συμβαίνει μπροστά στα μάτια όλων, κάτι που είναι απεχθές και αποκρουστικό ως συμπεριφορά. Η εναλλακτική αυτού, είναι το να πάρεις μια ηθική στάση, ανοιχτά και δημόσια.
Ας επιδιώξουμε επιτέλους ένα μέλλον όπου ο συστηματικός αφανισμός μιας μειονότητας από ένα κράτος δεν θα είναι πλέον δυνατός, αποδεκτός ή υποστηριζόμενος από κανέναν. Αν η ζωή μας μπορεί να σημαίνει κάτι μεγαλύτερο από εμάς τους ίδιους, ας είναι αυτό. Ας είναι αυτή η κληρονομιά μας στις μελλοντικές γενιές. “Για τα παιδιά”, όπως μας αρέσει να υπερηφανευόμαστε ότι τα κάνουμε όλα. Ας πούμε στα παιδιά μας: “Σας αφήνουμε αυτόν τον κόσμο χειρότερο από ό,τι τον βρήκαμε, δυστυχώς δεν καταφέραμε κάτι καλύτερο, αλλά κοιτάξτε, ο πήχης της βαρβαρότητας και της ηθικής παρακμής έχει ανέβει! Μπορεί να ζούμε με περισσότερα σκατά από ότι παλαιότερα, αλλά τουλάχιστον εμείς οι ίδιοι είμαστε λιγότερο σκατένιοι από ποτέ!”
Ή μήπως ζητάω πολλά;
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
(Φίλε Κώστα, το Ισραήλ έχει τελειώσει και απορώ πώς δεν το βλέπουν όλοι αυτό. Η ιδέα του Μεγάλου Ισραήλ δεν έχει καμία διαφορά από την ιδέα της Μεγάλης Γερμανίας. Και ξέρουμε όλοι πώς πήγε αυτό. Το Ισραήλ είναι αυτή τη στιγμή η πιο μισητή χώρα στον κόσμο, εξαιτίας της γενοκτονίας σε βάρος των Παλαιστινίων, όπου το 69% των θυμάτων είναι παιδιά και γυναίκες. Όταν ο Νετανιάχου -για τον οποίο υπάρχει πια ένταλμα σύλληψης από το ΔΠΔ- ανέβηκε στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο, δεκάδες αντιπροσωπείες χωρών αποχώρησαν από την αίθουσα. Αυτό δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα. Το Ισραήλ είναι ένα κράτος απαρτχάιντ και οι Ισραηλινοί θα υποστούν “απαρτχάιντ” από τους πολίτες των άλλων χωρών. Έτσι πάνε αυτά. Όσο για την Ουκρανία, ισχύει αυτό που είχε πει ο Νέλσον Μαντέλα: “Όταν δυο χώρες είναι σε πόλεμο, να ξέρεις πως οι ΗΠΑ έχουν επισκεφτεί τη μια από αυτές”. Ας πρόσεχε η Ουκρανία και ας τα έβρισκε με τη Ρωσία, χωρίς πόλεμο. Τώρα, η Ουκρανία έχει καταστραφεί και καταρρέει στο πεδίο της μάχης -ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί έχουν σκοτωθεί- και θα συρθεί σε συνθηκολόγηση χωρίς να της πέφτει λόγος για κανένα θέμα. Το πρόβλημα της Ουκρανίας δεν είναι ο Πούτιν και η Ρωσία αλλά οι ΗΠΑ που θα πολεμούσαν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Τώρα, όμως, είναι αργά. Και στο βάθος, η Κίνα. Που είναι ο κύριος στόχος των ΗΠΑ. Έρχεται. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.