Ένα γουρούνι λιγότερο
Ο Luigi Mangione δολοφόνησε τον Brian Thompson, τον CEO της UnitedHealthcare, και μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης -και όχι μόνο της αμερικανικής- τον αντιμετωπίζει τουλάχιστον με συμπάθεια, αν όχι σαν ήρωα.
Δεν είμαι υπέρ των δολοφονιών -ατομικών ή μαζικών- αλλά η γνώμη μου δεν μετράει, ούτε σε αυτό το θέμα ούτε σε άλλα, οπότε θα γράψω τις σκέψεις μου για προσωπική εκτόνωση.
Εκείνο που ξέρω καλά είναι πως δεν είναι καθόλου έξυπνο να δημιουργείς απελπισμένους ανθρώπους, γιατί οι άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, μπορούν να σε καταστρέψουν.
Και υπάρχουν εκατομμύρια απελπισμένοι άνθρωποι στον κόσμο σήμερα.
Δεν είναι έξυπνο να ζεις ανάμεσα σε απελπισμένους ανθρώπους. Ο έξυπνος άνθρωπος θέλει οι άνθρωποι που ζουν γύρω του να έχουν φαγητό, σπίτι, υγειονομική περίθαλψη και όλα αυτά που κάνουν την ζωή ενός ανθρώπου αξιοπρεπή. Δεν είναι θέμα καλοσύνης, είναι θέμα εξυπνάδας.
Αν ζεις ανάμεσα σε απελπισμένους ανθρώπους, δεν θα είσαι ποτέ ασφαλής. Ούτε εσύ, ούτε τα παιδιά σου, ούτε οι άνθρωποι που αγαπάς.
Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν -σε όλον τον κόσμο και όχι μόνο στις ΗΠΑ- αυξάνονται διαρκώς και εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν να γίνεται ένα διαρκές πλούσιο πάρτι δίπλα τους, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε καν στο νοσοκομείο.
Άνθρωποι που κάνουν παρασιτικές δουλειές αμείβονται με εκατομμύρια, και άνθρωποι που κάνουν χρήσιμες δουλειές μετράνε τα χρήματα για να βγάλουν τον μήνα.
Σκέφτομαι πως δολοφονίες, όπως αυτή του CEO της UnitedHealthcare, θα πυκνώσουν.
Οι άπληστες πολιτικές και οικονομικές ελίτ δεν αφήνουν και πολλές επιλογές στους πολίτες που αντιλαμβάνονται πως περισσεύουν.
Η Δημοκρατία είναι ένα πουκάμισο αδειανό, η Δικαιοσύνη είναι ένα ανέκδοτο, οπότε η μόνη επιλογή που αφήνουν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ στους απελπισμένους ανθρώπους είναι να χορέψουν πάνω στον τάφο τους.
Επίσης, εκτός από τους απελπισμένους ανθρώπους, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι απελπισμένοι αλλά έχουν ισχυρό αίσθημα δικαίου. Δεν χρειάζεται να είσαι πάμφτωχος ή άστεγος, για να εξοργίζεσαι για την κοινωνική αδικία.
Ένα από τα αγαπημένα αποφθέγματα του Luigi Mangione είναι η φράση του Κρισναμούρτι «δεν είναι δείγμα υγείας το να είσαι προσαρμοσμένος καλά σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία».
Συμφωνώ απόλυτα. Και ας το σκεφτούν αυτό όλοι αυτοί που κυνηγούν την επιτυχία και την καριέρα μέσα σε βαθιά άρρωστες κοινωνίες. Η επιτυχία ενός ανθρώπου που ζει σε μια άρρωστη κοινωνία είναι δείγμα απόλυτης προσωπικής χρεοκοπίας.
Φυσικά, οι περισσότεροι άνθρωποι στην Δύση έχουν την εντύπωση πως είναι παντελώς αθώοι. Μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται πως ο προσωπικός τους πλούτος είναι προϊόν της εκμετάλλευσης άλλων ανθρώπων, ενώ αδιαφορούν για το γεγονός πως ο πλούτος των χωρών τους προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από την καταστροφή και τη λεηλασία άλλων χωρών, και τις μαζικές δολοφονίες πολιτών άλλων χωρών από τις δικές τους πολιτισμένες χώρες.
Δεν συγκίνησε και πολλούς ανθρώπους στη Δύση το γεγονός πως πάνω από 1 εκατομμύριο Ιρακινοί πολίτες σκοτώθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ και πολλά εκατομμύρια σε πολλές ακόμα χώρες, ούτε το γεγονός πως οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων καταστράφηκαν.
Και γιατί έγινε αυτό;
Για το τίποτα. Δεν το λέω εγώ, το λέει ο Wesley Clark, ο Αμερικανός στρατηγός που ήταν διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Τα στρατιωτικά όπλα είναι για να χρησιμοποιούνται. Οι πολεμικές βιομηχανίες θα πάψουν να υπάρχουν και δεν θα έχουν κέρδη, οπότε πρέπει οι πύραυλοι και τα άλλα όπλα να χρησιμοποιηθούν οπωσδήποτε, ώστε να φτιαχτούν νέα όπλα. Οπότε, πόλεμος. Έτσι, χωρίς λόγο και αφορμή.
Και αφού τα όπλα είναι για να χρησιμοποιούνται και να εξοντώνουν εκατομμύρια αθώους πολίτες, γιατί είναι περίεργο να πάρει το όπλο ο Luigi Mangione και να δολοφονήσει τον Brian Thompson;
Και γιατί να σοκάρει κάποιον η δολοφονία ενός CEO μιας άθλιας εταιρείας που παίζει με την υγεία των ανθρώπων για το κέρδος, όταν γίνεται γενοκτονία στην Παλαιστίνη και εμείς κανονίζουμε πάρτι, εκδρομές και χριστουγεννιάτικα δώρα;
Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ δεν αισθάνομαι αθώος.
Ξέρω καλά πως μπορεί να μην είμαι πλούσιος αλλά ανήκω στους προνομιούχους αυτού του πλανήτη, γιατί δεν έμεινα ποτέ χωρίς φαγητό και στέγη, και είχα την ευκαιρία να σπουδάσω, να μάθω ξένες γλώσσες, να διαβάσω, να ταξιδέψω.
Κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν ούτε μισή ευκαιρία στη ζωή τους. Την ώρα που γεννήθηκαν, πέθαναν κιόλας.
Μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που έμαθαν για την δολοφονία του CEO της UnitedHealthcare και σκέφτηκαν “Ένα γουρούνι λιγότερο”.
Αν και τα γουρούνια είναι παρεξηγημένα.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.