Τρεις το αργότερο
“Τρεις το αργότερο”, απάντησα αποφασιστικά στην ερώτηση της Μερόπης σχετικά με την ώρα αναχώρησής μου από την Θεσσαλονίκη, Πιτσιρίκο μου. “Ωραίος τίτλος για ποίημα…”, ήταν η απάντησή της.
Τρεις το αργότερο…
Αργότερο από τι;
Ίσως είναι έτσι κι αλλιώς να είναι ήδη πολύ αργά
Ή μήπως είναι πάρα πολύ νωρίς;
Για τι πράγμα μιλάμε;
Ποια είναι η ερώτηση και ποια είναι η απάντηση;
Από πού φεύγεις, σε κυνηγά κάτι εκτός από το σκοτάδι της σκιάς σου;
Η σκιά σου ήταν και θα είναι πάντα εκεί
Κάποιες φορές είναι πίσω σου, γιατί το φως είναι μπροστά σου
Άλλες την βλέπεις μπροστά σου, να μεγαλώνει σε κάθε βήμα σου
Γιατί άφησες το φως πίσω σου, το σκοτάδι, η σκιά, γίνονται μεγαλύτερα
Όσο απομακρύνεσαι
Από εκείνο το φως
Πρέπει να υπάρχει και άλλο φως στο βάθος
Ίσως περισσότερα από ένα
Απλά δεν έχεις φτάσει κοντά τους
Ίσως όμως τα προσπεράσεις και αυτά όταν φτάσεις κοντά τους
Σαν ένας τυφλός που δεν ανακάλυψε ακόμα το μπαστούνι του
Που δεν εμπιστεύεται τον σκύλο που τον οδηγεί
Που δεν έμαθε ακόμα πως το ένστικτο τον οδηγεί στο φως
Όχι τα βήματα, ούτε η όραση
Γιατί το φως είναι αυτό που ζεσταίνει το πρόσωπό σου
Κάθε φορά που το πλησιάζεις
Δεν χρειάζεται καν να μπορείς το δεις
Αρκεί να πλησιάσεις την ζεστασιά του
Και θα ακούσεις την φωνή του να μιλά μέσα στο σώμα σου
Τρεις το αργότερο, φεύγεις για πού;
Θυμάσαι από πού έφυγες;
Ή μήπως θυμάσαι πού ήθελες να φτάσεις;
Ακολούθησε την ζεστασιά που δυναμώνει
Το φως που μιλάει μέσα στο σώμα σου πιο δυνατά
Όσο το πλησιάζεις
Μην εμπιστεύεσαι τα μάτια σου
Ακόμα και αν φύγεις πιο αργά από τις τρεις
Θα φτάσεις νωρίς
Μην ρωτάς για αυτό που βλέπεις γύρω σου
Η ίδια η ερώτηση δεν είναι παρά μία μεγάλη παγίδα
Αυτό που βλέπεις γύρω σου δεν χρειάζεται ερώτηση
Αυτό που βλέπεις γύρω σου
Είναι η απάντηση
Αυτό δεν είναι ποίημα. Δεν είμαι ποιητής, Πιτσιρίκο μου, δεν είμαι παρά ένας απλός Εθνικός Ψυχίατρος στον οποίο πολλοί θέτουν ερωτήσεις περιμένοντας μια πειστική απάντηση.
Αλλά αν ήμουν ποιητής και αυτό ήταν ένα ποίημα, θα το αφιέρωνα σε όλους αυτούς που ρωτάνε και σε όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσα από το blog όλα αυτά τα χρόνια.
Σε όλους αυτούς που μίκρυναν την σκιά μου και την έβαλαν για μεγαλύτερο ή μικρότερο χρονικό διάστημα πίσω μου με την ζεστασιά της καρδιάς τους.
Αγάπη ή τίποτα
Βασίλης
(Φίλε Βασίλη, όμορφο αυτό που έγραψες. Βασίλη, κι εγώ σε έχω τρελάνει στις ερωτήσεις για διάφορα θέματα. Είμαι γεμάτος απορίες. Πάντως, για εμένα είναι πολύ ανακουφιστικό να συζητάω μαζί σου. Να είσαι πάντα καλά. Την αγάπη μου.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.