Η κρίση γεννά ευκαιρίες

Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Αν θεωρήσουμε την 23η Απριλίου 2010 ως ένα κρίσιμο ιστορικό σημείο για την Ελλάδα, μπορούμε με ασφάλεια πλέον να αναζητήσουμε την πιθανή πορεία της χώρας στο πλαίσιο της σύγχρονης οικονομικής κρίσης.

Τα τελευταία 200 χρόνια, βέβαια, αυτή η χώρα έχει βρεθεί πολλές φορές σε ανάλογες καταστάσεις: οι λέξεις “πτώχευση”, “σκάνδαλο”, “διαφθορά” έχουν γίνει πράξη πολλάκις φορές. Και βεβαίως, ο εμφύλιος και η λογική του “διαίρει και βασίλευε” έχει επαναληφθεί ξανά και ξανά.

Στα βιβλία της Ιστορίας διδαχθήκαμε: “η Ελλάδα υπήρξε η χώρα με το μεγαλύτερο αντιστασιακό κίνημα στην Ευρώπη στον 2ο ΠΠ”. Σωστά, ισχύει. Ταυτόχρονα, όμως, ήταν και η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ρουφιάνων και συνεργατών των κατακτητών – κάτι που προφανώς δεν αναφέρθηκε στα σχολικά κιτάπια. Αυτοί οι τελευταίοι ήταν που απέκτησαν την εξουσία μετά την κατοχή. Να η ευκαιρία λοιπόν.

Να έρθουμε στις μέρες μας. Τα τελευταία 15 χρόνια είδαμε τις εξής καταστάσεις: άνθρωποι που πτώχευσαν μέσα σε λίγους μήνες. Εκατοντάδες χιλιάδες να μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Άνθρωποι να ξεπουλάνε τις περιουσίες τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ταυτόχρονα, πολλοί από τους πολιτευτές αυτού του τόπου, κατάφεραν να υπερ-πολλαπλασιάσουν τις κινητές και ακίνητες περιουσίες τους. Να η ευκαιρία και πάλι.

Μα καλά, και αν κάποιος θέλει απλά να ζήσει με αξιοπρέπεια, χωρίς πολλά χρήματα, χωρίς πολλά υλικά αγαθά ή περιουσίες;

Αποδεικνύεται ότι η αξιοπρέπεια σε αυτή τη χώρα μετριέται μόνο με χρηματικά μεγέθη.

Βρισκόμαστε στη χώρα που ο κλασικός της κινηματογράφος αποτύπωσε και διατυμπάνισε σε εκατοντάδες ταινίες ότι η φτώχεια είναι ντροπή.

Και όταν τελείωσε αυτό το αφήγημα, ήρθε ο εκφραστής των λούμπεν μικροαστών και της ιλλουστρασιόν εκτύπωσης να ισχυρίζεται ότι ξεβλάχεψε τον τόπο.

Και τώρα τί; Τί μπορεί να περιμένει κάποιος στη συνέχεια;

Η ψηφιακή επανάσταση και η εποχή του ΑΙ απαιτεί -αθόρυβα, στο background- μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Πώς θα “προοδεύσουμε” λοιπόν, σε μία Ευρώπη που πλήττεται από την ενεργειακή κρίση;

Να η ευκαιρία και πάλι. Ο στίχος: “καίω τα δέντρα, χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες”, έχει γίνει έντονα πράξη τα τελευταία χρόνια. Φαντάσου πού είναι ικανοί να φτάσουν για να παράξουν και να μεταφέρουν ενέργεια. Όχι τα δέντρα, τα βουνά ολόκληρα θα ισοπεδώσουν.

Από τις παγωμένες όχθες του Σπρέε, κάπου ανάμεσα στο Δυτικό και Ανατολικό Βερολίνο,

Με αγάπη,
Ανδρέας

(Φίλε Ανδρέα, όσοι Έλληνες ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια -και μπορούσαν- έφυγαν από την Ελλάδα της Μαφιοκρατίας και -όσο και να θέλει κάποιος- δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Η περιουσία μιας χώρας είναι το έμψυχο δυναμικό της. Η Ελλάδα, όχι μόνο χρεοκόπησε και υποθηκεύτηκε αλλά έχασε και το ανθρώπινο δυναμικό της. Όσοι νέοι μπορούν, ψάχνουν τρόπο να φύγουν. Η Ελλάδα είναι μια γερασμένη χώρα, με σχεδόν διπλάσιους θανάτους από γεννήσεις. Οπότε, δεν θέλει και πολλή φαντασία, όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια. Συμβαίνει ήδη. Εδώ και τώρα. Όσοι παραμένουμε στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε και τύχη. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.