Συνειδητοποίηση ίσον λύτρωση
Γεια σου φίλε Πιτσιρίκο,
Εύχομαι κι ελπίζω να είσαι καλά.
Ήρθα Σαλονίκη για Πάσχα και είδα σόγια, φίλους, γνωστούς και παλιούς συναδέλφους. Μετά από ενάμιση χρόνο στο Βέλγιο, πρώτη φορά συναντήθηκα με τόσους πολλούς ανθρώπους που ξέρω και πρώτη φορά συνειδητοποίησα γιατί έπρεπε να είχα φύγει νωρίτερα από τη χώρα κι όχι αφού κλείσω μισό αιώνα ζωής.
Η Ελλάδα σε πολλά πράγματα με έπνιγε αλλά δεν είχα βιώσει την εμπειρία μιας άλλης χώρας, μιας άλλης κοινωνίας και μιας άλλης καθημερινότητας ώστε να έχω κάτι να συγκρίνω για να καταλάβω.
Και εξηγούμαι:
Συναντιέμαι με φίλους τη μέρα του Πάσχα και συγγενείς τους που πρώτη φορά τους βλέπω. Απίστευτη τοξικότητα. Ερωτήσεις αδιάκριτες, όλοι έχουν άποψη για όλα και την λένε χωρίς να τους την ζητήσουν οι άλλοι, ξερολίαση στο φουλ, παράλληλοι μονόλογοι που ο καθένας μιλά πάνω από τον άλλον, άστα να πάνε.
Άκουσα τη λέξη “Εγώ” τόσες πολλές φορές που έχασα το λογαριασμό. Κανείς δεν έδινε σημασία τι έλεγαν οι άλλοι παρά μόνο περίμενε με ανυπομονησία να έρθει η σειρά του να μιλήσει.
Άλλη μέρα να βγαίνω από το σπίτι και στο μπαλκόνι απέναντι ή στο δρόμο να βγαίνει ο άλλος να μιλά στο κινητό τόσο δυνατά που αναρωτιόμουν αν είχε ανάγκη το τηλέφωνο.
Θόρυβος απίστευτος παντού από κόρνες, φωνές, φασαρίες, ένα κομφούζιο δίχως τέλος.
Όλοι θέλουν να επιβληθούν σε όλους, όλοι έχουν δίκαιο κι όλοι νιώθουν πως τους αδικούν σε σημείο ψύχωσης.
Και κάπου εκεί μου ήρθε η “αποκάλυψη”: Το “εγώ” ήταν η αιτία του κακού.
Όλη μου τη ζωή δεν με ένοιαξε να επιβληθώ ή να πείσω κανέναν για τίποτε. Έλεγα τη γνώμη μου μόνο όταν μου τη ζητούσαν και πάντα με επιφύλαξη γιατί μπορεί να έπεφτα έξω, κι αν ποτέ κάποιος έκανε κάτι που τον συμβούλευα και δεν του έβγαινε, ένιωθα άσχημα που μίλησα.
Δεν σκέφτηκα ποτέ πως η ζωή ή η κοινωνία μου χρωστάνε ή πως οι δικές μου ανάγκες είναι σημαντικότερες από των άλλων, αφού στη σκέψη μου όλοι έχουμε ανάγκη τα ίδια πράγματα.
Δεν έπεσα πότε στη λούμπα πως για να την παλέψω πρέπει να ζω εις βάρος των άλλων.
Με είπε λοιπόν μια φωνή μέσα μου:
“Έφυγες από τούτη τη χώρα γιατί το εγώ σου δεν ήθελε να πολεμήσει τα εγώ των άλλων. Θεωρούσες αυτονόητο πως ο καθένας έχει τη ζωή του, τις ανησυχίες και τα όρια του που πότε δεν θέλησες να βρεις ή να περάσεις. Γι’ αυτό δεν άντεξες άλλο καταστάσεις και συμπεριφορές ασύμβατες με τη δική σου στάση ζωής. Εφόσον δεν μπόρεσες να βάλεις όρια γύρω σου που να σου επιτρέπουν να ζεις, ανέθεσες στη γεωγραφία να το κάνει για σένα”.
Στεναχωρέθηκα και χάρηκα ταυτόχρονα από αυτή τη συνειδητοποίηση. Πρώτα για τα χρόνια που έχασα αλλά, απ’ την άλλη, όπως είπε κι ένας σοφός, “δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλά αλλάζοντας το παρόν θα γράψουμε ένα τελείως διαφορετικό μέλλον, άρα και τέλος”.
Θα μου πεις τώρα, δηλαδή θες να μας πεις πως οι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι σκάρτοι κι εκεί που ζεις στο Βέλγιο είναι όλοι σωστοί;
Όχι σε καμία περίπτωση. Απλά, καταθέτω την εμπειρία μου: Έχω μια πολύ πιο ήσυχη ζωή, δεν μου τα κάνουν μπαλόνια να χώνονται στη ζωή μου οι γύρω μου, μπορώ να λέω “όχι” χωρίς να νιώθω τύψεις και οι άνθρωποι που έχω πάρε-δώσε δεν είναι ψόφιοι για παρεξήγηση.
Δεν ξέρω. Μπορεί να άλλαξα και να είμαι πιο προσεκτικός. Μπορεί και όχι, μπορεί και απλά να έτυχε.
Ξέρω όμως πως νιώθω:
Νιώθω πιο ήρεμος, πιο ελεύθερος, πιο γαλήνιος. Κι όταν μου χτυπάει καμιά φορά η μοναξιά ή η κατάθλιψη την πόρτα, της λέω να ανέβει στη ζυγαριά και στο άλλο ζύγι βάζω όλα αυτά από τα οποία απαλλάχτηκα και το πράγμα γέρνει απότομα.
Εξ’ άλλου, η μοναξιά και η κατάθλιψη είναι τα μεγαλύτερα παράθυρα που σου ανοίγει το μέσα σου για να δεις την αλήθεια σου.
Αυτά τα ολίγα, σε χαιρετώ και μοιράζομαι τη σκέψη μου μαζί σου γιατί ξέρω πως θα την ανεβάσεις και όλο και κάποιοι φίλοι θα ταυτιστούν και ίσως και τη βρουν χρήσιμη.
Το βλέπω και ως “υποχρέωση” στο μπλογκ διότι δεν λησμονώ πως ένιωσα κι εγώ όταν πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια σε “ανακάλυψα” σε εκείνες τις διακοπές που ήμουν στη Λευκάδα. Ακόμη θυμάμαι την κοπέλα μου να μου λέει “Τι κόλλημα έφαγες με αυτή την ιστοσελίδα;” και να της απαντάω “Ναι γιατί πρώτη φορά διαβάζω κάποιους που γράφουν πράγματα που περνάνε κι από το δικό μου το νου και δεν νιώθω εξωγήινος”.
Πολλά Φιλιά,
Παντελής.
(Αγαπητέ Παντελή, σε νιώθω. Και είμαι βέβαιος πως αυτό που νιώθεις, το νιώθουν και το καταλαβαίνουν πολλοί συμπατριώτες μας, είτε ζουν στο εξωτερικό, είτε ζουν στην Ελλάδα. Παντελή, παίζουν πολλά ψυχολογικά θέματα στους σημερινούς Έλληνες. Η Ελλάδα είναι πρώτη χώρα σε κατάθλιψη στην Ευρώπη και στην Ελλάδα καταναλώνονται 10 εκατομμύρια XANAX το μήνα, οπότε αυτά είναι στοιχεία που πρέπει κάποιος να θυμάται όταν βρίσκεται σε παρέες και κοινωνικές συνευρέσεις, γιατί εξηγούν πολλές από τις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω του. Δεν είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος, αλλά έχουμε τη Σταματίνα και τον Βασίλη στο μπλογκ, που εξηγούν πολλά στα podcast. Παντελή, θα είχα φύγει από τη σημερινή Ελλάδα, αν ήμουν νέος. Θα είχα φύγει και για εμένα, και επειδή αγαπάω την πατρίδα μου και τους συμπατριώτες μου, και δεν μπορώ να τους βλέπω σε αυτήν την κατάσταση. Δεν έφυγα αλλά προσπαθώ να ζω στην Ελλάδα σαν να είμαι κάπου αλλού, και αποφεύγω, όσο μπορώ, την Αθήνα, που είναι πια ποντικοπαγίδα. Και για εμένα το μπλογκ είναι καταφύγιο, όλα αυτά τα χρόνια. Γνώρισα πολλούς όμορφους ανθρώπους μέσω του μπλογκ. Ελπίζω να σε γνωρίσω στην παράσταση του Χριστόφορου στις Βρυξέλλες τον Μάιο, και να τα πούμε από κοντά. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
(Τα χελιδόνια και το τριαντάφυλλο στη φωτογραφία, από τη βεράντα μας στη Ζάκυνθο. Αυτή τη στιγμή, το ένα χελιδόνι είναι εδώ στη φωλιά ενάμιση μέτρο πάνω από το κεφάλι μου. Είναι τα ίδια χελιδόνια που έρχονται -από πολύ μακριά- τα τρία τελευταία χρόνια, για να γεννήσουν. Ξέρουμε πως είναι τα ίδια χελιδόνια, γιατί το ένα έχει μια ιδιομορφία στην ουρά του. Επίσης, αν κοιτάς τα χελιδόνια που μένουν μαζί σου για μερικούς μήνες, τα αναγνωρίζεις. Και αυτά σε αναγνωρίζουν. Ας ζήσουμε σαν τα χελιδόνια.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.