Τραπ και πολύ σας είναι
Όλα καλά πάνε στην Ελλάδα, και η χώρα μας πετάει από επιτυχία σε επιτυχία αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα με τους νέους που έχουν πάρει τον κακό δρόμο και ακούνε trap και rap.
Για κάποιο λόγο που δεν ξέρω, τις τελευταίες μέρες, έχουν περάσει μπροστά από τα μάτια μου δεκάδες αναλύσεις για το πόσο κακό είναι ότι οι νέοι -και όχι μόνο οι νέοι- ακούνε Light, Λεξ και άλλους καλλιτέχνες του είδους. Ναι, παιδιά, γιατί δεν ακούτε όλα αυτά τα αριστουργηματικά τραγούδια που γράφονται τα τελευταία χρόνια και έχετε πέσει στην τραπ;
Πάντα μου φαινόταν αστείο το “τι είναι αυτά που ακούνε οι νέοι σήμερα;” αλλά τώρα μου φαίνεται ακόμα πιο αστείο, γιατί αυτοί που το λένε δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως οι ίδιοι δεν έχουν τραγούδια να τραγουδήσουν. Δεν υπάρχουν τραγούδια. Δεν γράφονται τραγούδια. Δεκαπέντε χρόνια από την χρεοκοπία της χώρας και δεν γράφτηκε ένα τραγούδι να μπει στα στόματά μας και να μας ενώσει.
Είναι λογικό να μην γράφονται όμορφα και σπουδαία τραγούδια. Τα τραγούδια εκφράζουν την εποχή που γράφονται.
Επίσης, όλοι αυτοί μιλάνε, λες και μεγάλωσαν ακούγοντας μόνο κλασική μουσική και Χατζιδάκι, και όχι ένα κάρο κωλοτράγουδα. Έχουν ξεχάσει δε, πως οι ίδιοι άκουγαν τέντα στο αυτοκίνητο χρυσαυγίτη τραγουδιστή, με τα παιδιά τους στο πίσω κάθισμα.
Το τραπ είναι το σκυλάδικο της εποχής μας. Αν ακούσετε τους …στίχους στα περισσότερα τραπ τραγούδια, με μια άλλη ενορχήστρωση και μερικά μπουζούκια είναι ταμάμ για το σκυλάδικο. Εντάξει, και τα περισσότερα “έντεχνα”, με μια άλλη ενορχήστρωση, σκυλάδικα ήταν. Που μια χαρά είναι τα σκυλάδικα, εγώ μόνο σκυλάδικα ακούω. Από δυο ανθρώπους έχω πάρει αυτόγραφο στη ζωή μου, από την Κατερίνα Στανίση και τον Πασχάλη Τερζή. Μου λείπει ένα αυτόγραφο από τον μεγάλο Μάκη Χριστοδουλόπουλο.
Καταλαβαίνω αυτό που είπε η Λένα Πλάτωνος για τα τραγούδια του Λεξ, ότι δεν την εξυψώνει πνευματικά η δημιουργία του -άλλωστε, η Λένα Πλάτωνος δεν είναι ο μέσος ακροατής και η αισθητική της είναι υψηλή-, αλλά αυτό αφορά ολόκληρη την εποχή μας, που είναι εντελώς αντιπνευματική. Όχι μόνο στο τραγούδι, σε όλες τις μορφές Τέχνης.
Οι Έλληνες δεν διαβάζουν βιβλία -και να μη συζητήσουμε το ποια βιβλία διαβάζουν αυτοί που διαβάζουν-, ενώ οι περισσότεροι Έλληνες έχουν ως μοναδική πνευματική τροφή βιντεάκια 3 δευτερολέπτων στο Tik Tok και βλακώδη τσιτάτα στα social media. Ας το παραδεχτούμε, ο πλανήτης έχει γεμίσει ηλίθιους.
Οπότε, και πολύ τους πέφτουν τα τραπ τραγούδια, γιατί έχουν γίνει ζόμπι και δεν μπορούν καν να ακούσουν ένα ολόκληρο τραγούδι.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το τραπ είναι Τέχνη, επειδή αποδίδει μοναδικά το Τίποτα της εποχής μας.
Αυτά τα τραπ τραγούδια είναι το soundtrack του Τίποτα.
Είναι Τέχνη να αποδίδεις το Τίποτα μέσα από τραγούδια. Και το Τίποτα το αποδίδεις με το Τίποτα.
Δεν κινδυνεύει κανείς από τα τραπ τραγούδια. Δηλαδή, είναι και γελοίο να πρέπει να το γράψεις αυτό.
Άλλωστε, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ήδη κατεστραμμένοι.
Με την Ελλάδα πρώτη χώρα σε κατάθλιψη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο, τι τραγούδια θέλετε να γράφουν και να ακούν οι νέοι Έλληνες; Περήφανα και λεβέντικα; Εντάξει, κάνουν και τα ναρκωτικά δουλειά, αλλά τι να σου κάνουν πια και τα ναρκωτικά;
Με τους προσκυνημένους και ηττημένους γονείς τους να κυνηγάνε τα χρήματα όλη μέρα και σε πολλούς να μην περισσεύει ούτε ευρώ, τι να ακούσουν οι νέοι; Τον Μεγάλο Ερωτικό;
Οι νέοι στην Ελλάδα σήμερα είναι και θυμωμένοι και τρομοκρατημένοι, αλλά δεν διεκδικούν τίποτα. Οι τυχεροί θα φύγουν στο εξωτερικό ή θα αναλάβουν τις επιχειρήσεις των γονιών τους, οι υπόλοιποι σερβιτόροι. Πιο πιθανό μου φαίνεται να μας έρθει καλό ελληνικό τραγούδι από Έλληνες που έφυγαν στο εξωτερικό παρά από αυτούς που είναι εδώ και κολυμπάνε στην κατάθλιψη.
Η εποχή μας είναι η πάρτη μου, η πάρτη μου και μόνο η πάρτη μου. Και όλα είναι φράγκα. Όλα. Και μίσος. Μίσος!!!
Το τραπ και το ραπ, είτε στη μορφή Light με πιο “φτηνούς” στίχους, είτε στη μορφή Λεξ με πιο “ψαγμένους” στίχους, μιλούν για το άτομο, δεν μιλούν για την κοινωνία, δεν μιλούν για την παρέα. Θερίζει το “Εγώ” και το πρώτο πρόσωπο στα τραπ και ραπ τραγούδια. Οι άλλοι άνθρωποι είναι ντεκόρ, αόρατοι ή εχθροί στα τραπ τραγούδια. Βασικά, και τα τραγούδια ηχητικό “ντεκόρ” είναι στις “παρέες” και στα μπαρ. Το ντεκόρ του Τίποτα.
Οι νέοι άνθρωποι ταυτίζονται είτε με τη “μαγκιά” του Light, είτε με την κατάθλιψη του Λεξ, είτε και με τα δυο, και ακούνε τα τραγούδια τους. Μόνοι τους. Ο καθένας μόνος του. Ακόμα κι αν τα ακούν με παρέα, τα ακούν μόνοι τους. Γενικά, στο τραπ παίζει πολύς κατατονικός διονυσιασμός. Ατομικός κατατονικός διονυσιασμός. Και κανένας δεν χορεύει.
Δεν μπορεί να γραφτεί κοινωνικό τραγούδι, γιατί δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν άτομα. Άτομα, όχι πρόσωπα. Το άτομο εναντίον όλων. Εγώ μόνος μου, όλοι οι άλλοι εχθροί. Εχθρός και η γκόμενα που την γουστάρω -έχουν και ορμές οι άνθρωποι- αλλά την φοβάμαι ταυτόχρονα γιατί είναι ένα άλλο άτομο, οπότε γιατί απορούν κάποιοι με το σεξισμό στα τραπ τραγούδια; Δεν υπήρχε σεξισμός στα σκυλάδικα ή και στα λαϊκά τραγούδια; Μην τρελαθούμε κιόλας.
Τούτων δοθέντων, αν εσείς είστε με τα Xanax, έχετε αράξει στον καναπέ και βλέπετε στην τηλεόραση τη ζωή του Άγιου Παΐσιου στη Μονή Εσφιγμένου -ενώ δίπλα σας γίνεται γενοκτονία που σας αφήνει αδιάφορους-, να είστε χαρούμενοι που το παιδί σας ακούει τραπ και δεν έρχεται να σας κόψει το λαρύγγι.
(Επειδή, βασικά, εγώ θα ήθελα να είμαι ράπερ, σαν τον Λεξ και τον Light -αν και θα προτιμούσα να είμαι ο Rakim ή ο Kurtis Blow ή ο Τάκι Τσαν- έγραψα και ένα τραγούδι: Κουμπαράς
Δικό σας!
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φίλοι, ας μην ανησυχούν αν δεν τους λέει και πολλά η σημερινή μουσική, τραπ ή όχι. Με τα χρόνια, έχεις ακούσει πάρα πολλά τραγούδια, έχεις διαμορφώσει τα γούστα σου και πρέπει να αισθάνεσαι τυχερός που υπάρχει τόση καλή μουσική από τις προηγούμενες δεκαετίες, για να ακούσεις. Αν κάποιος γράψει σήμερα ένα τραγούδι σαν τη Φραγκοσυριανή ή το Σαν Απόκληρος Γυρίζω -από πλευράς ψυχής εννοώ, όχι απαραίτητα ως μουσικό είδος- θα το πάρουμε χαμπάρι όλοι. Αμέσως. Βέβαια, για να γραφτούν τραγούδια με ψυχή, θα πρέπει να έχουν ψυχή όχι μόνο αυτοί που τα γράφουν αλλά και αυτοί που τα ακούν. Ζητείται ψυχή.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.