Αντίο, Γάζα

Φίλε μου Πιτσιρίκο,
Το τέλος είναι εδώ. Το τελευταίο, αιματοβαμμένο κεφάλαιο της γενοκτονίας των Παλαιστινίων. Θα τελειώσει σύντομα. Εβδομάδες απομένουν, το πολύ. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν κατασκηνώσει ανάμεσα στα ερείπια ή στην ύπαιθρο, ανάμεσα στα πτώματα των οικογενειών τους και των φίλων τους. Δεκάδες σκοτώνονται και τραυματίζονται καθημερινά από ισραηλινά πυρά. Οβίδες, πυραύλους, drones, βόμβες και σφαίρες. Στερούνται πόσιμο νερό, φάρμακα και τροφή. Έχουν φτάσει σε σημείο κατάρρευσης.

Άρρωστοι. Τραυματίες. Τρομοκρατημένοι. Ταπεινωμένοι. Εγκαταλελειμμένοι. Άστεγοι. Πεινασμένοι. Απελπισμένοι.

Στις τελευταίες σελίδες αυτής της ιστορίας τρόμου, το Ισραήλ δελεάζει σαδιστικά τους πεινασμένους Παλαιστίνιους με υποσχέσεις φαγητού, παρασύροντάς τους στη στενή λωρίδα γης δεκαπέντε χιλιομέτρων που συνορεύει με την Αίγυπτο. Το κυνικά επωνομαζόμενο Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Γάζας, που δραστηριοποιείται εκεί, χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ και τη Μοσάντ. Χρησιμοποιεί την πείνα ως όπλο. Παρασύρει τους Παλαιστίνιους στη νότια Γάζα με τον ίδιο τρόπο που οι Ναζί παρέσυραν τους πεινασμένους Εβραίους στο Γκέτο της Βαρσοβίας, ώστε να επιβιβαστούν στα τρένα προς τα στρατόπεδα θανάτου.

Οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν 120 άτομα την περασμένη Τετάρτη, σε ένα μόνο 24ωρο, και τραυμάτισαν εκατοντάδες άλλους, με δεκάδες να σφαγιάζονται ενώ αναζητούσαν τροφή από τις διαβόητες “παγίδες θανάτου” του Ισραήλ, τα σημεία διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας.

Ο στόχος τους δεν είναι να ταΐσουν τους Παλαιστίνιους. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι υπάρχει αρκετή τροφή για όλους, ή πραγματικά κέντρα ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο στόχος είναι να στοιβάξουν όσο το δυνατόν περισσότερους Παλαιστίνιους σε βαριά φρουρούμενα στρατόπεδα στα σύνορα με την Αίγυπτο, και να τους εκτοπίσουν μαζικά, ή να τους δολοφονήσουν σε τυχαίες καθημερινές εκτελέσεις.

Σφαγείο ανθρώπων. Εθνοκάθαρση. Γενοκτονία.

Το βλέπουμε με τα πλήθη των Παλαιστινίων που παλεύουν να πάρουν ένα πακέτο φαγητού. Ισραηλινοί και Αμερικανοί ιδιώτες εργολάβοι θανάτου σκότωσαν τουλάχιστον 130 Παλαιστίνιους και τραυμάτισαν πάνω από επτακόσιους άλλους, μέσα στις πρώτες οκτώ ημέρες της διανομής “ανθρωπιστικής βοήθειας”. Η συνέχεια σκοτινιάζει το μυαλό.

Υποψιάζομαι ότι το Ισραήλ θα στήσει ένα θερμό επεισόδιο, μια παραβίαση του φράχτη κατά μήκος των αιγυπτιακών συνόρων. Απελπισμένοι Παλαιστίνιοι θα εισβάλουν ορμητικά στο Σινά. Ίσως τελειώσει με κάποιον άλλο τρόπο. Αλλά θα τελειώσει σύντομα. Δεν αντέχουν πολλά παραπάνω οι Παλαιστίνιοι.

Η Παλαιστινιακή Αρχή δήλωσε χθες ότι οι υπηρεσίες διαδικτύου και σταθερής τηλεφωνίας έχουν διακοπεί σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας, μετά από ισραηλινή επίθεση στην τελευταία γραμμή οπτικών ινών. Οι επικοινωνίες είχαν ήδη διακοπεί στη βόρεια Γάζα την προηγούμενη ημέρα.

Το Ισραήλ αναζητά συνεχώς νέους τρόπους για να εμποδίσει τον κόσμο να δει τι συμβαίνει στη Γάζα. Γι’ αυτό δολοφονούν δημοσιογράφους που ζουν στη Γάζα με έναν ιστορικά πρωτοφανή ρυθμό, ενώ απαγορεύουν την είσοδο σε δημοσιογράφους του διεθνή τύπου. Στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών, κανένα κράτος δεν έχει δολοφονήσει τόσους πολλούς εργαζόμενους στην ανθρωπιστική βοήθεια, όσους το Ισραήλ. Άλλο ένα αιματηρό ρεκόρ. Ένας διαρκής πόλεμος ενάντια στη γυμνή και αιματοβαμμενη αλήθεια.

Ο άρρωστος σπόρος του Σιωνισμού ευδοκιμεί στα ψέματα και το σκοτάδι. Σκεφτείτε όλες τις φρικιαστικές εικόνες που έχετε δει να έρχονται από τη Γάζα ως σήμερα. Τώρα, σκεφτείτε τι χειρότερο μακελειό και δολοφονική διαστροφή πρέπει να προκαλεί το Ισραήλ την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, ώστε να αποφασίσει να κόψει την πρόσβαση στο ίντερνετ σε όλη τη Λωρίδα.

Έχω ένα άσχημο προαίσθημα. Το ένστικτό μου λέει ότι η σημερινή ισραηλινή επίθεση στο Ιράν έχει σκοπό να αποσπάσει την προσοχή μας από ό,τι κάνει στη Γάζα. Από ό,τι σχεδιάζουν να κάνουν τώρα που δεν υπάρχουν μάτια στη Γάζα.

Το σκοτάδι θα καλύψει τη μαζική σφαγή ανδρών, γυναικών, παιδιών, γέρων, νέων, βρεφών, γκέι, στρέιτ, και ό,τι άλλο αναπνέει στη Γάζα, ενώ εμείς θα κοιτάμε αλλού. Υπάρχει ισότητα στα θύματα της γενοκτονίας.

Οι ταυτότητές μας δεν σημαίνουν τίποτα στον θάνατο

Είναι καλοκαίρι τώρα. Οι επιθέσεις στο Ιράν και τα αντίποινα του Ιράν θα κρατήσουν την προσοχή μας στραμμένη αλλού. Οι Ιρανοί μπορούν να αμυνθούν. Έχουν στρατό, σύγχρονο στρατιωτικό οπλισμό και πυρομαχικά για να πυροβολάνε επί συνεχόμενα εικοσιτετράωρα, για εβδομάδες. Με σχεδόν καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο, όταν τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά και οι φοιτητές είναι διασκορπισμένοι, δεν θα υπάρξει έλεος. Το Ισραήλ θα πατήσει το γκάζι στην κρεατομηχανή ανθρώπων που λέγεται Γάζα.

Εμείς —πλήρεις συμμετέχοντες σε αυτή τη γενοκτονία— θα έχουμε επιτύχει τον παρανοϊκό μας στόχο να αδειάσουμε τη Γάζα και να επεκτείνουμε το Μεγάλο Ισραήλ.

Οι χώρες και οι λαοί μας δεν είναι μόνο ηθικά, αλλά και νομικά δεσμευμένοι από τη Συνθήκη της Γενεύης, όχι μόνο να σταματήσουν μια γενοκτονία, αλλά και να την αποτρέψουν από το να ξεκινήσει καν.

Το σύνθημα «ποτέ ξανά» ένα θλιβερό αστείο. Ένα άρρωστο ανέκδοτο για γενοκτόνους.

Δεν κάνουμε τίποτα. Ούτε τα ανδρείκελα των κυβερνήσεων που υποκρίνονται τα ανθρώπινα όντα, ούτε εμείς οι ίδιοι, που παριστάνουμε τους καλύτερους. Δεν είμαστε. Κοιτάμε. Σαν ηδονοβλεψίες ταινιών σναφ.

Ζόμπι. Η καρδιά μας δεν έχει πια θερμότητα. Είναι ψυχρή και χωρίς έλεος. Ούτε για μας τους ίδιους. Δεν απαιτούμε τίποτα, γιατί δεν μας νοιάζει τίποτα, παρά μόνο ο κώλος μας. Ηττημένοι, τραυματισμένοι, θλιμμένοι και μόνοι. Ψάχνουμε λεφτά. Λεφτά. Λεφτά. Λεφτά. Ζόμπι. Και τι τα κάνουμε, όταν τα βρούμε; Πληρώνουμε λογαριασμούς. Βλέπουμε απαθείς να μας ξεσκίζουν τις ζωές, να γενοκτονούν αμάχους, να καίνε παιδιά ζωντανά στις θερμοκοιτίδες, και το μόνο που έχουμε στο μυαλό μας είναι τα λεφτά και οι λογαριασμοί.

Δεν μπορούμε ούτε καν να φτάσουμε τον χαμηλό ηθικό πήχη του νόμου. Όταν έχουμε την ικανότητα να σταματήσουμε μια γενοκτονία, και δεν το κάνουμε, αυτό μας καθιστά ένοχους. Η γενοκτονία είναι πλέον πολιτική του κράτους μας. Επικυρωμένη επίσημα από τα κυβερνώντα κόμματά μας. Τα ρεπτίλια που επιλέγουμε σαν ηλίθιοι κάθε τέσσερα χρόνια.

Ζόμπι.

Δεν έχει μείνει τίποτα άλλο να πούμε. Ίσως αυτός είναι ο στόχος. Να μας αφήσουν άφωνους. Ποιός δεν νιώθει παράλυτος; Ακόμα ένας στόχος τους: να μας παραλύσουν. Ποιός δεν έχει τραυματιστεί; Είναι κι αυτό στο σχέδιο.

Όσοι αντέδρασαν, έσωσαν την ψυχή τους, αλλά δεν κατάφεραν να σταματήσουν ούτε μια σφαίρα. Καθυστέρησαν το μοιραίο. Τίποτα από όσα κάνουμε δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει τις δολοφονίες. Είμαστε και μεις ανυπεράσπιστοι. Αβοήθητοι. Σαν Παλαιστίνιοι.

Συνεχίζουμε να κοιτάμε το αρρωστημένο καπιταλιστικό τους θέαμα. Το κόκκινο χρώμα του αίματος δεν μας συγκινεί. Έχουμε συνηθίσει.

Η γενοκτονία των Παλαιστινίων, ως άλλο ένα βαρετό ντεμποριανό θέαμα.

Και πώς θα θυμόμαστε;

Με το να μην θυμόμαστε.

Μόλις τελειώσει η εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, όλοι όσοι την υποστήριξαν, όλοι όσοι την αγνόησαν, όλοι όσοι δεν έκαναν τίποτα, θα ξαναγράψουν την ιστορία, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικής τους ιστορίας. Ήταν δύσκολο να βρει κανείς κάποιον που παραδεχόταν ότι ήταν Ναζί στη μεταπολεμική Γερμανία. Ένα έθνος αθώων εγκληματιών. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Όλοι αθώοι.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είχαμε σώσει την Άννα Φρανκ, αν ήταν στο χέρι μας. Η αλήθεια που μας κοιτά στα μάτια, μαρτυρά κάτι άλλο, πιο σκοτεινό. Η αλήθεια είναι ότι θα ήμασταν καθηλωμένοι από τον φόβο. Εξαιτίας του τραύματος που θα είχαμε υποστεί; Ίσως. Ίσως εξαιτίας της δειλίας μας. Σίγουρα. Σχεδόν όλοι μας θα προτιμήσουμε να σώσουμε μόνο το τομάρι μας, όταν έρθει εκείνη η ώρα. Ακόμη και σε βάρος άλλων. Μερικές φορές, ακόμη και σε βάρος των δικών μας οικογενειών, παρά τις όποιες διακηρύξεις μας ότι θα πεθαίναμε γι’ αυτούς.

Αλλά αυτή είναι μια αλήθεια που είναι δύσκολο να την καταπιεί κανείς.

Αυτό είναι το πραγματικό μάθημα του Ολοκαυτώματος των Εβραίων, των Ρομά, των ομοφυλόφιλων, και των κομμουνιστών. Η απάθεια των ζωντανών. Των ζωντανών νεκρών.

Όταν έρθουν για εσάς, θα είναι ήδη πολύ αργά.

Έρχονται…

Εάν όντως συμβεί ένας πόλεμος με το Ιράν, και αυτό δεν είναι απλώς άλλο ένα μικρό επεισόδιο στρατιωτικής διένεξης και ισραηλινής κρατικής τρομοκρατίας, τότε να με θυμηθείτε, όταν θα ακούτε τους δυτικούς αναλυτές και πολιτικούς ανταποκριτές να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, ότι ντεμέκ “σύρονται” οι ΗΠΑ σε έναν ακόμη πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ή ότι ο Τραμπ εξαπατάται από τους κακούς σιωνιστές, ή ότι χειραγωγείται να μπει σε έναν πόλεμο που δεν επιθυμεί. Μην κάνετε το λάθος να τους πιστέψετε. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να είχαν απομακρυνθεί από αυτό το έγκλημα επιθετικότητας ανά πάσα στιγμή, και μπορούν ακόμα. Άλλο ένα έγκλημα πολέμου από τους ψυχοπαθείς Ισραηλινούς και τις μαζορέτες του θανάτου.

Το Ιράν δεν είναι ούτε Ιράκ, ούτε Αφγανιστάν, ούτε Λίβανος. Αν δεν μπορούν να υποτάξουν ούτε καν τους Υεμένους, θα τα βρουν σκούρα με την Τεχεράνη. Κι αν η Πανδώρα ανοίξει και αυτό το κουτί, θα είναι επειδή η αυτοκρατορία των ΗΠΑ και όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ, εν γνώσει τους, την ανάγκασαν να το ανοίξει.

Με το πιστόλι στον κρόταφο.

Κανένας δεν εξαναγκάζει τις κυβερνήσεις μας. Το επιλέγουν.

Σε έναν τέτοιο σχιζοφρενή κόσμο, δεν υπάρχει ασφάλεια για κανέναν, όσο κι αν την αναζητούμε σαν πρεζόνια σε κατάσταση στερητικού συνδρόμου. Έρχονται για όλους μας. Και τότε, κανένα από τα ψέματα που μας κρατούν ζεστούς τα βράδια δεν θα μας σώσει.

Αντίο, Γάζα. Αντίο, ανθρωπιά.

Από τη μακρινή Θεσσαλονίκη, με αγάπη,

Κώστας

(Φίλε Κώστα, σου έγραψα πριν από μερικές ημέρες πως το “Free Palestine” δεν βοηθάει σε κάτι στο να σταματήσει η γενοκτονία, και πως πρέπει να λέμε “Βομβαρδίστε το Ισραήλ”. Το Ιράν βομβαρδίζει τώρα το Ισραήλ, απαντώντας στην επίθεση που δέχτηκε από το Ισραήλ. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει αλλά το Ισραήλ έχει τελειώσει. Για πάντα. Το Ισραήλ το τελείωσαν οι φασίστες σιωνιστές. Ας πρόσεχε το Ισραήλ. Οι δολοφόνοι τιμωρούνται. Κώστα, πριν από λίγο, ήμουν σε μια ταβέρνα και τραγουδούσα το “Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία” αλλά και το “Τελευταίο βράδυ μου απόψε το περνάω”. Όλες αυτές οι περιφερειακές συγκρούσεις θυμίζουν την περίοδο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το έχουμε γράψει πολλές φορές εδώ στο μπλογκ. Προφανώς, η γνώμη μας δεν μετράει, όπως δεν μετρούσε και η γνώμη των ανθρώπων το 1940. Κώστα, ένα καλοκαίρι ακόμα. Κάτι ξέρω που το λέω εδώ και τόσα χρόνια. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.